Άννας pov

     Με ξυπνάει ο Οδυσσέας από τα άγρια μεσάνυχτα.

    - Άννα, ξύπνα! Θα πάμε Χρυσούπολη, στο χωριό μας. Άννα, οι πολλές ώρες ύπνου βλάπτουν την υγεία. Σήκω!

     Τι έπαθε ξαφνικά και δεν με αφήνει να κοιμηθώ. Είναι από τις λίγες φορές που με εκνευρίζει η συμπεριφορά του. Νυστάζω. Χώνω το πρόσωπο μου στο μαξιλάρι και διαμαρτύρομαι.

     - Οδυσσέα, εσύ πάλι βλάπτεις τον ύπνο. Και δεν ξέρεις πόσο επικίνδυνο είναι για σένα, να με ξυπνάς έτσι.

        Η προσπάθεια μου να σταματήσει, αποτυγχάνει. Μου βγάζει το πάπλωμα και το μαξιλάρι, για να σηκωθώ. Εκείνος πηγαίνει να βάλει πράγματα στο αυτοκίνητο. Εκεί που σηκώνομαι,ακούω ένα περίεργο ήχο στο κινητό του Οδυσσέα .

    Κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε παιδιά, ψάξτε, μήπως είναι της γειτονιάς σας. Κοιτάζω στο κινητό του . Έχει μήνυμα . Ο Χριστός κι Απόστολος . Ποιός μπορεί να έστειλε στον Οδυσσέα ; Τα άλογα ή κανένας  σύμβουλος κοινωνικών σχέσεων να ενημερώσει πως μένει στην ίδια τάξη ; Περίεργα πράγματα ..

     Ανοίγω το μήνυμα .

          Από B. B
    Πω άκου τι γράφει ο άνθρωπος ! Βαριέται να μου μιλήσει... Κλασικός Οδυσσέας .. Πρόσεχε μην πάθεις τίποτα από το πολύ μπλα μπλα.

     
       B.B ;;;Τι στο καλό πάλι μπορεί να σημαίνει αυτό ; Συνθηματικό φαίνεται και όχι όνομα .

       Εκείνη την ώρα ακούω την πόρτα και αμέσως αφήνω το κινητό στη θέση  του... Γύρισε. Με την απορία θα μείνω. Αμέσως πάμε στο αυτοκίνητο του και εγώ απορώ. Δεν με ρώτησε καν, αν θέλω να πάω Χρυσούπολη.  Είχε ετοιμάσει ήδη τα πράγματα μου, οπότε ακολουθώ αναγκαστικά.

   Αναστενάζω.

      Την περισσότερη ώρα στον δρόμο άκουγα Οικονομόπουλο και θαύμαζα την διαδρομή. Χαίρομαι που θα πάμε μαζί στην πόλη μου. Ελπίζω, πως θα περάσουμε πολλές ώρες και εκεί μαζί.

      Φτάνουμε και τον ρωτάω με νάζι.

     - Θα έρθεις σπίτι μου, να με βοηθήσεις και με την βαλίτσα;

      Ο Οδυσσέας αναστενάζει και κουνάει απογοητευμένος το κεφάλι του. Δεν του άρεσε καθόλου η ιδέα μου.

      - Άννα, δεν ήρθαμε εδώ, για να σε παντρευτώ ή να το επισημοποιήσουμε. Τι θα έλεγα στους δικούς σου; Έλα εσύ μετά στο δικό μου.

       Απογοητεύομαι λιγάκι και παίρνω την βαλίτσα μου. Είναι κακό δηλαδή, να το μάθουν οι δικοί μου; Θα κρυβόμαστε, όσο μείνουμε εδώ και θα φοβόμαστε απρόσμενες επισκέψεις στην Θεσσαλονίκη;

       Μόλις με βλέπουν οι δικοί μου χαίρονται. Για την ακρίβεια πετάνε απο την χαρά τους. Φτιάχνω τα πράγματα μου, ενώ η μαμά τρέχει να μαγειρέψει το αγαπημένο μου φαγητό. Μου λείπουν αυτές οι οικογενειακές στιγμές.

     Κάθομαι μαζί τους αρκετά και κανονίζω μετά συνάντηση Θάλειας, Όλγας με Οδυσσέα. Είναι καιρός οι φίλες μου στην Χρυσούπολη, να γνωρίσουν τον συγκατοικό μου. Εκείνος βέβαια ακόμα δεν το γνωρίζει!

       Ετοιμάζω και πάω σπίτι του, να τον πάρω. Μου ανοίγει η μαμά του.

      - Αννούλα μου, γλυκιά! Τι κάνεις; Πως είσαι;

     Με αγκαλιάζει και χαίρομαι. Φαίνεται πολύ καλή γυναίκα και με συμπαθεί. Χαμόγελαω, όταν την βλέπω με ποδιά! Οι μανάδες μας τρέχουν να μας ικανοποιήσουν.

       - Μια χαρά είμαι! Εσείς; Εγώ... Ήρθα λίγο να δω τον Οδυσσέα.

      Μου χαμογελάει πλατιά, δείχνοντας μου πως συμφωνεί με όλο αυτό. Μας θέλει μαζί και μας έσωσε από τους γονείς μου, οι οποίοι έψαχναν άλλο σπίτι.

      - Αχ κοριτσάκι μου! Καλά που ήρθες. Τι θα κάνω με τον γιο που έμπλεξα. Πες μου λίγο, γνωρίζεις κάτι; Ήρθε και ζήτησε για πρώτη φορά λεφτά! Μάλιστα... Να του στέλνω τρεις φορές πάνω το ποσό κάθε μήνα.

      Μένω άφωνη! Δεν είμαστε καλά... Ο Οδυσσέας θέλει τόσα χρήματα παραπάνω. Γιατί; Κάτι σκαρώνει πάλι και δεν μου το είπε. Τι θα κάνω μαζί του. Ψιθυρίζω τα επόμενα λόγια μου.

      - Όχι, δεν γνωρίζω κάτι. Θα προσπαθήσω να μάθω. Πάω να τον δω.

     Είμαι αμήχανη με την αποκάλυψη αυτή. Πόσα πράγματα μου κρύβει πια;  Επίσης... Παρατηρώ το σπίτι και μου ξυπνάει μνήμες από την πρώτη μας συνάντηση.Περίεργη τότε και ανίδεη για τον χαρακτήρα του Οδυσσέα. Ποιός θα μου το έλεγε, πως θα ερχόμουν πλέον ως κορίτσι του.

      Με συγκίνηση ανοίγω την πόρτα του, καθώς την θυμάμαι ακόμα. Βλέπω τον Οδυσσέα καθισμένο μπροστά σε κάτι χαρτιά. Α καλά. Το έριξε στην μελέτη; Με κοιτάζει, αλλά είναι αφοσιωμένος σε σκέψεις.

     -Οδυσσέα μου, τι κάνεις;

      Αναστενάζει.

     - Είμαι απασχολημένος. Δεν βλέπεις;

     Υπομονή και θα μάθεις. Δεν τον αποπαίρνω, για να πάμε στα κορίτσια που περιμένουν. Πρέπει να του το πω με τρόπο.

     - Οδυσσέα, σήμερα θα έλεγα να πάμε κάπου με λίγο κόσμο.

     Απορεί με τα λόγια μου, αλλά με αιφνιδιάζει δίνοντας μου ένα φιλί. Πόσο πολύ μου αρέσει. Θα με κάνει να ξεχάσω το ραντεβού. Κάποια στιγμή απομακρύνει τα χείλη του και δυσανασχετώ. Μου μιλάει.

     - Εγώ πάλι προτιμώ κάπου οι δυό μας. Σου έχω πει, δεν μου αρέσουν καφετέριες και μπαράκια.

      Προσπαθεί να με παρασύρει πάλι σε απόμερο μέρος. Έλα, που τα έχει σκεφτεί όλα η Αννούλα και δεν μπορεί να ξεφύγει. Χαμογελάω, κρύβοντας ένα γελάκι.

     - Υπάρχει κάπου μια καφετέρεια, που έχει αυλή και άλογα. Θα μπορέσουμε να κάνουμε ιππασία! Θα περάσουμε θαυμάσια! Βέβαια, έχω καλέσει δυο φίλες μου. Έχουμε καιρό να τα πούμε. Θα τα συνδυάσουμε όλα.

      Τα αναφέρω με περίσσειο ενθουσιασμό. Μας έσωσε ο ιππικός όμιλος κοντά στην περιοχή μας. Ούτε εγώ το ήξερα πως υπάρχει, πριν τον Οδυσσέα!

      - Άννααα! Κανόνισες, χωρίς να με ρωτήσεις; Είσαι καλά; Η τελευταία φορά που το ανέχομαι και αυτό καθαρά για τα άλογα! Να ξέρεις, εκεί θα πάω μόνο και δεν θα ασχοληθώ με εσάς.

     Με επαναφέρει στην πραγματικότητα η νευριασμένη του φωνή. Εντάξει. Θα του περάσει και θα ξεχαστεί. Πιστεύω πως θα του αρέσει κιόλας! Εκεί πάνε κυρίως όσοι αγαπάνε τα άλογα. Πού αλλού να τον πηγαίνα η καημένη, για να είναι ικανοποιημένος.

      Ξεκινάμε με το αυτοκίνητο, αφού ετοιμάζεται. Στην διαδρομή αναφέρω ένα άλλο σημαντικό ζήτημα.

      - Οδυσσέα, μετά ...Να μου πεις τι σχεδίαζες στο δωμάτιο σου. Δεν νομίζεις, πως πρέπει να αρχίσεις, να μου μιλάς; Αλλιώς δεν γίνεται να συνεχίσουμε μαζί.

      Συνεχίζει την οδήγηση και αποφεύγει την απάντηση. Ελπίζω να σκεφτεί λογικά. Φτάνουμε και αμέσως βλέπω την Όλγα και την Θάλεια να μας περιμένουν. Αχ μου έλειψαν. Μιλούσαμε όλο αυτό το διάστημα, αλλά είναι διαφορετική η άμεση επαφή. Έχω μήνες να τις δω από κοντά.

     Βγαίνω και αμέσως αγκαλιαζόμαστε. Με εξετάζουν προσεκτικά. Η Θάλεια εκφράζει τον θαυμασμό της.

     - Καλέ Αννούλα, τι όμορφη που είσαι. Έχεις αλλάξει αρκετά. Λάμπεις από χαρά και υγεία. Έχεις πάρει λίγα κιλάκια, που ήσουν κόκκαλο και σου πάει. Τα μάγουλα σου έχουν ένα καταπληκτικό φυσικό κόκκινο χρώμα.

      Χαμογελάω ντροπαλά. Μάλλον φταίει σ' αυτό ο τρόπος ζωής του συγκάτοικου μου. Με τρέχει στην φύση, μου ανοίγει η όρεξη κάπως και προτιμάει την μεσογειακή διατροφή. Γι'αυτό φαίνομαι διαφορετική.

      Χαιρετάνε τον Οδυσσέα, ο οποίος αμέσως κατευθύνεται στα άλογα. Εμείς πιάνουμε συζήτηση και λέμε τα νέα μας. Είναι πολύ ενθουσιασμένες με το αγόρι μου. Τον χαρακτηρίζουν κούκλο και γοητευτικό.

     
    
     Οδυσσέας

      Η Άννα κάθεται και μιλάει με τις φίλες της. Πριν κάνω ιππασία, θα πάρω τηλέφωνο την διαχειρίστρια μας. Βρήκα τον αριθμό της. Καλώ και της εξηγώ ποιός είμαι. Εκείνη με την σειρά της ζητάει εξηγήσεις.

       - Γεια σου τι θα ήθελες ;
 
     Πολύ απλά και ελληνικά την ησυχία μου ! Χωρίς ενοχλητικούς γείτονες. Αυτό για αρχή κυρία μου.

        - Αρχικά , θα ήθελα να μάθω περισσότερα , για το άτομο που νοικιάζει δίπλα μου. Τον Αντώνη.

      Για λίγο επικρατεί μια σιωπή. Θα την πιέσω.

       - Δεν νομίζω να γίνεται αυτό. Δεν μπορώ να δίνω προσωπικά στοιχεία του καθενός .

     Αα δεν θα τα πάμε καλά, μου φαίνεται. Οκ έχω τρόπους να σε πείσω πεισματάρα γυναίκα.

      - Ξέρεις, είναι επικίνδυνο άτομο. Αν δεν συνεργαστείς , πιθανόν να κινδυνεύσουν άτομα . Για να μην φωνάξω την αστυνομία, να δουν όλους τους αλλοδαπούς και όλο τον υπόκοσμο που φιλοξενεί η πολυκατοικία παράνομα το βράδυ. Απαιτώ όλα τα στοιχεία του γείτονα.

       Όλα αυτά που αναφέρω, είναι αλήθεια. Νοικιάζει παράνομα σε αλλοδαπούς τα διαμερίσματα της και πολλές φορές τρυπώνει υπόκοσμος να κοιμηθεί κρυφά στην σοφίτα. Η υπεύθυνη σαφώς είναι η διαχειρίστρια, που δεν κάνει καμιά ενέργεια για όλα αυτά.

    Αναστενάζει και συμφωνεί στο τέλος μαζί μου.

     - Να ξέρεις πάντως, πως αυτό είναι παράνομο.

    Μου σπάει τα νεύρα και δεν ασχολούμαι. Επιμένω.

     - Δεν θα μου μάθεις εσυ, τι είναι νόμιμο και τι όχι ...

      Σκότωσαν τον πατέρα μου. Αυτό ήταν νόμιμο ή ηθικό;

       Το αίμα μου ανεβαίνει στο κεφάλι, όταν ακούω το επίθετο. Πρόκειται για ... τον γιό του συνεργάτη του μπαμπά.