"Αρχικά, υποπτευθηκαμε πως ήταν κάποιος κοντινός άνθρωπος του δολοφόνου του πατέρα της και το έκανε για εκδίκηση. Ρωτήσαμε όμως την οικογένεια του και οποιονδήποτε συγγενή του που μένει στην πόλη και είχαν όλοι άλλοθι." εξήγησε στη θεία της Μυρτώς ο αστυνομικός που είχε αναλάβει και την προηγούμενη υπόθεση της Μυρτώς.

"Τώρα, μένει να βρούμε τον Μίλτο Αντωνόπουλο, καθώς σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αλέξανδρου..." γύρισε να κοιτάξει τον νεαρό που καθόταν δίπλα στη Κατερίνα "Είναι πιθανότατα ο επόμενος ύποπτος."

Η γυναίκα σκούπισε τα δάκρυα από τα μάγουλα της και δυσανασχετισε "Πως θέλετε να πιστέψω ότι θα την βρείτε αστυνομικέ, όταν ακόμα δεν έχετε βρει τον άντρα που την έβαλε σε κώμα;"

Ο αστυνομικός δάγκωσε το μάγουλο του και κοίταξε το πάτωμα, ενοχλημένος με τον εαυτό του και τους συνεργάτες του, που αυτό το οποίο έλεγε η θεία της Μυρτώς ήταν αλήθεια.

"Τον έχουμε βρει κυρία Παπαστεφάνου, απλώς δεν έχουμε αρκετά στοιχεία να τον συλλάβουμε..."

"Το ένα και το ίδιο μου φαίνονται εμένα..." απάντησε απογοητευμένη.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και σηκώθηκε από τον καναπέ.

"Εμένα να με συγχωρείτε, όμως δεν αισθάνομαι καθόλου καλά, πάω στο δωμάτιο μου. Αλέξανδρε αγόρι μου θα με ενημερώσεις για οτιδήποτε νεότερο;"

"Ναι ναι, φυσικά." απάντησε ο νεαρός.

Η νεαρή γυναίκα του χαμογέλασε λίγο από ευγένεια, προτού φύγει από το σαλόνι και χαθεί από τα μάτια των δύο αντρών αφού ανέβηκε στον δεύτερο όροφο.

Σηκώθηκε ο αστυνομικός εκνευρισμένος από τον καναπέ και πέρασε τα χέρια του μέσα από τα καστανοξανθα μαλλιά του.

Ο Αλέξανδρος αγνόησε τη συγχιση του και έβγαλε από τη τσέπη του παντελονιού του ένα διπλωμένο χαρτί. Το ξεδιπλωσε και το κράτησε μπροστά στον αστυνομικό .

"Εδώ έχω γράψει όλα τα κρησφύγετα του, τα μέρη που έχει κάνει ανταλλαγές και τα μέρη που συχνάζει. Μπορεί να μην την έχει βέβαια σε κάποιο από αυτά, όμως είμαι σίγουρος ότι-"

"Μη τολμήσεις και πεις ότι είσαι σίγουρος ότι την απήγαγε αυτός." γύρισε να τον κοιτάξει και τον διέκοψε απότομα.

Άρπαξε το χαρτί από το χέρι του και του έριξε μια ματιά."Τι να το κάνω αυτό χωρίς αποδεικτικά στοιχεία; Τα μόνα στοιχεία που έχω είναι η κατάθεση σου, που και αυτή δεν είναι επίσημη, και η κατάθεση της κοπέλας την οποία δε μπορώ να επιβεβαιώσω αφού ο Αντωνόπουλος κρύβει καλά τις δουλειές του. Αν έλεγα στους συναδέλφους μου αυτά που μου είπες ίσως να γινόταν πιο εύκολο όλο αυτό, καθώς είναι καλύτερες δύο καταθέσεις από μια, έτσι όμως εσύ καταλήγεις στη φυλακή."

Ετριξε τα δόντια του ο Αλέξανδρος "Πες τα. Τουλάχιστον θα πάρω και αυτόν μαζί μου στη φυλακή."

"Σκέψου πρώτα πριν μιλήσεις..."

"Απλώς πάνε σε αυτά τα μέρη και ψάξε να τη βρεις, δουλειά σου δεν είναι;"

"Η δουλειά μου απαιτεί και ένταλμα και το ένταλμα βάσιμα αποδεικτικά στοιχεία ότι ο ιδιοκτήτης του χώρου μπορεί να είναι ύποπτος."

Νευριασμενος ο Αλέξανδρος, πήρε το χαρτί από το χέρι του και το έχωσε ξανά στη τσέπη του.

"Εντάξει, τότε θα το κάνω μόνος μου."

Ξεφυσιξε ο άντρας "Αλέξανδρε, δεν είναι ότι η αστυνομία δεν κάνει τίποτα. Έχουμε βάλει άτομα και ρωτάνε τη γειτονιά γύρω από το κτηνίατρο που την είδαν τελευταία φορά. Σκυλιά ψάχνουν την περιοχή..."

Ο νεαρός άρπαξε το δερμάτινο μπουφάν του από τη πολυθρόνα δίπλα του και το φόρεσε.

"Προφανώς όμως δεν είναι αρκετά..." του είπε και δίχως να τον αφήσει να απαντήσει, βγήκε από το σπίτι.

Ανέβηκε στη μηχανή του και πριν βάλει μπρος, κάλεσε έναν αριθμό στο κινητό του.

"Μάζεψε τους όλους και ελάτε σπίτι μου." είπε σε αυτόν που απάντησε, προτού λήξει τη κλήση και βάλει μπρος στη μηχανή του.

|-|

"Παραδέξου το όμως, προσπάθησα να είμαι καλός οικοδεσπότης. Εσύ δεν με άφησες..."

Η κοπέλα προσπάθησε να ανασάνει και ταυτόχρονα να βγάλει το νερό που είχε μπει στα πνευμονία της. Τα βρεγμένα της μαλλιά που κολλούσαν στο πρόσωπο της και το έντονο άσπρο φως πάνω από το κεφάλι της την εμπόδισαν από το να δει καθαρά τι γινόταν γύρω της.

"Και αυτό τώρα γιατί το κάνεις;" τον ρώτησε λαχανιασμενη.

"Μα για πλάκα φυσικά. Πως αλλιώς θα περάσει η ώρα μέχρι να έρθει ο αγαπητικός σου να σε σώσει; Αυτό είναι πολύ πιο διασκεδαστικο από εκείνο το μαραφέτι με τους παλμούς..." έκανε με τα δάχτυλα του στην άκρη τις τούφες μαλλιών από το πρόσωπο της και της χαμογέλασε χαιρεκακα.

"Είσαι τρελός..." ψιθύρισε η Μυρτώ και εγυρε το κεφάλι της στο πλάι για να αποφύγει το άγγιγμα του.

"Άργησες να το καταλάβεις..." ψιθύρισε και εκείνος, δίπλα στο αυτί της.

Τον είδε να κάνει ξανά πίσω και ένιωσε πάλι δύο χέρια στους ώμους της που την κρατούσαν ακίνητη πάνω στο τραπέζι. Τα χέρια της ήταν δεμένα πίσω από τη πλάτη της, ενώ τα δεμένα πόδια της τα κρατούσε ένας άλλος άντρας.

Η πετσέτα βρέθηκε ξανά στο πρόσωπο της και ο γαλανοματης άντρας, που στοίχειωνε τα όνειρα της από εκείνη τη βραδιά στο κλαμπ του, άρχισε να της ρίχνει νερό.

|-|

Η δεξιά γροθιά του βρέθηκε ξανά στο πρόσωπο του άντρα. Τον έπιασε από τον γιακά του πουκαμισου του και τον έφερε κοντά του.

"Τελευταία φορά ρωτάω, που στον διάολο είναι ο Αντωνόπουλος;"

Ο άντρας μπροστά του κοίταξε γύρω του χαμένος, καθώς είχε αποπροσανατολιστει από τα πολλά χτυπήματα που είχε δεχτεί.

"Δ-Δε ξ-ξέρω..."

Ο Αλέξανδρος τον έριξε ξανά στη καρέκλα και πέρασε αγανακτησμενος τα χέρια του μέσα από τα μαύρα μαλλιά του. Ξεφυσιξε προσπαθώντας να παραμείνει ψύχραιμος και γύρισε να κοιτάξει ξανά τον άντρα.

Οι φίλοι του που βρίσκονταν και εκείνοι σε εκείνο το ιδιωτικό δωμάτιο του καζίνο, κατάλαβαν πως είχε αρχίσει να χάνει τη ψυχραιμία του.

"Σταμάτα να λες ψέματα!" φώναξε προτού τον αρπάξει ξανά από τον γιακά του.

"Πες μου που στον διάολο είναι και που την έχει!"

"Δ-Δε ξέρω." επέμενε ο φίλος και συνεργάτης του Αντωνόπουλου.

Εξοργισμένος πια ο Αλέξανδρος, τον πέταξε στο πάτωμα και το χέρι του πήγε αυτόματα στη ζώνη του παντελονιού του. Πριν το καταλάβει, είχε τραβήξει το όπλο που κρατούσε εκεί και τον σημαδευε με αυτό.

Κανείς στο δωμάτιο δεν το περίμενε, καθώς κανείς δεν γνώριζε πως είχε όπλο. Ο άντρας άνοιξε διάπλατα τα μάτια του -όσο μπορούσε, καθώς ήταν πρισμενα από τα χτυπήματα που είχε δεχτεί- και άρχισε να πανικοβαλετε.

"Αλέξανδρε, που το βρήκες αυτό;" ρώτησε ανήσυχος ο Στέφανος, εκείνος όμως τον αγνόησε και δεν απάντησε στην ερώτηση του.

"Θα μετρήσω ως το τρία. Αν δε μου έχεις πει μέχρι τότε που βρίσκετε ο μαλακας ο φίλος σου, θα σου τιναξω τα μυαλά στον αέρα για να διακοσμούν τον τοίχο πίσω σου."

Έβγαλε την ασφάλεια από το όπλο και ξεκίνησε να μετράει "Ένα..."

"Δε θα το κάνεις..." ήθελε να ελπίζει ο άντρας.

Ετριξε τα δόντια του "Δύο..."

Κανείς δε μίλησε.

"Τρία..."

"Εντάξει!" ούρλιαξε τρομαγμένος ο άντρας στο πάτωμα και κράτησε τα χέρια του πάνω από το κεφάλι του.

"Στο εξοχικό του. Στο εξοχικό του την έχει..."

|-|

Ελπίζω να σας άρεσε! Αύριο ανεβαίνει το τελευταίο κεφάλαιο και έχω ήδη αρχίσει να πανικοβαλομαι χωρίς να ξέρω τον λόγο!

Απλώς είμαι πολύ ενθουσιασμένη και περιμένω τις γνώμες σας. Γιαυτό σχολιάστε και αν θέλετε ψηφίστε!

xoxo, Thania_K 💋