Τόση ώρα δεν έχω βγάλει λέξη από το στόμα μου. Δεν είμαι σε θέση και εκείνος περιμένει απάντηση κάνοντας σαν θηρίο σε κλουβι.

    - Όταν σου απευθύνεται κάποιος θα απαντάς . Σε ρώτησα, ψάχνεις κάτι; Γιατί πήγες να ανοίξεις την πόρτα του δωματίου μου;

    Ωραία, τώρα αποσυντονίστηκα τελείως. Αυτός ο άνθρωπος έχει κάτι το ανατριχιαστικό στον τρόπο του και με αγχώνει.

    - Εεεμ , μαμά μου. Ξέρεις όχι , ήθελα να ... Δηλαδή ... Δεν ... Τέλος πάντων γλώσσεψα τη μπέρδα μου. Είμαι η Άννα που ... ε θα μένουμε κάπως στο ίδιο σπίτι ... Εγώ εδώ αααπλά ήθελα να δω λίγο πως είναι το σπίτι και μέσα. Έχει πολύ ενδιαφέρον τρόπο η διαρρύθμιση, αν και δεν έχω ιδέα από αυτά . Γνωρί

    Ρεζίλι έγινα Παναγιά μου . Πάνω που βρίσκω τον ρυθμό μου, μιλώντας κανονικά με διακόπτει.

    - Αρκετά . Τώρα κάνε άκρη να μπω στο δωμάτιο μου.

     Πω μαντάρα τα έκανα . Που να θέλει να μιλήσει μαζί μου, όταν δεν κατάφερα να ορθώσω λέξη, αλλά δεν πρόκειται να τον αφήσω έτσι. Θα τον κάνω να με συμπαθήσει! Θα αλλάξω την άσχημη γνώμη του για μένα, ο κόσμος να χαλάσει.

    - Ααα τέλεια. Δικό σου είναι το δωμάτιο που πήγα να μπω; Μου επιτρέπεις να το δω  λιγάκι; Είναι ευκαιρία που ήρθες και εσύ, ώστε να μου δείξεις τον χώρο.

    Αναστενάζει πηγαίνοντας στην πόρτα και την ανοίγει.  Γυρίζει, έχοντας ακόμα νεύρα με μένα προφανώς και μου απαντάει.

  - Πήγαινε σε άλλο. Άσε εμένα.

      Δεν το πιστεύω! Μπαίνει μέσα κλείνοντας την πόρτα, πριν προλάβω να μπω. Με άφησε έξω; Δεν θα ξεμπερδέψει έτσι εύκολα από μένα. Θέλω να δω το δωμάτιο και δεν θα φύγω. Χωρίς κανέναν ενδοιασμό ανοίγω με την σειρά μου και εγώ την πόρτα.

     Χριστέ μου μέγα λάθος . Γιατί δεν ρώτησα πριν; Επίτηδες, το έκανε τώρα αυτό; Τον πετυχαίνω την στιγμή που βγάζει την μπλούζα του. Πότε πρόλαβε;

    Το σώμα του είναι σαν αυτά που βλέπεις σε διαφημίσεις για κοιλιακούς και τέλειο σώμα. Προσπαθώ όσο πιο γρήγορα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου, για να προλάβω να μιλήσω πρώτη και μην γίνει αντιληπτή η ματιά μου.

      Για άλλη μια φορά ήταν ένα βήμα μπροστά, καθώς πετάει τη μπλούζα του από τα νεύρα προς το μέρος μου και την πιάνω τελευταία στιγμή. Παιχνίδια θέλει; Θα τα έχει... Οπότε μιλάω.

    - Καλά και εγώ έχω ωραίο σώμα, αλλά δεν θα βγάλω την μπλούζα μου μπροστά σου επιδεικτικά.

        Θυμώνει περισσότερο με τα λόγια μου. Έχει κοκκινίσει από τα νεύρα και μου ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα. Κοιτάζω αλλού, για να αποφύγω την ματιά του, όταν παρατηρώ κάτι μπισκοτάκια. Τα πλησιάζω και παίρνω ένα. Με αθώο και ναζιάρικο βλέμμα του μιλάω, μήπως και δεν τ' ακούσω.

    - Αα θα πάρω ένα. Δεν νομίζω να σε πειράζει. Δεν έχω φάει τίποτα για μεσημέρι κι όλας. Εσύ έφαγες;

   - Λοιπόν, για να τα πάμε καλά θα σου πω δυό πράγματα και βάλ' τα καλά στο μυαλό σου. Πρώτον, όσο λιγότερο μιλάς τόσο καλύτερα.

    Έχει χιούμορ τελικά. Εγώ αναπνέω για να μιλάω, δεν το ' χω με την σιωπή καθόλου. Γελάω, χωρίς να μπορώ να συγκρατηθώ. Εκείνος πάλι με κοιτάζει σαν να έβγαλα κι άλλο κεφάλι. Δεν καταλαβαίνει γιατί ξεκαρδίζομαι! Του εξηγώ.

   - Χαχαχα το άλλο με το Τοτό το ξέρεις; Εγώ δεν μπορώ να βρίσκομαι με άλλο άτομο και να είμαι μουγκή. Επίσης αν δεν κάνω συζήτηση μαζί σου, τι θα κάνουμε; Εκτός κι αν έχεις άλλα πράγματα στο μυαλό σου πονηρούλη.

   Λέω χαμογελώντας,  ενώ δαγκώνω άπ' το μπισκότο. Σφίγγει τα χέρια του σε μια γροθιά. Μα καλά λένε το γέλιο είναι μεταδοτικό... Τι έγινε, εδώ δεν πιάνει; Δύσκολη περίπτωση. Αρχίζει να λέει πάλι τα δικά του...

    - Δεν κατάλαβες καλά, αλλά με την συνέχεια που θα πάει ... Το δεύτερο που έχω να σου πω, όσο λιγότερο εμφανίζεσαι μπροστά μου τόσο πιο χαρούμενος θα είμαι. Γι' αυτό ας ξεκινήσουμε από τώρα. Αρκετά φύγε από το δωμάτιο μου, είσαι ανεπιθύμητη εδώ μέσα.

   Δεν θα τα πάμε καλά μου φαίνεται, αλλά που θα πάει , θα τον στρώσω εγώ. Λες να έχει σχέση με καμία ζηλιάρα, γι' αυτό να τα είπε αυτά; Ας έχω αυτό το ενδεχόμενο στο μυαλό μου.

    Οκ. Θα φύγω, όμως πρώτα θα τον κάνω τούρμπο από τα νεύρα, για να μάθει. Άκου εκεί, ούτε να μιλάμε! Που ζει;

   - Καλά όπως θες αγοράκι. Αα και βάλε μπλούζα, μην κρυώσεις και δεν έχεις που να ξεσπάσεις τα ήδη τεντωμένα νεύρα σου. Φιλάκια.

    Πάω να φύγω τρέχοντας, αφού του την είπα, όμως με προλαβαίνει πιάνοντας με στον καρπό. Τον κοιτάζω στα μάτια και πάλι αγχώνομαι.

    - Κοριτσάκι πρόσεξε πως μιλάς και μην με προκαλείς, γιατί θα το μετανιώσεις. Τώρα μπορείς να το σκάσεις.

   Προχωράω με κομμένη την ανάσα μακρυά του. Είμαι ταραγμένη και μπερδεμένη. Δεν τον καταλαβαίνω καθόλου αυτόν τον άνθρωπο και δεν ξέρω αν θέλω να τον μάθω. Πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό με κάποιον. Πάντα κάνω " ψυχογράφημα" με τις ώρες και αναλύω συμπεριφορές.

    Θα πάρει το μάθημα του πάντως και θα δει ποιός θα το μετανιώσει. Δεν έχω σκοπό να είμαστε στο ίδιο σπίτι και να μην μιλάμε καν. Θα μπω στην ζωή του με κάποιον τρόπο. Όσο σκέφτομαι αυτά, φτάνω στη κουζίνα που βρίσκεται η μαμά μου με την οικοδέσποινα.

    Γυρίζει με κοιτάει απορημένη. Σίγουρα καταλάβε πως με νίκησε η περιέργεια και έγινε κάτι. Με ξέρει καλά, οπότε με ρωτάει άμεσα.

   - Τι έγινε κόρη μου; Όλα καλά; Άργησες.

   - Ναι μαμά. Μια χαρά όλα. Είδα το σπίτι, το οποίο παρεπιπτόντως είναι πολύ όμορφο. Μπράβο!

     Μου χαμογελάει η κυρία ευγενικά, ενώ με ρωτάει κιόλας.

  - Ευχαριστώ πολύ. Είδες  μήπως τον γιο μου μέσα που ήσουν;

   Τώρα τι να απαντήσω στη κυρια Εύα; Συγχαρητήρια για την ανατροφή του γιού σας; Δεν πιστεύω πως ευθύνεται αυτή γι' αυτό. Φαίνεται τόσο διαφορετική από 'κείνον. Γεμάτη καλοσύνη και χαρά είναι, οπότε απαντάω λακωνικά, σαν τους Σπαρτιάτες ή και σαν τον σύγχρονο Οδυσσέα.

   - Α ναι. Τον είδα στον διάδρομο που ήμουν.

      Κάτι μου λέει ότι και η μητέρα μου γνωρίζει για τον περίεργο χαρακτήρα του,  γι' αυτό δέχτηκε να μείνω μαζί του. Όσο περνάει η ώρα με επιβεβαιώνει ο τρόπος της. Δαγκώνει το στόμα της και παρακολουθεί επιφυλακτικά, ενώ κρύβουν ενοχή τα μάτια της. Αφού είναι έτσι, θα τις δουλέψω αυτή τη στιγμή. Αρχίζει το πείραγμα, άλλα προσπαθώ να είμαι σοβαρή.

    - Βασικά μιλήσαμε κιόλας και γνωριστήκαμε. Πήγαμε λίγο στο δωμάτιο του και με κέρασε μπισκότο που είχε. Πολύ ευγενικός είναι.

    Με παρατηρούν,  προσπαθώντας να καταλάβουν. Η κυρία Εύα έχει ένα ύφος σαν να αναρωτιέται αν άκουσε καλά. Με ρωτάει αμέσως.

    - Τον Οδυσσέα είδες σίγουρα; Και πήγατε πολύ καλά μεταξύ σας;

     Συνεχίζω να παριστάνω την ανίδεη και εγώ, ενώ από μέσα μου γελάω.

   - Μένει κανείς άλλος εδώ μαζί σας; Ναι, αυτός ήταν.

   Είναι έτοιμη να απαντήσει, όταν ακούγονται βήματα. Φτάνει σε λίγο ο Οδυσσέας στη κουζίνα. Η μητέρα του τον ρωτάει ανήσυχα.

    - Γεια σου γιε μου. Τι κάνεις ; Όλα καλά ;

   - Ναι, γιατί τι έγινε; Ήρθα απλά να πιω νερό.

   - Μιλήσατε με την Άννα, έμαθα. Χαίρομαι που γνωριστήκατε.

     Ε λοιπόν, ευκαιρία τώρα που είναι μπροστά άλλοι να τον τρελάνω. Είναι ήδη θυμωμένος μαζί μου, οπότε δεν έχω να χάσω κάτι. Δεν θέλω να μου πάρει τον αέρα και να τον υπακούω σε όλα στην συγκατοίκηση.

   - Αφού σας τα είπα πριν, μια χαρά τα είπαμε. Θα γίνουμε αχώριστοι, ακόμα και μπουζούκια θα πάμε όταν ξεκινήσουν. Θα κάνουμε ωραία παρέα. Εγώ πάω τώρα λίγο έξω, να δω λίγο την αυλή.

    Προχωράω με γρήγορα βήματα στην εξώπορτα. Άτακτη αποχώρηση μετά την συμπεριφορά μου. Επιτέλους είμαι έξω να αναπνεύσω αέρα που χρειάζομαι . Δεν προλαβαίνω όμως να ηρεμήσω, ακούω την πόρτα από πίσω μου.