Ξυπνάω το πρωί και μου παίρνει λίγα λεπτά να συνειδητοποίησω που βρίσκομαι. Παρατηρώ ένα πανέμορφο αγόρι   ... στο ίδιο κρεβάτι. Τότε θυμάμαι τον Οδυσσέα και την μετακόμιση. Θα με σκοτώσει...

    Κοιμάται ακόμα, αλλά λογικά σε λίγο θα ξυπνήσει. Το ένστικτο της επιβίωσης με συμβουλεύει να πάω ήσυχα ήσυχα στο δωμάτιο μου, πριν με πάρει είδηση. Εκεί που πάω να σηκωθώ, νιώθω κάτι να δονείται. Είμαι πραγματικά πολύ άτυχη!

    Είχα φέρει το κινητό μου καλέ, πως το είχα ξεχάσει αυτό; Το είχα βάλει στο αθόρυβο εννοείται, όμως με πρόδωσε. Δεν θα έχω δικιολογία τώρα που βρέθηκα στο κρεβάτι του. Κοιτάζω να δω ποιος μου έστειλε μήνυμα και μου προκάλεσε αυτήν την αναστάτωση.

   Όλγα: Έλα φίλη που είσαι; Ζεις; Από εχθές σου στέλνουμε στο messenger.Τι έγινε ;

  Άννα : Σσσσ.  Πρόσεξε μην με κάνεις να γελάσω, γιατί δεν θα με βρείτε ζωντανή. Είμαι στο δωμάτιο του συγκάτοικου  μου, ο οποίος  κοιμάται. Δεν θέλω να τον ξυπνήσω.

  Όλγα : Ιιι σαν δεν ντρέπεσαι. Ούτε μια μέρα δεν είστε εκει και κοιμηθήκατε στο ίδιο κρεβάτι;

    Μα που πήγε αμέσως το μυαλό της; Πω πω . Και συγνώμη τόσο κακό είναι που χώθηκα απρόσκλητη δίπλα του; Σιγά το πράγμα δηλαδή. Δεν είναι και λόγος για να ξανά επιστρέψει η θανατική ποινή στην Ελλάδα. Που το έγκλημα; Φοβόμουν και πήγα δίπλα του.

  Άννα : Δεν είναι αυτό που νομίζεις. Δεν γνωρίζει καν πως κοιμήθηκα μαζί του. Επίσης, δεν θα μπορούσα να πω ότι μιλούσαμε έτσι κι αλλιώς... Δεν μιλάει καθόλου.

    Όλγα : Πως γίνεται αυτό ; Τον υπνώτισες και δεν το ξέρει  ή ήταν τύφλα από το ποτό ; Θα σε πάρω σε λίγο να μου πεις όλες τις  ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.

     Με πιάνει  γέλιο με τα μηνύματα της, χωρίς να το σκεφτώ .  Σε λίγο παρατηρώ τον Οδυσσέα να αρχίζει να κουνιέται και να ανοίγει τα μάτια του . Το αίμα μου παγώνει. Ωραία τα κατάφερα . Τον ξύπνησα . Ένα χειροκρότημα παρακαλώ .

    Ποιό ήταν το σχέδιο είπαμε ; Να φύγω πριν με καταλάβει ή να πω πως υπνοβάτησα. Ναι με το κινητό στο χέρι. Omg  τι  ήθελα τώρα το samsung στο χέρι μου, το οποίο αυτή τη στιγμή πέφτει από τα χέρια μου; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα , τώρα για πες μου τι κάνουμε. Έεεεελα όχι Σάκη αυτή τη στιγμή.

    Παρέμεινε χαλαρή Άννα, όσο δύσκολο κι αν είναι. Ο Οδυσσέας είναι απλός συνομήλικος, όχι κανένας δολοφόνος... Παίρνω ανάσες και θάρρος. Πριν προλάβει να αντιδράσει, του μιλάω.

     - Καλημέρα.  Τι κάνεις Οδυσσέα μου; Θεωρώ πως  κοιμήθηκες καλά. Ακούνητος ήσουν, ούτε που με ενόχλησες!

   Με κοιτάζει, ενώ καταλαβαίνω πως αρχίζει να τα παίρνει άγρια μαζί μου. Το "μου " δίπλα στο όνομα του ήταν αλήθεια ανάγκη να μου ξεφύγει ;  Τι θέλω και εγώ τις κτητικές αντωνυμίες; Ελπίζω να ξύπνησε καλά και με όρεξη για καλοσύνη!

   -  Κακή ψυχρή και ανάποδη. Τι δουλειά έχεις εσύ πάνω στο κρεβάτι μου; Πες μου ΤΩΡΑ μια καλή δικιολογία. Μετράω δεύτερα!

    Πρώτη φορά μιλάει τόσο θυμωμένα. Δεν με βλέπω καθόλου καλά, θα με στείλουν στο δίπλα διαμέρισμα τα νεύρα του. Για ποιό λόγο είπαμε ότι βρίσκομαι εδώ; Ας μου πει κάποιος καμία ιδέα, για να δικαιολογηθώ στον συγκάτοικο μου. Κινδυνεύω και θα περάσω την οδύσσεια εγώ αντί για τον Οδυσσέα.
  
   Πάει το γαλήνιο προσωπάκι του, ήρθε η φουρτούνα ακόμα δεν ξύπνησε .

   - Αν σου απαντήσω πως ούτε εγώ γνωρίζω, θα με πιστέψεις ;  

    Με μια κίνηση μου κατεβάζει τα πόδια να σηκωθεί από το κρεβάτι. Χριστέ και Παναγία. Πιο ήρεμα καλέ. Με τάραξε ολόκληρη και έφυγε σαν θύελλα από κοντά μου.

     -  Σου έχω πει χίλιες φορές να μην με ενοχλείς. Τι θες να κάνω επιτέλους, για να με αφήσεις ήσυχο ; Δεν γίνεται να υπάρχει τόσο μικρό ενοχλητικό πλάσμα και να έτυχε σε εμένα. Δεν πας καθόλου καλά. Είναι σαν να μην καταλαβαίνεις από τρόπους ή Ελληνικά. Γιατί δεν μπορείς να με αφήσεις ήσυχο; Τόσο πολύ βαριέσαι που σκέφτεσαι όλη μέρα "πως θα νευριάσω πιο πολύ τον Οδυσσέα" ;

     Καλά όχι και όλη μέρα... Την μισή όμως ναι, σκέφτομαι τρόπους να τον πλησιάσω. Χαμογελάω με τις σκέψεις μου, όμως το ύφος του μου κόβει την ανάσα μαζί με την παραμικρή διάθεση γέλιου.
   
    Όπα τώρα αν το εξετάσω καλύτερα, με πρόσβαλε κατατάσσοντας με στους ενοχλητικούς, αλλά και στα άτομα που βαριούνται. Εγώ πεθαίνω με την άνια, δεν την αντέχω δευτερόλεπτα.

     Απαντάω, όσο ψύχραιμα μπορώ...

    - Αμάν βρε Οδυσσέα. Γιατί τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά;  Υπνοβάτησα, έχοντας μαζί το κινητό μου. Άλλη φορά είχα πάρει ολόκληρο πάπλωμα μαζι μου, δεν είναι και τόσο περίεργο.  Εντάξει, σε προλαβαίνω. Δεν χρειάζεται να με πάρεις πάλι σαν τσουβάλι έξω, θα πάω μόνη μου αυτήν τη φορά.

     Ξεκινάω να φύγω, όμως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Με αρπάζει από τον ώμο, πριν προλάβω να φύγω, για να μου την πει.

   - Κοίτα λοιπόν να με παρατήσεις ήσυχο. Δεν θα σου το ξαναπώ.  Δεν θα τα πάμε καθόλου καλά με τη συμπεριφορά σου, πίστεψε με. Τελείωσε η υπομονή μου και η κατανόηση για το πρόσωπο σου. Κατάλαβες; Τώρα άντε πήγαινε και να μας γράφεις άλλη φορά. Μην πλησιάσεις το δωμάτιο μου ούτε απ ' έξω.

    Τόση ώρα με κοιτάζει μες τα μάτια, για να μου περάσει το μήνυμα και ζαλίστηκα. Αν με παρατηρούσε με τόση ένταση καλοσυνάτα, θα έλιωνα σίγουρα.  Έχει πάλι την αυστηρή ματιά, η οποία είναι σαν να σου  πετάει κεραυνούς. Δεν πρέπει να με συμπαθεί καθόλου τελικά, λες και έκανα κάτι ανεπανόρθωτο.

   Βγαίνω από το δωμάτιο του, ενώ αμέσως ακούω να κλείδώνει την πόρτα. Δεν προλαβαίνω να κάνω δύο βήματα, θυμάμαι πως ξέχασα το κινητό μου ατο δωμάτιο του. Ωχ τώρα πως του το λένε ;  Πάω και χτυπάω την πόρτα. Του μιλάω για αρκετά λεπτά προσπαθώντας να τον πείσω.

   - Οδυσσέα, άνοιξε μου ένα λεπτό να πάρω το κινητό μου. Θα με ψάχνουν οι δικοί μου. Λοιπόν,θα ενοχλήσουμε τους γείτονες πάλι . Θα μας κάνουν στο τέλος παρατήρηση. Οκ δεν φεύγω,  αν δεν ανοίξεις.

   Κάθομαι στο πάτωμα, ακουμπώντας την πλάτη μου στην πόρτα. Σε λίγο αρχίζω να λέω επίτηδες τραγουδιστά , προσπαθώντας να είμαι καλή φωνητικά.

  - Άνοιξε πόρτα για να μπω , χάνω το samsung,  το κινητόοοοο.

   Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και απροετοίμαστη καθώς ήμουν αναγκάζομαι βάλω τα χέρια μου στο πάτωμα για να μην χάσω την ισορροπία μου. Βγαίνει ο Οδυσσέας άνετος, έχοντας φορέσει κάτι πολύ ωραία ρούχα και με τα κλειδιά στο χέρι .

   - Φεύγεις ; Περίμενε να 'ρθώ μαζί σου!

   Χωρίς να δώσει σημασία, ανοίγει την πόρτα και φεύγει. Καλά δεν πειράζει. Θα πάω στον Αντώνη και θα του πω να πάμε σουπερ μάρκετ. Όσο για τον Οδυσσέα, έχω το τέλειο κόλπο, ώστε να με παρακαλάει. Όμως δεν έχω χρόνο να το αναλύσω τώρα, καθώς χτυπάω το κουδούνι της διπλανής πόρτας.

  -  Καλημέρα. Θες να πάμε μαζί στο μασόυτης, που είναι στη γειτονιά μας;  Πρέπει να αγρασω τα απαραίτητα.

    Μου χαμογελάει, όταν του λέω την πρόταση μου. Να ένας άνθρωπος που με καταλαβαίνει! Τον συμπαθώ πολύ τον Αντώνη... Μαζί του αισθάνομαι όμορφα και ευχάριστα.

    - Ναι, αμέ. Πάμε μαζί για ψώνια.

   Κλειδώνει την πόρτα και ξεκινάμε. Μιλάμε περί ανέμων και υδάτων στην διαδρομή. Όσο συζητάμε, έχω την αίσθηση πως τον γνωρίζω χρόνια. Περίεργο... Κάποια στιγμή αναφέρεται στα χθεσινά γεγονότα με τον Οδυσσέα.

    -Δεν μου λες Άννα, πώς πήγε με τον συγκάτοικο σου εχθές μετά το ατυχές επεισόδειο;

     Καλέ λίγο ακόμα και θα γίνουμε ρεζίλι -viral με τον συγκάτοικο μου. Κοκκινίζω και για να φανώ άνετη με το θέμα, αστειεύομαι.

    - Καλά πήγε. Σήμερα δεν πρόλαβε να με πετάξει έξω, καθώς βγήκα μόνη μου.

    Γελάει.  Ωστόσο, παίρνω ψωμί του τοστ , τυριά , σαλάμι , πατάτες και κρέας για να μαγειρέψω σήμερα. Έτσι κιαλλιώς από αύριο ξεκινάω τη σχολή , οπότε έχω άνετα χρόνο σήμερα να μαγειρική. Τελειώνουμε σχετικά γρήγορα με τα ψώνια και πάμε στην πολυκατοικία.

    Έξω από το σπίτι του προτείνω να έρθει μαζί μου.

   - Δεν μου λες Αντώνη, θες να με βοηθήσεις να μαγειρέψω σαν σεφ που είσαι;

   - Εννοείται, βέβαια...Θα έρθω για λίγο, γιατί μετά έχω μια δουλειά. Θα δώσεις και στον συγκάτοικο σου άπ' το φαγητό;

     Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση του... Είναι αυτονόητη η απάντηση. Δεν θα γίνω κακιά για ένα πιάτο φαγητό, ενώ θα μοιράζομαι ολόκληρο σπίτι με τον Οδυσσέα. Θα ήταν ντροπή μου, έτσι απαντάω αμήχανα.

  - Χαχα  ε ναι.  Έναν τον έχω, τι να τον κάνω ;

      Η αλήθεια είναι πως θα προσπαθήσω να κάνω μια συμφωνία. Αρχικά θα του μιλαω με το σεις και με το σας. Θα περιορίσω  την ομιλία μου,  στο ελάχιστο που γίνεται. Θα τον αφήσω στην ησυχία του , θα κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού, αλλά με αντάλλαγμα . ..  να περνάω μια ώρα μαζί του την ημέρα, όπως θέλει εκείνος και όπου θέλει . 

     Έτσι θα μάθω πράγματα για εκείνον. Δεν ξέρω, αλλά η σιωπή του μου εξάπτει τη φαντασία και μου κινεί το ενδιαφέρον. Θέλω μάθω τα πάντα για εκείνον και όσο επιμένει με αυτή τη στάση του, τόσο θα με βρίσκει μπροστά του. Είναι δυνατόν να μην είμαι περίεργη; 

    Στο ενδιάμεσο μιλάμε και γελάμε με τον Αντώνη, όσο φτιάχνουμε το φαγητό. Εγώ πάλι χάθηκα στις σκέψεις μου για λίγο τώρα και εκείνος μου μιλάει.

   - Που τρέχει το μυαλό σου Άννα ; Πρέπει να φεύγω . Έτσι κιαλλιώς βάλαμε το φαγητό στο φούρνο.

    Όταν επιτέλους τον ακούω, του απαντάω λιγάκι αμήχανα άπ' την αφηρημάδα μου, δίνοντας του ένα αποχαιρετιστήριο φιλί στο μάγουλο.

  - Ναι,Αντώνη. Σε ευχαριστώ για την βοήθεια σου .

    Μόλις φεύγει, κοιτάζω το κινητό. Έχω 10 κλήσεις από την Όλγα . Χαχαχα περιμένει να μάθει.  Την παίρνω τηλέφωνο και μιλάμε μέχρι την στιγμή που ήρθε ο Οδυσσέας.

     Αμέσως αφήνω το κινητό και ξεκινάω το σχέδιο που ανέφερα πριν. Θα δείξω άψογη συμπεριφορά για να καταφέρω το δικό μου. Του μιλάω, ενώ συγκρατώ κάθε ίχνος γέλιου ή ειρωνείας.

    - Γεια σας κύριε Οδυσσέα. Δεν θέλω να σας  ενοχλήσω, απλά σας ενημερώνω πως σε είκοσι λεπτά θα είναι έτοιμο το φαγητό σας. Το έφτιαξα με τα χεράκια μου αποκλειστικά για εσάς .Και πάλι πολύ καλή μέρα σας εύχομαι.

   Όλα αυτά προσπαθούσα να τα πω σοβαρή. Μόλις τελειώνω την φράση μου, πηγαίνω στο δωμάτιο μου και διπλώνομαι στα γέλια. Πρέπει να μου δώσετε όσκαρ ή δεν ξέρω τι είδος βραβείο, καθώς μπροστά του έδειχνα ... υπηρέτρια.

     Όταν επιτέλους συνέρχομαι, πάω στη κουζίνα και βάζω φαγητό σε δυό πιάτα.  Σε εκείνον βάζω λίγο παραπάνω. Επιστρέφω άνετη στην τραπεζαρία που βρίσκεται ο συγκάτοικος μου.

    - Ορίστε . ..

     Του λέω ψυχρα και μονολεκτικά. Λακωνικά θα μιλάμε εδώ μέσα.

   Εντάξει, δεν θέλω να μιλήσω πάλι στον πληθυντικό και να με πιάσουν τα γέλια. Κάθομαι με δυσκολία αμίλητη να φάω το κοτόπουλο με πατάτες. Έρχεται και εκείνος, αλλά με κοιτάζει διστακτικά. Κατάλαβε την διαφορά στην συμπεριφορά μου μάλλον και έχει μεγάλη απορία τώρα. Μάλιστα του κίνησα το ενδιαφέρον.

      Μόλις τελειώνουμε, τον κοιτάζω στα μάτια και παίρνω το θάρρος να του το ζητήσω την συμφωνία.

  - Λοιπόν, κύριε Οδυσσέα, σκέφτηκα να κάνουμε μια συμφωνία. Μένει να δεχτείς τώρα.