Άρης pov

Έλενα : Έχεις αδελφή Άρη ; Πες κάτι .

Άρης : Όχι δεν έχω πια ...  Υπήρχε μια εποχή που είχα όμως δυστυχώς το παραμύθι τελείωσε και με άσχημο τέλος .

Έλενα : Τι εννοείς ;

Άρης : Σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν 10  χρόνια .

Flashback Πριν 10 χρόνια

  Είμαστε μες στο άγχος και έχει πάει δυο το βράδυ . Μας πήραν τηλέφωνο πριν μιάμιση ώρα . Η αδελφή μου ήταν σε ένα μηχανάκι που οδηγούσε ένας συμμαθητής της  όταν έπεσε πάνω τους ένα αυτοκίνητο . Δεν μας είπαν παραπάνω .

  Η κατάσταση της είναι πολύ κρίσιμη . Δεν θα αντέξω να την χάσω . Από μικρά είμαστε σχεδόν αχώριστοι . Κάναμε παρέα.
Πολλές φορές εμπιστευόταν εμένα αντί τους γονείς μας και ας ήμουν πιο μικρός . Εγώ πάλι από την πλευρά μου αισθάνομαι πως δεν έκανα τίποτα τελικά για εκείνη . Νομίζω θα πέσω κάτω όταν έρχεται να μας ενημερώσει ο γιατρός .

Γιατρός : Λυπούμαστε η μικρή Μαρίνα δεν τα κατάφερε .

Και για πρώτη φορά στην ζωή μου λιποθυμάω .

Τέλος flashback .

Η Έλενα εκείνη τη στιγμή μου μιλάει αλλά εγώ δεν την παρακολουθούσα . Είναι ώρα όμως να της μιλήσω για το ταξίδι . Δεν αισθάνομαι καλά να μιλάω για την αδελφή μου . Λέω επίσης να ελαφρύνω το κλίμα .

Άρης : Λοιπόν επειδή μου άρεσε πολύ η μπλούζα που μου πήρες ..

Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω την πρόταση με αγριοκοιτάζει και μετά γελάει .

Έλενα :  Με δουλεύεις και από πάνω ; Μην μου θυμίζεις το γεγονός ότι δεν σε έχω δει να την φοράς .

Άρης : Λοιπόν έλεγα , επειδή μου άρεσε πολύ το δώρο σου να πάμε ένα ταξίδι για λίγες μέρες . Μην πεις όχι , έχω ήδη εισιτήρια . Απλά ετοίμασε τις βαλίτσες σου , αύριο φεύγουμε .

Έλενα : Τι γιατί ; Ωραία δεν λέω όχι με έναν όρο .

Οχ . τι θα πει τώρα ;

Έλενα  : Να φορέσεις την μπλούζα στο ταξίδι .

Άρης :  Εντάξει .

Ναι καλά . Πάλι καλά έχω πολλές ζακέτες . Θα κάνω ότι κρυώνω και θα βάζω και φερμουάρ .

Έλενα :  Πάω να ετοιμάσω βαλίτσα .

Πάω από περιέργεια να δω τι θα πάρει μαζί της .

.... Μετά από 1 ώρα ......

Τόση ώρα την βλέπω να γεμίζει συνέχεια την βαλίτσα . Πολλές φορές αλλάζει γνώμη και να τα ξαναβάζει στην ντουλάπα . Είμαι έτοιμος να της πω μην πάρει πολλά πράγματα όταν με κοιτάει .

Έλενα : Ξέρεις πάω να φέρω μια ακόμα βαλίτσα . Δεν φτάνει αυτή .

Τιιιιι ; Μα καλά τι νομίζει ότι θα κάνουμε μετακόμιση ;

Αρης : Αγάπη μου αυτά είναι υπερ - αρκετά  . Δεν θα χρειαστείς άλλα . Για λίγες μέρες σου είπα , όχι για ολόκληρο το χρόνο .

Έλενα :  Δεν θα είσαι καλά . Θες να πάω στο νησί και να μην έχω τι να βάλω ;

Αρης : Μα έχεις βάλει ήδη από όλα .

Έλενα : Ναι αλλά δεν γνωρίζω πως είναι η Πάρος και εγώ συνδυάζω τα ρούχα με το μέρος .

Άρης : Αν χρειαστείς άλλα θα πάρεις από εκεί για να ταιριάζουν με το κλίμα . Άσε που δεν θα μπορούμε να μεταφέρουμε πολλά ρούχα .

Αναστενάζει . Μετά από λίγο καθόμαστε και βλέπουμε ταινία .

Ζωής pov  (  μαμά του Άρη )

Από την ώρα που μου μίλησε ο Άρης κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα . Τι θέλει ο Νίκος και ψάχνει για την οικογένεια μας . Γνωρίζει την αλήθεια ; Δεν του έχω μιλήσει ποτέ , μόνο από μακρυά τον κοίταζα . Μήπως ήρθε η ώρα να του μιλήσω ; Αλλά να πω τι ; Τι να του έλεγα ; Δεν υπάρχουν λόγια να εξηγήσεις σε τέτοιες καταστάσεις  . Δεν πρόκειται να καταλάβει παρά μόνο να νιώσει ακόμα μια φορά πληγωμένος και προδομένος αν υποστηρίξω τον Άρη.  Βέβαια αν όντως γνωρίζει , ήδη έχει ξεφύγει με την συμπεριφορά του . Ανησυχώ μήπως κάνει πράγματι κακό στον Άρη ή την κοπέλα .

Flashback Πριν 25 χρόνια
Μόλις είχα υπογράψει τα χαρτιά για την αίτηση υιοθεσίας στο ορφανοτροφείο , όταν  άρχισα να ζαλίζομαι . Τις τελευταίες μέρες έχω πολλές ναυτίες και ζαλάδες . Θα πίστευα ότι είμαι έγκυος από την πρώτη στιγμή αν δεν μας είχαν απογοητεύσει οι γιατροί . Έτσι και αλλιώς χρόνια προσπαθούσαμε για ένα παιδάκι , όταν αναγκαστήκαμε πριν δύο χρόνια να υιοθετήσουμε βρέφος ένα κορίτσι . Την Μαρίνα μας .

Τέλος flashback