Γυρίζω διστακτικά και βλέπω τον Οδυσσέα. Μου κόβεται η ανάσα. Πιστεύω τώρα την πάτησα για τα καλά. Πώς θα δικαιολογηθώ για την προηγούμενη συμπεριφορά; Πλησιάζει σε εμένα και δείχνει κατά έναν περίεργο τρόπο ήρεμος.

- Χαίρομαι πάρα πολύ, καθώς θα έχω όλο τον χρόνο μπροστά μου να ανταποδώσω την συμπεριφορά σου. Αφού τα είπαμε, μπορείς να φύγεις τώρα από το σπίτι μου.

Τον ακούω να με απειλεί ατάραχος. Με τρομάζει η ψυχραιμία του. Φοβάμαι...

Ευτυχώς εμφανίζεται η μαμά μου, πριν απαντήσω και τον ωθήσω σε καμία άσχημη ενέρεγεια. Γιατί σίγουρα δεν θα άφηνα έτσι την απειλή. Η μανούλα μου με έσωσε και γλίτωσα στο παρά πέντε. Μιλάει και με βγάζει από τις σκέψεις μου.

- Έλα Άννα, πάμε σπίτι. Ήρθε η ώρα να φύγουμε. Χάρηκα Οδυσσέα κιόλας για την γνωριμία.

Φαίνεται πως θέλει να αποφύγει τα χειρότερα. Κατάλαβε πως τον νευρίασα και θεωρεί φρόνιμο να με πάρει από εδώ. Αλήθεια, πραγματικά απορώ αν τα καταφέρουμε μαζί με τον Οδυσσέα στην Θεσσαλονίκη.

Απομακρυνόμαστε, όταν μου αν ανακοινώνει η μαμά πως αύριο ταξιδεύω με τον Οδυσσέα. Πρέπει να τακτοποιηθεί το σπίτι και τα πράγματα μας, ενώ δεν έχουμε πολύ χρόνο στην διάθεση μας. Αναστενάζω. Μου αρέσει η μετακόμιση, όμως έχω περιέργεια να δω πως θα είναι πλέον η ζωή μου. Θα αλλάξει ριζικά σε όλους τους τομείς.

Όταν φτάνω σπίτι, στέλνω μηνύματα στην ομαδική συνομιλία που έχουμε στο messenger με Όλγα και Θάλεια. Έχω ανάγκη να τουω πω τα νέα.

ΑΝΝΑ: Κορίτσια έχω πρόβλημα. Σώστε με.

ΘΑΛΕΙΑ : Τι έγινε καλέ;

ΌΛΓΑ : Μην μου πεις σου ξέβαψαν τα νύχια μέσα σε μία μέρα ;

ΘΑΛΕΙΑ : Χώρισες ; Δεν θα το αντέξω. Άντε απάντα .

ΟΛΓΑ : Με ποιόν να χωρίσει ρε Θάλεια, αφού δεν έχει σχέση; Με τον εαυτό της ;

Δεν αντέχω και γελάω με αυτά που λένε. Συνέχεια τους αρέσει να με πειράζουν και να κάνουν υποθέσεις τα πιο απίθανα πράγματα.

ΆΝΝΑ : Σιγά μην πέθανε το γατάκι που δεν έχω. Συνέλθετε . Γνώρισα τον συγκάτοικο που θα έχω.

ΌΛΓΑ : Οχ μην μου πεις ... Δεν βλέπεται σε σημείο που να σου προκαλεί αναγούλα και τάσεις για μετό ...

Καλά συμβαίνει το άκρως αντίθετο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν με συμπαθεί καθόλου.

ΑΝΝΑ : Όχι! Αυτός βλέπεται, αλλά δεν αντέχει τους άλλους. Aυτό είναι το πρόβλημα. Θέλει να μην του μιλάω. Δηλαδή εγώ φταίω που είναι τόσο όμορφος για να τον αγνοήσω;

ΘΑΛΕΙΑ : Οπα . Μήπως σου άρεσε;

Δεν ... Με τέτοια συμπεριφορά... Όχι.

ΑΝΝΑ : Τι να μου άρεσε ; Το όμορφο του πρόσωπο, η στάση του που θύμιζε σαν σταρ του χόλιγουντ ή το γυμνασμένο του σώμα ; Δεν το ξέραμε.

ΟΛΓΑ : Πω τον λυπάμαι, όπως μας τον περιγράφεις . Μήπως να πάω εγώ στη θέση σου, να μείνω μαζί του; Θυσιάζομαι για σένα φιλενάδα.

ΘΑΛΕΙΑ : Φιλενάδα μακρυά . Σου είπε να μην του μιλάς και είναι κούκλος. Μπορεί να είναι vampire, όπως στις ταινίες.

ΟΛΓΑ : Βρήκες ήρωα τρομάρα σου να παρομοιάσεις. Ποιό αληθοφανή δεν σκέφτηκες; Κάποιον σε ανθρώπινη μορφή;

Θα τις σκοτώσω. Λέω για το πρόβλημα μου, ενώ εκείνες αναφέρουν για βρικόλακες και σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Σπάνε πλάκα με τον πόνο μου ή εγώ τα βλέπω πολύ τραγικά τα πράγματα;

Αφήνω τα μήνυματα για την ώρα και βάζω τα τελευταία πράγματα στη βαλίτσα μου, ώστε να είμαι έτοιμη αύριο. Ο πατέρας μου έβγαλε εισιτήριο. Όταν τελειώνω τις δουλειές, είμαι πολύ κουρασμένη και πέφτω για ύπνο. Δεν μπορώ όμως να κοιμηθώ. Σκέφτομαι πως θα πρέπει να φέρομαι στον Οδυσσέα, ώστε να πάρει το μάθημα του και να με αφήσει να τον πλησιάσω.

Το επόμενο πρωί ξυπνάω νωρίς με το ζόρι, καθώς δεν κοιμήθηκα καλά. Ερχόταν συνέχεια η μαμά φωνάζοντας μου να ξυπνήσω, όπως κάθε μέρα βέβαια. Κάποια στιγμή σηκώνομαι, ενώ αισθάνομαι μια νοσταλγία. Μέχρι και σπίτι θα αλλάξω, πέρα από την απομάκρυνση μου από τα δικά μου άτομα.

Έφτασε η μεγάλη μέρα. Ταξιδεύουμε σε λίγη ώρα. Από τη στιγμή που σηκώθηκα, δεν καταλάβαινω για πότε περνάει η ώρα. Το πρόγραμμα ήταν γεμάτο με υποχρεώσεις και αποχαιρετισμούς. Στο τρένο θα με πάνε οι γονείς μου και εκεί θα βρούμε τον Οδυσσέα.

Ο μπαμπάς μου είναι ανήσυχος όλη την ώρα, ενώ η μαμά προσποιείται την άνετη. Δεν θέλει να δείξει την στεναχώρια της, για να μην μου είναι πιο δύσκολο.

Φτάνουμε στο σταθμό και έχω ανάμεικτά συναισθήματα. Χαρά, λύπη, αγωνία... Οι γονείς μου αρχίζουν τα κηρύγματα για τα καλά ...

- Λοιπόν, κόρη μου να θυμάσαι τις συμβουλές του μπαμπά σου. Να προσέχεις και τα μάτια σου 14. Μην μπλέξεις με κακές παρέες και αλήτες.

- Να μας παίρνεις τηλέφωνο συχνά, να ξέρουμε πως είσαι. Μην μας ξεχνάς κοριτσάκι μου.

Συμπληρώνει η μαμά, όταν τελειώνει ο πατέρας μου. Εκείνη την στιγμή ευτυχώς εμφανίζεται ο Οδυσσέας. Έχει ένα ύφος σαν να βρίσκεται αραχτός στην παραλία, κάνοντας ηλιοθεραπεία. Θα με τρελάνει αυτός καλέ. Φταίω εγώ να του σπάσω κι άλλο τα νεύρα;

Εκεί που ελπίζω πως σταμάτησαν τα κηρύγματα, η μητέρα μου μιλάει στον Οδυσσέα.

- Οδυσσέα, να μας την προσέχεις τώρα που δεν θα έχει εμάς .

Αμάν αυτή η μαμά πάντα ρεζίλι να με κάνει θέλει; Επίσης είναι σαν να βάζει το λύκο να φυλάει πρόβατα. Έλεος δηλαδή. Δεν προλαβαίνει , ευτυχώς , να αντιδράσει αυτός, καθώς έρχεται το τρένο.

Σταματάει, αφού πρώτα περνάει ένα κύμα αέρα και σκόνη από μπροστά μας που κόβει την ανάσα. Μπαίνουμε μέσα βιαστικά, ενώ οι γονείς μου μας δίνουν τις βαλίτσες . Πάμε αναγκαστικά στο επόμενο βαγόνι και βρίσκουμε τις θέσεις μας που είναι στην ίδια κουκέτα. Έχουμε βολευτεί και αυτός δεν βγάζει λέξη, οπότε αποφασίζω να αστειευτώ .

- Πολύ μιλάς Οδυσσέα. Θα μας κάνουν παρατήρηση σε λίγο. Πρόσεχε.

Ατάραχος βάζει ακουστικά, πιθανόν για να μην με ακούει. Κοιτάζω το παράθυρο και με την χθεσινή κούραση δεν αργεί να με πάρει ο ύπνος. Σε λίγο ξυπνάω τρομαγμένη, καθώς με τον ύπνο αποπροσανατολίστηκα. Παρατηρώ τον Οδυσσέα να απολαμβάνει ήσυχα το ταξίδι, ενώ ευτυχώς έχει βγάλει τα ακουστικά. Χάρη μάλλον του έκανα που κοιμήθηκα.

Ωστόσο, δεν έχω ιδέα που βρισκόμαστε, οπότε τον ρωτάω.

- Οδυσσέα που είμαστε ;

- Προς Αλεξανδρούπολη .

Μου απαντάει μονολεκτικά με σοβαρό, ακλόνητο ύφος . Εγώ σοκάρομαι και δεν ξέρω τι να κάνω!

- Τι πράγμα; Περάσαμε την Θεσσαλονίκη ; Χριστέ μου, γιατί δεν με ξύπνησες ρε Οδυσσέα ; Τόση ώρα κοιμόμουν ;

Μέσα από τον ύπνο μου ακόμα προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει. Αλήθεια δεν γίνεται να περάσαμε τον σταθμό μας και να το λέει έτσι. Τον ρωτάω ψιθυριστά γιατί.

- Επειδή επιτέλους δεν μιλούσες. Γιατί να χαλούσα την ησυχία μου;

Θα τον σκοτώσω αυτήν την στιγμή. Μου έχει κοπεί το αίμα. Αρχίζω πανικόβλητη να ψάχνω βαλίτσες, κάνοντας βιαστικές κινήσεις. Εκείνη τη στιγμή μιλάει μια μεγάλη γυναίκα που βρισκόταν στην κουκέτα μαζί μας.

- Κορίτσι μου μην ανησυχείς. Πλάκα σου κάνει . Σε δύο λεπτά θα βρισκόμαστε Θεσσαλονίκη. Δεν την περάσαμε.

Ε δεν τον πιστεύω. Κοκκινίζω από την ντροπή μου, που την πάτησα έτσι, όμως πρέπει να παραδεχτώ με έπιασε στον ύπνο . Εκτός αυτού δεν γέλασε καν. Πως το κατάφερε αυτό; Θυμώνω μαζί του.

- Οδυσσέα έχεις όρεξη για παιχνίδια ;

- Θα ήθελες. Απλά αυτό ήταν για να μάθεις να λες ανέκδοτα, ότι θα γίνουμε αχώριστοι και θα πάμε μπουζούκια. Να ξέρεις, δεν σηκώνω τέτοια αστεία εγώ. Εσύ τώρα την πάτησες για τα καλά όμως, επειδή με πίστεψες.

Αν είναι δυνατόν . Όσο μιλάει βγάζει μια αυταρχικότητα, ενώ καταλαβαίνεις πώς ισχύει απόλυτα αυτό που λέει. Δεν είχε διάθεση για αστεία, απλά ήθελε να δείξει με τον τρόπο του πως δεν ανέχεται τα ανέκδοτα. Είδε πως μέσα στον ύπνο μου, θα πίστευα ότι μου έλεγε και ήθελε να με τρομάξει. Τον μισώ!

Είμαι έτοιμη να αντιδράσω άσχημα όμως με προλαβαίνει η ανακοίνωση για άφιξη στην Θεσσαλονίκη. Ευτυχώς φτάσαμε. Μόλις κατεβήκαμε πήραμε ταξί να μας πάει κατευθείαν στο σπίτι . Για μια ακόμη φορά ήταν απόμακρος ...

Σε λίγο βρισκόμαστε στο διαμέρισμα. Είναι αρκετά ευρύχωρο για δυο άτομα. Έχει δύο άνετα δωμάτια, ένα καθιστικό, μια κουζίνα και τέλος ένα μπάνιο.

Πάω στο δωμάτιο μου, ενώ τακτοποιώ τα πράγματα μου για τις δύο επόμενες ώρες. Είναι πολύ νωρίς ακόμα, οπότε λέω να πάω να δω τι κάνει ο Οδυσσέας. Έτσι κι αλλιώς βαριέμαι μόνη μου. Τι άλλο να κάνω;

Αυτή τη φορά χτυπάω την πόρτα πριν μπω. Χωρίς να περιμένω βέβαια απάντηση, αφού πάντα οι λέξεις του είναι περιορισμένες, μπαίνω. Ομολογώ πως μένω έκπληκτη, αυτή τη φορά όχι από τις σωματικές του χάρες. Έχει προλάβει να μαζέψει τελείως τον χώρο, διαμορφώνοντας ένα ωραίο φοιτητικό δωμάτιο. Μου αρέσει που εγώ παιδεύομαι τόσες ώρες, χωρίς να έχω καταφέρει πολλά .

- Ουαου . Μπράβο σου Οδυσσέα. Αν το ήξερα, θα σου έλεγα να βοηθήσεις και μένα .

Εκείνος με κοιτάει με λοξή ματιά και απαντάει.

- Τι θες χριστιανή μου πάλι; Αυτό ήταν, θα κλειδώνω το δωμάτιο μου άλλη φορά. Μπουκάρεις απρόσκλητη στον ιδιωτικό μου χώρο.

- Αμάν βρε Οδυσσέα. Βαριέμαι, δείξε κατανόηση. Θες να παίξουμε κάρτες uno που έχω ή phase 10;

- Mόνο που δεν απευθύνεσαι παιδάκι age 10. Μεγάλωσα, οπότε άσε με ήσυχο. Πόσες φορές πρέπει να το πω

Μου μιλάει απότομα, σαν να είμαι κανένα παράσιτο. Δεν θα τα παρατήσω όμως έτσι εύκολα. Δεν μπορώ μόνη μου να περνάω εδώ μέσα! Του δίνω άλλες προτάσεις.

- Ωραία, τότε να μιλήσουμε! Ή έστω να φάμε μαζί. Εγώ πείνασα.

- Μάλλον δεν κατάλαβες την προηγούμενη φορά. Σου εξήγησα. Δεν θέλω να μου μιλάς άσκοπα, όπως τώρα και να σε βρίσκω συνέχεια μπροστά μου χωρίς λόγο. ΦΥΓΕ .

Απ' ότι μπορώ να καταλάβω, πρέπει να έχει χάσει τον έλεγχο των νεύρων του, αλλά δεν θα κάνω πίσω. Δεν θα τον φοβάμαι και τώρα μιλάω δυνατά και άγρια.

- ΌΧΙ. Δεν φεύγω λοιπόν. Δεν κατάλαβα, έχεις πρόβλημα μαζί μου ;; Επίσης και εγώ σου είπα ότι δεν μπορώ χωρίς να μιλάω, οπότε αν θες, κλείσε μου το στόμα εσύ .

Τα μάτια του κάνουν αστραπές από τα νεύρα, ενώ πλησιάζει προς το μέρος μου ... Χριστέ μου τι θέλω και ανοίγω το στόμα μου.

Βοήθειααα. Τι θα μου κάνει τώρα; Μάλλον δεν ήταν καλή ιδέα να τον φτάσω στα άκρα. Θα με πετάξει έξω με το ζόρι, θα μου βάλει μονωτική ταινία ή θα με δέσει;

Τι λέω καλέ. Επηρεάστηκα από τις χαζομάρες των κοριτσιών . Τίποτα δεν θα κάνει. Κάνω αναστροφή καλού κακού να φύγω. Θα προλάβω όμως;

Ελπίζω να σας άρεσε ! Αναμένεται η συνέχεια ... Τι θα γίνει άραγε;