Κεφάλαιο 18

Νίκος pov

Flashback Πριν 15 χρόνια

  Έβλεπα συνέχεια την ίδια κυρία να με παρακολουθεί στα κρυφά όταν έβγαινα στην αυλή . Βλέπω να πηγαίνει στο μέρος της η διευθύντρια και πλησιάζω να ακούσω τι θα της πει . Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα .

Διευθύντρια : Σας παρακαλώ μην έρχεστε . Θα σας δει ο Νίκος και θα καταλάβει .

Ζωή : Είναι το παιδί μου και δεν θα μου πεις μην τον βλέπω ,έστω από μακρυά .

Παίρνω βαθιά ανάσα ακούγοντας αυτά τα λόγια . Δεν το πιστεύω . Η  μάνα που ζητάω χρόνια τώρα .  Λέτε να μετάνιωσε και να με πάρει μαζί της ;

Διευθύντρια :  Είναι κανόνας του ορφανοτροφείου και εφόσον δεν έχετε αλλάξει γνώμη όλα αυτά τα χρόνια , πρέπει να τους υπάκουσετε .

Ζωή : Όχι άλλα έχω την ανάγκη να γνωρίζω αν είναι καλά . Δεν με ενημερώνετε .

  Η μητέρα μου εξακολουθεί να μην με θέλει . Θα με παρατήσει για μια ακόμα φορά . Θα μάθω περισσότερα για τους γονείς μου αφού την είδα .  Έχω φίλους πιο μεγάλους σε ηλικία που θα με βοηθήσει να τους βρω . Πρέπει να ξέρω επιτέλους τι έγινε και βρίσκομαι εδώ .
....

Σε λίγες μήνες έχω συγκεντρώσει όλες τις πληροφορίες για την οικογένεια μου , με την βοήθεια μεγαλύτερων παιδιών .  Την παρακολουθούσαν από μακρυά να μάθουν στοιχεία  . Η γυναίκα που ερχόταν συνέχεια έχει παιδιά την Μαρίνα και τον Άρη . με τον Άρη έχουμε την ίδια ηλικία πως γίνεται να είμαστε και οι δυο παιδιά της ; Δεν έχουμε γεννηθεί την ίδια μέρα για να είμαστε δίδυμα . Θα συνεχίσω να ψάχνω .

Τέλος flashback

Έχω φτάσει στο νοσοκομείο με την μητέρα μου σοβαρά .  Περιμένω να μάθω για την κατάσταση της από τους γιατρούς  . Είπα ψέματα ότι την βρήκα έτσι και ότι μάλλον από ατύχημα εκπυρσοκρότητε το όπλο πάνω της , επειδή δεν γνώριζε από την χρήση τους . Έρχεται σε λίγο ο " πατέρας " μου  ο Γιώργος .

Γιώργος  : Τι έγινε ;

Δεν ξέρω αλλά δεν νιώθω κανένα συναίσθημα για αυτόν . Μόνο εκείνη ενδιαφέρθηκε λίγο για μένα . Εκείνος ούτε μια φορά δεν ήρθε έστω από μακρυά στο ορφανοτροφείο .

Νίκος : Ατύχημα .

Πατέρας Γιώργος  : Ξέρεις σε λίγο θα έρθει ο Άρης οπότε καλύτερα να φύγεις .

Νίκος : Αυτό έχεις να πεις ; Διώχνεις το παιδί σου για να μην στεναχωρηθεί ο Άρης που δεν σου είναι τίποτα ;

Πατέρας : Κοίτα επειδή ξέρω πολύ καλά πως δεν ήταν ατύχημα , αν θες να μην σε καταδώσω στην αστυνομία , μην προκαλείς . Ούτε ξέρεις όλη την ιστορία .

Νίκος : Μπα και ποια είναι ;

Γιώργος : Η αδελφή της μαμάς σου μετά την γέννα έπαθε μια επιπλοκή .   Ήταν ανύπαντρη και είχε μόνο την μητέρα σου για υποστήριξη , καθώς ο πατέρας του μωρού την παράτησε . Τα τελευταία λόγια της που πρόλαβε να μας πει , ήταν να πάρουμε το παιδί της και μην το αφήσουμε στο ορφανοτροφείο επειδή δεν θα έχει γονείς . Παρακάλεσε να το φροντίσουμε σαν να είναι δικό μας . Η μαμά σου δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και συμφώνησε .  Εκείνες τις μέρες έμαθε πως ήταν έγκυος αλλά δεν γινόταν να ξεχάσει τα τελευταία λόγια της αδελφή της .

Νίκος : Περίμενε ποιο παιδί εννοείς ; Τον Άρη ; Δηλαδή είναι ξάδελφος μου ;

Γιώργος : Ακριβώς . Για αυτό φρόντισε να έχεις καλές σχέσεις μαζί του .

Όχι αυτό δεν το περίμενα . Να έχω συγγενή τον μεγαλύτερο εχθρό μου . Αυτό το κάθαρμα γιατί πρέπει να τον βρίσκω συνέχεια μπροστά μου .

Νίκος : Μου έκλεψε όλη την ζωή και τώρα λες να φέρομαι και καλά ;

Έλενας pov

  Βαφόμουν στο μπάνιο για να πάμε επιτέλους βόλτα στο νησί . Βγαίνοντας βλέπω έναν Άρη να ξαναβάζει τα πράγματα στις βαλίτσες . Δεν καταλαβαίνω ;

Έλενα : Τι κάνεις εκεί;

Άρης : Φεύγουμε .

Τι ακόμα δεν ήρθαμε . Αστειεύεται πάλι να φανταστώ .

Έλενα : Τι ; Πως ; Που ; Γιατί τέλος πάντων ;
Άρης : Η μαμά μου είναι σοβαρά στο νοσοκομείο . Αποχαιρέτα την Πάρο .  Άλλη φορά .

Από το ύφος καταλαβαίνω πως είναι απόλυτα σοβαρός . Όχι ατυχία .

Άρης pov

Γυρνάμε πίσω με το πρώτο αεροπλάνο τώρα . Δεν έχω ιδέα τι έχει η μητέρα μου . Το μόνο που μου είπε ο μπαμπάς είναι ότι είναι στο νοσοκομείο και έχει χάσει πολύ αίμα . Η κατάσταση της πρέπει να είναι σοβαρή σε λίγο φτάνουμε .

Η αίσθηση που με κατακλύζει κάθε φορά σε αυτόν τον χώρο είναι πάλι έντονος . Αισθάνομαι σαν να πνίγομαι με τους άσπρους τοίχους και τους γιατρούς με τα άσπρα .

  Ξαφνικά εκεί που δεν το περίμενα αντικρίζω τον Νίκο .  Αμέσως γυρίζει και ανταποδίδει με ένα δολοφονικό βλέμμα . Με κοιτάει με πραγματικό μίσος . Τα μάτια του αστράφτουν δείχνοντας ξεκάθαρα την επιθυμία του ...... Να με σκοτώσει .

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top