Έλενας pov

Σε λίγα λεπτά μπαίνει μέσα ο Πάνος . Κοιτάζει καλά καλά τον Άρη . Είναι σαν να βλέπει φάντασμα . Λογικό .

Άρης : Έλενα πάμε να συζητήσουμε κάπου ...

Είναι τόσα πολλά που έχει να εξηγήσει... Πρέπει να κάνουμε μια μεγάλη συζήτηση είναι η αλήθεια . Η Μαρίνα τώρα μπορεί να μείνει λίγο με τον Πάνο και να φύγω . Μόλις βγαίνουμε από το σπίτι φαίνεται νευριασμένος .

Άρης : Έχει χάρη που έπεσα στην ανάγκη να κρατήσει το παιδί ο Πάνος . Δεν θα του έκανα την χάρη αλλιώς .

Έλενα : Άρη δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο .

  Στο αυτοκίνητο σε όλη την διαδρομή δεν λέμε τίποτα . Κάποια στιγμή σταματάει επιτέλους σε ένα τεράστιο σπίτι .

Άρης : Στο άλλο σπίτι που είχα  μένει ο Νίκος πια . Το είχα εγκαταλείψει και χρόνια..

Έλενα : Πάλι διακριτικό σπίτι διάλεξες... Είναι λες και θα μείνει ολόκληρος στρατός .

Άρης : Πάντα χρειάζεται ένα άνετο σπίτι .  Άσε που ξαφνικά μπορείς να βρεθείς με ένα παιδί , καλή ώρα . Έλενα γιατί μου είπες ψέματα πως έχασες το μωρό ;

Έλενα : Άρη πας καλά ; Σου είπα εγώ ποτέ κάτι τέτοιο ; Φαίνεται το χτύπημα ατο κεφάλι σε έκανε να μην ξέρεις τι σου γίνεται .

Άρης : Έλενα μου το έγραψες σε γράμμα κι όλας . Όπως και να σε παρατήσω , να μην με ξαναδείς μπροστά σου .

  Μου δίνει ένα γράμμα . Τι είναι αυτό ; Μα καλά ποιός το έγραψε ;

Έλενα :  Άρη οι γιατροί μας ενημέρωσαν πως πέθανες ...  Πώς θα σου έγραφα γράμμα ;  Που θα το έστελνα ;

Άρης : Άντε πάλι η ίδια ιστορία ... Από την ώρα που σας είδα ακούω για αγγελάκια , ουρανούς ... Μόνο για δευτέρα παρουσία δεν έχω ακούσει .. Προσπαθώ να δω πότε πέθανα και δεν το κατάλαβα .  Μα δεν έπαθα κάτι , απλά με πήγαν στο νοσοκομείο Γερμανίας να γίνω καλά .

Χτυπάει το τηλέφωνο του .

Άρης  : Ναι .. Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα . ...Εύα τα λέμε μετά .

  Τι έκανε λέει ; Δεν το πιστεύω . Είναι με άλλη ; Τώρα θα δει... Πετάω το πρώτο πράγμα που βρίσκω στο μέρος του αλλά προλαβαίνει να το αποφύγει .

Άρης : Έλενα πας καλά ; Ηρέμησε . Θα γίνει κανένα ατύχημα .

Έλενα : Μου λες να ηρεμήσω ; Μου το παίζεις τόσα χρόνια νεκρός  για να μου είσαι με άλλες ;  Ενώ εγω κάθομαι και πενθώ ;

Άρης : Ναι με μίνι φούστα , κόκκινα νύχια και μπορντό κραγιόν . Επίσης συγνώμη εγώ πότε παρίστανα τον πεθαμένο ; Σου είπα πεθαίνω ή είπα κάτι εγώ ; Πως σας έχει κολλήσει αυτό το πράγμα ;

Έλενα : Αφού το είπαν στο νοσοκομείο . Και τι ήθελες για να το πιστέψω να έρθεις ο ίδιος να μου ανακοινώσεις ότι πέθανες ; Ωραία , όταν είναι να με ενημερώσεις .

Άρης : Τώρα στέλνω επιστολή στον Άγιο Πέτρο να μου πει πότε . Έλενα παραλογίζεσαι .

Έλενα : Παράτα με . Να πας στη ξινή , ξενέρωτη Εύα σου , δεν ξέρω και πως την λένε . Εγώ φεύγω από δω .

Άρης : Έλενα περίμενε . Μην ξεχνάς έχουμε ένα παιδί μαζί . Μιλάς ενώ εσύ παντρεύτηκες κι όλας . Εγώ τι να κάνω δηλαδή ;

  Δεν ακούω τίποτα . Βγαίνω έξω και παίρνω ταξί να με πάει σπίτι . Δεν μπορώ να συνειδητοποίησω όσα έχουν συμβεί . Όλα αυτά τα χρόνια ήλπιζα σε ένα θαύμα ώστε να τον ξαναδώ . Περίμενα όμως να είμαστε μετά από μια τέτοια συνάντηση μαζί . Εγώ είμαι παντρεμένη και εκείνος με άλλη...

Όταν μπαίνω στο σπίτι βλέπω τον Πάνο .

Πάνος : Γιατί πήγες μαζί του ;

Έλενα : Πάνο παράτα με .

Πάνος : Μπα το έγινε ; Τα βρήκατε ;

Έλενα: Άσε με ήσυχη . Τι είναι αυτά που λες . Ο καθένας τώρα είναι αλλού .

Άθελα μου αναστενάζω .

Πάνος : Και σε πείραξε ε ; Εγώ πάω λίγο έξω .

  Καλύτερα . Ήθελα λίγο το χρόνο μου . Όμως σε λίγο δεν αντέχω την τόση ησυχία .  Πάω στο δωμάτιο της μικρής , η οποία είναι η μόνη μου παρηγοριά όλα αυτά τα χρόνια . Δεν έχει κοιμηθεί ακόμα .

Έλενα : Να έρθω να ξαπλώσω δίπλα σου λίγο ;

Μαρίνα : Ναι μανούλα . Να σε ρωτήσω ; Από δω και πέρα μπαμπάς μου θα είναι ο Άρης ; Δηλαδή θα πάρει την θέση του Πάνου ;

Έλενα: Όχι μωρό μου . Πως σου ήρθε αυτό ;

Μαρίνα : Γιατί ξέρω πως τον αγαπάς περισσότερο από τον πατέρα μου τον Πάνο . Τόσα χρόνια λυπόσουν που δεν ήταν μαζί μας . Θα τον ξαναδούμε ; Σωστά ;

Έλενα : Έλα . είναι αργά . Θα σου πω παραμύθι να σε πάρει ο ύπνος ..

  Αρχίζω να της λέω την Κοκκινοσκουφίτα όταν χασμουριέμαι και εγώ .

Το επόμενο πρωί .

  Βλέπω ένα περίεργο όνειρο όταν ξυπνάω ξαφνικά . Πω με πήρε εχθές ο ύπνος στο δωμάτιο της μικρής . Κοιτάζω αλλά δεν είναι εδώ . Κατεβαίνω γρήγορα στο σαλόνι να την βρω .  Την εντοπίζω και δεν είναι μόνη της , είναι με τον Άρη . Παίζουν και γελάνε μαζί . Φαίνεται να περνάνε πραγματικά καλά  . Είναι τόσο συγκινητική η σκηνή που δεν θέλω να τους ενοχλήσω  . Έπρεπε πάντα να είναι έτσι . Ξαφνικά η μικρή με καταλαβαίνει .

Μαρίνα : Μανούλα έλα να δεις . Είναι εδώ ο Άρης . Μου έφερε πέντε διαφορετικά παιχνίδια . Πήγε τα ψώνισε πρωί πρωί για μένα .  Με αγαπάει πολύ . Μου αγόρασε και ένα εργαστήρι ομορφιάς για μικρά κορίτσια . Επίσης μια barbie με μια ντουλάπα γεμάτη ρούχα . Πιο πολλά από τα δικά σου .

Έλενα : Σιγά παιδί μου , μην με τραβάς .

Μαρίνα : Μανούλα εγώ δεν θέλω τον Πάνο για πατέρα . Ο Άρης με αγαπάει πιο πολύ και παίζει μαζί μου . Του το είπα και θέλει και αυτός να γίνουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια . Θα πηγαίνουμε οι τρεις μας έξω βόλτα .  Αλήθεια να πάμε πάρκο όλοι μαζί να δείξω τα παιχνίδια μου στα άλλα παιδιά όπως και τον μπαμπά μου .

Έλενα : Μαρίνα άσε με ακόμα δεν ξύπνησα . Επίσης δεν γίνεται να είμαστε οικογένεια .

  Μόλις λέω αυτά τα λόγια αρχίζει να κλαίει πηγαίνοντας στη αγκαλιά του Άρη . Ωχ Χριστέ μου .

Μαρίνα : Μπαμπάκα δεν συμφωνεί . Κάνε κάτι . Είναι κακιά .

Άρης : Αγάπη μου ηρέμησε αν δεν πάει να αλλάξει από μόνη της θα της αλλάξω εγώ τα ρούχα και θα τη βάλω με το ζόρι στο αμάξι . Έλενα δεν σου επιτρέπω να στεναχωρείς έτσι την κόρη μου . Πήγαινε ντύσου . Δεν θα πάθεις τίποτα αν πάμε μια βόλτα στο πάρκο .

  Πάω να απαντήσω αλλά με προλαβαίνει η μικρή καθώς μιλάει με σοβαρό ύφος .

Μαρίνα : Ιι .Θα κάνετε έρωτα και θα της αλλάξεις ρούχα . Εντάξει , αν είναι να γίνεις έτσι μπαμπάς μου αλλά μην αργήσετε . Βαριέμαι τη ζωή μου μόνη μου .

Την κοιτάω ταυτόχρονα με τον Άρη ενώ έχουμε μείνει άφωνοι . Δεν έχω γεννήσει παιδί εγώ . Σε λίγο θα γνωρίζει πιο πολλά από μένα και θα γράψει επόμενο 50  αποχρώσεις του γκρι .

Άρης: Μαρίνα παιδί μου τι είναι αυτά που λες ;

Μαρίνα : Να σου πω στο αυτί .

Του μιλάει στο αυτί άλλα δεν χαμηλώνει την ένταση της φωνής της με αποτέλεσμα να ακούγεται .

Μαρίνα : Μια μέρα άνοιξα κρυφά τη τηλεόραση . Ένας κύριος είπε στη γυναίκα του να κάνουν έρωτα και έβγαζαν τα ρούχα τους . Μετά το έκλεισα γιατί εγώ ήθελα παιδικά να δω .

Άρης : Από δω και πέρα κομμένα αυτά .

Μαρίνα : Τώρα μαμά ντύσου επειδή κάνεις ώρες κάθε φορά . Όταν ξαναέρθεις φέρε μου να βάλω και εγώ  κραγιόν .

Έλενα : Πηγαίνετε εσείς , εγώ δεν έχω όρεξη .

Μαρίνα : Μπαμπά , κυνήγα την , να την ντύσεις που είπες .

Τρέχει ο Άρης και προσπαθώ να ξεφύγω . Πάω στο δωμάτιο μου αλλά με φτάνει .

Άρης :  Κοίτα δεν θα μου στερήσεις τις οικογενειακές στιγμές που πάντα ήθελα .

Με πλησιάζει και μου βγάζει την μπλούζα . Με κοιτάει μες τα μάτια , ενώ τα δικά του κατακλύζουν από όλα τα συναισθήματα . Πόθο ,χαρά ,νοσταλγία .. Με φιλάει και για πρώτη φορά μετά από καιρό νιώθω να χτυπάει δυνατά η καρδιά μου . Είχα ξεχάσει πως είναι το φιλί με τον άνθρωπο που είσαι πραγματικά ερωτευμένη . Πάω να βάλω τα χέρια μου στο λαιμό του αλλά απομακρύνεται .

Άρης : Όχι αγάπη μου . Έχουμε να πάμε βόλτα την κορούλα μας . Έχω αποστολή να σε ντύσω .

Έλενα : Πουφ οκ. Περίμενε να βρω ρούχα .

  Δεν ξέρω ποιό να πρωτοβάλω . Αφού ψάχνω κανένα μισάωρο βρίσκω το κατάλληλο σετ και ντύνομαι . Κατεβαίνοντας ακούμε την Μαρίνα .

Μαρίνα : Πουφ έκοψα τις φλέβες μου .

  Τρέχουμε να δούμε τι έγινε όταν ακούμε να γελάει .

Μαρίνα : Τι τρέχετε καλέ και με κοιτάτε σαν χαζοί ; Έκφραση είναι δεν την έχετε ακούσει ;

Μας κατατρόμαξε . Πηγαίνουμε στη πόρτα όταν ανοίγει και βλέπουμε τον  Πάνο .