Άννας pov

    Μπαίνει ο Οδυσσέας και μας παρατηρεί νευριασμένος. Καταλαβαίνει πως μιλούσαμε γι'αυτόν.

    - Μαμά τι λέτε εδώ ; Τι έγινε και ήρθες ;

    - Παιδάκι μου ανησύχησα λίγο από την τελευταία φορά που μιλήσαμε και μετά δεν απάντούσες... Τρόμαξα πώς έγινε κάτι σοβαρό .

    Ωραία αυτό ήτανε, τώρα δεν θα μου πει αυτό που ήθελε. Σιγά μην την αφήσει. Λέω να πάω και εγώ μέσα για ύπνο, να τους αφήσω μόνους. Άσε που πρέπει να δω τι έγινε με τους γονείς μου. Κανονικά θα ερχόντουσταν να μας χαιρετίσουν, πριν επιστρέψουν. Πάω στο δωμάτιο μου και παίρνω στο κινητό της μαμάς . Το σηκώνει.

      - Έλα Άννα. Πήγαμε στα σπίτια, αλλά δεν μπορώ να σου μιλήσω. Γυρνάμε εκτάτως στο νοσοκομείο Χρυσούπολης. Τράκαρε ο θείος σου, οπότε πάμε κατευθείαν να τον δούμε. Για τα διαμερίσματα θα τα πούμε καλύτερα αύριο.

    - Εντάξει . Καληνύχτα μαμά και καλό ταξίδι.
 
     Απαντάω ήσυχα και μετά ξαπλώνω. Είμαι κουρασμένη, αλλά έχω υπερένταση. Θυμάμαι τον Οδυσσέα και τις ματιές του. Γεμίζει το δωμάτιο με την μορφή του και ηρεμώ. Με πιάνει αμέσως ο ύπνος .
.....

    Τις επόμενες μέρες η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη για μένα. Η μητέρα μου ψάχνει να βρει το κατάλληλο σπίτι, ενώ εγώ έχω αρκετά μαθήματα στη σχολή να παρακολουθώ . Τον Οδυσσέα δεν τον βλέπω αρκετά μ' όλα αυτά. Μου έλειψε, καθώς έχει και αυτός πολλές υποχρεώσεις.

     Η κυρία Εύα έφυγε και φάνηκε να με συμπαθεί αρκετά. Ο Οδυσσέας δεν μου ανέφερε καν τι είπαν. Η μάνα του πάντως μου υποσχέθηκε πως σύντομα θα μάθω...

      Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στην σχολή και κάθομαι στο ίδιο θρανίο  με την Χριστίνα. Για άλλη μια φορά κουτουλούσα στο μάθημα, καθώς δεν κοιμάμαι καλά τα βράδυα. Σκέφτομαι συνέχεια.

    Μόλις τελειώνει το μάθημα, πηγαίνουμε με την Χριστίνα και την Ελίζα, την αδελφή της,  στη καφετέρια που υπάρχει μέσα στο Πανεπιστήμιο. 

     - Αννά τι έχεις ; Σε βλέπω κουρασμένη αυτές τις μέρες .

    Ακούω την Χριστίνα να με ρωτάει, όταν έχουμε καθίσει. Εγώ νιώθω λίγο αμήχανα, καθώς είναι πολλά που δεν ξέρει. Με την Ελίζα μιλάμε πιο συχνά και την θεωρώ περισσότερο φίλη μου. Ευτυχώς με καταλαβαίνει και διώχνει για λίγο την αδελφή της.

   - Καλά βρε Χριστίνα, δεν πας να πάρεις τους καφέδες μας, καθώς είναι self service ;  Άντε που μου άρχισες την ανάκριση, πριν προλάβουμε να πάρουμε μια ανάσα.

   Πάει να διαμαρτυρηθεί, αλλά τελικά υπακούει . Η Ελίζα αμέσως μόλις απομακρύνεται η αδελφή της , γυρίζει προς το μέρος μου.

    - Δεν μου λες τι έγινε και έχουμε μέρες να τα πούμε ;

    - Μου άρεσει που κάνεις αυτό για το οποίο κατηγορούσες την αδελφής σου. Τέλος πάντων θέλω να μιλήσω κάπου γι' αυτά .

   Εκείνη με ρωτάει λεπτομέρειες και εγώ της αναφέρω το πρόβλημα με τους γονείς μου.

   - Η μαμά μου με πιέζει να μετακομίσω. Δεν θέλω με τίποτα.

    Εκείνη όμως για άλλα θέλει να μάθει... Μου το λέει ευθέως.

   - Καλέ, άσε την μητέρα σου εκεί που είναι στην ησυχία της. Με  τον συγκάτοικο τι έγινε ; Έπιασε το κόλπο με τη ζήλεια ; Έπεσε ;

   Θυμάμαι την μέρα με τοιν Αντώνη και το περιστατικό με το νερό. Γελάω και της εξηγώ.

   - Δεν θα το λέγα ακριβώς. Το μόνο που έπεσε με τα κόλπα σου, ήταν ένα ποτήρι γεμάτο νερό πάνω του και έτρεχα να το σώσω. Βέβαια μετά να... φιληθήκαμε.

     Κάνω μια γκριμάτσα αποογοήτευσης, καθώς θυμάμαι την τρομάρα που πήρα με τους γονείς μου. Η Ελίζα το παρατηρεί αυτό.

    -  Άρα μια χαρά. Τότε γιατί φαίνεσαι στεναχωρημένη ;

    - Γιατί πάνω που φιληθήκαμε, ακούμε στην πόρτα τους γονείς μου.

     Γελάει με την κατάσταση και με ρωτάει πειρακτικά.

     - Αμάν. Καλέ ραντάρ σου έχουν βάλει και εμφανίστηκαν την πιο ακατάλληλη στιγμή;  Αν δεν έχεις τελικά την τύχη με το μέρος σου...

     Αμέσως μόλις τελειώνει την φράση της, έρχεται η Χριστίνα και αλλάζουμε θέμα συζήτησης. Δεν έχω όρεξη να μιλήσω άλλο γι' αυτό. Ωστόσο, με προσκαλούν σε κέντρο το σαββατοκύριακο και δέχομαι.

    Σε λίγα λεπτά είμαι σπίτι μου και φτιάχνω λίγο τα συρτάρια μου. Ξαφνικά παρατηρώ έναν άσπρο φάκελο, που δεν θυμάμαι να έχω δει.  Τον ανοίγω και είναι ένα  γράμμα από την μαμά του Οδυσσέα.

             Αγαπητή μου Άννα ,

    Σου γράφω γράμμα , γιατί με τον πολύ αγαπημένο μου γιο Οδυσσέα, δεν προλάβαμε να τα πούμε. Αρχικά θέλω να σε ευχαριστήσω, καθώς κατάλαβα πως ο γιός μου σε έχει συμπαθήσει. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την διαίσθηση πως του αρέσει πολύ η συγκατοίκηση σας. Χαίρομαι γι'αυτό.

    Επίσης, να ξέρεις, δεν θα επιτρέψω να φύγεις από εκεί ,αν δεν θες εσύ η ίδια. Είσαι το μόνο άτομο που κάνει παρέα ο γιος μου. Λοιπόν, επειδή θα σε ενδιαφέρει , θα σου πω περιληπτικά κάποια πράγματα για τον Οδυσσέα.

      Δεν προλαβαίνω να διαβάσω τη συνέχεια του γράμματος, ακούω να χτυπάει η πόρτα του δωματίου μου. Αμέσως μαζεύω το γράμμα και το βάζω στη θέση του. Θα το δω άλλη στιγμή. Μπαίνει μέσα ο Οδυσσέας .

      - Γεια σου Άννα. Τι κάνεις ; Τελευταία πολύ ήσυχη είσαι. Χάθηκες.

    Ελπίζω να παρατήρησε για καλό λόγο την απουσία μου... Μήπως του άρεσε η κατάσταση αυτή; Το γεγονός ότι είναι εδώ, μάλλον δείχνει το αντίθετο. Του χαμογελάω και απαντάω.

     - Μια χαρά είμαι Οδυσσέα μου. Εσυ; Τι θα έλεγες να δούμε καμία ταινία σήμερα; Είναι αργά για να πάμε έξω , στα μέρη που σου αρέσουν.

     Το σκέφτεται, αν και δεν ενθουσιάζεται με την ιδέα...Είμαι σίγουρη πως δεν είναι της ταινίας, αλλά αυτό βρήκα να προτείνω. Απαντάει διστακτικά.

    - Δεν ξέρω... Αν είναι μικρής διάρκειας και όχι καμία σαχλή.

     Έτσι για πρώτη φορά θα περάσουμε την ώρα, όπως πρότεινα εγώ. Βάζω την ταινία σε δευτερόλεπτα, για να μην το μετανιώσει και το ακυρώσει.

      Όπως περίμενα, βαριέται φοβερά την ταινία και σατυρίζει τους ηθοποιούς, κάνοντας γκριμάτσες. Εγώ γελάω με τις αντιδράσεις του και του λέω να σταματήσει.

     Όταν δείχνει ρομαντικές σκηνές, με φιλάει. Εγώ είμαι απόλυτα χαρούμενη και παραδίνομαι στα φιλιά του. Απολαμβάνω τα χείλη του και αισθάνομαι πως συνέχεια τον ερωτεύομαι περισσότερο. Τρομάζω όμως από τα συναισθήματα μου...

     Σταματάμε το φιλί μας, όταν ακούγεται έντονη μουσική από την ταινία. Μας ξάφνιασε, καθώς πριν επικρατούσε ηρεμία. Κοιτάζουμε και δείχνει μια σκηνή σε συναυλία κάποιου τραγουδιστή. Εκείνη την ώρα αυθόρμητα του, απακαλύπτω τα σχέδια μου.

       - Το Σάββατο θα πάω και εγώ να δω έναν τραγουδιστή. Θα είναι και η παρέα μου!

      Εκείνος πάλι δεν συμμερίζεται τον ενθουσιασμό μου. Τι έγινε καλέ; Σιγά που το περίεργο; Άλλα παιδιά πάνε κάθε μέρα σε μπαρ και τέτοια κέντρα. Δεν έχω πάει καθόλου, οπότε γιατί όχι;

     Εκείνος με ρωτάει...

    - ΠΟΥ θα πας; Για ποιο λόγο καλέ;

    Τι ερώτηση είναι τώρα αυτή; Του εξηγώ το προφανές...

      -Για να διασκεδάσω καλέ! Να περάσω όμορφα.

     Εκείνος δεν αλλάζει γνώμη και με κοιτάζει καλά καλά... Σαν να ανέφερα κάτι πολύ περίεργο. Εκφράζει την απορία του.

     - Και θα χορεύεις όπως στην ταινία;

     Αυτοί χορεύουν ραπ, εγώ θα πάω σε μπουζούκια. Εννοείται καμία σχέση. Εμένα μου αρέσουν τα λαίκα. Αναστενάζω. Κάπου μπερδεύτηκε ο Οδυσσέας και δεν είναι συνηθισμένος σε μπουζούκια, οπότε του εξηγώ.

      - Όχι βέβαια! Εγώ θα χορέψω στο δεύτερο πρόγραμμα στα χορευτικά, τον χορό της κοιλιάς.

      Σηκώνομαι και του δείχνω λίγο, για να καταλάβει. Γουρλώνει τα μάτια του και το πρόσωπο του έχει πιο σκοτεινή όψη. Κάτι δεν πάει καλά πάλι! Έκανα κάτι λάθος; Θεώρησα σωστό να ξέρει και αυτός τον δικό μου τρόπο διασκέδασης...

     Με σταματάει και πλέον μιλάει απότομα.

     - Άννα, άστο! Δεν θα συνεννοηθούμε σήμερα... Ούτε έχω όρεξη για την υπόλοιπη ταινία.

      - Τι έπαθες καλέ Οδυσσέα; Δεν σου άρεσε ο χορός; Καλά... Καλά! Μην με κοιτάζεις άγρια! Φεύγω...

      Τον αφήνω μόνο του να ηρεμήσει. Δεν μπορώ να τον καταλάβω! Μια χαρά περνούσαμε... Θα του περάσει πιο μετά, ειμαι σίγουρη. Δεν πειράζει όμως, ίσως είναι ευκαιρία να πάω στον Αντώνη, να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.

    Αντώνης pov ( Εντάξει δεν τι περιμένατε . Το offsider της ημέρας να υποθέσω .)

     Μένω σε αυτό το διαμέρισμα μόνο και μόνο για έναν σκοπό . Να μάθω, αν πρόκειται για τον Οδυσσέα, που ψάχνει επί χρόνια ο μπαμπάς μου, αλλά και να μάθω όλη την οικογενειακή τους ιστορία. 

    Όταν ήρθε με μια συγκάτοικο αιφνιδιάστηκα ... Πάντα είναι μόνος του. Μετά σκέφτηκα όμως, πως έτσι θα είναι πιο εύκολο να μαθαίνω πληροφορίες για εκείνον. Έτσι με χαρά γνωρίστηκα μαζί της και την πλησίασα ... Μέχρι και ερωτευμένος το έπαιξα μαζί της.

      Σας ευχαριστώ πολύ για την στήριξη! Ελπίζω να σας άρεσε!