Κοιτάζω με απορία τον γιατρό. Τι έγινε με μένα και θέλει να μου μιλήσει; Τον ρωτάω.

- Έγινε κάτι;

Με παρακολουθεί προσεκτικά και φαίνεται διστακτικός. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό! Έχει γίνει κάτι σοβαρό; Αρχίζω να τρομάζω για την υγεία μου.

- Μας είπατε πως πονούσε και η κοιλιά σας. Κάναμε εξετάσεις για εγκυμοσύνη και η χοριακή είχε ασυνήθιστα υψηλές τιμές. Ανησυχούμε γι'αυτό, μήπως είναι εξωμήτριο ή υπάρχει κάποια άλλη σοβαρή επιπλοκή... Δεν χρειάζεται να τρομάζετε, ήρθα για να πάμε για υπέρηχο. Να δούμε, τι γίνεται με το μωράκι.

Εγκυμοσύνη, μωρό του Οδυσσέα, επιπλοκές... Μένω με το στόμα ανοιχτό στα λόγια του. Υπάρχει περίπτωση να γίνουμε γονείς; Μάλιστα το παιδάκι μας να κινδυνεύει; Όλα είναι τόσο ξαγνικά, που δεν ξέρω υι να σκεφτώ.

Απλά φαντάζομαι ένα πανέμορφο αγοράκι μαζί με τον Οδυσσέα, να κάνουν ιππασία! Χαμογελάω ασυναίσθητα στην όμορφη εικόνα, που έπλασε το μυαλό μου. Βέβαια αυτό δεν κρατάει για πολύ. Σύντομα επανέρχομαι στην πραγματικότητα και ακολουθώ τον γιατρό.

Του ζητάω πρώτα, να μην πει τίποτα σε κανέναν προς το παρόν. Όσο σκέφτομαι την ύπαρξη ενός παιδιού, τόσο συνηθίζω στην ιδέα. Ωστόσο, σε κάποια φάση ζαλίζομαι, καθώς δεν έχω βάλει σχεδόν τίποτα στόμα μου, εδώ και δυο μέρες. Ο οργανισμός μου είναι στα όρια του. Το αναφέρω.

- Γιατρέ, δεν είμαι πολύ καλά. Ζαλίζομαι. Πάμε κάπου μακρυά;

Με πιάνει από το χέρι, για να μην πέσω και με κατευθύνει. Με καθησυχάζει.

- Είμαστε πολύ κοντά. Μην ανησυχείς.

Όντως σε λίγο φτάνουμε. Με βάζει να καθίσω και μου δίνει μπάρα μαζί με χυμό, για να συνέλθω. Δεν έχω καθόλου όρεξη για φαγητό, αλλά πιέζω λίγο τον εαυτό μου. Βασικά σκέφτομαι την πιθανότητα να έχω ένα πλασματάκι μέσα μου και να πεινάει. Ένα ρίγος με πιάνει μόνο στην σκέψη, όμως βρίσκω κίνητρο και τρώω μια μεγάλη μπουκιά.

Όταν τελειώνω το μίνι γεύμα μου, μου ζητάει να ξαπλώσω στο κρεβάτι των ασθενών για τον υπέρηχο. Ντρέπομαι και αισθάνομαι αρκετά αμήχανα πλέον. Αναστενάζω, ενώ προσεύχομαι από μέσα μου. Όλα θα πάνε καλά!

Μου κάνει τον υπέρηχο, ενώ εμένα χτυπάει σαν τρελή η καρδιά μου. Προσπαθώ να κάνω μόνη μου την διάγνωση, αλλά αποτυγχάνω παταγωδώς! Ευτυχώς δεν αργεί να μου εξηγήσει.

- Ξέρετε, δεν είναι ένα μωράκι, αλλά...

Τινάζομαι και σουφρώνω τα χείλη μου. Τι θέλει να πει πάλι μ' αυτό; Δεν αντέχω πια την αγωνία και ειρωνεύομαι.

- Αλλά τι είναι; Τιγράκι; Για σας παρακαλώ πολύ!

Προσπαθεί να εξηγήσει τα " ανεξήγητα " . Εγώ πάλι έχω πάρει φόρα από την αγωνία μου με την φράση του και δεν ξέρω τι να περιμένω. Απαντάει.

- Όχι καλέ! Δεν αλλάζει το είδος, αλλά ο αριθμός. Είναι δυο.

Εγώ πάλι μπερδέυτηκα. Τι εννοεί " δεν αλλάζει το είδος"; Θα μου σπάσει τα νεύρα , όπως τα λέει ο χριστιανός. Εγώ και αυτός μιλάμε άλλη διάλεκτο, λέμε! Ίσως φταίει η νευρικότητα μου. Θέλω να τα ακούσω καθαρά και ολοκληρωμένα. Κινδυνεύει το μωράκι μου, όπως μου είπε πριν; Και ποια είναι τα δυο, που μου αναφέρει; Οπότε συνεχίζω και ειρωνεύομαι.

- Δυο τιγράκια; Γιατρέ εξηγηθείτε!

- Ναι...Εμ, όχι βέβαια. Θέλω να πω είναι δίδυμα. Παιδιά... Γι' αυτό ήταν αρκετά ανεβασμένες οι τιμές στην χοριακή. Βέβαια είναι άκρως ανησυχητικοί οι πόνοι σας. Δεν διατρέχει κάποιος φανερός λόγος γι' αυτούς. Οφείλετε να είστε προσεκτική και ήρεμη, για να μην κινδυνεύσουν τα πλάσματα στην κοιλιά σας. Προληπτικά θα σας παρακολουθούμε τακτικά τις επόμενες μέρες. Είναι δύσκολη εγκυμοσύνη.

Μάλιστα. Έχω δίδυμα, όπως είναι ο Οδυσσέας με τον Κώστα. Ωστόσο μου έρχεται μια σκηνή στο μυαλό σαν ανάμνηση. Να έρχεται η σφαίρα σε 'μένα και να με... μας σώζει ο Οδυσσέας. Αν δεν έμπαινε εκείνος μπροστά, θα τραυματιζόμουν εγώ σοβαρά στην κοιλιά.

Ασυναίσθητα πιάνω τα μωράκια μου. Κάνω μια τελευταία ερώτηση στον γιατρό.

- Να ρωτήσω λίγο κάτι; Ο φίλος μου τραυματίστηκε σοβαρά στην κοιλιά, επειδή μπήκε μπροστά μου. Αν είχα τραυματιστεί εγώ, θα έχανα τα μωράκια;

Με κοιτάζει λίγο ξαφνιασμένος. Κουνάει το κεφάλι του και απαντάει.

- Ναι. Ο πατέρας τους φαίνεται τους έδωσε ζωή, αλλά και τα έσωσε εκ θαύματος, αφού δεν γνώριζε καν την ύπαρξη τους. Θα βγουν πολύ τυχερά παιδιά. Να τα προσέχετε τώρα. Μην ξεχνάτε, πως είναι δύσκολη εγκυμοσύνη!

Χαμογελάω και φεύγω. Δάκρυα συγκίνησης κυλούν στα μάτια μου. Ο άντρας μου έσωσε και τα μωράκια μας. Του χρωστάω πολλά περισσότερα απ'ότι νόμιζα. Είναι δυνατόν, αν μάθει γι'αυτά; να μην τα θέλει;

Ανησυχώ, καθώς δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με τα μικρά. Βέβαια, δεδομένων των συνθηκών δεν θα άφηνα να πάθουν κάτι. Ζουν από θαύμα. Τους έδωσε για δεύτερη φορά ζωή ο ίδιος άνθρωπος. Δεν θα το πάρει τώρα πίσω.

Πάω στο δωμάτιο. Οι γονείς μας πήγαν για ξεκούραση και έμεινε μόνο ο Κώστας μαζί μας. Τους έδιωξε με το ζόρι, καθώς ήταν όλη μέρα όρθιοι και νηστικοί από ταξίδι. Μόλις με συναντάει, αφού μου εξιστορεί αυτά τα γεγονότα, μου πιάνει συζήτηση.

- Κουνιαδούλα που ήσουν; Ήρθε και μια φίλη σου η Ελίζα. Δεν μου λες, που μου την κρύβατε τόσο καιρό;

- Κώστα, δεν έχω όρεξη για συζήτηση. Τα λέμε αύριο.

Του λέω και χαμογελάω με το ζόρι. Δεν θέλω να τον στεναχωρήσω, αλλά θέλω να σκεφτώ και να ξεκουραστώ. Τα γεγονότα έρχονται το ένα μετά το άλλο. Χρειάζομαι λίγο χρόνο, να τα εμπεδώσω και να είμαι ψύχραιμη. Το οφείλω στα μικρά μου το δεύτερο. Μην πάθουν κάτι εξαιτίας μου.

Πέφτω για ύπνο και ξυπνάω το επόμενο πρωί, βρίσκοντας μια δυσάρεστη έκπληξη. Μόλις σηκώνομαι, ακούω τον Κώστα να μιλάει με τον Αντώνη. Βγαίνω στο διάδρομο, εκεί που ακούγονται και τους πλησιάζω. Αμέσως ρωτάω τι γίνεται και απαντάει ο ... κουνιάδος μου.

- Έχει το θράσος και θέλει να σε δει ο κύριος από 'δώ. Τον διώχνω τόση ώρα, αλλά σε περίμενε. Θέλει να μιλήσετε οι δυο σας. Εγώ θα είμαι εδώ πολύ κοντά και θα επιβλέπω.

Παίρνω μεγάλη ανάσα και κρατάω την ψυχραιμία μου. Δεν μπορεί να μας κάνει κάτι εδώ μέσα... Ο Αντώνης φαίνεται ψυχικά ράκος και τελείως αδύναμος. Η δυστυχία είναι φανερή πάνω του, ενώ φαίνεται άυπνος. Για λίγα δευτερόλεπτα τον λυπάμαι, ενώ μου απευθύνεται απολογητικά.

- Άννα, συγνώμη. Ξέρω... Δεν θες καν να με ακούς, αλλά συγχώρεσε με. Σε πλησίασα για να εκδικηθώ τον Οδυσσέα. Η αλήθεια είναι πως κάπως αργά, κατάλαβα ότι σ' ερωτεύτηκα κιόλας. Γι' αυτό ήθελα την προηγούμενη φορά που σ'έσωσε ο αγαπημένος σου, να σε πάρω από εκείνον και να μην σε ξαναδεί.

Μένω άφωνη στις αποκαλύψεις του, όμως ασυγκίνητη. Δεν αλλάζει τίποτα, ο λόγος που τα έπραξε όλα αυτά. Δείχνει μετανιωμένος, όμως δεν αρκεί. Ο αγαπημένος μου και εγώ νοσηλευτυήκαμε για τις ανοησίες του. Τον αντιμετωπίζω φανερά ψυχρά, χωρίς να συγκρατώ τον εαυτό μου. Ξεσπάω.

- Πάψε! Μην μιλάς! Με αηδιάζεις...Ακόμα και να με ερωτεύτηκες, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Τι νόμιζες; Έτσι θα ερχόμουν σ' εσένα; Έγινες πιόνι του πατέρα σου και των συναισθήματων σου. Ήξερες τι πατέρα είχες και παραλίγο να ακολουθήσεις το παράδειγμα του. Γι' αυτό αγάπησα με κάθε κύτταρο μου τον Οδυσσέα και όχι εσένα. Είναι άνθρωπος. Τώρα φύγε από μπροστά μου.

Ταράζεται στα λόγια μου. Κουνάει το κεφάλι του και βουρκώνει.

- Ήλπιζα να παρέμενες έστω φίλη μου, αλλά ούτε αυτό ήθελες, όταν σε πρόσεξε ο Οδυσσέας. Θα φύγω. Απλά ήθελα να ξέρεις, ότι δεν ήθελα αυτήν την κατάληξη. Ούτε να πάθει κάτι ο Οδυσσέας, αν και σε έκλεψε από μένα. Γι' αυτό πάλεψα με τον πατέρα μου, για να πάρω το όπλο. Προσπάθησα να τον αποτρέψω μόνο για σένα. Θα μου λείψεις. Δικαιούμαι μια τελευταία αγκαλιά ως φίλος σου;

Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω και με αγκαλιάζει. Εγώ θυμάμαι την γνωριμία μας, όταν με είχε αφήσει έξω από το σπίτι ο Οδυσσέας...Δεν είμαι σε θέση να τον συγχωρέσω ακόμα τον Αντώνη, όμως μου λείπει ο καλός γείτονα που γνωρίσα.

Αναστενάζει και φεύγει. Αμέσως ακούω μέσα από το δωμάτιο του Οδυσσέα, την λέξη Άννα. Τρέχω να δω, τι έπαθε. Ευτυχώς τον βλέπω καλά. Άδικα η ανησυχία. Τον ρωτάω όμως.

- Τι έγινε Οδυσσέα;

- Γιατί εγώ τόσα χρόνια δεν είχα γνωρίσει το είδωλο, τον Οικονομόπουλο; Όλος ο κόσμος γι' αυτόν λέει. Εσύ γιατί δεν μου τον έμαθες; Είναι πρώτος στις τάσεις του youtube. Θυμάμαι πλέον, ότι δεν δούλευα σε μπουζούκια, όμως είμαι εκτός. Δεν το καταλαβαίνεις.

Όχι δεν καταλαβαίνω τίποτα. Είναι σαν να μιλάει κινέζικα. Θυμάται πράγματα, αλλά δεν έχει επανέλθει πλήρως ο χαρακτήρας του. Να αρχίζω να τρομάζω; Εκείνος μου χαμογελάει και μου λέει να τον πλησιάσω. Με φιλάει και δείχνει χαρούμενος. Το ίδιο ευτυχισμένη είμαι και εγώ δίπλα του.

Κάθομαι δίπλα του ήρεμη. Για αρκετοί ώρα είμαστε σιωπηλοί, μέχρι που με ρωτάει.

- Αννούλα, εχθές το βράδυ παραμιλούσες. Έλεγες για μωρά. Ποιανού παιδιά έβλεπες στον ύπνο σου.

Με κοιτάζει μέσα στα μάτια, περιμένοντας την αλήθεια. Δεν είναι ότι καλύτερο να το πω τώρα, αλλά... Δεν ξέρω, αν γίνεται να το κρύψω. Με άκουσε στον ύπνο μου και προφανώς δεν χαζός, για να τον ξεγελάσω. Ανασηκώνομαι. Αισθάνομαι άβολα και με ενοχλεί ακόμα και η στάση του σώματος.

Το παίρνω απόφαση, να το πω. Τον παρακολουθώ προσεκτικά και προσπαθώ να παίρνω σταθερές ανάσες. Δεν θα πανικοβληθώ, οφείλω να είμαι ήρεμη.

- Οδυσσέα... Δεν ήθελα να στο πω ακόμα. Εχθές το έμαθα και... Να ξέρεις εγω σ' αγαπώ και ελπίζω να μου συμπαρασταθείς σ'όλο αυτό. Είμαι έγκυος.

Σε πέντε κεφάλαια η ιστορία μας τελειώνει. Ελπίζω να την ευχαριστηθήκατε, όπως εγώ. Καλό Σαββατοκύριακο❤