Τέσσερα χρόνια μετά

         Λοιπόν , αρχικά από που να αρχίσω και που να τελειώσω . Λοιπόν θα ξεκινήσω από κάποια  ευχάριστα, που έχουν συμβεί, πέρα των παιδιών μας.

        Αρχικά πήρα δίπλωμα οδήγησης. Οο yes!  Στην αρχή ζήτησα από τον Οδυσσέα να μου μάθει. Βέβαια σύντομα καταλάβαμε και οι δυο πως δεν ήταν η καλύτερη ιδέα. Την πρώτη φορά είχαμε πάει κάπου απομονωμένα να έχω άπλα και πολύ χώρο.

      Εε βρεθήκαμε να φιλιόμαστε και η αλήθεια είναι... ξεχάστηκα λίγο, οπότε πάει το μάθημα. Την δεύτερη φορά πάλι δεν τα καταφέραμε, όχι όμως για τον ίδιο λόγο .

      Flashback

      Κάθομαι στην θέση του οδηγού με απόλυτα σοβαρό ύφος. Ο Οδυσσέας δεν φαίνεται αρκετά ευχαριστημένος με αυτό. Μάλλον βαριέται να μου παραδίδει μαθήματα οδήγησης. Το θεωρεί χάσιμο χρόνου, αλλά με τα κοριτσάκια μας είναι απαραίτητο.

    Με έχει φέρει πάλι κάπου να έχει χώρο και να μην έχει κόσμο . Όταν είναι να αρχίσουμε το μάθημα , αρχίζει να με χαιδεύει στα πόδια. Α τον πονηρό. Ουπς. Αα καλέ δεν έχει καθόλου διάθεση και αρχίζει τα δικά του, για να με παρασύρει αλλού. Κοκκινίζω και του λέω .

      - Οδυσσέα εδώ πέρα ήρθαμε για μάθημα. Μην αρχίσουμε πάλι τα ίδια, γιατί έτσι δεν θα μάθω να οδηγάω, ούτε μετά από πενήντα  χρόνια. Έλα τώρα συγκεντρώσου. Γιατί το κάνεις αυτό;

     - Επειδή την άλλη φορά σου είχα δείξει πόσες φορές τις ταχύτητες, ποιό είναι το γκάζι και το φρένο. Το αποτέλεσμα; Να μπερδεύεις την κόρνα με τον συμπλέκτη. Αν είναι δυνατόν.

     Αναστενάζω και τον ρωτάω.

     - Άρα δεν θες να κάνουμε μαθήματα μαζί; Και λόγικο να μην ήξερα τίποτα, αφού δεν είχα ξανακάνει μαθήματα. Απλά δεν έχεις υπομονή.

   Χαμογελάει ύπουλα και είμαι σίγουρη πως πάλι θα βρει άλλο τρόπο να το αποφύγει.

     -  Λοιπόν, θα κάνουμε μια συμφωνία. Κοίτα τι σου έχω εδώ.

      Μου δείχνει το νέο Cd του Οικονομόπουλου. Ουαου. Έβαλε μέσο τα μεγάλα ονόματα τραγουδιστών. Ξέρει ότι μου αρέσουν πολύ τα συγκεκριμένα τραγούδια. Αν ακούω μουσική όμως,  δεν θα μπορέσω να συγκέντρωθω! Τον ρωτάω ευθέως.

    - Οδυσσέα , πρωτόν έτσι δεν θα γίνει δουλειά και δεύτερον εσύ απεχθάνεσαι αυτό το είδος μουσικής. Τι έχεις ατο μυαλό σου ;

    - Λοιπόν , θα κάτσεις απερίσπαστη να ακούς αυτά εδώ , ενώ εγώ θα πάρω το αυτοκίνητο να πάμε μια βολτούλα. Είναι ευκαιρία τώρα που κρατάει τις μικρές ο Κώστας.

      Ουφ , δεν θα πάρω δίπλωμα οδήγησης ούτε στα ογδόντα μου με αυτόν τον ρυθμό. Δεν έχει υπομονή για να διδάξει. Τι να κάνω ; Σε λίγο είμαι στη θέση του συνοδηγού τελικά, ενώ εκείνος κατάφερε ύπουλα το δικό του. Τόσο απλά και καλά.

    Οπότε θα πω στην Ελίζα να μου μάθει τελικά. .. Εκεί πάντως που πήγα να του θυμώσω, με πήγε στους καταρράκτες στην Έδεσσα. Κάναμε μια υπέροχη μονοήμερη. Μάθημα δεν έγινε, αλλά περάσαμε τέλεια και τον χάρηκα..

      Τέλος flashback

      Πάντως ο Οδυσσέας συνέχεια είναι όλο εκπλήξεις. Ντάξει , δεν μπορώ να πω πως είναι άσχημο αυτό. Ποτέ δεν θα βαριόμουν μαζί του ή δεν θα μπαίναμε σε μια ρουτίνα. Μια μέρα που είχαμε πάει στα άλογα , καθώς έχω λατρέψει και εγώ με την ιππασία, μου λέει κάποια στιγμή .

     - Έτσι σε μαθαίνω στα άλογα, για μετά να αναβαθμιστούμε στις καμήλες.

      Εγώ θεώρησα, πως το είπε καθαρά για πλάκα, καθώς γελούσε και ο ίδιος ... Μαντέψτε όμως, σε λίγες εβδομάδες που βρέθηκα. Ακόμα να το βρείτε ;

      Βρέθηκαμε στην Αίγυπτο πάνω σε καμήλες μαζί με τα δυο μωρά. Οφείλω να ομολογήσω του πήγαινε αρκετά η έρημος. Βέβαια είχε αφόρητη ζέστη εκεί. Ποιος θα μου το έλεγε πως θα έβλεπα τις πυραμίδες από κοντά . Ήταν φανταστικά πάντως.

     Το τελευταίο καλοκαίρι πάλι καλά , συμφώνησε να πάμε σε νησί. Έτσι κι αλλιώς από εκεί κατάγεται. Πήγαμε στα Κουφονήσια ! Δεν έχω λόγια να περιγράψω πόσο υπέροχα ήταν τα νερά.  Ήταν παράδεισος και τα χρώματα άλλο πράγμα .

       Του Οδυσσέα βέβαια δεν του άρεσε ο πολύς κόσμος. Εγώ έκανα και άλλες παρέες , αν και προτιμούσα να πηγαίνω παντού με τον Οδυσσέα. Σύντομα ανακαλύψε θάλασσες με λίγο εώς σχεδόν καθόλου κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο τον ευχαριστόμουν πιο πολύ. 

      
     Όσο για τις δυο μας κόρες; Η μια είναι συνέχεια μαζί μου, η Χριστίνα, και έχουμε πολλά κοινά, ενώ η άλλη, η Πηνελόπη, ίδια ο πατέρας της. Τις μεγαλώνουμε και ταυτόχρονα τελειώσαμε το πανεπιστήμιο. Βέβαια, όλοι μας βοηθήσαν στην αρχή, για να προλαβαίνουμε τα μαθήματα.
     
      Σήμερα η αλήθεια είναι είχαμε κάτι τελευταίες υποχρεώσεις με τις σχολές μας , οπότε δεν έχουμε βρεθεί. Τώρα τον περιμένω μαζί με τα παιδιά μας, για να πάμε βόλτα. Όταν είναι όμως, να πάμε κάπου, πάντα προηγείται ένας "οικογενειακός" καβγάς. Θα δείτε τι εννοώ.

        Εκείνη τη στιγμή μου έρχεται στο μυαλό η πρώτη φορά που παραδέχτηκε πως με αγαπάει. Κατάλαβα πως κάτι περίεργο ετοίμαζε , όταν με πήγε στο Λευκό Πύργο. Για να επιλέξει αυτός κάπως πιο κοσμικό, αντί τα απόμερα μέρη, κάποιος φούρνος θα είχε γκρεμίσει ή κάποιο λάκο έχει η φάβα.

    Ανεβήκαμε μέχρι πάνω στο Λευκό Πύργο. Καλά , όχι ότι απείχε πολύ από τα γούστα του. Για μια ακόμα φορά η θέα ήταν από ψηλά και καταπληκτική. Έβλεπες όλη την παραλία και το κέντρο.

          Μένω με το στόμα ανοιχτό από την ομορφιά και τον ρωτάω .

      - Είναι υπέροχα . Αλήθεια πως από εδώ ;

     Μου χαμογελάει διστακτικά.

       - Καλά , δεν θα το κάνουμε συνήθειο. Απλά αξίζει και εδώ η θέα. Άννα ξέρεις κάτι; Όσο απίστευτο και να σου φαίνεται , σε αγαπάω. Να ξέρεις πως τώρα πλεόν στον κόσμο μου, δεν είμαι μόνος , είσαι εσύ και τα παιδιά μας. Κανείς άλλος από όσους είδαμε στην διαδρομή. Γι' αυτό ακόμα και στα απόμερα μέρη μαζί σου δεν νιώθω μοναξιά, αλλά πλήρης.

       Εκείνη τη στιγμή πραγματικά έλιωσα. Ένιωσα την καρδιά μου έτοιμη να σπάσει από ένταση. Δάκρυα συγκίνησης και χαράς σύντομα ήταν στα μάτια μου. Του έδωσα την πιο μεγάλη αγκαλιά που είχα. Η αλήθεια είναι εξαιτίας της αρχής μας , είχα ανάγκη να ακούσω αυτά τα λόγια από το στόμα του.

      Την ώρα που θυμάμαι όλα αυτά , ακούγεται η πόρτα. Να επιτέλους και ο Οδυσσέας. Δεν ξέρω για εσάς , αλλά εμένα μου έλειψε. Χίλια χρόνια θα ζήσει , την καλή του την κουβέντα είχαμε. Χαχαχα έτσι δεν λένε σε τέτοιες περιπτώσεις ; Τον καλώς ορίζω.
  
       - Καλώς τα μάτια μου τα δυο.

       Μόλις με ακούει κάνει τον απορημένο.

       -Να αρχίσω να φοβάμαι ; Δεν πρόλαβα να μπω και λες γλυκόλογα. Τι έκανες πάλι;

       Αα μάλιστα έχει όρεξη για πλάκα τώρα θα δεις. Γελάω πονηρα .

      - Εννοείται να φοβάσαι, έχω άγριες διαθέσεις σήμερα .

     Πέφτω πάνω του και αρχίζω να τον φιλάω με πάθος και ένταση σαν να μην υπάρχει αύριο. Βάζω όλη μου τη δύναμη για να απομακρυνθώ από τα λαχταριστά του χείλη. Μήπως έχω πάθει κάποιο είδος εθισμού;

      Εκείνη την στιγμή έρχονται τα δυο μικροσκοπικά μας κορίτσια. Απομακρυνόμαστε αρκετά και είμαστε λιγάκι αμήχανοι. Πετάγεται στην αρχή η Χριστίνα.

       - Μπαμπά, σε περιμέναμε, για να πάμε σε καμία καφετέρια. Όχι τίποτα άλλο, να ανάψουν λίγο τα αίματα. Θα πάθω κατάθλωση στα απόμνερα σημεία που καυαλήγουμε κάθε φορά.

      Γελάω ασυναίσθητα. Είναι μόλις 3 χρονών και κάτι μήνες, οπότε μπέρδεψε τις λέξεις κατάθλιψη και κατάπτωση. Όλες αυτές τις λέξεις να δείτε, θα τις άκουσε από τους γονείς μου.

     Ο Οδυσσέας πάλι ανυψώνει το φρύδι του. Δεν του αρέσει που η Χριστίνα, ζητάει συνέχεια βόλτες και πολυσύχναστα μέρη. Κάποιες φορές μας κάνει το χατίρι, να πηγαίνουμε σε πολυκοσμία, όμως δεν θέλει να γίνεται σε υπερβολικό βαθμό. Εξακολουθεί να προτιμά την ησυχία κατά πολύ.

      Η άλλη μας κόρη, η Πηνελόπη, φυσικά συμφωνεί με τον πατέρα της και διαμαρτύρεται. Αυτό γίνεται κάθε φορά που είναι να πάμε κάπου. Μαλώνουν τα μικρά και στο τέλος εμείς, καθώς καλούμαστε να αποφασίσουμε.

      - Άντε βρε μικρό, ακόμα που δεν βγήκες από το αβγό και θες εξόδους. Ο μπαμπάκας θα κάνει το δικό μου χατίρι και θα πάμε στα αλογάκια.

      Να τα μας! Τώρα η Χριστίνα θυμώνει και κλαίει με τα λόγια της αδελφής της.  Μου πιάνει τα πόδια με τα μικρά χεράκια της, για να την ακολουθήσω. Φωνάζει δυνατά.

    - Τότε εγώ θα πάω με την μανούλα μου. Ακούς; Εσείς πηγαίνετε αλλού με τον μπαμπά.

      Αναστενάζω. Μάλιστα, τώρα ήρθε η ώρα να επέμβω. Ο Οδυσσέας ήδη θα έχει αρχίσει να ζαλίζεται. Όσο ησυχία ήθελε, τόση δεν θα έχει ποτέ! Πάλι καλά που αγάπησε τις μικρές πολύ και τους έχει αδυναμία. Εγώ προσπαθώ να σώσω την κατάσταση.

      - Κορίτσια πάμε και μην μαλώνετε! Δεν  μπορώ να περιμένω τόση ώρα! Θα μου χαλάσει το μακιγιάζ και θα γίνω χάλια.

      Ο Οδυσσέας μου ρίχνει ένα άγριο βλέμμα. Τα μάτια του είναι σαν να ρίχνουν κεραυνούς. Κουνάει το κεφάλι του, φανερά ενοχλημένος με κάτι. Θα τ' ακούσω εγώ για τις κόρες του; Δεν κατάλαβα.Μετράμε τις δυνάμεις μας με τα μάτια, για να δούμε ποιανού θα γίνει τελικά. Μιλάει νευριασμένα.

     -  Ρε άσε τις μπογιές τώρα! Βρήκες ώρα γι'αυτά. Θα σε λούσω, να δεις πόσο θα κρατήσει το βάψιμο. Κορίτσια  εσείς πηγαίντε μέσα στο δωμάτιο, να μιλήσουμε με την μαμά. Ωστόσο μην ακούσω κιχ από καμία!

      Οι μικρές απογοητεύονται και ξεκινάνε για το δωμάτιο. Η Χριστίνα για να τον πειράξει φωνάζει κιχ, αλλά τελικά ακολουθεί τις οδηγίες του. Πιστεύει πως με την λέξη που πέταξε, θα γίνει το δικό της και ότι βγήκε κερδισμένη νευριάζοντας τον.

     Ο Οδυσσέας μόλις φεύγουν, μου μιλάει.

    - Κοίτα να δεις θράσος η μικρή! Εσένα μου θυμίζει, που στην αρχή συνέχεια ήθελες να με ενοχλείς. Έχουμε πάντως σοβαρότερα πράγματα να πούμε. Άννα, τώρα που τελειώσαμε τις σπουδές μας, πρέπει να μετακομίσουμε...

     Τον κοιτάζω επιφυλακτική. Γιατί το λέει τόσο σοβαρός; Λογικό να πάμε τώρα πια Χρυσούπολη, όπου είναι και οι δικοί μας! Τον ρωτάω.

       - Γιατί το λες έτσι; Στην Χρυσούπολη δεν θα πάμε; Αυτό το ήξερα!

        - Για την ακρίβεια... Προέκυψε κάποιο πρόβλημα και μάλλον θα πρέπει να πάμε στο νησί μου. Δεν με αφήνουν να μεταφέρω την φαρμακευτική εταιρεία του πατέρα μου αλλού και εκεί την ίδρυσε. Εγώ προσπάθησα να το ανοίξω στην πόλη που γνωριστήκαμε, αλλά... Άννα, θα με ακολουθήσετε; Σπούδασα γι'αυτό τον λόγο και πουθενά αλλού δεν θα βρω δουλειά.

     💗 Εύχομαι να περνάτε υπέροχα!