Άννας pov

   Περιμένω με αγωνία την απάντηση του. Επιτέλους τι έγινε; Εκείνος μοιάζει απρόθυμος να μιλήσει. Δεν του είναι εύκολο. Προσπαθεί να ξεφύγει.

   - Άννα... Είναι μεγάλη ιστορία. Είσαι σίγουρη πως θες να την ακούσεις;

   Αναστενάζω. Όσο αντιδράει έτσι, τόσο είμαι πιο περίεργη.

  - Οδυσσέα, απλά πες μου! Δεν είναι τόσο δύσκολο.

   Με κοιτάζει μέσα στα μάτια, σαν να το σκέφτεται πολύ. Κάποια στιγμή μετά αποφασίζει να ανοίξει το στόμα του. Πιστεύω, θα κάνει καλό και στον ίδιο.

   - Ο αδελφός μου ζει. Το ανακαλύψαμε πρόσφατα, αφού ήρθαμε εμείς Θεσσαλονίκη. Την νύχτα που πήγες στον Διαμάντη, στα μπουζούκια.

   Μένω με το στόμα ανοιχτό. Αυτό έγινε πολύ πρόσφατα. Θυμάμαι, εκείνο το βράδυ είχε εξαφανιστεί. Γύρισε μετά από μένα, πολύ αργά. Βέβαια δεν φανταζόμουν, πως είχε γίνει κάτι τόσο σοβαρό.

   Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Είναι τόσες πολλές μαζεμένες πληροφορίες. Μένουμε στο ίδιο σπίτι και αισθάνομαι πως δεν γνωρίζω τίποτα γι' αυτόν. Προσπαθώ να ελαφρύνω το κλίμα, αναφέροντας το λάθος του και χαμογελώντας.

   - Δεν υπάρχει καν τραγουδιστής Διαμαντής, μπέρδεψες τα ονόματα. Αλήθεια Οδυσσέα, πώς έγινε αυτό; Δεν κατάλαβα τίποτα.

   Χαμηλώνει το κεφάλι του. Δεν του είναι εύκολο, να μιλάει. Ίσως δεν το έχει κάνει ποτέ ξανά αυτό. Να ανοίξει την καρδιά του για τα προβλήματα του.

   - Είχαμε βάλει αρκετούς ερευνητές και τον βρήκαν. Για πολύ καιρό ο αδελφός μου είχε υποστεί μετατραυματικό σοκ... Μου έστειλαν φωτογραφία του εκείνο το βράδυ και τα έχασα.

   Βγάζει το κινητό του και μου δείχνει μια φωτογραφία. Είναι... ο Οδυσσέας στην Κρήτη; Αναφέρω τις σκέψεις μου.

   - Είσαι εσύ στην Κρήτη; Δεν καταλαβαίνω ... Τι έκανες εκεί;

   - Ψάρευα! Άννα, δεν έχω πάει στην Κρήτη και για να σε προλάβω, ούτε είναι φωτομοντάζ. Ο αδελφός μου είναι!

   Τινάζομαι ολόκληρη. Είναι δίδυμοι και ίδιοι! Απίστευτο. Χαζεύω μια την εικόνα και την άλλη τον συγκάτοικο μου, ψάχνοντας τις διαφορές. Είναι περίεργο να... Ο άντρας που αγαπώ υπάρχει επί δύο.

   Φαντάζομαι πως θα ένιωσε ο Οδυσσέας, όταν είδε τον δεύτερο του εαυτό! Εκφάζω την έκπληξη μου.

   - Είστε ίδιοι! Από κοντά κάτι θα σας ξεχωρίζει.

   Γελάει.

  - Αυτό ισχύει εμφανισιακά... Σαν χαρακτήρες είμαστε εντελώς διαφορετικοί. Μιλήσαμε και θέλει να έρθει Θεσσαλονίκη.

   Καθίσαμε και μιλήσαμε για πρώτη φορά τόσο πολύ. Είναι υπέροχο που επιτέλους τον γνωρίζω. Διστακτκά μεν, αλλά πιο ουσιαστικά. Συνειδητοποιώ, ότι ίσως αλλάζει λιγάκι. Είναι ίδιος με πριν, αλλά μου φέρεται πιο ήρεμα. Δεν είμαι πλέον παράσιτο ατον δρόμο του!

   Μετά από όλα αυτά, με χίλια ζόρια τον πείθω να πάμε στο magic park. Ναι, με συγχαίρω. Είναι κατόρθωμα! Θα πάω τον Οδυσσέα κάπου με κόσμο. Θέλω να ξεχαστώ λίγο και η αδρεναλίνη θα μου κάνει καλό.

   Φτάνουμε στο πολυπόθητο magic park ... Περιμένουμε την ουρά για λίγο, ωστέ να πάρουμε το καρτελάκι. Για να έρθουμε μου έβαλε όρο και τώρα γκρινιάζει.

   - Τι ήθελα και σου είπα αυτόν τον όρο. Δεν περίμενα ούτε μια στο εκατομμύριο, να δεχτείς να μπεις στο 4G! Σε πάει 40 μέτρα ψηλά !!! Κοίτα την που έγινε ατρόμητη.

    Τι έκανε; Πόσα μέτρα είπε; Μου κόβονται τα πόδια και αρχίζω να φοβάμαι.

    - Τι - έκανε - λέει; Σαράντα μέτρα; Ούτε στα όνειρα σου Οδυσσέα !!Δεν με γλίτωσες από τον Αντώνη, για να σκοτωθώ εδώ. Λίγο έλεος!

   Εκείνος διασκεδάζει με τις αντιδράσεις μου. Το χειρότερο επιμένει..

   - Κοίτα την φοβιτσιάρα. Τώρα το είπες , πάει δεν αλλάζει. Θα ανεβούμε.

   Εγώ μάταια προσπαθώ να τον λογικέψω.

   - Έλααα τώρα ...

    Πουφ αυτό ήταν. Πάει ... Θα αφήσω την τελευταία μου πνοή σήμερα , δεν την γλιτώνω ... Εκείνη τη στιγμή φτάνει η σειρά μας στο ταμείο. Επιτέλους μπαίνουμε μέσα και μαντέψτε, τι βρίσκετε ακριβώς στην είσοδο πρώτο πρώτο και καμαρωτό.

    Αυτό ήταν θα λιποθυμήσω! Φαίνεται ακόμα χειρότερο από ότι πίστευα. Δεν μπορώ καν να το βλέπω, ανατριχιάζω! Πάρτε μια ιδέα και εσείς. Πείτε μου είμαι υπερβολική;

   - Λοιπόν Οδυσσέα ...Δεν...Θα ανέβω όμως .. Πιστεύω, πως δεν θα είμαι ζωντανή για να κατέβω ..

  Του το ανακοινώνω και εκείνος απτόητος με ρωτάει.

   - Υπερβολές ... Επειδή είναι 40 μέτρα ύψος ή επειδή περιστρέφεται τελείως το κάθισμα, δηλαδή φοβάσαι;

    Απαπα. Για καλό τα λέει τώρα αυτά; Όσο ακούω, τόσο θέλω να φύγω. Μια χαρά είναι τα συγκρουόμενα!

   Ουφ έφτασε η σειρά μας. Παιδιά κρατείστε με ... Δεν θα αντέξω η χριστιανή! Είμαι φουλ αγχωμένη ... Το μόνο που με κρατάει όρθια, είναι πως έχω δίπλα μου τον Οδυσσέα. Πάλι καλά που εχει χώρο για δυο άτομα το κάθισμα και δεν θα τον αποχωριστώ.

   Ανεβαίνω δειλά δειλά, κάνοντας προσευχές, και μετά ο Οδυσσέας άνετος. Απορώ, εκείνος δεν νιώθει έστω λίγο φόβο καλέ; Τέλος βάζουμε τις ζώνες.

   Σε λίγο θα ξεκινήσει, οπότε πιάνω το χέρι του, χωρίς να του αφήσω άλλα περιθώρια. Νιώθω την ανάγκη να του πω κάτι, πριν ξεκινήσουμε .

   - Οδυσσέα, νομίζω καλύτερα θα περνούσαμε στα άλογα... Να ξέρεις , αν πάθω κάτι πως σε αγά

   Πήγα να πω σε αγαπάω, αλλά ξεκινά το 4G , πως το λένε τρομάρα του και εγώ δεν ξέρω. Πιο πολυ σήμα για δεδομένα και ίντερνετ θυμίζει... Νιώθω να ανεβαίνουμε ψηλά, ενώ δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου από τον φόβο.

   Κάποια στιγμή φαίνονται όλα πανοραμικά, αλλά το ύψος είναι τρομερά τρομακτικό. Η αδρεναλίνη βρίσκεται στο φουλ. Κάποια στιγμή προσπαθώ να μιλήσω, όμως το στομάχι μου είναι χάλια.

   - Έλα μικρή Αννούλα , μην κάνεις έτσι .. Δεν είναι 40 μέτρα , σου είπα ψέματα .. Μην φοβάσαι , είμαι και εγώ.

   Ακούω τον Οδυσσέα και παίρνω θάρρος. Δηλαδή έχει λιγότερο ύψος; Τον ρωτάω.

  - Πόσα μέτρα είναι δηλαδή ;

  Εκεινός απαντάει γελώντας.

   - Τώρα αν σου πω 39,5, θα τρομάξεις; Πω , κοίτα τα παιδιά, πως φαίνονται από εδώ πάνω. .. Σαν μυρμήγκια μοιάζουν σε μέγεθος . Έχει πλάκα!

   Ο Οδυσσέας είναι ψύχραιμος, ωστόσο έχουν κοκκινίσει τα μάγουλα του από την ένταση. Του πηγαίνει αρκετά μπορώ να πω. Μου αρέσει να τον βλέπω χαρούμενο. Εμένα πάλι δεν μου πηγαίνει, καθώς τα μαλλιά μου γίνονται ακατάστατα από τον αέρα. Ρεζίλι θα γίνω.

   Μου αρέσει που παρατηρεί παιδιά και σκυλιά τέτοια ώρα ... Βέβαια αυτή τη φορά το κάνει, για να σταματήσω να ουρλιάζω! Η αλήθεια είναι καταφέρνει να με ηρεμήσει για λίγο, όμως σε λίγο κάνει περιστροφή το 4G. Αισθάνομαι να έρχονται όλα πάνω κάτω και το στομάχι.

    Σε λιγα δευτερόλεπτα μας πηγαίνει με τον ίδιο ρυθμό . Αφού κάνει τις ίδιες κινησεις σταματάει. Ευτυχώς ήρθε η ώρα της λύτρωσης μου! Μόνο λίγο ζαλάδα νιώθω. Μόλις πατάμε τα πόδια μας κάτω, πέφτω πάνω του να ηρεμήσω . Στην αγκαλιά του νιώθω ασφαλής.

   -Έλα παραδέξου το , δεν ήταν τόσο χάλια όσο νόμιζες...

   Είχε δίκιο εν μέρη , άλλα είχα τους λόγους μου μην το παραδεχτώ. Έπρεπε να είμαι επιφυλακτική, για να πάμε και κάπου που θα ήθελα και εγώ .

   - Ήτανε τόσο χάλια , πάμε τώρα κάπου αλλού να μου αρέσει .

   - Όταν λες ψέματα , φαίνεται. Μην προσπαθείς να πείσεις. Επίσης, ποιός άλλος θα σε πήγαινε στο 4G.

   Αντιδράω λιγάκι, αλλά μέσα μου γελάω.

   - Θες να πεις, ποια άλλη θα έμπαινε μόνο και μόνο για σένα . Επίσης δεν θα μου κλέψεις και την δουλειά ! Άσε το θέμα ψυχολογίας σε μένα που το σπουδάζω . Άκου λέω ψέματα .. Πάμε τώρα .

    Προχωράμε προς τα μέσα και βλέπουμε διάφορα παιχνίδια. Κάποια στιγμή βλέπουμε ένα με νερό και υψώματα . Ουαου .. Κοιταζόμαστε και πηγαίνουμε εκεί ταυτόχρονα.

   Ευτυχώς , αυτή τη στιγμή δεν περιμένουν πολλά άτομα στην ουρά. Κάποια στιγμή γυρίζει και λέει με δήθεν σοβαρό ύφος.

    - Τελικά σου αρέσει να με κάνεις μπουγέλο !!!

   Τι πράγμα; Έχει όρεξη για πειράγματα; Ανταποδίδω.

   - Εμένα ; Αφού μαζί διαλέξαμε να έρθουμε εδώ , για να μην θυμηθώ τη θάλασσα.

   Μου παριστάνει τον έκπληκτο!

   - Όπα. Τι έγινε στην θάλασσα και δεν θες να θυμάσαι; Έχεις περιπετειούλες Αννούλα ; Σε έπιασα !

   Αμάν ... Κοκκινίζω με τις αναμνήσεις. Α τον πονηρούλη!Τον κοιτάζω μέσα στα μάτια και χάνομαι για λίγο. Είναι τόσο όμορφος αυτήν τη στιγμή. Τον θαυμάζω.

   Η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή, θα ήθελα να είμαστε πολύ σε κανένα απόμερο μέρος του. Ουφ, Άννα σύνελθε. Δεν πρέπει να σου αρέσει τόσο πολύ ο τρόπος ζωής του. Εσύ είσαι κοινωνική και έχεις μάθει αλλιώς. Ξεροκαταπίνω και με ρωτάει κάπως λυπημένος.

   -Να σε ρωτήσω κάτι ; Αυτό θες ; Να πηγαίνουμε σε τέτοια μέρη ; Να ..

   Τι ; Είναι σαν να διάβαζε το μυαλό μου και να απαντάει στις σκέψεις μου. Αλλά βέβαια έπεσε λίγο έξω. Δεν έχει καταλάβει πόσο με έχει επηρεάσει η παρουσία του. Όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα για μένα και μου αρέσουν! Αναστενάζω και του απαντάω.

   - Όχι πάντα Οδυσσέα! Χρειάζομαι και τα μέρη που έχουμε πάει. Μου αρεσουν.

   Χαμογελάει και ικανοποίειται από την απάντηση μου. Αφού νυχτώνει και περνάνε οι ώρες ευχαριστα πάμε σπίτι. Όλα κυλάνε τέλεια μέχρι το επόμενο πρωί.

   Ξυπνάω και βλέπω έναν ανήσυχο Οδυσσέα. Τι έπαθε καλέ; Ανησυχώ. Αφού πλέον ησυχάσαμε από τον Αντώνη...

   - Οδυσσέα, Τι συνέβη;

   Είναι κάπως αμήχανος και τρομοκρατημένος.

   - Έρχεται ο αδελφός μου... Θα τον δω μετά από τόσα χρόνια... Τι θα του πώ; Όμως δεν είναι το πρόβλημα αυτό. Ανησυχώ μήπως τον ανακαλύψουν από την μεριά των δολοφόνων.

   Προσπαθώ να τον ησυχάσω. Δεν ηρεμεί εύκολα και πηγαίνει μια βόλτα μόνος του. Πιστεύω πως απλά είναι ανυπόμονος και λογικό. Δεν είναι και λίγο... Θα συναντήσει τον δίδυμο αδελφό του μετά από χρόνια.

  Εγώ κάθομαι και χαζεύω ειδήσεις, περιμένοντας να γυρίσει γρήγορα ο Οδυσσέας. Τα μάτια μου πέφτουν στον πρωτοσέλιδο.

ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΜΠΛΟΚΗ ΜΕ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ. ΠΡΟΣΟΧΗ

Ποιές οι πιθανότητες να αναφέρεται στον πατέρα του Αντώνη; Προσπαθώ να διώξω αυτές τις σκέψεις.

Σας ευχαριστώ πολύ για την στήριξη💗