Άννα pov

      Ανοίγω τα μάτια μου και το πρώτο πράγμα που βλέπω, είναι τον Οδυσσέα πάνω μου. Ονειρεύομαι; Με κοιτάζει προσεκτικά και νομίζω έχει πλησοάσει επικίνδυνα. Κάνω γροθιά τα χέρια μου και δαγκώνω τα χείλη μου, μην μου ξεφύγει τίποτα.Δεν ξέρω αλλά θεωρώ πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή.

    Εχθές μου είπε πως δεν είναι ερωτευμένος...

      Κλείνω τα μάτια μου στην προσπάθεια να μειώσω την επιρροή που έχει πάνω μου. Δυστυχώς αυτό είναι χειρότερο, επειδή γίνονται πιο έντονες οι αισθήσεις μου. Νιώθω την ανάσα του και το σώμα του πάνω μου πολύ έντονα. Πρώτη φορά αντιδράει έτσι ο οργανισμό μου. Τον θέλω, αλλά...

   - Οδυσσέα, νομίζω ξέχασες κάτι .

     Το είπα με τρεμάμενη φωνή, ευχόμενη πως θα απομακρυνθεί.

   - Ποιό ; Να σε φιλήσω ; Μα δεν πρόλαβα, αμέσως πετάχτηκες να μιλήσεις .

    Χριστέ μου . Τι εννοεί ; Νομίζω θα σπάσει η καρδιά μου από την ένταση. Συγνώμη τι είπε ο άνθρωπος; Είναι σίγουρα ο Οδυσσέας αυτός ή τον απήγαγε κανένας εξωγήινος ; Σαν να φέρεται περιέργα από χθες βράδυ. Ανοίγω σοκαρισμένη ξανά τα μάτια μου και παρατηρώ πως είναι πάρα πολύ κοντά μου.

   Ξεροκαταπίνω. Τον θέλω πραγματικά πολύ, όμως απαντάω νευρικά.

   - Οδυσσέα τι λες ; Να κατέβεις απο πάνω μου εννοούσα. Δεν ... καταλαβαίνω . Επίσης πρέπει να φύγω .

    Εντάξει, πρέπει να πάρω βραβείο μετά από αυτό , που κατάφερα να του πω αυτά τα λόγια . Δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς, πως δεν παίζω καλά τον ρόλο της ερωτευμένης με τον Αντώνη.  Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου αξίζω... Που γίνεται η απονομή παρακαλώ ;

     Εκείνη την ώρα ευτυχώς φεύγει από πάνω μου ο Οδυσσέας. Με κοίταζει μες στα μάτια, σαν να είναι απογοητευμένος;

     - Θες να μου πεις, ότι θα βγεις πέντε το πρωί εξω Άννα;

    Παρακαλώ; Μου την είπε που τον έδιωξα ;;; Συγνώμη, τι τον νοιάζει εκείνον ; Η αλήθεια είναι πως δεν έχω να πάω κάπου, αλλά έπρεπε να σηκωθεί. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα! Παρόλα αυτά το παίζω άνετη και ωραία .

     - Δεν κατάλαβα, αντί να δώσεις μια καλή δικαιολογία , πας να βγεις από πάνω ; Τι δουλειά είχες Οδυσσέα να βρίσκεσαι. ..

   - Προσπαθούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι, που είχες γαντζώθει πάνω μου σαν βδέλλα. Τολμάς να μιλάς; Και για να καταλάβω δηλαδή το προβλημά σου ήταν η θέση μου;

     Αμάν αυτός ο άνθρωπος . Δείχνει νευριασμένος τώρα . Ε δεν παλεύεται. Άσε που δεν καταλαβαίνω τι λέει για τη θέση. Τι κακό έκανα τέλος πάντων; Σηκώνω και ψάχνω να απασχοληθώ με μικρό πράγματα. Παίρνω στα χέρια μου κάτι ρούχα .

     Με κοιτάζει και με ρωτάει τρομαγμένος.

    - Έ τι πας να κάνεις; Μην παίζεις μαζί μου. Περίμενε να φύγω τουλάχιστον και μετά να αλλάξεις.

    Έλα μου τι έγινε; Μα δεν θα άλλαζα μπροστά του! Τι έχει πάθει επιτέλους;

    - Ποιός σου είπε ότι θα αλλάξω ; Άπλυτα είναι παιδάκι μου . Οδυσσέα τι πίνεις και δεν μας δίνεις πρωί πρωί ; Είδες κανένα περίεργο όνειρο ;

     Δεν λέει τίποτα και φεύγει. Στο καλό λοιπόν και να μας γράφει . Δεν θα τα πάμε καλά Όντι. Ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω το σοκ, που πέρασα εχθές είναι η αλήθεια. Πραγματικά έψαχνα τρύπα να κρυφτώ. Και το χειρότερο δεν με άφηνε, αν δεν του έδινα μια απάντηση.

    Το μόνο που μου ήρθε εκείνη τη στιγμή ήταν να πω ψέματα πως αφορούσε τον Αντώνη . Δεν το πιστεύω αυτό που ζω . Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα .

     Περιμένω να περάσει λίγο η ώρα, για να πάρω τηλέφωνο την Ελίζα. Την τελευταία φορά που την συνάντησα, με ηρέμησε λίγο κάπως. Πιστεύω θα βοηθήσει η παρέα της , άσε που θα με συμβουλεύσει τι να κάνω. Αυτή τη στιγμή δεν έχω ιδέα πάντως .

    Σε μια ώρα βρισκόμαστε στην γειτονιά στα μικελ με την Ελίζα . Έρχεται χαρούμενη προς το μέρος μου .

  - Έλα Άννα ! Τι κάνεις ; Τρόμαξα στο τηλέφωνο .! Τι έγινε ;

     Λέγοντας αυτά τα λόγια καθόμαστε σε ένα τραπεζάκι στον εσωτερικό χώρο, καθώς έξω είχε αρκετή ψύχρα. Δεν προλαβαίνουμε να καθίσουμε, με κοιτάει για εξηγήσεις .

     - Ας πούμε καλά.Τι να σου πω. . . Είπα στο συγκάτοικο μου ψέματα πως είμαι ερωτευμένη με τον γείτονα μας . Με άκουσε να το λέω. Βέβαια ανέφερα πως δεν γνωρίζω, αν με θέλει εκείνος.

    Μου απαντάει παραξενεμένη, καθώς τα σκέφτεται.

    - Ααα. Γιατί έκανες κάτι τέτοιο; Αφού ξεκίνησες το παλιό παραδοσιακό κόλπο της ζήλειας , έπρεπε να το τερματίσεις κι όλας . Ας έλεγες πως είστε μαζί. Τότε θα αντιδρούσε λιγάκι, αν έχει αισθήματα για σένα.

    Το σκέφτομαι. Ίσως έχει δίκιο. Πρέπει να του δείξω, ότι δεν είμαι δεδομένη!

   - Λες ε; Οκ . Θα το δοκιμάσω και αυτό τι να κάνω. Δεν σου είπα σήμερα το πρωί πως ξύπνησα ..

     Δεν προλαβαίνω να τελειώσω τη φράση μου και ήρθε η σερβιτόρα για παραγγελία.

      Αφού παραγγείλαμε δυο φραπέδες, συνεχίζουμε τη συζήτηση. Της εξηγώ τα γεγονότα και με κατσαδιάζει, που δεν τον άφησα να με φιλήσει. Μίλησαμε περί ανέμων και υδάτων μετά.

      Μόλις τελειώσαμε την βόλτα μας στην Αριστοτέλους, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να κάνω μια συζήτηση με τον συγκάτοικο ... Ε τον γείτονα τον Αντώνη ήθελα να πω. Οπότε πάω κατευθείαν στο δίπλα διαμέρισμα του.  Αν είναι φίλος, να με βοηθήσει.

     Ήρθε η ώρα σου Όντι να δείξεις τι θέλεις . Σε λίγα λεπτά επιτέλους είμαι στη κουζίνα του Αντώνη, όπου μαγειρεύει γεμιστά. Τον πειράζω.

   - Πάλι μαγειρεύεις καλέ; Θα πάθεις τίποτα ;

    Γελάει και κουνάει τους ώμους του.

    - Σαν τι να πάθω δηλαδή από το πολύ μαγείρεμα, Άννα; Χολιστερίνη ; Μην ανησυχείς , προσέχω την διατροφή μου. Εσύ τι νέα ;

      Όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να του το πω. Είμαι αμήχανη.

    - Να ήθελα λίγο την βοήθεια σου. Είπα στον Οδυσσέα πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου .

    Γουρλώνει τα μάτια του και του πέφτει το μισό ρύζι στο νεροχύτη. Καλέ ηρεμία. Του το είπα, πως θα πάθει κανένα ατύχημα, όλη μέρα στην κουζίνα. Του αναφέρω αναγκαστικά τα χθεσινά γεγονότα.

   - Ναιιι, για να μην παραδεχτώ τα αισθήματα μου για εκείνον . Με άκουσε που μίλαγα στο τηλέφωνο . Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς . Θέλω μια μικρή χάρη .

   - Αλίμονο, από τη στιγμή που σε γνώρισα, χάρες ζητάς για τον έρωτα σου . Τι είναι αυτή τη φορά;

     Απαντάω με μια ανάσα, κοιτώντας τον στα μάτια με αγωνία...

   - Θέλω να κάνεις, πως είσαι το αγόρι μου μπροστά του.

    Αυτή τη φορά πέφτει το λάδι από το τηγάνι πάνω του. Αυτό πρέπει να έτσουξε αρκετά ... Φωνάζει.

    - Με έκαψες χριστιανή μου. Πως τα πετάς αυτά τα πράγματα ;

    -Εγώ ή εσύ, που έχεις ρίξει όλα τα υλικά της κουζίνας; Εσύ πέταξες ότι υλικό είχες!  Κλείσε το μάτι και πάμε δίπλα να περιποιηθούμε το τραύμα σου. Θα κάψεις σε λίγο το σπίτι, αν σε αφήσω μόνο.

     - Ναι βγες και από πάνω, Άννα!  Αλλά να ξέρεις, μου χρωστάς πολλά!

       Ε ρε κόλλημα με το από πάνω, σήμερα όλοι.

      Πηγαίνουμε τώρα σπίτι μου. Του δίνω κάποια υλικά να βάλει στο χέρι, να ανακουφιστεί ο πόνος. Αφού του περνάει ο οξύς πόνος πάμε να καθίσουμε στο καναπέ , σε έναν κοινόχρηστο χώρο... Ο Οδυσσέας προς το παρόν δεν είναι σπίτι .

    Ωστόσο, τον ευχαριστώ για την βοήθεια του.

    - Λοιπόν, τώρα θα περιμένουμε να έρθει . Σε ευχαριστώ πολύ, που συμφώνησες .

    - Είσαι πανούργα . Δεν θα το αφήσω αυτό έτσι .

      Έρχεται στο μέρος μου και αρχίζει να με γαργαλάει. Τα αντανακλαστικά μου αμέσως λειτουργούν και αρχίζω να γελάω.

     Εκείνη την ώρα μπαίνει ο Οδυσσέας στο σπίτι . Όταν αντιλαμβάνεται ο Αντώνης την παρουσία του, ένωνει τα χείλη μας, κλείνοντας μου το στόμα.

      Με παίρνει στα χέρια του και με κουβαλάει. Μα τι κάνει επιτέλους ; Όταν έρχεται μέσα ο Οδυσσέας, κοιτάζει καλά καλά. Γυρίζει προς το μέρος του Αντώνη και τον ρωτάει.

    - Τι κάνεις εκεί ;

    - Την πάω στο δωμάτιο της .

    Είναι απότομος και ο Αντώνης. Κακό αυτό. Ελπίζω να είναι ψύχραιμος ο Οδυσσέας.

    - Γιατί πόδια δεν έχει; Ή μάλλον να το πω κάλυτερα, έτσι ρε φίλε, σοβαρά ; Σαν τον νονός της; Χαχα χα. Λοιπόν, δεν φεύγεις καλύτερα λέω εγώ; Έχουμε κάνει συμφωνία με την Άννα και πρέπει να τη τηρήσουμε . Με σένα εδώ μέσα δεν γίνεται .

     Εγώ κοιτάζω και τους δυο.  Θυμήθηκε την συμφωνία μας; Ωστόσο, είμαι ξεχασμένη στα χέρια του Αντώνη, όσο αυτοί προσπαθούν να λύσουν το κυπριακό .

     - Θα φύγω, μόνο αν μου το πει η Άννα.

     Ο Αντώνης περιμένει από μένα να μιλήσω. Μα πως , έτσι όπως είμαι;

    - Εμένα γίνεται, να με βάλετε κάπου πιο βολικά, μέχρι να λύσετε τις διαφορές σας; Αντώνη, πήγαινε δίπλα και τα λέμε αύριο, αν είναι.

     Ξεκινάει να προχωράει, αλλά ακόμα δεν με έχει αφήσει κάτω .

    - Εεε Αντώνη . Δεν είπα να πάρεις και εμένα μαζί!

    Χαμογελάει και μιλάει γλυκά.

    - Αα ναι ; Κρίμα και ήθελα να έρθεις δίπλα σήμερα .

     Επιτέλους με άφησε κάτω. Μόλις βγαίνει, αμέσως πηγαίνω στον Οδυσσέα. Με πιάσαν τα νεύρα μου με την αγενή συμπεριφορά του συγκάτοικου μου. Δεν φτάνει, που δεν με θέλει... Εμποδίζει τους αλλους!

    - Οδυσσέα τι σε έχει πιάσει σήμερα μου λες ; Δεν χρειάζεται να φέρεσαι έτσι στον Αντώνη. Δεν σου έκανε τίποτα . Είσαι απαράδεκτος , μην μου ξαναμιλήσεις . Είναι δυνατόν να λες, για τον τρόπο που με είχε αγκαλιά;

     Όταν τελειώνω τον μονόλογο, χωρίς να περιμένω την απάντηση του, πηγαίνω στην κουζίνα . Δίψασα με όλα αυτά που έγιναν. Άσε που αύριο, οφείλω να ζητήσω συγνώμη στον Αντώνη.

     Σκεφτική με το ποτήρι πάω να γυρίσω, αλλά πέφτω πάνω στον Οδυσσέα. Όπως έπεσα πάνω του απότομα , πέφτει όλο το νερό στο πουκάμισό του. Έγινε μούσκεμα . Ωχ την πάτησα άσχημα τώρα. Νιώθω πολύ αμήχανα.

    - Αμάν βρε Άννα , δεν προσέχεις καθόλου που πατάς και που βρίσκεσαι .

   Μου λέει και απομακρύνεται. Προσπαθώ να σώσω την κατάσταση. Παίρνω στα γρήγορα μια πετσέτα και πηγαίνω στον Οδυσσέα. Όταν τον πλησιάζω,κολώνω . Έχει αρχίσει να βγάζει το πουκάμισο... Λογικό, αφού τον έκανα μπουγέλο... Μούσκεμα τα έκανα πάλι.

    Συνεχίζω, να κάνω αργά βήματα προς την μεριά του. Προσπαθώ να στεγνώσω με την πετσέτα, τα μέρη που έχει βραχεί .

    Κάποια στιγμή παίρνω το θάρρος και βάζω την πετσέτα στην κοιλιά, που ήταν βρεγμένος. Δεν το σκέφτηκα καλά. Για μια στιγμή παρατηρώ τους κοιλιακούς τους και ξεχνιέμαι. Έχει καταπληκτικό σώμα. Όλη αυτή την ώρα φοβάμαι, να τον κοιτάξω μες στα μάτια. Συνειδητοποιώ, πως ακουμπάω άθελα μου τα χέρια μου στο σώμα του.

      Πιάνει  το προσωπό μου και το σηκώνει, ώστε να είναι στο ίδιο ύψος με το δικό του. Νομίζω, πως η καρδιά μου θα σταματήσει επιτόπου. Εκεί που δεν το περιμένω, νιώθω τα χείλη του να ακουμπάνε τα δικά μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη ανταποκρίνομαι.

     Με φιλάει χωρίς κανένα δισταγμό, με όλη του τη δύναμη και με ένταση, με αποτέλεσμα όλο αυτό να δείχνει πάθος. Παύω να σκέφτομαι με την λογική και λειτουργώ για πρώτη φορά με τις αισθήσεις μου ... Σαν να έχασα τι μυαλό μου.

    Το φιλί του είναι σπάνιο και ξεχωριστό, όπως ο χαρακτήρας του . Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα μου με λόγια . Απλά όσο με φιλάει, τόσο περισσότερο τον θέλω.  Ή καλύτερα πλέον τον έχω ανάγκη .

     Όταν από την ένταση της στιγμής, αρχίζω να αναπνέω κάπως με δυσκολία , διακόπτει το φιλί μας . Με κοιτάζει μες στα μάτια.

   - Λοιπόν ,τι λες να περάσουμε έτσι, την ώρα της συμφωνίας μας ;

    Ελπίζω να σας άρεσε. Αλήθεια θα ρωτούσατς κάτι τους πρωταγωνιστές;