Εκείνα τα δευτερόλεπτα που περνούσαν βασανιστικά αργά, βλέπω τον Οδυσσέα να πέφτει κάτω. Στην προσπάθεια του να με σώσει, τραυματίστηκε ο ίδιος μπαίνοντας μπροστά μου.

      Ο Αντώνης επιχείρησε να πάρει το όπλο από τον πατέρα του και πατήθηκε η σκανδάλη. Όλοι είναι παγωμένοι μ' αυτήν την εξέλιξη, μα πιο πολύ εγώ.

       Χωρίς να το σκεφτώ καν, ξαπλώνω δίπλα του και ακουμπάω στον ώμο του το κεφάλι μου. Με φρίκη εντοπίζω με την ματιά μου αίμα στην κοιλιά του. Κραυγάζω δυνατά για μια στιγμή, μήπως με ακούσουν Θεοί και δαίμονες και με λυπηθούν.

      Με πιάνει και μένα ένας έντονος πόνος στην κοιλιά. Παρατηρώ καλά, αλλά εγώ δεν έχω χτυπήσει. Πώς γίνεται αυτό; Όσο πάει, νιώθω τον πόνο να γιγαντώνεται.Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη, όμως είναι αδύνατον.

      Κλαίω με λυγμούς, ενώ παράλληλα τρέμω από το κρύο ή είναι ιδέα μου. Ο Οδυσσέας έχει χάσει τις αισθήσεις του, αλλά αναπνέει. Το κεφάλι μου έχει γίνει ένα κουβάρι και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί.

     Έρχονται δίπλα μου ο Κώστας και ο Αντώνης. Μου μιλάνε, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω ούτε λέξη. Ο χρόνος για μένα έχει σταματήσει προς το παρόν. Δεν έχω συνείδηση του περιβάλλοντος.

      Την στιγμή που συνέρχομαι, βρίσκομαι σ' ένα καναπέ ... νοσοκομείου; Τι έγινε; Λιποθύμησα; Κουνάω το κεφάλι μου και παρατηρώ τον χώρο δίπλα μου. Είναι ο Κώστας, η μητέρα του και οι γονείς μου. Όλοι με παρακολουθούν ανήσυχα.

      Ο χώρος είναι μέσα στην πολυτέλεια. Θεωρώ πως είμαστε σε ιδιωτικό νοσοκομείο και μάλιστα όχι σε τυχαίο. Μέσα μου αισθάνομαι μια περίεργη ηρεμία, ίσως από χάπι. Πρώτος σπάει την σιωπή ο Κώστας.

       - Τι κάνεις κουνιαδούλα, είσαι καλά;

     Στην λέξη κουνιαδούλα ταράζομαι ολόκληρη. Μού έρχεται στο μυαλό, η τελευταία σκηνή που θυμάμαι. Ο Οδυσσέας να πέφτει κάτω τραυματισμένος, για να με σώσει. Πήγαινω να σηκωθώ, αλλά δεν με αφήνουν. Αμέσως ρωτάω.

     - Ο Οδυσσέας;

     Αυτή τη φορά απαντάει η μαμά μου, επιχειρώντας να με ηρεμήσει.

      - Είναι καλά κορίτσι μου. Είναι σε χειρουργείο βέβαια, όμως όλα θα πάνε καλά. Εσύ μου φαίνεται το πήρες πολύ άσχημα. Σου έδωσαν ηρεμιστικό, καθώς έπαθες ένα είδος κρίσης πανικού. Από το πολύ άγχος... Ήρθαμε αμέσως από Χρυσούπολη, αλλά κοιμόσουν. Σε λίγο θα βγούν οι εξετάσεις σου κιόλας.

    Αναστενάζω. Θέλω να καταλάβω, αν μου λέει αλήθεια. Έχω ανάγκη να τον δω, για να ηρεμήσω. Δεν μου αρέσει καθόλου, που βρίσκεται σ' αυτήν την κατάσταση εξαιτίας μου. Αν δεν είχα πάρει το όπλο, δεν θα γινόταν αυτός ο χαμός. Γενικά αν δεν ήμουν εγώ στην ζωή του...

       Δεν θα έμπαινε μπροστά στην σφαίρα. Ακούω την φωνή του Κώστα.

      - Άννα, αν ήταν χειρότερα τα πράγματα, δεν θα ήμουν εγώ ο αδελφός του εδώ, όπως και η μητέρα μας! Επίσης, δεν φταίς εσύ!Είτε ήσουν εσύ, είτε όχι, πάλι τα ίδια θα γινόντουσταν. Οι γιατροί όπου να ' ναι θα μας ενημερώσουν.

     Εντάξει. Έχει δίκιο σε κάποια σημεία. Δεν θα καθόταν με 'μένα, αν τα πράγματα ήταν ακόμα πιο άσχημα. Μου έρχονται αναμνήσεις με τον Οδυσσέα μου. Τον αγαπάω πολύ, μάλιστα όπως είναι.

      Στην αρχή πιστεύα, πως οι χαρακτήρες μας είναι αρκετά διαφορετικοί και δεν θα μου άρεσε ο τρόπος ζωής του. Ανακαλύπτοντας τον όμως, είδα πόσο ενδιαφέρον είναι και την γοητεία του. Συμβαδίσαμε, γιατί μου διαφέρει από άλλους.

     Κάνω προσευχές, ενώ αγνοώ τους υπόλοιπους γι αρκετή ώρα  πλέον. Μάταια η μαμά μου επιδιώκει, να αντιδράσω και να φάω κάτι. Δεν έχω καμία όρεξη για φαγητό, καθώς αισθάνομαι να πονάει το στομάχι. Μου φαίνεται ανεξήγητο. Δεν χτύπησα εγώ, αλλά τυχαίνει να πονάω την ίδια στιγμή στο ίδιο σημείο μ' εκείνον.

       Ψυχολογικό να είναι; Κουνάω το κεφάλι μου, λες και έτσι θα αλλάξω τα γεγονότα. Αυτή την στιγμή έρχεται ένας γιατρός στο πολυτελέστατο δωμάτιο. Εμείς είμαστε στο σαλόνι, αλλά έχει μέσα ένα μεγάλο δωμάτιο. Εκεί θα είναι ο Οδυσσέας μου, μόλις βγει λογικά.

      Όταν πλησιάζει ο γιατρός, τον ρωτάω αμέσως για την αγάπη μου. Εκείνος μας ενημερώνει.

       - Έχασε αρκετό αίμα, όμως όλα πήγαν καλά. Μην ανησυχείτε. Ενδιαφερθείτε τώρα για τον εαυτό σας. Σε λίγο θα τον φέρουμε εδώ και δεν χρειάζεται να σας δει έτσι. Ξέρετε... Από το σοκ και από το πέσιμο που τράνταξε, φοβάμαι πως στην αρχή... Ίσως είναι περίεργη η συμπεριφορά του και μπερδεμένες οι μνήμες του. Θα συνέλθει γρήγορα, απλά πηγαίνετε με τα νερά του.

       Παρακαλώ; Θα αλλάξει συμπεριφορά ο Οδυσσέας; Ελπίζω μην είναι καμία τρομερή διαφορά, καθώς τον έμαθα και τον αγάπησα έτσι. Θα μου φαινόνταν περίεργο, ας πούμε το αγόρι μου χωρίς τα πανέμορφα μέρη και την απομόνωση του.

      Στην σκέψη αυτή χαμογελάω. Ποιός θα μου το έλεγε εμένα, ότι θα έλεγα έτσι. Εγώ, το πιο κοινωνικό άτομο μέχρι στιγμής. Δεν πάμε καλά. Ανησυχώ για όσα ανέφερε ο γιατρός.

     Πλέον όλοι περιμένουμε με αγωνία τον Οδυσσέα. Εγώ τώρα έχω υπερένταση και δεν κάθομαι ήσυχα. Το αντίθετο με πριν. Το μαρτύριο μου τελειώνει σε 45 λεπτά και 36 δευτερόλεπτα, όπου επιτέλους καταφθάνουν οι γιατροί και ο Οδυσσέας.

      Διώχνουν από το δωμάτιο τους γονείς μου και την μητέρα του. Με το ζόρι αφήνουν μέσα για λίγο τον αδελφό του. Το κάνουν προληπτικά, αλλά και για να ηρεμήσει.

      Μόλις φεύγει το προσωπικό, πηγαίνουμε δίπλα του. Του πιάνω το χέρι, ενώ με παρατηρεί προσεκτικά. Χαμογελάει δειλά και στο τέλος με ρωτάει.

      - Εσύ είσαι η κοπέλα μου, να υποθέσω.

     Παρακαλώ; Ποιός ήρθε; Δεν έχω νιώσει ποτέ πιο αμήχανα στην ζωή μου. Μας προειδοποίησαν για μπερδεμένες και θολές αναμνήσεις τις πρώτες ώρες, όμως δεν το πέριμενα έτσι. Δεν θυμάται πολλά από μένα πριος το παρόν.

     Στεναχωριέμαι, αλλά είμαι αισιόδοξη. Η αγάπη μας είναι μεγάλη και σύντομα θα επανέλθει ο αγαπημένος μου. Δεν θα είναι τίποτα σοβαρό. Έβαλε εμένα πάνω από την ζωή του. Του απαντάω με δυσκολία.

      - Ναι, είμαι η κοπέλα σου. Εσύ πώς είσαι; Είσαι καλά;

     Το βλέμμα του εστιάζει πάνω μου και στα μάτια μου. Δεν υπάρχει καμία διαφορά. Νιώθουμε τόσο έντονα συναισθήματα. Αν και εκείνος φαίνεται μπερδεμένος ακόμα. Σκύβει το κεφάλι του ενοχικά, ενώ μου απευθύνει τον λόγο.

     - Θα πρέπει να είναι πολύ δύσκολο για σένα, που δουλεύω νύχτα. Ακόμα και εγώ ντρέπομαι για μένα, που κατέληξα στα σκυλάδικα ως σωματοφύλακας τραγουδιστών. Αυτοί με χτύπησαν, σωστά;

     Αυτό ήταν. Κάποιος μου κάνει την χειρότερη πλάκα της ζωής μου. Δεν τα ζω αυτά. Νιώθω σαν να έπεσε κεραυνός πάνω, ενώ αποσυντονίζομαι τελείως. Ο Οδυσσέας χρειάζεται ψυχραιμία για να συνέλθει, όπως και εγώ. Ένας ύπνος θα του κάνει καλό.

     Ο Κώστας πάλι αφού είναι καλά ο αδελφός, δεν ανησυχεί για αυτά. Κάνει απλά εικόνα το σκηνικό και ψιθυρίζει.

     - Κοίτα να δεις, που ο Τάκης έγινε και νονός της νύχτας, ενώ εγώ θέλω να βαφτίσω μωρό και δεν μου κάθεται! Βέβαια εδώ ο αδελφός έγινε... νυχτόβιος!

      Στην συνέχεια μιλάει πιο δυνατά, ωστέ να τ' ακούσει και ο Οδυσσέας.

     - Ξέρεις έλληνες τραγουδιστές αδελφέ δηλαδή;

      Εδώ γελάνε και οι πέτρες. Ο Οδυσσέας θεωρούσε, πως ο Οικονομόπουλος είναι επαγγελματίας ψυχολόγος. Όλα αυτά επειδή τον χαρακτηρίζουν ως καλύτερο ψυχολόγο για τα τραγούδια του. Βλέπετε, αγνοούσε την δισκογραφική του σταδιοδρομία.

      Επίσης, θεωρούσε ότι οι Ρουβίτσες ήταν είδος καραμέλας. Δεν γνωρίζε ούτε καν αυτόν!

     Μετά από σκέψη, ο Οδυσσέας απαντάει στον αδελφό του. Περιμένω να δω, ποιον θα πει!

    - Ναι, εννοείται! Να δεις ένας πρωτοεμφανιζόμενος μου αρέσει, ο Γρόσης! Θα πάμε να τον δούμε;

      Έζησα να το ακούσω κι αυτό. Ο Οδυσσέας που άκουγε κέντρο και έβγαζε σπυράκια, θέλει πίστες! Τι άλλο θα ζήσω μ' αυτόν τον άντρα; Δεν έχουν μείνει και πολλά.

      Ωστόσο, καταλαβαίνω πως του ήρθε ο εξής τραγουδιστής. Επειδή εκεί είχα πάει και γύρισα άρον άρον σπίτι. Αμφιβάλλω, αν έχει ακουστά κανέναν άλλον. Μάλλον υποσυνείδητα του ήρθε εκείνη η νύχτα, που με παρακαλούσε. Ετσι προέκυψε όλο αυτό με την δήθεν δουλειά του.

      Πρέπει να του είχε στοιχίσει πολύ όμως, για να τον επηρέασε σε μια τέτοια στιγμή. Το θολωμένο του μυαλό έβγαλε ατην επιφάνεια την πληγή του και το απωθημένο του.

     Βέβαια, τα σοκ και οι εκπλήξεις, δεν τελειώνουν εδώ! Ο Οδυσσέας συνεχίζει και η επιρροή μου σ' αυτό είναι εμφανής.

     - Αλήθεια, που είναι το κινητό μου; Θα με ψάχνουν όλοι οι φίλοι μου στο facebook.

      Εγώ πνίγομαι με το σάλιο, μ' αυτά που ακούω! Αν είναι δυνατόν; Μεταμόσχευση εγκεφαλου του έκαναν; Ο δικός μου Οδυσσέας άκουγε Facebook και το θεωρούσε βιβλίο πριν από μένα.  Δεν είμαστε καθόλου καλά.

      - Οδυσσέα, δεν ξεκουράζεσαι, επειδή περάσαμε πολλά αυτές τις μέρες και είσαι από χειρουργείο; Εμείς πάμε μέσα. Τα λέμε αγάπη μου. Φιλιά.

      Πηγαίνω στο σαλόνι, ενώ προς έκπληξη μου βλέπω να μπαίνει ένας γιατρός μέσα. Τον προλαβαίνω.

     - Ο Οδυσσέας μέσα είναι και δεν μας τα λέει καθόλου καλά!

     Εκείνος με διακόπτει διακριτικά.

      - Δεσποινίς για εσάς ήρθα τώρα, όχι για τον φίλο σας. Βγήκαν οι εξετάσεις σας.

      Καλή τσικνοπέμπτη!  Προσπάθησα και πρόλαβα τελικά να ανεβάσω κάτι σήμερα. Ελπίζω να σας άρεσε💗