Νίκος pov  ( Πλευρά Νίκου )

  Όταν τον είδα μπροστά μου , πραγματικά ήθελα να τον σκοτώσω . Τώρα που ξέρω την αλήθεια έχω ένα λόγο παραπάνω να τον μισώ . Ο μόνος λόγος που κρατήθηκα , γιατί μετά από όλα αυτά η μαμά θα πει την αλήθεια . Θέλω να δω τα μούτρα του όταν την ακούσει .

Άρης : Τι θες εσύ εδώ ;

Νίκος : Δεν θα σε ρωτήσω .

  Είμαι με τους γονείς μου , χαζέ .

Άρης :  Εδώ είναι η μητέρα μου . Εσύ τι δουλειά έχεις εδώ ;

Η ποια είναι ; χαχαχα δεν αντέχω γελάω . Κούνα το κεφάλι σου και μέτα μίλα , θέλω να πω .

Άρης : Εδω πέρα είναι σοβαρά η μάνα μου . Έχουμε αγωνία ,  δεν θα γελάς . Μ ' ακούς .

Έχει θυμώσει πολύ μαζί μου . Κοιτάει νευριασμένος . Δεν αντέχω άλλο . Για να τον τσιτώσω περισσότερο θα πω κάτι  , να μείνει με την απορία .

Νίκος : Εντάξει ρε ΞΑΔΕΛΦΕ .

Με κοιτάει μαζί με την Έλενα με περιέργεια για την λέξη που χρησιμοποίησα . Ο πατέρας με αγριοκοιτάζει για καλά . Τι περίμενε ; Να του φέρομαι καλά ; Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ .

Φεύγω αφήνοντας τους . Πάω στο κυλικείο να πάρω κάτι .  Γυρνώντας προς το δωμάτιο της μαμάς το βλέπω ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα . Μπαίνω μέσα . Ευτυχώς δεν είναι κανείς . Είναι γεμάτη σωληνάκια . Δεν μπορώ να είναι έτσι . Την βλέπω να ανακτάει την συνείδηση της . Θα έχω μια ευκαιρία να της μιλήσω .

Ζωή : Παιδί μου .

Λέει , βγαίνοντας με δυσκολία η φωνή της .

Νίκος : Εγώ .

Ζωή : Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω ξανά . Θέλω να μιλήσουμε κι όλας .  Γνωρίζω ότι είμαι αδικαιολόγητη αλλά έχω ανάγκη να μου δώσεις μια ευκαιρία , έστω και τώρα .

Μάλιστα . Για να γίνει αυτό , θα αλλάξουν πολλά . Αν θέλει πραγματικά να είμαι δίπλα της .

Νίκος : Μόνο με κάποιους όρους θα γίνει αυτό .

Ζωή : Τι θες να πεις ;

Νίκος :  Πρώτον θέλω και εγώ μερίδιο από την περιουσία σας . Είμαι αίμα σας .

Ζωή : Δίκαιο αυτό . Συμφωνώ .

Νίκος :  Επίσης θα σταματήσεις να βλέπεις τον Άρη σαν παιδί σου και να κοιτάξεις τι είναι πραγματικά .

Με κοιτάει στεναχωρημένη .

Ζωή : Νίκο , ο Άρης δεν ευθύνεται για τίποτα . Μην τα βάζεις μαζί του για λάθη δικά μας . Δεν γνωρίζει τίποτα .

Πάλι πάει να τον βγάλει αθώο . Το καλό παιδί ο Άρης . Δεν πιστεύω ότι δεν τα ξέρει . Είναι πια 25 .

Νίκος : Καιρός να τα μάθει τότε . Όλοι δηλαδή .  Η αλήθεια να μαθευτεί . Όπως και ποιος είναι ο πραγματικός γιο σας .

Παρατηρώ από πίσω μια σκιά , που είναι μάλλον του Άρη . Εκείνη τη στιγμή ανεβάζω λίγο την ένταση της φωνής μου .

Νίκος : Το να έχεις πιο πάνω τον ανιψιό σου από το παιδί σου , δεν σε τιμάει αν θες να λέγεσαι μητέρα .

Άρης pov ( Άρη πλευρά )

  Αν δεν ήταν σε αυτή την κατάσταση η μαμά μου , θα μάλωνα πραγματικά μαζί του . Ήρθε εδώ να κάνει τι ; Είχε το θράσος  να
γελάει κι όλας . Αυτό που δεν μπόρεσα να εξηγήσω η λέξη ξάδελφος που είπε πριν φύγει .  Ο μπαμπάς μου είπε μην δίνω σημασία ότι το είπε πάνω στα νεύρα του . Η Έλενα πάλι ανέφερε ότι ο Νίκος δεν γνωρίζει καν την οικογένεια του .

  Η συμπεριφορά του όμως άλλα μου έδειξε . Το πίστευε και ήθελε να βγει από πάνω , αλλά τι μπορεί να γνώριζε . Τότε μου έρχεται μια σκηνή από το παρελθόν .

Flashback Πριν 15 χρόνια .

  Σήμερα είχε έρθει μια οικογένεια που γνωρίζαν από παλιά τους γονείς μας . Τα παιδιά ήταν στην ηλικία μου οπότε κάναμε παρέα .
Ανέφεραν για τις μητέρες τους όταν γύρισε ένα αγόρι και μου είπε πως είμαι τυχερός που με αγαπάει τόσο η θεία μου .  Προσπάθησα να εξηγήσω πως είναι η μαμά μου αλλά επέμενε πως η δική μου δεν ζει πια .

Φεύγοντας ζητάω εξηγήσεις . Το μόνο που μου απαντάνε πως θα μπερδεύτηκε και να το ξεχάσω .

Αυτό έκανα κι όλας καθώς μετά καθίσαμε όλη η οικογένεια μαζί και περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ . Ούτε η αδελφή μου πίστεψε σε αυτά οπότε δεν το θυμήθηκα ξανά το περιστατικό  .

Τέλος flashback

  Ο Νίκος ήταν σαν να γνωρίζει κάτι για όλα αυτά .  Όταν είπα μάνα μου γέλασε . Προχωράω λίγο προς το δωμάτιο της μαμάς , αφήνοντας την Έλενα και τον μπαμπά πίσω . Ελπίζω να συνέλθει γρήγορα  .  Βλέπω ανοιχτή την πόρτα της και μπαίνω μέσα . Ακούω την φωνή του Νίκου να μιλάει δυνατά

Νίκος :  Το να έχεις πιο πάνω τον ανιψιό σου από το παιδί σου , δε σε τιμάει αν θες να λέγεσαι μητέρα .