"Rooftop"

I heard a sound of engine revving up, chasing us from above the roofs of every building we run through. A high speed of engine of motorcycle created a loud noises that creeped me out. They were four in numbers. Wearing the same uniform of black jackets. CRYPTIC won’t never let us escape. I lost sight to Henry’s car, and I had no time to find them because we got bigger problem—we got company.

They tried to shoot us with their guns, but the four bullets they released were all missed. We leaped from one building to another and Christine accidentally slipped her shoes on the edge of the roof. Giving the gravity an easy opportunity to pull her below, and give her massive impact to the ground. I pulled her up, and the tires continued to screech, they weren't giving up. One bullet aimed my chest, but I didn’t feel any pain. Thanks to E.H. Laboratory.

One motorcycle bounded from one building to another where we were standing. He tried to sweep us to death using his vehicle, but he forgot one thing, my back had sturdimantium— strongest metal on Earth created by CRYPTIC.

His tires disengaged from the main body of its motorcycle. He was out of control and was panicking of how to maintain his stability and balance. He was sweating and trying to hold firmly his handlebar, but he end up exploding himself when he fell into the ground.

We continued to move our legs in a straight and swift pace of motion. I eliminated their one member and there were three more of them. They spread themselves around us. One CRYPTIC was tailing us, the other one was on our left side, and the other one was on our right. We were in the middle of the two CRYPTIC riding on their motorcycles. Their motorcycles reduced its speed for able to match our balance in our speed of running, my face morphed from being serious to totally scared.

The space between us and the two CRYPTIC had shrunken, we were in a symmetrical position to one another, sandwiching us between their two motorcycles. They were planning to crush us, but we quickly stopped and the two motorcycles collided to each other—they fell into their own trap.

“What?” I said when she gave me a confusing look.

“Wala. Nasurpresa lang ako sa ginawa mo.”

Agad kaming napayuko dahil isang bala ang tumama malapit sa aming paanan. Nakalimutan kong may isa pa pala kaming kalaban. Hindi na kami nag-isip pa at tumalon sa kabilang gusali. Iyon ang huling gusali na aming matatakbuhan dahil pagkatapos ng gusaling iyon ay isa ng malawak na highway ang naghihintay sa amin.

“Masyadong malayo ang distansya ng susunod na gusali. Napakalaki kase ng highway,” sambit ni Christine at lumingon pa ito sa kalaban na naroong gigil na gigil na kaming sagasaan.

Tinutok ng huli naming kalabang CRYPTIC  ang kanyang hawak na baril sa aming dalawa na pilit umiiwas sa kanyang gagawing pag-atake. Malaki ang garantiya ko na hindi niya ako puwedeng patayin dahil ako ang kanilang kailangan kaya agad kong niyakap si Christine at sinalo lahat ang balang pinakawalan ng CRYPTIC na para kay Christine.

Napansin ng aking mga mata sa ibaba ng gusali ang kotseng sinasakyan nina Henry. Huminto ito sa ibaba ng gusali. Ilang sandali lang ay tinulak ko si Christine sa ibaba at nahulog kaming dalawa sa bubong ng kotse ni Henry.

“Nice landing,” pang-iinsulto ni Cobb.

“We gotta go!! GO! GO! GO!” Utos ko kay Henry at agad naman niyang pinatakbo ng mabilis ang sasakyan.

Nakita ko ang pagtalon ng motorsiklo ng CRYPTIC papunta sa highway. Hindi sa kanya alintana ang mga sasakyang dumaraan dahil himalang naiiwasan niya ang mga sumasagabal sa kanyang daan para habulin kami. Isang kotse ang biglang humarang sa kanya at hindi niya iyon iniwasan. Pinatakbo niya ang kanyang motorsiklo paakyat sa bubong ng kotse. Lumipad ang kanyang motorsiklo at dahil sa nangyari ay nakahabol ito sa amin.

Nasa gilid na siya ng aming tumatakbong kotse. Sinubukan niyang pagbabarilin ang mga tao sa loob pero mabuti nalang ay nakakaiwas silang tatlo. Mas binilisan pa ni Henry ang pagpapatakbo ng kotse at dahil doon ay napakapit kami sa itaas ng bubong. Kahit saang direksyon ng kalsada kaming umiiwas ay nakakabuntot pa rin ito. Mag-isa na nga lang siya ay mailap pa siyang iwasan. Dahil sa bilis ng pagpapatakbo ng kotse ni Henry ay wala na ito sa gilid namin kundi nakabuntot nalang ito.

“Please, Iligaw niyo siya!” sigaw ko.

“Bakit ililigaw kung puwede namang pasabugin!” sigaw naman ni Henry at bigla niyang pinaikot ang koste at tatangkaing sunggaban ang kalaban.

Inaamin ko na maganda sana ang plano ni Henry na sunggaban ang motorsiklo pero hindi iyon ang nangyari. Kagaya ng ginawa ng CRYPTIC sa kotseng nakaharang sa kanya ay dumaan din ang kanyang motorsiklo paakyat sa bubong na aming sinasakyang kotse. Mabuti nalang ay nakababa kaming dalawa ni Christine bago nangyari iiyon
Tatlong common golden troops ang biglang dumaan sa aming kinatatayuan at hindi manlang natakot ang CRYPTIC. Hindi niya alam na matatalo siya ng tatlong golden troops dahil nag-iisa nalang siya.

“Looks like you’re already defeated,” pagmamayabang ko sa kanya.

“Really?” sagot nito.

Nang makita ng tatlong golden troops ang isang miyembro ng CRYPTIC ay nagsawalang-kibo lang ang mga ito at parang umarte na parang walang nangyayaring kakaibang bagay. Doon ako nagulat at nagtaka ng matindi kung bakit ganun nalang ang nangyari. Hindi ba nila alam na mayroong CRYPTIC sa harap namin?
Nang makaliko na ang tatlong golden troops sa kanto ng isang gusali ay bumalik ang aking paningin sa CRYPTIC na hinahabol kami kanina at nakatutok ang kanyang baril sa akin. Bumaba sina Henry, Cobb, at Reynard ng kotse at agad silang napaatras nang makita nila na pinagbabantaan niya akong barilin.

“You can’t kill me.”

“I know. But I CAN kill them,” sabi nito at tinutok ang baril niya sa mga kasamahan ko, “Walang masasaktan kung sasama ka sa amin. Kailangan ka ng CRYPTIC.”

“I-I-I—” putol kong sabi nang bigla nalang natumba ang CRYPTIC sa gitna ng kalsada.

Napalingon ako sa aking mga kasamahan at nakita ko si Henry na mayroong hawak na baril. Binaba niya ang kanyang baril at agad na ngumiti sa akin ng bahagya.

“I said I will protect all of you from CRYPTIC,” sabi nito at agad na pumasok sa loob ng kotseL, “C’mon. Kailangan na nating hanapin si Syven.”

“I-I haven’t accept your offer—” naputol ang aking sinasabi nang nakapasok silang labat sa kotse.

Thank you for reading:)