Έλενας pov

   Δεν αργώ να βγω από το μαγαζί . Ακούω την Μαρίνα να μου φωνάζει .

Μαρίνα : Μαμά έλα να δεις . Βρήκα τον κυριούλη που είπες πως πήγε στον παράδεισο ,εδώ στη γη . Να τος .  Δεν είναι καλά αλλά περίμενε πρώτα εσένα για να πάει στον Χριστούλη .

Γυρνάω και βλέπω τον ....Άρη . Ναι αυτός είναι ολοίδιος . Έχει δίκιο η μικρή . Έχω ακούσει για μετενσάρκωση ψυχών , αλλά ποτέ σωμάτων . Όχι δεν είναι δυνατόν .....

Άρης pov

  Μόλις με κοιτάζει η Έλενα μετά από λίγα δευτερόλεπτα λιποθυμάει . Χριστέ μου . Προσπαθούμε να τη συνεφέρουμε . Σε λίγο αρχίζει να ανακτά τις αισθήσεις τις . Την παίρνω στα χέρια μου και λέω στην μικρή να ακολουθεί . Φτάνουμε στο αυτοκίνητο .

Άρης : Που είναι το σπίτι σας ; Που μένετε ;

Μαρίνα : Μα δεν θα πάμε σπίτι . Μου υποσχέθηκε η μαμά θα πάρουμε μανό .

Άρης : Μαρίνα η μαμά δεν είναι καλά , πρέπει να πάμε σπίτι  .

Μαρίνα : Είσαι κακός .

Έλενα : Άρη πήγαινε πάρτης ένα . Αν δεν γίνει το δικό της , δεν αφήνει τον άλλον ούτε να πεθάνει .

Δεν το ζω αυτό . Σίγουρα όχι . Δεν γίνεται να συμβαίνουν όλα αυτά .

Άρης : Ωραία . Τι χρώμα ;

Έλενα :  Κόκκινο θέλει .

Άρης : Δεν θα είσαι καλά μου φαίνεται . Ούτε πέντε είναι .

Μαρίνα : Μα αυτό είναι το αγαπημένο μου χρώμα .

Έλενα : Άρη δεν θα το κουβεντιάσω και πολύ . Τελείωνε . Θέλω να ξεκουραστώ .

  Χριστέ μου που έμπλεξα . Θέλοντας και μη πήγα και αγόρασα ένα ροζ μανό . Είπα να την ξεγελάσω με ένα πιο ήπιο χρώμα . Γυρνώντας προς  στο σπίτι άνοιξε τη τσάντα να το δει .

Μαρίνα : Αυτό δεν είναι κόκκινο . Είναι ροζ . Αμάν εσείς οι άντρες . Ούτε τα χρώματα δεν είστε ικανοί να ξεχωρίσετε . Τα ίδια κάνει και ο μπαμπάς Πάνος .

  Θα γέλαγα αν δεν είχε χαρακτηρίσει τον Πάνο πατέρα της . Τα νεύρα μου . Μου είχε πει ο Νίκος τηλεφωνικά πως είχαν παντρευτεί , αλλά τότε δεν γνώριζα πως είχαν το παιδί ΜΟΥ . Από ότι φαίνεται έχω να λύσω πολλά προβλήματα . Για την πατρότητα αλλά και τη συμπεριφορά της κόρης μας . Άκου εκεί κόκκινο μανό . Σε λίγο , αν πάει έτσι θα ζητάει αγόρι  .

Άρης : Ίδια ,σαν τα μούτρα σου την έχεις κάνει .

Έλενα : Ευχαριστώ . Πάντα περηφανευόμουν για το πρόσωπο μου . Να λες ότι το μετέδωσα στη Μαρίνα είναι ο καλύτερος έπαινος .

  Χριστέ μου τι άλλο θα ακούσω μόνο σήμερα . Ωστόσο επειδή είναι μπροστά και η μικρή δεν μπορούμε να συζητήσουμε . Έχουμε πολλά να πούμε με την Έλενα . Φτάσαμε επιτέλους σπίτι . Η Έλενα ξαπλώνει στον καναπέ και ακολουθεί δίπλα της η Μαρίνα .

Μαρίνα : Μανούλα θα βάψω εδώ τα νύχια . Δεν σε πειράζει ;

Πάλι δεν θα καταφέρουμε να μιλήσουμε . Θαυμάσια .  Πάω να πιο λίγο νερό όταν γυρνώντας βλέπω τη μικρή με σοβαρό ύφος που δείχνει αφοσίωση να έχει ανοίξει το μανό και να το κοιτάει λες και γεννήθηκε βάφοντας νύχια . Θέλω να την μαλώσω αλλά δεν τα καταφέρνω ... Με πιάνουν τα γέλια .

Μαρίνα :  Με μένα γελάς ;

Άρη : Όχι . Συνέχισε εκεί το βάψιμο , μην δίνεις σημασία .

Κουνάω το κεφάλι μου ενώ με βλέπει η Έλενα .

Έλενα : Ζε .. Πό .. Γιατί ;

Άρη : Μπορείς να κάνεις μια μετάφραση στα ελληνικά ;

Έλενα : Οι γιατροί μας είπαν πως ήσουν νεκρός Άρη . Πως γίνεται να εμφανίζεσαι μετά από τόσα χρόνια ζωντανός ;

Της δείχνω την μικρή για να σταματήσει την κουβέντα . Δεν είναι ανάγκη τώρα .

Έλενα : Τώρα αφού βάφει τα νύχια των χεριών έχει μέλλον να ασχοληθεί με μας  . Δεν ακούει έχει αφοσιωθεί . ... Μετά θα βάψει και τα πόδια . Δεν είναι η πρώτη φορά .

Δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη φράση της και ακούγεται το κουδούνι .  Η Μαρίνα αμέσως σηκώνεται .

Μαρίνα : Πάω να ανοίξω θα είναι ο μπαμπάς ο Πάνος . Ευκαιρία να δει και τον Άρη . Να μιλήσετε οι δυο σας που θέλετε κι όλας