Οδυσσέας pov ( Τι έγινε πριν ανάμεσα σε Οδυσσέα Αντώνη)

       Μόλις φτάσαμε Θεσσαλονίκη, πήγα αμέσως στην νοικιάστρια. Έχω καλά οργανωμένο το σχέδιο μου. Θα νοικιάσω το δίπλα διαμέρισμα, που έμενε ο Αντώνης. Αρχικά πρέπει να φύγει απο δίπλα μας.

   Ώρα για διαπραγμάτευση ... Της εξηγώ το σπίτι και τι ζητάω.

       - Λοιπόν , ξέρω πως εσύ είσαι η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος. Δίνω τα διπλά για ενοίκιο. Θα βρεις δικιολογία να φύγει ο τωρινός νοικιαστής!

     Είναι αιφνιδιασμένη και τρομαγμένη. Αργεί λίγο να απαντήσει.
   
        - Πλάκα μου κάνεις ;

    Μάλλον δεν έχει ιδέα, πόσο θέλω να τον ξεφορτωθώ! Νόμιζα πως είχε γίνει φανερό πια σε όλους. Ακόμα και να μην είχα την οικονομική δυνατότητα , θα προτιμούσα να λιμοκτονήσω, παρά να μένει δίπλα σε μένα και στην Άννα αυτός ... Η μαμά συμφώνησε και αυτή στο τέλος.

      - Με βλέπεις να αστειεύομαι κυρία μου;

    Όχι βέβαια! Αυτό μου βγαίνει πιο πολύ, όταν είμαι με την Άννα,   έτσι αυθόρμητα.  Μάλλον λόγω του χαρακτήρα της. Τι να κάνει άραγε αυτό το κορίτσι τώρα; Μου είπε πως έχει μάθημα σήμερα.

     Ήταν ευκαιρία βέβαια να εκπληρώσω το σχέδιο μου. Δεν θα με άφηνε αλλιώς απο τον φόβο της. Γι' αυτό δεν της είπα τίποτα.
 
     Με την διαχειρίστρια την πείθω στο τέλος.  Αμέσως ξεκινάμε τις απαραίτητες ενέργειες και σε λίγο είμαι έτοιμος για το δεύτερο μέρος του σχεδίου. 

     Είμαι σίγουρος πως επειδή θα το μάθει σύντομα, θα αντιδράσει και θα περάσει στην αντεπίθεση. Έχει δείξει, πως δεν έχει το θάρρος να έρθει αντιμέτωπος με μένα, όποτε ο αποδιοπομπαίος τράγος θα είναι η Άννα ... Μόλις του το ανακοινώσω, θα τον παρακολουθήσω και θα φωνάξω την αστυνομία.

       Είναι πολύ εύκολο να ξεγελαστεί και να πιαστεί στην φάκα , αρκεί να παίξω λίγο θέατρο. Θα τον προκαλέσω, αλλά θα δείξω πως δεν με νοιάζει για την Άννα.

   Έτσι μόλις τελειώνω με την διαχειρίστρια , πηγαίνω στο πλέον καινούργιο  δικό μου νοικιαζόμενο διαμέρισμα . Πήρα μάλιστα και τα κλειδιά από την ιδιοκτήτρια, με τα χίλια ζόρια! Σιγά μην την ένοιαζε, αφού θα βγάλει λεφτά.

     Δεν είναι μέσα ο ακατανόμαστος, οπότε βρίσκω την ευκαιρία να ψάξω λίγο τα πράγματα του. Βρίσκω ένα όπλο. Οπα εδώ είμαστε. Βγάζω από μέσα τις σφαίρες και τις πετάω. Δεν θα σκεφτεί ο βλάκας, να το γεμίσει. Θα το θεωρεί δεδομένο. Θα είναι με την ιδέα πως είναι γεμάτο ...

    Συνειδητοποιώ πως δεν έχω τηλέφωνο, οπότε πάω δίπλα να το πάρω. Δεν είναι κανείς μέσα. Δεν γύρισε η Αννούλα. Βλέπω το κινητό μου να χτυπάει και να δείχνει την επαφή b.b.  Το σηκώνω .

    - Δεν έχεις σκοπό να με αφήσεις ήσυχο σήμερα έτσι; Τι θες πάλι;

     Ταυτόχρονα πάω στο πρώην σπίτι του γείτονα και κλειδώνω. Μην καταλάβει πως είναι κάποιος μέσα.

    - Οδυσσέα , έχω κάτι σοβαρό να σου πω. Με πήρε κάποια τηλέφωνο...

     Συγνώμη τώρα βρήκε να με πάρει για τα ερωτικά του; Έχω τόσες έννοιες, για να ασχοληθώ με αυτό. Του το λέω.

    - Τώρα συγκλονίστηκα ο άνθρωπος, πως τα πετάς έτσι; Καλά ρε συ ,θα σιγουρευτείς ποτέ; Έχω σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθώ από τα ερωτικά σου.

     Αναστενάζει και συνεχίζει.

     - Οδυσσέα, ήταν από άγνωστο νούμερο. Θέλω να δω που βρήκε τον αριθμό μου , καθώς τον γνωρίζουν μόνο δύο άτομα. Το ένα είσαι εσύ.

      Όχι. Ελπίζω δηλαδή να μην το έχει βρει κανείς. Βέβαια κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.

     - Ε τότε πήρες λάθος. Τι είμαι εγω μέντιουμ, να ξέρω πως το βρήκε. Πάντως όχι από μένα... Γιατί να το δώσω κάπου ;

     Το μόνο άτομο που συναναστρέφομαι, είναι η Άννα , που ελπίζω για το καλό της μην έχει αγγίξει το κινητό μου! Αν ανακαλύψω κάτι τέτοιο , θα την πληρώσει εκείνη την νύφη. Είναι περίεργη βέβαια, αλλά μην έφτασε ως εκεί.

     Σταματάω τις σκέψεις μου, καθώς μου απαντάει.

    - Τέλος πάντων. Τι κάνει η συγκάτοικος σου; Θα ήθελα και εγώ να έρθω λίγο Θεσσαλονίκη, να ξεφύγω. Να δω την μικρή Αννούλα!

    Διάλεξε την πιο κατάλληλη στιγμή να το πει ... Εγώ παλεύω εδώ με δαίμονες και αυτός θέλει διακοπούλες. Τι να πω για το  timing  αυτού του ανθρώπου. Τελικά, μάλλον δεν έχουμς τίποτα κοινό.

     Του ξεκόβω όποια βόλτα.

      - Ξέχνα το. Πας καλά ;

      - Μπα, γιατί βρε αδελφέ ; Φοβάσαι μην στην πάρω μέσα από τα χέρια σου; Ντάξει,  αν σου αρέσει, δεν στην κλέβω! Αν κι εσύ δεν θες καμιά ποτέ για σχέση, οπότε δεν νομίζω να ισχύει αυτό. Θα μου γνωρίσει φίλη της. Είμαι μόνος ο έρημος.

    Βρε αδελφέ...  Εκφράσεις που χρησιμοποιεί αυτός ο άνθρωπος ... Επίσης , Χαχαα σιγά μην φοβηθώ! Η Άννα φαίνεται να με θέλει πραγματικά ... Αυτός όλο σκέφτεται, πως να μην  μείνει μόνος. Καλα τι κάθομαι και σκέφτομαι τώρα; Αυτός φταίει που πετάει κοτσάνες.

      - Σταμάτα να λες ανοη..

     Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τη φράση μου, ακούω κάποιον να μπαίνει μέσα.  Ήρθε και ο στόχος μου , ο Αντώνης . Με κοιτάζει σαν χάνος, προσπαθώντας να καταλάβει. Κλείνω το κινητό, χωρίς περιταίρω εξηγήσεις. Άσε τον άλλον να σκέφτεται γυναίκες.

     - Τι κάνεις εσύ εδώ ;

    Με ρωτάει ακόμα άφωνος. Γελάω με την αμηχανία του. Ήρθε η ώρα για αποκαλύψεις.

     - Α δεν στα είπανε ακόμα; Εδώ πέρα είναι το καινούργιο μου σπίτι. Αρά εγώ πρέπει να ρωτήσω, τι θες εσύ εδώ. Το νοικιάζω το διαμέρισμα! Έχει πολύ ωραία θέα.

      Παίρνω όσο πιο αθώο και ήρεμο ύφος γίνεται, με αποτελέσμα να τον εκνευρίσω πιο πολύ. Δεν παραλείπω όμως την ειρωνεία. Τελικά, μου αρέσει να σπάω τα νεύρα κάτι τέτοιων ενοχλητικών τύπων.

      -Τι λες ; Πώς γίνεται αυτό ; Οδυσσέα, παραλογίζεσαι! Σήκω, φύγε τώρα.

    Ωραία , τώρα αρχίζει το καλό. Έχει την εντύπωση πως θα φοβηθώ , ενώ βρίσκομαι ήδη δέκα βήματα μπροστά μετά τη σημερινή αποκάλυψη. Δεν καταλαβαίνει πως θέλω να τον εξόργισω, να πέσει στην παγίδα μου.

       - Κοίτα Αντώνη, πραγματικά σε συμβουλεύω, να μας αδειάσεις την γωνιά. Τι θες τώρα χωρίς σπίτι ;  Άντε τράβα τώρα στη μαμάκα να κλάψεις. .. Ο πατερουλης είναι φυλακή, δεν μπορεί να σε βοηθήσει.

      Ασπρίζει και τρομάζει στην αρχή, που γνωρίζω την ταυτότητα του. Δεν το περίμενε! Με είχε για χαζό, το χαζό!

       - Θα πάω, αφού μου πεις, που βρίσκεται ο αδελφός σου! Αν βρεθεί , θα βγει πλέον από εκεί που τον έκλεισες  ο μπαμπάς μου.

     Μάλιστα , αυτός είναι ο ορισμός του θράσους! Θα του πω, για να βγει έξω ο δολοφόνος νωρίτερα; Ο πατέρας του είναι ακόμα φυλακή, επειδή αγνοείται ο αδελφός μου για τις αρχές. Έτσι θεωρήθηκε πως έκρυψε το πτώμα του ή τον απήγαγε.

     Εγώ επιμένω και τον διώχνω.

        - Δεν ξέρω, που είναι. Φροντίσατε εσείς γι' αυτό. Λοιπόν, φύγε τώρα, πριν σε διώξω.

        - Αν δεν μου πεις, θα το μετανιώσεις .

      Για κακή του τύχη είναι τόσο προβλέψιμος... Αυτό το περιμένα.

        - Ειλικρινά , δεν φοβάμαι. Την μάνα μου την προσέχουν δικά μας άτομα , ο αδελφός μου δεν γνωρίζει κάνεις που είναι και τον πατέρα μου τον σκότωσε πριν χρόνια ο δικός σου! Άρα... Τι έχω να χάσω.

     Με κοιτάζει, περιμένοντας να πω και την Άννα. Με ρωτάει.

        - Δεν σε νοιάζει για κανένα άλλο άτομο δηλαδή;

    Εκείνη τη στιγμή μου έρχονται τα λόγια της Άννας " Οδυσσέα , δεν έπρεπε να του μιλήσεις έτσι . Φοβάμαι μην σου κάνει κακό ". Χαμογελάω στην ανάμνηση τους.  Την νοιάζομαι... Όμως δεν θα το παραδεχτώ σ' αυτόν .

          -Όχι ...

         - Δηλαδή αν σου πω, πως δεν θα ξαναδείς την Άννα, δεν θα σε πειράξει. Θα έχει την τύχη του αδελφού σου. Θα εξαφανιστεί.

      Αυτό ήταν. Του ρίχνω μια δυνατή μπουνιά στην κοιλιά. Είμαι κατά της βίας, αλλά δεν μπορώ να τον ακούω. Δεν θα αφήσω ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο στην Άννα. Να μην ξέρω που είναι.

       Της ορκίστηκα, πως θα την προσέχω και δεν θα πάθει τίποτα. Του φωνάζω

        - Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ΠΟΤΕ. Μάζεψε τα κουβαδάκια σου και σε άλλη παραλία , χωρίς να κάνεις τίποτα άλλο για το καλό σου ... Σε μια ώρα να φύγεις από το σπίτι.

      Φεύγω από εκεί . Κατευθείαν παίρνω τηλέφωνο την αστυνομία. Καταγγέλω πως κάποιος οπλοφορεί μέσα στο πανεπιστήμιο. Λέω οτιδήποτε, μέχρι που τους πείθω. Ευτυχώς είδα το όπλο του και το άδειασα. Αννούλα θα σε σώσω!

       Άννας pov

        Κλείνω τα μάτια από τον φόβο μου. Αυτήν την στιγμή είμαι με τον Αντώνη , ο οποίος κρατάει ένα όπλο στα χέρια του . Χριστέ μου βοήθησε με ...  Ακούω κάποια βήματα να πλησιάζουν εμένα και τον Αντώνη.

    Εκείνη τη στιγμή ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον .... Οδυσσέα. Στην αρχή δεν το πιστεύω. Ήρθε όντως;  Αχ πόσο μου έλειψε , δεν περιγράφεται !!! Βέβαια μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, με πιάνει η ανησυχία. Δεν θέλω να νευριάσει και να βάλει τις ζωές μας σε κίνδυνο. Ο Αντώνης έχει όπλο.

     Εκείνη τη στιγμή ακούω τον Οδυσσέα .

       - Δεν μου λες , αυτό το όπλο είναι που άδειασα τις σφαίρες; Αλήθεια νόμιζες πως έφυγα και απλά άφησα στην τύχη τι θα κάνεις;  

        Ο Αντώνης είναι ξαφνιασμένος. Τον ρωτάει που μας βρήκε. Ο Οδυσσέας ειρωνεύεται.

      - Πήγα σε μάντισσες και χαρτορίχτες... Σε είχα για πιο έξυπνο.

     Ευτυχώς σε λίγα δευτερόλεπτα έρχονται όντως αστυνομικοί και βλέπουν τον Αντώνη με όπλο ... Αυτομάτως του περνάνε χειροπέδες και τον βάζουν στο περιπολικό... 

     Θα πάει αυτόφορο. Μας κάνουν κάποιες διευκρινιστικές ερωτήσεις σε σχέση με το περιστατικό. Θα είμαστε μάρτυρες, αν οριστεί δίκη.

      Όταν επιτέλους φεύγουν οι αστυνομικοί, πέφτω στην αγκαλιά του Οδυσσέα και στη συνέχεια του δίνω ένα μεγάλο φιλί. Ότι και να συνέβη , γνωρίζω πως τελικά με έσωσε από τον Αντώνη. Του χρωστάω την ζωή μου πλέον!
  
     Είχα δίκιο που τον εμπιστευόμουν. Πλέκω τα χέρια μας και απλά χορταίνω το άγγιγμα του. Είναι μαγικό το συναίσθημα μου για το αγόρι μου. Κάθε μέρα δένομαι πιο πολύ μαζί του. Το ίδιο πιστεύω και αυτός. Ωστόσο, κάποια στιγμή τον ρωτάω.

      - Λοιπόν, θα μου πεις τι έγινε; Τρόμαξα. Ο Αντώνης μου είπε πως με ξέχασες! Άργησες και πήγα να τρέλαθω.

        Χαμογελάει.

        - Και εγώ πήγα να τρακάρω! Ήθελα να φτάσω πιο νωρίς και έτρεχα.

      Ενώνω πάλι τα χείλη μας. Είναι σαν να παίρνω οξυγόνο και να ανασαίνω μετά από καιρό. Είμαι ακόμα γεμάτη ένταση και δεν... Έχει να μου πει πολλά, αλλά το βασικότερο μου το 'δείξε. Με νοιάζεται εξίσου κι αυτός.

       Θυμάμαι την αναφορά του Αντώνη για τον αδελφό του. Απομακρύνομαι και τον ρωτάω.

       - Οδυσσέα ήρθε η ώρα να πεις όλη την αλήθεια σε 'μένα. Ο αδελφός σου ξέρεις το απέγινε; Αυτό ισχυρίζεται ο Αντώνης... Είναι αλήθεια;

     💗. Φιλιά πολλά από μένα! Εύχομαι να σας άρεσε το κεφάλαιο!