Έλενας pov

Ξυπνάω και βλέπω άδειο το κρεβάτι . Σηκώνομαι να ψάξω τον Άρη .  Όταν φτάνω στην κουζίνα φρικάρω . Βλέπω παντού σπασμένα γυαλιά . Μέσα σε αυτό το χάος εντοπίζω κάτω στο πάτωμα το κινητό μου και να είναι στο μήνυμα που μου είχε στείλει ο άγνωστος .

Όχιιιιιιιιιιι . Διάβασε το μήνυμα , έτσι εξηγούνται όλα . Μου έρχονται τα λόγια του Νίκου . " Αν το μάθει θα με σκοτώσει και θα πάει φυλακή αλλιώς θα το κάνω εγώ " . Χριστέ μου . Κάνω κλήση στον Άρη όταν ακούω σε λίγο ένα κινητό να χτυπάει . Το άφησε εδώ .

Μην μου το κάνεις αυτό τώρα αγάπη μου . Ορκίζομαι πως αν όλα πάνε καλά θα δώσω το παιδί ώστε να ζήσουμε ευτυχισμένοι μετά οι δυο μας . Γνωρίζω πολύ καλά πως αναγνώρισε το μωρό αλλά δεν αντέχει τα παιδιά .  Το έκανε για μένα όμως θα ένιωθε σαν φυλακή .

Παίρνω τηλέφωνο την αστυνομία αφού δεν απαντάει .

Έλενα : Πηγαίνετε αμέσως (  λέω τη διεύθυνση του Νίκου ) . Γρήγορα ααααααα. Σκοτώνονται .

Εφιαλτικές σκηνές έρχονται στο μυαλό μου . Με πιάνει κρίση πανικού . Δεν μπορώ να αναπνεύσω κανονικά και αρχίζω να νιώθω πόνο στη κοιλιά . Ουρλιάζω από τον πόνο όταν παρατηρώ σταγόνες αίματος .  Ωχ δεν μπορώ . Πρέπει αναγκαστικά να πάρω ένα ακόμα τηλέφωνο τη Κική να με βοηθήσει . Αρχίζω να χάνω τις αισθήσεις μου.

Άρης pov

Flashback πριν δυο μήνες

Είμαι σε ένα μπαρ όταν άρχισα να μην
αισθάνομαι καλά . Πρέπει να με πείραξε το ποτό. Ξαφνικά βλέπω να με πιάνει μια κοπέλα και να με τραβάει να χορέψω . Μου άρεσαν πολύ τα μάτια της . Ήταν αθώα και μεγάλα καφέ ,το χρώμα σοκολάτας . Θυμάμαι να πηγαίνουμε σπίτι της . Μόλις την παίρνει ο ύπνος ντράπηκα που πήγα μαζί της ενώ είμαστε μεθυσμένοι . Φεύγω αν και ξέρω πως θα το μετανιώσω . Πως θα την βρω αφού φύγω ; Δεν γνωρίζω τίποτα για εκείνη. Το επόμενο πρωί συνέχεια σκέφτομαι το βλέμμα της . Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο όμως . Ούτε καν πρόσωπο . Μα καλά πόσο ήπια εχθές ; Που θα την βρω ; Άρη σύνελθε . Δεν πρόκειται να την ξαναδείς .

Τέλος flashback

Ο χρόνος σταμάτησε για μένα εκείνη τη στιγμή που άκουσα αυτά τα λόγια . Ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω ή να καταλάβω τίποτα . Τόσο καιρό είχα αποδεχτεί το γεγονός πως η Έλενα περιμένει παιδί από τον Νίκο και πως θα το μεγαλώσουμε πιθανότατα μαζί . Τώρα μαθαίνω πως είναι το παιδί μου . Το δικό ΜΟΥ μωρό.

Εντάξει μετά από όσα είχα περάσει είχα φοβηθεί πολύ και δεν ήθελα να ακούσω πως θα γίνω πατέρας .  Αυτό άλλαξε  όταν γνώρισα την Έλενα και άρχισα να την εμπιστεύομαι . Ήξερα πως δεν γινόταν  να απογοητευτώ με το μωρό αυτό . Δεν είχα κάνει όνειρα καθώς γνώριζα πως δεν θα είμαι στα αλήθεια γονιός . Παρόλα αυτά από δω και πέρα όλα αλλάζουν .

Περιμένω παιδί με μια γυναίκα , που ναι , αγάπησα και ας προέκυψε παιδί με έναν τέτοιο τρόπο . Πίστευα πως δεν θα έβρισκα ποτέ τη γυναίκα από το μπαρ. Τόσο καιρό είμαι δίπλα της και δεν το είχα καταλάβει .

Θα προσφέρω τα πάντα σε αυτό το μωρό , δεν θέλω να του λείψει τίποτα .  Οφείλω να το κάνω ευτυχισμένο .  Είναι αίμα μου .  Πρέπει να πάω στην Έλενα . Πάω να φύγω όταν συνειδητοποιώ πως  ένα όπλο είναι στην κατεύθυνση μου . Το πήρε από κάτω όσο σκεφτόμουν . Μου πήρε τα μυαλά ο αγέννητος γιος .

Νίκος : Για που το έβαλες ; Έχουμε να κλείσουμε πολλούς  λογαριασμούς . Σκότωσα την αδελφή σου ενώ έπρεπε εσένα .

Δεν θα αφήσω έτσι . Πιάνω τα χέρια του και τα κατεβάζω για να πάρω το όπλο όταν ακούω πυροβολισμό .