Άννας pov

    Μόλις βλέπουμε την μητέρα μου , αυτόματα σηκωνόμαστε με τον Οδυσσέα και δείχνουμε ταυτόχρονα τον Αντώνη .

     - Αυτός φταίει .

     Ακουγόμαστε και οι δυο με μια φωνή . Με πιάνει γέλιο με τον αυθόρμητο συγχρονισμό μας. Είναι σαν να ζω το όνειρο που είχα δει μετά τα κάστρα, που διώχναμε ταυτόχρονα  τον Αντώνη. Με κοιτάνε όλοι άναυδοι, ενώ η μαμά μου εκνευρίζεται όλο και πιο πολύ με την συμπεριφορά μου. 

    Έρχεται προς το μέρος μας και με σπρώχνει μακρυά από τον Οδυσσέα. Από το γέλιο χάνω πάλι την ισορροπία μου, αλλά αυτή τη φορά καταλήγω στα χέρια του Αντώνη.  Ο συγκάτοικος με κοιτάζει άγρια και η μαμά μου φωνάζει.

    - Σταμάτα να γελάς Άννα και μην πηγαίνετε να δικιολογήσετε τα αδικιολόγητα .

    Μου λέει κόκκινη από τον θυμό της, αφού με είχε πιάσει σπαστικό γέλιο. Αυτό την έκανε πυρ και μανία, ενώ επιτέλους σοβαρεύω. Η κατάσταση μας είναι τραγική! Μα είναι άδικο, δεν φταίω εγώ και διαμαρτύρομαι.

   - Εσείς με πετάτε σαν μπαλάκι του πινκ πονκ. Δεν ευθύνομαι εγώ γι' αυτό. Δεν πηγαίνω με την θέληση μου  από τον ένα στον άλλον.

     Εντάξει, αν το αφήνατε στη κρίση μου, εγώ απλά θα καθόμουν απλά στην αγκαλιά του Οδυσσέα . Εε μα τι λέω . Είπαμε κομμένα αυτά. Είναι σαν να ακούω την μαμά μου.

    " Θα φύγεις από εδώ. Έτσι κι αλλιώς δεν θα έμενες εδώ πάνω από έξι μήνες . Άσε που δεν ξέρεις τι λες . Αν όντως έχεις αρχίσει να θες τον Οδυσσέα , είσαι χαμένη από χέρι ! Να ξέρεις έτσι κι αλλιώς  πως δεν πρόκειται ποτέ να δεις  ανταπόκριση . Αν δεν γνώριζα τον χαρακτήρα του δεν θα βρισκόσουν εδώ."

      Επιστρέφω στο παρόν, καθώς ακούγεται τώρα η φωνή του μπαμπά μου ... Κάποιος να με σώσει παρακαλώ.

     - Τι γίνεται εδώ ; Ποιός είναι ο νεαρός δίπλα σου Άννα ; Δεν μου αρέσει το θράσσος του. Κοίτα κακομοίρα μου, ελπίζω μην είναι τίποτα πονηρό.  Να βρεις ένα παιδί ήσυχο σαν τον Οδυσσέα , που κοιτάει τις υποχρεώσεις του ...

    Ο Αντώνης γυρίζει με απορία τον πατέρα μου . Βρε κοίτα που συμπάθησε τον Οδυσσέα και δεν πάει με καμία τον γείτονα. Πως το κατάφερε πάλι αυτό, είναι απορίας άξιο. Επίσης τι έννοει σαν τον Οδυσσέα; Να βρούμε την  απομίμηση του, ενώ έχουμε τον αυθεντικό μπροστά μας ; 

    - Γιατί ποιές υποχρεώσεις έχει αυτός τώρα και είναι εντάξει .

  Αμαν οι ερωτήσεις του Αντώνη. Ήταν ανάγκη να πεταχτεί;

    - Διάβασμα βρε ανεπρόκοπε. Που να ξέρεις εσύ από αυτά . Το παιδί όταν ήρθαμε, διάβαζε βιολογία .
     
     Απαντάει φανερά νευριασμένος ο πατέρας μου. Α μάλιστα από το ψέμα που είπα και εγώ πως διάβαζε, για να προλάβω τυχόν άλλες αποκαλύψεις. Θα βγεί και καλό παιδί στο τέλος εξαιτίας μου. Ο Αντώνης γελάει και απαντάει.

    -  Με δουλεύετε ;  Αφού δεν έχουν δώσει ακόμα βιβλία και ύλη στα πανεπιστήμια , πώς διάβαζε; Με σήματα μορς;

      Δαγκώνω τα χείλη μου. Θυμίστε μου, όταν φύγουν οι γονείς μου, να σκοτώσω τον γείτονα μου! Θα με κάψει μπροστά στον πατέρα μου.  Βάζω μπροστά το μυαλό μου να σκεφτεί.  Θα έλεγα πως βρήκε το βιβλίο από έναν φίλο του, όμως αυτό θα ήταν πιο αστείο και από τα ανέκδοτα για τον Τοτό ....  Όλοι γνωρίζουν πως δεν θέλει φίλους.

     Ο Οδυσσέας σώζει την κατάσταση.

      - Δανείστηκ το βιβλίο από την βιβλιοθήκη. Εσύ τι πρόβλημα έχεις; Τώρα παράτα μας ήσυχους .

     Ο Αντώνης όπως φαίνεται, υπολόγισε την οργή του πατέρα μου και τελικά μας άφησε στην  " ευχάριστη " οικογενειακή ατμόσφαιρα. Μόλις κλείνει η πόρτα, μιλάει ο μπαμπάς .
  
   -   Δεν πιστεύω να σε ένοχλει ο Αντώνης...

   Όπα μου ήρθε μια ιδέα.

   - Ξέρεις, υπάρχουν πολλοί περίεργοι τύποι εδώ στην Θεσσαλονίκη. Μπορεί να σου μιλήσουν στο δρομο, χωρίς να σε γνωρίζουν καν. Με έναν γνωστό νιώθω προστασία.

      Εντάξει λίγο χαζό, αλλά θέλω να παρατείνω την διαμονή μου εδώ . Η μαμά το καταλαβαίνει και παρεμβαίνει.

      -Λοιπόν, εμείς  θα πάμε να δούμε κάποια σπίτια. Θα έρθεις μαζί μας Άννα;

     Δεν έχω καμία όρεξη, να δω τίποτα! Εγώ εδώ θα ήθελα να μείνω. Όχι μόνο για τον Οδυσσέα, αλλά συνήθισα και το σπίτι. Γιατί να μετακομίζω πάλι;

     Οι γονείς μου από το σπίτι, καθώς τους ανακοίνωσα, πως δεν θα τους ακολουθήσω.  Πάω στο σαλόνι και με πλησιάζει ο Οδυσσέας. Μου μιλάει.

     - Τι θα έλεγες, τώρα που φύγαν οι δικοί σου, να πάμε κάπου, για να μιλήσουμε κι όλας ;

    Θέλω πάρα πολύ να τον ακολουθήσω, αλλά δεν ξέρω πια, αν είναι το σωστό. Με πλήγωσε πολύ εχθές... Μου αρέσει ο ίδιος και ο τρόπος ζωής του, αλλά ποιο το νόημα πλέον; Η απάντηση μου είναι μονολεκτική.

    - Όχι.

     Με παρακολουθεί μέσα στα μάτια και φαίνεται στεναχωρημένος. Αλήθεια τώρα, τον νοιάζει; Δεν ελπίζω πια σε τίποτα μαζί του.

    - Οκ. Πάντως θα σου άρεσε πολύ, πιστεύω,  η ιππασία. Δεν πειράζει.  Θα πάω μόνος μου.

      Η αλήθεια είναι πως μου κίνησε την περιέργεια. Θα ήθελα να κάνω ιππασία και να είμαστε μαζί... Γιατί καρδιά μου δεν θες το καλό σου και τον ακολουθείς πάντα; Αναστενάζω και τον ρωτάω.

   - Ιππασία με άλογα; Αυτά που είδαμε εχθές ;

   Με αγριοκοιτάζει με την ερώτηση μου και κουνάει το κεφάλι του.

  - Όχι, με εμένα .

   - Οδυσσέα, τι βλακείες και πράσινα άλογα μου πουλάς ;

     Απαντάει λιγάκι νευριασμένα πια. Συνηθισμένος Οδυσσέας.

    -  Δηλαδή με τι περίμενες ; Με γουρούνια και ελέφαντες θα έκανες ιππασία ;  Με άλογα εννοείται, πάντως όχι πράσινα .  Δεν σου πουλάω τίποτα , απλά μην κάνεις ρητορικές ερωτήσεις.

      Τελικά αποφάσισα. Θα πάω μαζί του. Τι να κάνω άλλο; Το ανακοινώνω.

    - Εντάξει, με έπεισες. Θα έρθω . Πάντα μου άρεσαν τα άλογα. Περίμενε όμως, να βαφτώ.

    Με κοιτάζει περίεργα και απορημένα. Μου εκφράζει τις σκέψεις του.

   - Γιατί ; Φοβάσαι, μην παρεξηγηθούν τα ζωάκια, αν δεν πας  με μπογιές;

     Τέλος πάντων. Με βιασύνη βάφομαι, καθώς περιμένει όρθιος και φεύγουμε. Το μέρος είναι υπέροχο! Με θέα πράσινο και άνθη. Πηγαίνω να δω τα άλογακια.

      Φαίνονται όλα πολυ ωραία και αρχοντικά. Την προσοχή μου τραβάει το άσπρο άλογο. Το πλησιάζω λίγο και το χαϊδεύω, αλλά γυρίζει το κεφάλι του από την άλλη πλευρά, για να με αποφύγει . Τι στο καλό ; Μαθήματα συμπεριφοράς από τον Οδυσσέα πήρε;  

       - Αυτό πάλι πως το κατάφερες ; Το άλογο έχει πάρει τον χαρακτήρα σου.

      Χαμογελάει και με συμβουλεύει.

       - Αν θες να μάθεις ιππασία, θα πας στο καφέ, που είναι το πιο ήσυχο.  Βέβαια, για να είναι ήρεμο, πρέπει να 'σαι και εσύ . Έχουν διαίσθηση, όταν κάτι σε απασχολεί και γίνονται ατίθασα .

      Τι; Θα μου δείξει εκείνος; Η αλήθεια είναι πως θέλω πολύ και δέχομαι.
  
      - Τι έννοεις; Μπορώ να ανέβω;  Θα μου μάθεις ιππασία ;

    Αφού με βλέπει αποφασισμένη, βγάζει έξω δυο άλογα. Θα κάνει και εκείνος. Ενθουσιάζομαι με την ιδέα και ξεχνάω τα χθεσινά γεγονότα. Αρχίζει, να μου δείχνει.

       - Ειναι εύκολο. Αρχικά ανέβα στη σέλα . Δες από μένα .

     Εκείνος ανεβαίνει στο άσπρο άλογο εκπληκτικά γρήγορα και εύκολα. Εγώ στην αρχή διστάζω και πλησιάζω το καφέ. Σε λίγο το παίρνω απόφαση και με λίγο κόπο ανεβαίνω στη σέλα . Χαιδεύω το αλογάκι. Ακούω αμέσως τον συγκάτοικο μου.

       - Λοιπόν τώρα ακούμπησε τα πόδια σου, όπως εγώ στη κοιλιά.  Πρόσεχε, όχι πολύ δυνατά και αρχίσει να τρέχει γρήγορα.

     Αμέσως διαμαρτύρομαι.

      - Τι λες ; Γιατί να το βαρέσω με τα πόδια το καημένο ;

     Εκείνος δυσανασχετεί και μιλάει απότομα.

      - Πώς αλλιώς θα ξεκινήσει; Δεν σου είπα να  ανατιναχτεί στον αέρα από πόνο!

      Συγνώμη για να είμαι πάνω του, δηλαδή τι άλλο θα ήθελα ; Απλά να καθίσω ; Να προχωρήσει βέβαια! Άλλος τρόπος να ξεκινήσει, δεν υπάρχει; Αχ τι τραβάω!

      Εκείνος ξεκινάει και ιππεύει... Η αλήθεια είναι πως φοβάμαι λίγο.  Ακολουθώ με το ζόρι το παράδειγμα του Οδυσσέα και το άλογο ως δια μαγείας προχωράει. Η αίσθηση είναι καταπληκτική.

      Βλέπω τα πάντα από  πιο ψηλά, με  διαφορετικό μάτι και άλλον αέρα. Ανοίγονται μπροστά σου  ορίζοντες και όλο αυτό σε ταξιδεύει. Εντυπωσιάζομαι με την εμπειρία αυτή. Δεν είχα κάνει ποτέ κάτι τέτοιο . Αισθάνομαι καθαρό αέρα  στο πρόσωπο μου και έχω μια αίσθηση μιας ελευθερίας. Χαμογελάω. Είναι σαν να ζω σε μια τελείως διαφορετική εποχή.

     Απορώ πως τόσα χρόνια, δεν είχα ζήσει κάτι τέτοιο .  Με έφαγαν οι καφετέριες,  ενώ αγνούσα  τόσες ευχάριστες εμπειρίες. Είναι συναρπαστικό να ... είσαι στην φύση και να κάνεις απλά πράγματα.

     Αισθάνομαι σαν να ζω σε μια άλλη εποχή, που όμως είναι ωραία και έχει την γοητεία της.

     Είχα χάσει τα καλύτερα πράγματα και τα βρήκα μαζί με τον σπάνιο χαρακτήρα του Οδυσσέα. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να γνώριζα τέτοιες μορφές διασκέδασης, αν δεν τον συναντούσα . Κάτι τέτοια κάνει και μου είναι δύσκολο να του κρατάω κακία. Κάθε μέρα μαζϊ του, είναι μια ξεχωριστή πρωτόγνορη εμπειρία!

     Κάποια στιγμή δυστυχώς πρέπει να κατεβούμε . Μου άρεσε πραγματικά πολύ και δεν θέλω να φύγω. Ο Οδυσσέας ήρθε να με βοηθήσει, ώστε  να κατέβω από το άλογο.  Ευτυχώς τα κατάφερα εύκολα αυτή τη φορά. Όταν πηγαίνει τα άλογα στην θέση τους, ακολουθώ και τον ρωτάω.

     - Τι ήθελες να πούμε Οδυσσέα;
 
    Με κοιτάζει κάπως ...σαν μπερδεμένος να το πω;

     - Δεν μου αρέσει που είμαστε έτσι... Δεν ήθελα να στεναχωρηθείς...

    Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Βέβαια δείχνει πραγματικά μετανιωμένος. Ηρεμώ μαζί του και τελικά  δεν είναι τίποτα σίγουρο ακόμα. Του χαμογελάω και τον πειράζω.

    - Τι θες να πεις Οδυσσέα ; Δεν είμαι απλά το ενοχλητικό παράσιτο, που θεωρούσες πως είμαι στην αρχή ;

    Καθόμαστε αρκετή ώρα εδώ και απλά ανταλλάζουμε βλέμματα.  Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και είμαι χαρούμενη. Είμαι πάρα πολύ ερωτευμένη μαζί του και για πρώτη φορά το απολαμβάνω τόσο! Αυτή τη στιγμή θεωρώ πως και εκείνος το ίδιο νιώθει.

    Έρχεται όμως η ώρα της επιστροφής.

   Μόλις φτάνουμε και παρκάρει το αυτοκίνητο, μου λέει να ανέβω πάνω και ότι εκείνος θα έρθει σε λίγο. Μπαίνω στο σπίτι, αλλά αμέσως ακούω κουδούνι.  Ρωτάω ποιός είναι και μαντέψτε ... Είναι η μαμά του Οδυσσέα. Παρεπιπτόντως οι δικοί μου γονείς δεν έχουν γυρίσει ακόμα. Ανοίγω τη πόρτα και σε λίγο μπαίνει η κυρία Εύα.

   Με ρωτάει χαμογελαστή.
  
    - Γεια σου κορίτσι μου, τι κάνεις ;

    Για κάποιο λόγο χαίρομαι που την βλέπω. Μου βγάζει θετική αύρα και είναι πάντα ευγενική. Χαμογελάω και της εκφράζω την απορία μου.

   - Καλά είμαι! Μια χαρά. Εσείς πως και από εδώ ;

    -  Ήρθα να δω τον Οδυσσέα, γιατί τον ακούω κάπως περίεργα τελευταία στο τηλέφωνο... Μήπως τον απασχολεί κάτι; Γνωρίζεις;

    Φαίνεται ανήσυχη, αλλά και εγώ δεν καταλαβαίνω. Τι μπορεί να έχει ο Οδυσσέας; Εγώ ίδιο τον βλέπω. Δεν παρατηρώ διαφορά.

      - Όχι δεν έχει γίνει κάτι. Μια χαρά ο ίδιος μου φαίνεται. Δεν νομίζω να τον επηρεάζουν και πολλά πράγματα.

     Ασυναίσθητα εκφράζω τα παράπονα μου και την ανησυχία μου. Η κυρία Εύα προσπαθεί αμέσως να μου αλλάξ γνώμη.

    - Άννα μου φαίνεται, τον κρίνεις βιαστικά. Όσο και να μην το παραδέχεσαι , μάλλον τον επηρεάζεις... Ξέρεις έχουν γίνει τόσα πολλά που...

   Εκείνη την στιγμή μπαίνει ο Οδυσσέας και μας διακόπτει, πριν προλάβει να πει κάτι άλλο η μητέρα του.

    Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο, που είναι και λίγο πιο μεγάλο από ότι συνήθως! Καλά να περνάτε!