Ο Οδυσσέας είναι άρρωστος! Έχει πυρετό και φοβάμαι πολύ μήπως του ανέβει υπερβολικά. Τι θα κάνω, αν φτάσει 40; Ωστόσο, δεν δέχεται να πιεί κανένα χάπι... Θα με σκάσει αυτός ο άνθρωπος.

     Πάντως εγώ προσπαθώ να κάνω τα πάντα. Δεν τον έχω αφήσει λεπτό σε ησυχία και εκείνος νευριάζει. Με διώχνει συνεχώς από το δωμάτιο του. Έχουμε γυρίσει στην πρώτη μέρα...

     - Άννα, σε βαρέθηκα. Τι άλλο να σου πω, για να με αφήσεις ήσυχο; Δεν χρειάζομαι νταντά! Αν δεν φύγεις εσύ, θα φύγω και ας έχω 43 πυρετό! Είσαι πιο ενοχλητική από αυτόν! Προτιμώ να γίνω το αγοράκι με τα σπίρτα, παρά να είσαι κολλημένη πάνω μου.

     Γελάω με το αγοράκι με τα σπίρτα! Που βρίσκει όρεξη για χιούμορ τέτοιες ώρες; Εγώ έχω πανικοβληθεί... Δύσκολα θα τον αφήσω άρρωστο μόνο του.

    - Οδυσσέα, αν είναι έτσι, θα γίνω και εγώ το κοριτσάκι με τα σπίρτα μαζί σου! Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω. Δεν ξέρεις πόσο ύπουλος, είναι ο πυρετός! Τον υποτιμάς... Εκτός κι αν θες να έρθει η κοπέλα σου, να σε προσέχει.

     Του αναφέρω την κοπέλα, η οποία είχε έρθει στο σπίτι μας. Έχουν σχέση, άρα μπορεί να θέλει εκείνη στο πλευρό του, όσο και να με στεναχωρεί. Εμένα από την πρώτη στιγμή μου δείχνει αντιπάθεια και έπιασε αμέσως κοπέλα, ενώ εμένα δεν μου λέει ούτε γεια.

      Τον ακούω να γελάει, λες και είπα το ανέκδοτο της χρονιάς. Αμέσως απαντάει.

     - Ποιά κοπέλα μου; Έχεις παραισθήσεις;

     Ααα. Δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Πλέον μιλάω εγώ νευρικά... Αν δεν έκανα και εγώ υπομονή τόσες μέρες εδώ μέσα, θα είχε διαλυθεί το σπίτι.

       - Αυτήν που τόλμησες και κουβάλησες εδώ. Μας το παίζεις και ανήξερος.

       - Δεν έχουμε σχέση. Από που προέκυψε αυτό δηλαδή;
 
     Ξεροκαταπίνω. Έφερε γυναίκα εδώ μέσα, χωρίς να έχουν τίποτα, απλά για να περάσει καλά; Δεν θα τα πάμε καθόλου καλά! Ένα περίεργο συναισθήμα με πιάνει και νιώθω μια δυσφορία. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω. Το κεφάλι μου είναι βαρύ.

      Φεύγω από το δωμάτιο του, χωρίς να πω το παραμικρό. Δεν είχα όρεξη. Πηγαίνω στο κρεβάτι μου και κάθομαι, ενώ μου έρχονται μνήμες από το βράδυ που πέρασα με τον Αντώνη. Από το μεθύσι τα είχα ξεχάσει.

     Flashback χθες βράδυ

   Ξαφνικά νομίζω, πως ο Οδυσσέας θα με φιλήσει. Σε λίγο ενώνει τα χείλη μας διστακτικά. Δεν το πιστεύω με φιλάει ο Οδυσσέας... Χωρίς δεύτερη σκέψη ανταποδίδω. Αλλά πως άλλαξε τόσο πολυ ξαφνικά ; Μέχρι στιγμής με έδιωχνε και τώρα με θέλει;

     Το φιλί του είναι γλυκό και ήρεμο, ενώ σε λίγο με ξαπλώνει στο καναπέ. Εκείνη την στιγμή θυμάμαι πως πριν λίγο έκανε αυτά και χειρότερα με άλλη. Τότε σταματάω το φιλί μας . Απομακρύνομαι από κοντά του .

    -    Τι έκανες Οδυσσέα ; Δεν σε πιστεύω ! Αφού ξέρω, ότι δεν με θες. Φύγε από κοντά μου. Μην με πλησιάζεις , απλά και μόνο για να με εκμεταλλευτείς.

  Κάνω σταυρό με το χέρια μου προς το μέρος του.

    -   Φύγε από πίσω μου κύριε έξω από δω . Θες να με κάνεις να σε ερωτευτώ και να κλαίω για σένα που θα με παρατήσεις ; Σαν το κοριτσάκι το άμοιρο, που δεν θα του ξαναδώσεις σημασία;

    Όμως ξαφνικά παρατηρώ πως ο άντρας που τα έλεγα όλα αυτά, ήταν ο Αντώνης. Πηγαίνω στο καναπέ και ξαπλώνω. Αμέσως με παίρνει o ύπνος. Σε λίγο όμως νιώθω να πέφτω από κάπου σε σκληρό επίπεδο και αρχίζω να κλαίω.

    - Ποιός με πέταξε εδώ κάτω .

Τέλος Flashback

     Η αλήθεια είναι πως με απασχολεί πολύ το θέμα του Αντώνη... Δεν θέλω να χαλάσει η σχέση μας, καθώς είναι γείτονας και από τα λίγα άτομα που γνωρίζω Θεσσαλονίκη. Μου έχει σταθεί μέχρι τώρα και του έχω εμπιστοσύνη.

     Το θέμα είναι πως δεν ξέρω... Μου ζητάει σχέση, ενώ δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του. Για κάποιο λόγο ο Οδυσσέας με τραβάει πιο πολύ κοντά του, άσχετα αν με απομακρύνει με την συμπεριφορά του. Έχει μια σπάνια γοητεία.

    Επειδή δεν κάθομαι σε ησυχία, αποφασίζω να πάω στον γείτονα. Αφού ο Οδυσσέας με έδιωξε κιόλας... Πηγαίνω και μου ανοίγει την πόρτα χαμογελαστός. Μπαίνοντας με ρωτάει.

   - Γεια σου Άννα μου. Τι κάνεις ;

   - Καλά είμαι Αντώνη. Θέλω να μιλήσουμε λίγο, αν δεν ενοχλώ.

     Παρατηρώ τριγύρω και είναι μόνος. Λογικά έχει χρόνο γι' αυτήν την συζήτηση. Ο Αντώνης δείχνει άνετος, αλλά εγώ είμαι αμήχανη. Δεν είναι εύκολο να του εξηγήσω, πως τον θέλω μόνο σαν φίλο... Παίρνει τη σκυτάλη να αρχίσει την συζήτηση.

     -  Άννα, δεν χρειάζεται να είσαι έτσι. Είναι φυσιολογικό να μου αρέσεις, είσαι ένα πανέμορφο κορίτσι. Δεν πιστεύω πια ότι είναι καμιά μεγάλη αμαρτία.  Να μου φέρεσαι όπως πριν και να γνωρίζεις πως θα έκανα πολλά για σένα.

     Κοκκινίζω και η θέση μου είναι πολύ δύσκολη. Βέβαια, η εμπειρία μου έχει δείξει, πως καμία φορά τα λόγια είναι ανούσια, αν λέγονται υποκριτικά ή χωρίς να τα πιστεύουμε. Μιλάει πολύ ωραία, αλλά θεωρώ πως θα είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα από το στόμα του Οδυσσέα. Ο συγκάτοικος μου θα τα έλεγε πολύ δύσκολα, όμως θα ηταν σίγουρα αληθίνα.

    Καλά τι με πιάνει και αμφιβάλλω για τα λεγόμενα του; Ίσως εξαιτίας των τελευταίων γεγονότων. Προσπαθώ να τοθ δείξω πως δεν θέλω...

     - Αντώνη, δεν νομίζω πως είναι πολύ καλή ιδέα...Εγώ...

     Σταματάω, καθώς εκείνη την στιγμή πιάνει το μάγουλο μου και με πλησιάζει. Ταράζομαι, αν και είναι πολύ τρυφερή κίνηση. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, ενώ τον παρακολουθώ μηχανικά. Ενώνει τα χείλη μας, αιφνιδιάζοντας με.

     Εγώ πάλι είμαι μπερδεμένη... Αυτό θέλω; Μια συμβιβαστική σχέση χωρίς τον ενθουσιασμό να με συνεπαίρνει; Τέλος του είπα πως δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο, γιατί με πιέζει; Νευριάζω πολύ μαζί του, σε σημείο που σηκώνομαι και φεύγω από εδώ. Δεν νιώθω άνετα.

     Δεν έχω όρεξη να κάτσω περισσότερο, οπότε πάω σπίτι μου. Βάζω να χαζέψω τηλεόραση στο σαλόνι, όταν πετυχαίνω μια σειρά με αληθινά εγκλήματα. Τρομάζω μόνο από την έναρξη, αλλά μου αρέσει να την παρακολουθώ. Φέρνω και μια κουβέρτα να σκεπάζομαι ταυτόχρονα. Αρχίζει σε λίγο να μιλάει μια γυναίκα .

   - Αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε. Μέναμε στο ίδιο σπίτι, όταν ένα βράδυ με κοίταξε με ένα άγριο βλέμμα, σαν να ήθελε να εξαφανιστώ .

  Χριστέ μου ανατρίχιασα. Τι φάση. Δεν θα μπορώ να κοιμηθώ όλο το βράδυ .

   - Κάποια στιγμή που είχε φύγει για λίγο και ήμουν μόνη μου, άκουσα βήματα δίπλα μου και βαριές ανάσες .

   Ξαφνικά ακούω την πόρτα να ανοίγει και βήματα να πλησιάζουν. Όχι κάποιος μου κάνει πλάκα. Δεν αστειεύονται με αυτά .

  - Πριν το καταλάβω, έβγαλε ένα μαχαίρι να μου επιτεθεί .

   Ξαφνικά ακούω κάποιον να αναπνέει . Χριστέ μου αμέσως σκεπάζομαι μέχρι το κεφάλι μου. Αυτό είναι σήμερα θα πεθάνω . Κάποιος μπήκε σπίτι να με σφάξει .

   - Βοήθεια Χριστιανοί. Κάποιος ήρθε να με σκοτώσει. Βοηθήστε με.  Ποιος είσαι ; Τι θα μου κάνεις ;

   - Πολλά, για όσα μου έχεις κάνει μέχρι τώρα.

   Ακούω την φωνή του συγκάτοικου μου. Είναι καλύτερα άραγε;

   - Οδυσσέα εσύ είσαι; Είσαι καλά;

   Ανακουφίζομαι και βγάζω την κουβέρτα. Με παρατηρεί περίεργος εξαιτίας της ανεξήγητης μου συμπεριφοράς... Εγώ πάλι είμαι τρομαγμένη και θέλω να κοιμηθούμε μαζί. Του το λέω. Πρέπει να τον προσέχω κιόλας.

   - Οδυσσέα, να κοιμηθώ μαζί σου απόψε;   Φοβάμαι πολύ.

   - Δεν πας καθόλου καλά εσύ.

   Πριν προλάβω να απαντήσω, πάει στο δωμάτιο του και κλειδώνει την πόρτα. Όχι Χριστέ μου. Τι έπαθα ; Δεν θα κλείσω μάτι σήμερα...

    Ξαπλώνω στο καθιστικό, το οποίο είναι κοντά στο δωμάτιο του και σκεπάζομαι καλά. Στην μέση της νύχτας ακούω τον Οδυσσέα ξύπνιο. Αμέσως χτυπάω την πόρτα του. Δεν θα είναι καλά... Θα του ανέβηκε πυρετός.

       Μου ανοίγει σχετικά γρήγορα και αμέσως κοιταζόμαστε μέσα στα μάτια. Έχει υπέροχα μάτια, είναι η αλήθεια. Δαγκώνω τα χείλη μου και ασυναίσθητα κρατάω την ανάσα μου. Κουνάω το κεφάλι μου να συνέλθει...

       Είναι με πυρετό και πρέπει να τον φροντίσω, πριν πάθει κάτι πιο σοβαρό. Ξεροκαταπίνω και μιλάω.

      - Οδυσσέα... Να πιεις ένα αντιπυρετικό και έλα να πέσουμε μαζί για ύπνο. Μην είσαι πεισματάρης.

      Εκείνος πάλι με κοιτάζει νευριασμένος. Ρίχνει πράγματα κάτω και φωνάζει.

       - ΣΤΑΜΑΤΑ! Δεν είναι και τίποτα! Εδώ έχω περάσει πνευμονία και θα με πειράξει λίγος πυρετός; Άσε με ήσυχο.

      Έχει περάσει πνευμονία; Αυτό θέλει πάρα πολύ κρύο, για να το πάθεις. Δεν είναι απλό κρυολόγημα. Πως το είχε; Περίεργα μας τα λέει...Ωστόσο, δεν δέχεται και βοήθεια. Δεν πειράζει... Μόλις κοιμηθεί, θα πάω πάλι στο κρεβάτι του. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Δεν μπορώ όμως να μην ρωτήσω.

     - Οδυσσέα, ποτέ είχες πάθει πνευμονία; Μπορείς να μου πεις σε παρακαλώ ; Να σε βοηθήσω θέλω...
  

    Σας Θέρμο Ευχαριστώ για την στήριξη❤ ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο...