Οδυσσέας pov

     Εντάξει. Θα σας απαντήσω επειδή είμαι με τον πατέρα της Άννας αυτη τη στιγμή και θέλω κάπου να ξεσπάσω.

    Ε είμαι και λίγο στις καλές μου, κάτι που δεν συμβαίνει κάθε μέρα . Τι ; Δεν άκουσα πως είπατε ; Όχι αυτό δεν το δέχομαι. Δεν ευθύνεται για την διάθεση μου, το φιλί που έδωσα με την Άννα! Το οποίο ήταν πιο λίγο και από το μικρό μου δαχτυλάκι. Δεν πιστεύω να σας είπε άλλα ...

     Μην σας πηγαίνει το μυαλό σας αλλού. Οκ το παραδέχομαι, τη φίλησα. Λάθη είμαστε , ανθρώπους κάνουμε . Η αλήθεια είναι πως... όταν αισθάνθηκα τα χέρια της στη κοιλιά  μου , για απειροελάχιστα δευτερόλεπτα έχασα τον έλεγχο.  Δεν ξέρω πως την πάτησα! Ίσως ήμουν επηρεασμένος από το πρωί που βρέθηκα πάνω της.

    Όταν συνειδητοποίησα πως την φίλησα,  απομακρύνθηκα και της ζήτησα να περάσουμε έτσι την ώρα της συμφωνίας μας. Δεν περίμενα όμως ούτε 1/1000000, ότι θα δεχόταν, καθώς είναι ερωτευμένη με τον Αντώνη. Ήμουν σίγουρος πως θα αρνιόταν και θα με άφηνε ήσυχο να ηρεμήσω μετά από αυτό, γι' αυτό το προτεινα.

    Το φιλί απλά λίγο με αποσυντόνισε και ήθελα λίγο χρόνο... Με μπέρδεψε! Αιφνιδίασα τον ίδιο μου εαυτό.

    Όσο αφορά τον Αντώνη, η αλήθεια είναι πως με τσάτισε πολυ εχθές. Μου έσπαγε τα νεύρα ο τρόπος που την κρατούσε σαν νονός και είχε το θράσσος, να μου αντιμιλάει. Μπορούσε να κάνει ότι θέλει, αλλά σπίτι του. Μην μου πείτε πως είχα άδικο που είπα να φύγει. Όχι πείτε μου.

       Μπροστά μου να τον είχα τώρα, θα αηδίαζα μέχρι τέλους.

     Γη καλεί Οδυσσέα στο παρόν. Μου μιλάει τώρα ο πατέρας της Άννας. Πρέπει να αντιμετωπίσω και αυτό δηλαδή τώρα; Αναστενάζω... Δεν έφτανε η κόρη, θα μου πιάνει την συζήτηση όλη η οικογένεια;

     -  Δεν μου λες παιδί μου, πως πάει η συγκατοίκηση με την κόρη μου;

    Στην αρχή με το ζόρι, μετά με συμφωνία, για σήμερα μάλλον το παίξαμε friends with benefits.  Δεν θέλω να σε σοκάρω κύριε πατέρα της, αλλά μας διέκοψες σήμερα από κάτι ... που είχαμε ξεκινήσει . 

  .   .   .

   Καλά αυτά δεν λέγονται ούτε στο παπά. Απαντάω μονολεκτικά, αποφεύγοντας λεπτομέρειες.

    - Καλά.

    Μόνο που δεν τον ικανοποιεί η απάντηση μου και συνεχίζει τις ερωτήσεις.  Αισθάνομαι έξω από τα νερά μου.

    - Μάλιστα. Δεν είδα πολύ καλά την Άννα πριν. Γνωρίζεις, τι έχει πάθει;

     Ναι. Ήταν απασχολημένη πριν με μια δραστηριότητα και δεν πρόλαβε να μπει στο οικογενειακό μούντ των γονιών...

    ....

  Οκ , ούτε αυτό. Μου αρέσει που σε όλα, απαντάω ακριβώς το αντίθετο από τις σκέψεις μου... Τόσο ειλικρινής, που θα μου μεγαλώσει σε λίγο η μύτη και μένα. Πάλι καλά που δεν είμαι ξύλινος και ίσως την γλιτώσω.

      - Όχι , δεν γνωρίζω τίποτα .

     Ψιθυρίζω νευρικά και επιβραβεύομαι μετά για... την ειλικρίνεια μου ασφαλώς! Ζούμε μεγάλες στιγμές... Μάλλον θα πάρω όσκαρ πρώτου ψεύτη πρωταγωνιστή!

      - Εντάξει, ευχαριστώ Οδυσσέα μου. Και να ξέρεις σε εκτιμώ, που την σέβεσαι και δεν έχεις αγγίξει ούτε τρίχα της. Μιλάμε συχνά με την κόρη μας και μου λέει τα καλύτερα.  Συγνώμη, αλλά καταλαβαίνεις. Ρωτάω τα πάντα, φοβάμουν μην μπλέξει με κανέναν αλήτη.

    😵😷😷💉🔫

        Όχι δεν το άκουσα αυτό. Πνίγομαι . Βοήθεια . Sos .

    Εντάξει,  δεν με αφήσατε να προλάβω κι όλας να αγγίξω τίποτα ... Τώρα αν ερχόσασταν  κάποια λεπτά αργότερα , δεν σας εγγυούμαι τίποτα. Εξομολογούμαι πάτερ , υπόσχομαι  δεν θα ξανά γίνει .

  .. .. ...   .. .. ...

    Ευτυχώς πάνω στην ώρα έρχεται η Άννα με την μητέρα της, να σταματήσουν την .... ειλικρινή συζήτηση μας.   Η Άννα φαίνεται σοβαρή και με κοιτάει ντροπαλά .

   - Οδυσσέα, πάμε λίγο μέσα, να μιλήσουμε.

   Τι έγινε πάλι ; Την ακολουθώ , έτσι και αλλιώς δεν έχω καμία όρεξη να πω κι άλλες " αλήθειες". Παίρνει ανάσες και επιτέλους μιλάει.

    - Οδυσσέα, είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Απλά δεν ήθελα να σου το αποκαλύψω.

..,........

.........

.......

    Σεισμός οκτώ ρίχτερ στο διαμέρισμα ξαφνικά. Κενό. Απόλυτο κενό μόνο υπάρχει στο μυαλό μου και αισθάνομαι πως θα πέσει το κτήριο. Βασικά αυτό ήταν...ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ με ΕΜΕΝΑ ;;;;;;;; Τι θέλει να πει ; Τι αισθάνεται για μένα; Πώς έγινε αυτό;

    - Για εξηγήσε μου λίγο, πως το εννοείς...

   Ψιθυρίζω με το ζόρι, γιατί κάτι δεν πάει καλά εδώ! Εχθές παραδεχόταν τον έρωτα της για τον γείτονα... Τι μπορεί να νιώθει για μένα; Την ακούω προσεκτικά.

   - Πρώτον, σε σκέφτομαι συνέχεια.

     Καλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Το ίδιο κάνω και εγώ, επειδή δεν μου αφήνεις άλλο περιθώριο. Εισβάλλεις στον προσωπικό μου χώρο , κάθε στιγμή και λεπτό. Μπαίνεις στο δωμάτιο μου και κοιμάσαι δίπλα μου για πλάκα.  Άσε που μπου μιλάς ασταμάτητα και υπερβολικά πολύ για το συνηθισμένο μου.

     Δεν μου αφήνεις άλλη επιλογή! Χαμογελάω και απαντάω ήρεμα.

   - Αυτό μόνο ; Σιγά δεν σημαίνει...

      Με πιάνει στο πρόσωπο και με αναγκάζει, να κοιτάω ακριβώς μέσα στα μάτια της. Τα μάτια της είναι καθαρά και γεμάτο... Αγάπη; Αναστενάζω και νιώθω ήδη πολύ... Περίεργα. Δεν μπορώ όμως, να προσδιορίσω ακριβώς, τα συναισθήματα που μου προκαλεί αυτή η κίνηση.

   -  Θέλω για πρώτη φορά στην ζωή μου, να κάνω  ερώτα. Με εσένα μόνο.

     Δεν μπορώ να πω το ίδιο, έτσι κι αλλιώς δεν θα είναι η πρώτη μου  φορά. Εντάξει δεν μπορώ να πω, και εγώ όπως είμασταν το πρωί το σκέφτηκα ... Δεν σημαίνει κάτι και πάλι . Ανθρώπινο είναι.

    Τέτοιες στιγμές, που βρισκόμαστε τόσο κοντά, να σκεφτόμαστε έτσι. Αισθάνομαι ακόμα και την ανάσα της στο πρόσωπο μου, ενώ συνεχίζει να μιλάει. Είμαι αναστατωμένος.

   - Θέλω να είμαι ώρες μαζί σου. Με κάνεις να περνάω διαφορετικά, όπως  κανείς άλλος.

      Όλη αυτήν την ώρα, κρατάω την ανάσα μου ασυναίσθητα. Καλά και εγώ περνάω διαφορετικά, καθώς δεν συνηθίζω να περνάω  χρόνο με άλλους. Σιγά το πράγμα .

   - Νιώθω πως χτυπάει η καρδιά μου τρελά,  όταν σε βλέπω.

    Λέγοντας αυτά τα λόγια, πάει να μ' ακουμπήσει στο σημείο που βρίσκεται η καρδιά μου. Δεν προλαβαίνω, να απομακρυνθώ. Το χέρι της προκαλεί μια ζεστασιά στο σημείο εκείνο. Εγώ δεν μπορώ να αναπνεύσω, σαν να μου λείπει οξυγόνο.

    Και για μένα αυτό που είπε,  αλλά επειδή δεν ξέρω τι τρελό θα κάνει. Συμφωνίες , συζήτησεις και διαφορές  ανοησίες. Ε πρέπει να την σταματήσω! Σε λίγο θα βγάλει ερωτευμένο και εμένα, πέρα από το γεγονός ότι πήρε πολύ θάρος μέτα το φιλί..

   -Λοιπόν, τέλος χρόνου Άννα. Αυτά ήθελες να μου πεις εσύ;

  - Οδυσσέα, η μαμά μου  δήλωσε πως σε ένα μήνα, θα φύγω από εδώ. Θα βρούν άλλο σπίτι για μένα.

  Τιιιι;;;; Γιατί; Για μένα ; Με ξαφνιάζει ακόμα μια φορά!

    - Δεν είναι ανάγκη Άννα, να φύγεις για μένα .

     Με κοιτάζει με βουρκωμένα μάτια, αλλά ταυτόχρονα και με αποφασισμένο βλέμμα. Εγώ προσπαθώ να συνειδητοποιήσω την κατάσταση.

    - Οδυσσέα, δεν πρόκειται να αλλάξεις κάτι. Αν θες να βρισκόμαστε πλέον, θα πρέπει να μου φέρεσαι διαφορετικά. Όχι εξαιτίας μιας συμφωνίας και να μου μιλάς με το ζόρι.  Τέλος.
 

         Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο! Εύχομαι να περνάτε καλά !