"Εγώ πάντως δεν συμφωνώ με αυτό που πας να κάνεις..." μουρμούρισε η Λυδία ενώ είχε μια τούφα της Μυρτώς γύρω από το ψαλίδι για τις μπούκλες.

"Δεν σου ζήτησα να συμφωνήσεις... Ούτε εσύ ζήτησες την γνώμη μου για την σχέση σου με τον Μιχάλη." απάντησε και άφησε κάτω το κραγιόν που είχε μόλις βάλει στα χείλη της.

"Τώρα συγκρίνεις δύο ανόμοια πράγματα... Άλλο ο Μιχάλης που είναι ένας μπάρμαν και φαίνεται πολύ καλό παιδί και άλλο αυτός ο Λουκάς που πιθανότατα τρέχει σε αγώνες και η αύρα του ουρλιάζει 'μπελάς'. Αν παρατηρήσεις καλά θα δεις και την επιγραφή πάνω από το κεφάλι του με κόκκινα λαμπάκια..."

Προσπάθησε να μην γελάσει η Μυρτώ "Και του Αλέξανδρου η αύρα, όπως το λες, φαίνεται να ουρλιάζει 'μπελάς', με αυτόν όμως δεν είχες πρόβλημα να έρθω κοντά..."

Κοίταξε στον καθρέφτη η Μυρτώ και είδε την ίδια τούφα μαλλιών στο ψαλίδι για τις μπούκλες να είναι έτοιμη να πάρει φωτιά. "Αν είναι να μου κάψεις τα μαλλιά για να πάω καραφλή στο ραντεβού, ως σαμποτάζ, τότε άστο να τα κάνω μόνη μου." είπε γρήγορα και τράβηξε τα μαλλιά της.

"Τς, αφαιρέθηκα..." την κοίταξε στραβά η Λυδία.

"Επιστρέφουμε στο θέμα μας... Μπορεί και ο Αλέξανδρος να μην είναι από τα καλύτερα παιδιά, αλλά τουλάχιστον εκείνος δεν μου έδινε αυτήν την άσχημη αίσθηση. Αυτός ο Λουκάς μου την δίνει..."

Ρολαρε τα μάτια της η κοπέλα αλλά δεν είπε τίποτα γιατί κατά βάθος ήξερε πως η κολλητή της είχε δίκιο. Και στην Μυρτώ δεν είχε δώσει και την καλύτερη εντύπωση, προκαλούσε πολύ τον Αλέξανδρο και πουλούσε μούρη με το αμάξι του. Θα έβγαινε όμως μαζί του, έστω μια φορά, ήθελε να ξεχάσει τον Αλέξανδρο...

Ήθελε να ξεχάσει το αίσθημα απόλαυσης, ζεστασιάς και ασφάλειας που ένιωσε μέσα στα χέρια του ή την αίσθηση των χειλιών της πάνω στο ελαφρώς αξύριστο μάγουλο του.

Ίσως να υπερέβαλε, δηλαδή πως θα έκανε αν είχαν και σχέση. Έτσι ένιωθε όμως και δεν μπορούσε να το αλλάξει.

Νευρίαζε περισσότερο με τον εαυτό της όμως, που αφέθηκε να νιώσει κάτι για κάποιον ξανά, ενώ είχε υποσχεθεί πως δεν θα το έκανε στο άμεσο μέλλον, για το δικό της καλό. Δεν ήθελε να περάσει ξανά ότι είχε περάσει πριν δύο σχεδόν χρόνια...

"Αντε, αντε τελείωνε θα έρθει σε λίγο."

"Καλά, άστον να περιμένει και λίγο..."

Ρολαρε ξανά τα μάτια της η Μυρτώ.

"Εσύ με τον Μιχάλη πως τα πας;" ρώτησε την Λυδία ξαφνικά.

Την είδε να χαμογελάει από τον καθρέφτη "Υπέροχα! Είναι τόσο γλυκός και καλός και ευγενικός και έχει τρόπους και ξέρει πως να συμπεριφέρεται στις γυναίκες και είναι γενικά τέλειος!" παραμιλούσε μέχρι το τέλος της πρότασης της.

Γέλασε η Μυρτώ "Χαίρομαι, καιρός ήταν να βρεις κάποιον αντάξιο για εσένα. Όλοι αυτοί που διάλεγες από τα κλαμπ ήταν απλώς σπατάλη χρόνου... "

Πραγματικά χαιρόταν για την κολλητή της.

Ύστερα από ένα τέταρτο περίπου η Λυδία είχε φύγει και η Μυρτώ περίμενε στο σαλόνι το ραντεβού της, παραδόξως με πολύ ανυπομονησία.

Κοίταξε το ρολόι και είδε πως ήταν δύο λεπτά πριν τις εννιά. Άκουσε τα λάστιχα ενός αμαξιού να σφυρίζουν στην κρύα άσφαλτο έξω από το σπίτι της και πετάχτηκε από τον καναπέ. Άρπαξε τα κλειδιά της και βρέθηκε πολύ σύντομα δίπλα από το -μαύρο αυτή τη φορά- αμάξι του.

Πόσα είχε το άτομο;

Την περίμενε δίπλα από την πόρτα του συνοδηγού με το συνηθισμένο γοητευτικό χαμόγελο του στα χείλη του, ντυμένος με ένα μαύρο τζιν, άσπρο πουκάμισο και μαύρο δερμάτινο μπουφάν.

Το δικό της χαμόγελο έπεσε για λίγα δευτερόλεπτα όταν κοίταξε το φλοραλ φόρεμα που φορούσε και έφτανε μέχρι το γόνατο της.

Μήπως είμαι πολύ επίσημα ντυμένη...; σκέφτηκε.

Και να ήταν, ίσως το μαύρο δερμάτινο μπουφάν της και τα μαύρα μποτάκια της, ισοσταθμούσαν το ντύσιμο.

"Γειά." είπε όταν τον έφτασε τελικά.

"Γειά." απάντησε και εκείνος και ξαφνιάζοντας την Μυρτώ, έσκυψε και άφησε ένα φιλί στο μάγουλο της.

"Είσαι πολύ όμορφη."

"Ευχαριστώ." απάντησε ντροπαλά η Μυρτώ αλλά από μέσα της σκεφτόταν μόνο ένα πράγμα.

Ποιες ρομαντικές ταινίες λες να είχε για tutorial;

Ήταν σίγουρη πως όλα αυτά ήταν ένα θεατράκι για να την ρίξει. Της άνοιξε την πόρτα και αφού μπήκαν και οι δύο μέσα στο αμάξι, έφυγαν για τον προορισμό τους, ο οποίος ήταν έκπληξη για την Μυρτώ.

Λίγα λεπτά μετά βρίσκονταν έξω από ένα κλαμπ, το κατάλαβε αυτό η Μυρτώ από την δυνατή μουσική που μπορούσε να ακούσει. Η μεγάλη πινακίδα πάνω από την πόρτα έγραφε 'Fabric' με νέον γράμματα. Ήταν σχετικά απόμακρα οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα με την φασαρία...

Της άνοιξε την πόρτα, σαν τον σωστό gentleman που ήταν, γκουχου γκουχου, προτού κατευθυνθούν προς την πόρτα του κτηρίου. Η ουρά αναμονής ήταν μεγάλη αλλά προς έκπληξη της Μυρτώς, με ένα νεύμα του μπράβου προς τον Λουκά και ένα δικό του ως ανταποδωση, είχαν βρεθεί μέσα στο μπαρ.

Γύρισε να τον κοιτάξει ερωτηματικά "Έρχομαι συχνά εδώ." της απάντησε απλώς εκείνος με ένα μικρό χαμόγελο.

Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά προτού γυρίσει να κοιτάξει τον χώρο του κλαμπ. Μεγάλος χώρος, τοίχοι σε σκούρες αποχρώσεις, χαμηλός φωτισμός και χορεύτριες με ελάχιστα ρούχα επάνω τους να χορεύουν πάνω σε πάγκους. Παρατήρησε επίσης τους πελάτες η Μυρτώ και είδε πως όλοι τους φαίνονταν αρκετά σκοτεινοί, μυστηριώδεις. Γυμνασμένοι, με μούσια ή χωρίς, piercings, πολλά τατουάζ και δερμάτινα μπουφάν, πολλά από τα οποία είχαν και κάτι γραμμένα πίσω στην πλάτη.

Ωραίο μέρος για το πρώτο ραντεβού... Και τελευταίο...

Κάθισαν στα σκαμπό στο μπαρ και παρήγγειλαν, εκείνος ένα ποτήρι ουίσκι με πάγο ενώ η Μυρτώ προτίμησε ένα ελαφρύ κρασάκι. Δεν ήταν μεγάλος λάτρης του αλκοόλ.

"Σου αρέσει ο χώρος;" τον άκουσε να την ρωτάει.

"Πολύ." είπε ψέματα με ένα στενό χαμόγελο να διακοσμεί τα κόκκινα χείλη της.

Γενικά μπορούσε να πει πως ήταν ένα ωραίο κλαμπ αλλά σίγουρα όχι κατάλληλο για το πρώτο ραντεβού. Πάλι καλά που δεν είχε σκοπό η Μυρτώ να το πάει σοβαρά μαζί του...

"Πως και ξεκίνησες να έρχεσαι εδώ;" τον ρώτησε.

"Εδώ συχνάζουμε εμείς."

"Εμείς;"

Σήκωσε το φρύδι του και η μία άκρη των χειλιών του σηκώθηκε "Οι παράνομοι. Αυτοί που παίρνουν μέρος στους αγώνες ταχύτητας και μποξ, καθώς και αυτοί που είναι μέλη συμμοριών."

Συγκρατήθεικε η Μυρτώ και δεν έβγαλε από την μύτη της το κρασί που μόλις είχε πιει.

Για άλλη μια φορά κατάλαβε πως είχε βάλει τον εαυτό της σε μπελάδες χωρίς να το καταλάβει...