Οδυσσέας pov

Flashback πριν 10 χρόνια

   Ο πατέρας μου δούλευε μέχρι αργά και μας έπαιρνε πάντα στην εταιρεία μαζί του , εμένα και τον αδελφό μου τον Κώστα. Ήθελε να κρατήσουμε εμείς το εργαστήριο που είχε για έρευνες ,όταν μεγαλώσουμε.

    Σ' όλο αυτό είχε βάλει συνέταιρο έναν συνάδελφο του , τον Τάκη , καθώς δεν γνώριζε πως θα βγει στην αρχή. Η αλήθεια είναι πως είχαν ανακαλύψει αρκετά φάρμακα ,που πλέον ήταν πασίγνωστα στην αγορά. Ο πατέρας μου με τις εφευρέσεις του κέρδιζε όλο και περισσότερα χρήματα .

    Το πρόβλημα εμφανίστηκε, όταν είχαν ανακαλύψει μια σπουδαία θεραπευτική αγωγή ,ενώ ο Τάκης ενημέρωσε πως τον πλησίασαν κάποιοι και προσπάθησαν να τον εξαγόρασουν να μην βγει στην αγορά. Αυτό δεν θα σύμφερε οικονομικά την φαρμακευτική εταιρεία, επειδή θα αποσύρονταν πολλά χάπια.

    Από εκείνη τη στιγμή δημιουργήθηκε μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στον πατέρα μου και τον συνεργάτη του . Τσακώνονταν συνέχεια. Ο Τάκης επέμενε να μην βγει το νέο φάρμακο στην αγορά και να εποφελειθούμε από τα κέρδη που θα έδινε η εταιρεία, για να κρατήσουν μυστική τη πολύτιμη θεραπεία που θα έσωζε ζωές .

   Το κτήριο που εργάζονταν ήταν σε ένα απομακρυνσμένο μέρος  και δίπλα δεν είχε κατοικίες. Μια μέρα καθώς βγαίνουμε οι τρείς μαζί , ο μπαμπάς , εγώ και ο αδελφός μου στην έξοδο του κτηρίου, ακούγεται ένας δυνατός κρότος.

   Είναι ο συνάδελφος του και τον απειλεί,πως αν δεν συμφωνήσει μαζί του, θα σκοτώσει τα παιδιά του. Στην αρχή είχε το όπλο του στραμμένο σε ' μένα. Ο μπαμπάς μου μπήκε μπροστά για να με προστατέψει.

   Παρατηρώ τον πατέρα μου να πέφτει κάτω με ένα ρυάκι αίματος. Τα χάνω και δεν ξέρω τι να κάνω, ενώ φωνάζω τελικά μπαμπά. Κλαίω και φοβάμαι πολύ.  Ο μπαμπάκας μου δεν είναι καλά... Δεν μιλάει και δεν κουνιέται. Ο αδελφός μου έρχεται να δει πως είναι.

    Πριν προλάβω να αντιδράσω, ξανά επιστρέφει ο τρομακτικός θόρυβος του πυροβολισμού. Αυτή τη φορά η σφαίρα αγγίζει τον αδελφό μου. Εκείνα τα δευτερόλεπτα κοιτούσα, προσπαθώντας να βρώ λύση μέσα σε αυτό το πανικό που επικρατούσε.

     Πηγαίνω δίπλα στον αδελφό μου, όταν ακούω βρισιές από πέρα, επειδή τελείωσαν οι σφαίρες που υπήρχαν στο όπλο. Δεν κατάφερε να κάνει κακό σε μένα ο άθλιος τύπος. Θέλω πολύ να αντιδράσω, αλλά είμαι μικρός και αδύναμος. Δεν ξέρω τι να κάνω.

    Κάποια στιγμή μην αντέχοντας απλά να είμαι θεατής , μπαίνω μέσα στο κτήριο να πάρω τηλέφωνο την αστυνομία. Πάντα μου έλεγαν οι γονείς μου σε περίπτωση έκτατης ανάγκης, να πάρουμε το εκατό. Ήμουν μόλις οκτώ χρονών και δεν γνώριζα τι άλλο μπορούσα να κάνω. Εξήγησα με λυγμούς σ' ένα κύριο τι συνέβη και ππυ είμαστε.

     Βγαίνοντας αμέσως πάλι έξω, με περιμένει μια ακόμα δυσάρεστη έκπληξη. Δεν βρίσκεται πουθενά ο τραυματισμένος δίδυμος αδελφός μου. Πλέον είναι μόνο ο πατέρας, ο οποίος δεν αντιδράει σε τίποτα... Ο δολοφόνος έχει φύγει και αρχίζει να βρέχει.

     Εγώ μένω εδώ, μήπως συνέλθει ο μπαμπάς μου και με χρειαστεί κάτι. Ή μήπως γυρίσει ο αδελφός μου, που τον αγαπάω πολύ και είμαστε στην ίδια ηλικία. Γίνομαι μούσκεμα, αλλά δεν φεύγω από το πλάι του. Ελπίζω πως θα μου μιλήσει. Δεν θέλω να χάσω τον μπαμπά μου... Θα είμαι καλό παιδί και θα τον ακούω πάντα! Αρκεί να ξυπνήσει...

Τέλος Flashback

   Το ίδιο αισθήμα, ότι χάνω κάτι πολύτιμο από τη ζωή μου μέσα από τα χέρια μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτα , με κατέκλυσε ξαφνικά. Όλο αυτό επειδή είδα την Άννα με τον Αντώνη .. Σιγά το πράγμα δηλαδή.

     Αλήθεια γιατί αισθάνθηκα έτσι ; Δεν θα έπρεπε και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό.

    Δεν θα έπρεπε να συμπεριφέρομαι έτσι. Είχα πάρα πολλά χρόνια να ασχοληθώ με κάποιο άτομο , πόσο μάλιστα να με στεναχωρήσει η απουσία του.

    Σύνελθε ρε Οδυσσέα , μια συνηθισμένη κοπέλα είναι. Τι έχεις πάθει ; Απλά αδιαφόρησε τελείως και απόλαυσε το γεγονός πως σε άφησε στην ησυχία σου.

      Μάλλον πρέπει σήμερα και εγώ να πάω με κάποια για να ξεχαστώ. Να συνέλθω από ανόητες σκέψεις. Βάζω τα χέρια μου στο πρόσωπο μου. Ναι... Είμαι σίγουρος πως αυτό χρειάζομαι...

    Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου, όταν ακούω βήματα από τακούνια στο χώρο. Εμφανίζεται εκείνη την στιγμή η Άννα ντυμένη μ' ένα αρκετά προκλητικά ωραίο φόρεμα, στολισμένη και με ένα κραγιόν στο χέρι.

    Οδυσσέα συγκεντρώσου στον στόχο που είπαμε ... Μην την χαζεύεις.

    - Έγινε κάτι ;

   Με ρωτάει, ενώ τονώνει τα χείλη της για να βάλει κραγιόν . Τώρα επίτηδες τα κάνει όλα αυτά ;  Δεν θα τα πάμε καλά.

    - Εμένα ρωτάς ; Εσύ ντύθηκες σαν τραγουδίστρια και ετοιμάζεσαι . Τι έγινε ;

    Μου απαντάει χαρούμενη και φανερά ενθουσιασμένη. Τι ετοιμάζει;

   - Δεν σου είπα, πως θα πάμε μπουζούκια; Σήμερα θα πάμε τελικά. Θες να έρθεις ;

   Τώρα σοβαρολογεί ; Αν είναι δυνατόν. Θα πάει να χορέψει με το κοντό φόρεμα και μπροστά σε τόσο κόσμο; Επιχειρώ να την λογικέψω.

   - Άννα τι λες ... Μαζέψου. Πρέπει δηλαδή όλα σε μια μέρα να τα κάνεις  ; Άσε που θεωρείς λογικό, να τριγυρνάτε ξημερώματα μόνες σας ;

    - Δεν σε αφορά και σου είπα, θα είναι όλη η παρέα μου. Θα είναι και τρεις συμφοιτητές. Κουλ παιδάκι μου. Δεν έγινε και τίποτα.

   Μου λέει απόλυτα ψύχραιμη, χαμογελώντας μου. Τώρα δεν ξέρω, αν πρέπει να ηρεμήσω ή να αγχωθώ περισσότερο με τα λόγια της. Θα είναι και τρια αγόρια, τα οποία θα μεθύσουν... Κακό, πολύ κακο αυτό. Εγω συνεχίζω...

   - Και συγνώμη, εσύ που βρήκες  λεφτά για μπουζούκια .

   - Ε ,αν είσαι στο μπαρ , δεν είναι πολλά η είσοδος . Δεν θα κάτσουμε και σε τραπέζι .

    Ντάξει αυτό κάπως με ηρέμησε, δεν πρέπει να έχουν σκοπό να μείνουν μέχρι το τέλος. Δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα, όταν συνεχίζει την πρόταση της .

   - Δεν είχαμε σκοπό να καθίσουμε σε τραπέζι, αφού στο δεύτερο πρόγραμμα θα είμαστε συνέχεια στην πίστα !! Για τον χορό πάμε κυρίως ... Σου εξήγησα.

      Ποιον χορό; Αυτόν που μου έδειξε;  Αυτός... Δεν γίνεται αυτό! Θα μεθύσει και θα την εκμεταλλευτεί κάποιος... Θα την παρασύρει άσχημα και θα το μετανιώσει. Πρέπει να την εμποδίσω. Να της αλλάξω γνώμη... Ας μείνει εδώ. Δεν συμπαθώ καθόλου αυτό το είδος δοασκέδασης.

    - Άννα, τι λες να το αφήσεις για σήμερα ; Νομίζω σου έχω μια καλύτερη πρόταση . Τι θα έλεγες να συνεχίσουμε αυτό που πήγες να ξεκινήσεις με τον Αντώνη και σας διέκοψα ;

    Τα λέω αυτά, πλησιάζοντας την και ενώνοντας τα σώματα μας. Βλέπω να αναπνέει ακανόνιστα. Την επηρεάζω... Κοιτάζω τα χείλη της την ώρα που μου μιλάει.

   - Οδυσσέα τι λες ; Πρώτον σε λίγο πρέπει να φύγω. Το έχω πει ήδη. Επίσης,δεν νομίζω να περίμενες να αφήσω ολόκληρο κέντρο,  για να παίξουμε uno .

    Ποτέ πρότεινα να παίξουμε uno και δεν το κατάλαβα; Γιατί δεν βγάζουμε άκρη ποτέ μεταξύ μας; Ωστόσο... Ανοησία μου. Όπως είμαστε τόσο κοντά, αντιδράει και το δικό μου σώμα. Αισθάνομαι πολύ περίεργα... Της μιλάω αυθόρμητα.

   - Άννα, σε θέλω.

     Εκείνη γουρλώνει τα μάτια της και είναι ταραγμένη. Απαντάει αγχωμένα, ενώ τραυλίζει.

   - Οδυσσέα με περιμένουν. Μην προσπαθείς να με πείσεις για το αντίθετο...

    Δεν πιάνει και αυτό . Είναι δυνατόν; Τι άλλο θέλει η πεισματάρα γυναίκα; Κατάφερε να με νευριάσει πάλι. Αγύριστο κεφάλι... Επιχειρώ τελευταία φορά, με όπλο την περιέργεια της...

  -  Άννα θα σε πάω στην παγανιά , να δεις που είναι, αν μείνεις .

    Αι καλά έγραψα πάλι .... Αλλά δεν μπορούσα να μην την πειράζω με το θέμα. Ήταν τόσο αστείο, να μην ξέρει την έκφραση και να επιμένει να μάθει που βρίσκεται. Προς έκπληξη μου για λίγα δευτερόλεπτα κάθεται σκεπτική . Βρήκα φλέβα αυτό είναι ... Θα κερδίσω τον τραγουδιστή στανταράκι!

      Έψαξα και βρήκα το κέντρο που θα πάει. Τραγουδάει ένας Γρόσης, ο οποίος είναι 20 χρονών και λένε πως είναι μεγάλο ανερχόμενο ταλέντο. Καταλάβατε, γιατί με παρατάει η Αννούλα; Να δει τον καινούργιο τραγουδιστή, που είναι όλα τα γρόσια, όπως λένε.

     Θα ακούσει λαϊκά. Έκανα έρευνα μεγάλη, σας λέω. Τα σιχαίνομαι αυτά. Ωστόσο, εκείνη τελικά με αποχαιρετάει...
   
   - Κράτα την υπόσχεση σου για αύριο Οδυσσέα, να πάμε μέρα. Γεια σου!

    Κοίτα να δεις η Αννούλα... Εντάξει λοιπόν! Θα περάσω και εγώ καλά σήμερα. Πολύ καλά για την ακρίβεια. Ντύνομαι και βγαίνω έξω...  Θα περάσω θαυμάσια ...

Επόμενο πρωί

     Ξυπνάω στις εννιά, καθώς κοιμήθηκα αργά και πάω να δω, αν γύρισε η Άννα. Σίγουρα πρέπει να έχει έρθει τέτοια ώρα . Κι όμως δεν είναι πουθενά . Ωχ τι έγινε τώρα ; Που είναι ;
    
     Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο!!! Ευχαριστώ πολύ και να περνάτε υπέροχα!