- Έλενα με ακούς που σου μιλάω ;

   Θέλω να πω όχι , αλλά δεν θα του κάνω τη χάρη. Δεν έχει πια δικαίωμα να ξέρει τίποτα που να με αφορά .  Ούτε και για το παιδί δεν χρειάζεται να μάθει . Θα αποφασίσω μόνη μου τι θα κάνω , θα τα κατάφερω .

     Συγκρατώ με το ζόρι τα δάκρυα μου. Πριν λίγους μήνες ήμουν τόσο σίγουρη πως θα περνούσα μια τέλεια φοιτητική ζωή , τώρα που θα σπούδαζα. Με τίποτα δεν φανταζόμουν κάτι τέτοιο . Αλλά πρέπει να απαντήσω τώρα στον Νίκο , ο οποίος περιμένει την αντίδραση μου  .

     - Ναι ,σε ακούω. Εγώ δεν ήθελα να πω κάτι σημαντικό . Δεν έχει καμία σημασία πλέον . Ξέχνα το . Τώρα πρέπει να φύγω , με συγχωρείς .

    - Είσαι σίγουρη; Δεν θες να μιλήσουμε ; Έχουμε κάποια θέματα να λύσουμε .

    Κουνάω το κεφάλι μου , δείχνοντας πως δεν έχω όρεξη για κουβέντες . Φεύγω από το σπίτι του , χωρίς να πω κάτι περισσότερο . Όλα τα λόγια θα ήταν περιττά στην συγκεκριμένη περίπτωση .

     Βγαίνω στον δρόμο και δεν ξέρω που πηγαίνω . Δεν αισθάνομαι καθόλου καλά .  Πάω να περάσω τον δρόμο απέναντι , όταν ακούω ένα απότομο φρενάρισμα .  Κλείνω τα μάτια μου , όμως συνειδητοποιώ πως εκ θαύματος ,  δεν έχω πάθει τίποτα. Κοιτάζω να δω τι έγινε .

      Το αμάξι σταμάτησε εγκαίρως , πριν με χτυπήσει ευτυχώς . Μέσα σε όλα αυτά , μου έτυχε και αυτό . Παγκόσμια μέρας ατυχίας πρέπει να ανακηρυχθεί .  Βγαίνει ο οδηγός και παρατηρεί ανήσυχος προς το μέρος μου  .

      - Είσαι καλά; Χτύπησες ;

      -  Όχι, άσε με.

    Λέω την στιγμή που ξεσπάω σε λυγμούς από την ταραχή .  Εκείνος με κοιτάζει σοβαρός για ένα λεπτό  , ανίκανος να αντιδράσει . Προσπαθώ μάταια να ηρεμήσω . Δεν θα σκάσω για το παιδί , για ένα στοίχημα και ένα παρολίγο ατύχημα μέσα στο δυστύχημα που ζω . .

     Στην κατάσταση μου δεν κάνει να ταράζομαι κι όλας .

    -  Όχι δεν σε αφήνω έτσι. Μπες ΤΩΡΑ μέσα στο αμάξι.

  Με τραβάει με το ζόρι στο αμάξι. Είναι γυμνασμένος και έχει δύναμη σε αντίθεση με μένα που αισθάνομαι πάρα πολύ αδύναμη.  Που με πάει καλέ , αφού δεν γνωρίζει την διεύθυνση μου ;

       - Που είναι το σπίτι σου;

       - Δεν σε νοιάζει με ακούς και άσε με να φύγω από το αυτοκίνητο που πήγε να με σκοτώσει .

       -  Εντάξει , μην απαντάς . Θα σε πάω στο δικό μου.

    Βάζει μπρος το αμάξι και συνεχίζει ευθεία. Δεν μιλάω και νιώθω εντελώς κουρασμένη ώστε να φέρω αντίρρηση . Σε λίγο κλείνουν τα μάτια μου.

       -  Θα ξυπνήσεις ή να σε βάλω εγω μέσα στο σπίτι μου; Έλα φτάσαμε .

    Μου λέει λίγο νευρικά . Γυρίζω μέσα στον ύπνο μου και τι να δω ; Ένα τεράστιο σπίτι με έναν ακόμα μεγαλύτερο κήπο και πισίνα. Με πιάνουν τα γέλια. Ειλικρινά που με έφερε και λέει μάλιστα σπίτι μου; Με πιάνει σπαστικό γέλιο. Είμαστε σε πολύ καλή περιοχή της Αθήνας και  όλα τα σπίτια εδώ είναι πολυτελείας .

      - Μπορείς να μου πεις και μένα το αστείο ; Να γελάσουμε παρέα .

      -  Που με έφερες;

      -  Σπίτι μου.

      - Καλά , πλάκα κάνεις; Αν είναι έτσι τότε και εγω είμαι η Παπαρίζου και έχω κερδίσει την eurovision. 

    Λέω γελώντας καθώς δεν μπορώ να το πιστέψω , αλλά και επειδή με έπιασε σπαστικό γέλιο . Πάντα τις ακατάλληλες ώρες με θυμάται και αυτό .

  Κλείνει τα μάτια του και φαίνεται πραγματικά νευριασμένος τώρα με την συμπεριφορά μου .

    -  Μπες μέσα . Τελείωνε . Μην ξημερώσουμε εδώ πέρα .

    Μου λέει επιτακτικά αυτή τη φορά .

     Τον παρατηρώ για πρώτη φορά. Έχει γαλανά μάτια και ένα αψεγάδιαστο πρόσωπο. Είναι ωραίος . Τότε επανέρχομαι όμως στην πραγματικότητα και σταματάω να παίρνω μάτι .

     Είμαι έγκυος , παραλίγο να με πατήσει αμάξι και για αυτό βρίσκομαι εδώ .  Δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου μια ακόμα φορά σήμερα. Μπαίνουμε μέσα στο σπίτι που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Βλέπει τότε ότι έχω δακρύσει .

        -Πριν ένα λεπτό δεν γέλαγες; Τώρα τι έπαθες;

     Νομίζει πως θα του πω τόσο εύκολα τα προβλήματα μου; Σε έναν άγνωστο; Αναστενάζω. Πώς έγιναν έτσι τα πράγματα; Δεν θα έπρεπε να βρίσκομαι εδώ. Δεν ξέρω το όνομα του ,ούτε τι άνθρωπος είναι. Βλέπω να πηγαίνει στη κουζίνα και να βάζει κρασί .

         - Θες λίγο να σου βάλω ένα ποτήρι κρασί ;

     Χωρίς να το σκεφτώ λέω ναι. Μου δίνει ένα ποτήρι με κόκκινο κρασί. Πίνω μια γουλιά και βάζω άλλη μια στο στόμα μου όταν θυμάμαι ότι είμαι έγκυος. Πάω στο νιπτήρα και φτύνω το κρασί. Δεν κάνει να πίνω .

      -Τόσο άσχημο είναι; Λοιπόν τώρα πες μου τι έχεις για να πας να κοιμηθείς μετά.

Ποιός να είναι ο οδηγός ; Τι λέτε ; Να τον εμπιστευτεί η Έλενα ;