Καλή Ανάγνωση!

Το μόνο που μπορούσε με βεβαιότητα να πει ήταν ότι κάτι έπεφτε από τον ουρανό κι άφηνε μια γκρίζα ουρά καπνού πίσω του.

Ήταν ένα μακρόστενο όχημα, που θύμιζε πουλί. Επρόκειτο όμως ξεκάθαρα για μηχανή, μια μηχανή που έφερε έναν μεγάλο έλικα στο μπροστινό μέρος κι αρκετούς άλλους, διαφορετικών μεγεθών, σε πολλά άλλα σημεία του. Ήταν βαμμένο κίτρινο, αλλά η σκόνη και η βρωμιά είχαν αρχίσει να το κάνουν καφέ.

Η Diana προσπάθησε να το παρατηρήσει κι άλλο καθώς εκείνο προσγειωνόταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τη γαλήνια μα αφρισμένη θάλασσα.

Και τότε, τον είδε.

Το μυστηριώδες πουλί-μηχανή έφερε έναν άνθρωπο πάνω του. Και δε της φαινόταν για γυναίκα...

Χωρίς δεύτερη σκέψη, η Πριγκίπισσα των Αμαζόνων πήδησε από το ύψωμα που στεκόταν κατακόρυφα προς τη θάλασσα. Σημείωσε μια καμπύλη κι ετοιμάστηκε για την πρόσκρουση αφού έπεφτε συνεχόμενα για περίπου διακόσια μέτρα.

Βυθίστηκε στο νερό κι έψαξε με τα μάτια το όχημα. Το βρήκε και διέκρινε και τον πιλότο του μέσα. Κολύμπησε γρήγορα ως εκεί, άρπαξε τον πιλότο από τους ώμους και κολύμπησε γρηγορότερα ως την επιφάνεια της θάλασσας.

Ανάσανε βαθιά και σιγουρεύτηκε ότι ολόκληρο το κεφάλι του πιλότου εξείχε από τα νερά καθώς τον οδηγούσε προς την ακτή.

Αφού βγήκε στην αμμουδιά, τοποθέτησε το σώμα στη χρυσαφένια άμμο και έψαξε να βρει έναν σφυγμό. Αφού τον βρήκε σκέφτηκε πώς θα βοηθούσε τον άνδρα να συνέλθει.

Τον άνδρα.

Κι όμως, μπροστά της βρισκόταν ένας άνδρας, ολοζώντανος, με σάρκα και οστά.

Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Έμεινε να τον κοιτάζει ακίνητη, αμίλητη κι ανέκφραστη. Στα μάτια της όμως, αστραποβολούσαν ο ενθουσιασμός και η αναπόφευκτη περιέργεια. Ήθελε να τον ξυπνήσει και να τον παρατηρεί συνεχώς. Δεν ήξερε όμως πώς να τον συνεφέρει...

Δεν χρειάστηκε, τελικά, να κάνει τίποτα γιατί ο άγνωστος άρχισε να βήχει και να φτύνει συνεχώς θαλασσινό νερό.

Τότε ήταν που η άκρη του ματιού της έπιασε τη Μύρινα να τους παρακολουθεί κρυμμένη σε ένα δέντρο. Με το που κατάλαβε ότι την είχε δει, κατέβηκε από το κλαδί που είχε σκαρφαλώσει κι έτρεξε προς την πόλη της Θεμίσκυρας, γραμμή για το παλάτι της Ιππολύτης.

Ας είναι. Είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω τη μητέρα μου. Δεν τη φοβάμαι. Όχι πια.

Ο άνδρας ακόμα έβηχε. Όταν σύντομα σταμάτησε, άνοιξε τα μάτια του εντελώς. Δυο καταπράσινα σμαράγδια κοιτούσαν τα δικά της ζαφείρια με την ίδια περιέργεια και έκπληξη που κι εκείνη τον κοιτούσε προ ολίγου.

"Είσαι άνδρας," αναφώνησε ντροπαλά η Diana, χωρίς να ξέρει τι άλλο να πει. Κανένας δεν την είχε προετοιμάσει για μια τέτοια συνάντηση και δε γνώριζε πώς να φερθεί ούτε πώς να αντιδράσει.

"Ναι," απάντησε αυτός με μια φωνή μπερδεμένη και ξαφνιασμένη. "Εννοώ... Δε μου φαίνεται;"

Άθελα της, η Diana χαμογέλασε, φανερά ψυχαγωγημένη από το παιγνιώδες σχόλιο του αγνώστου άνδρα.

"Τι είναι εδώ;" Ρώτησε ο ξένος.

"Το νησί της Θεμίσκυρας,"του απάντησε ειλικρινά η πριγκίπισσα Diana.

Της φαινόταν ξεκαρδιστικά γελοίο ολόκληρο το σκηνικό. Η ίδια ήταν σχεδόν πέντε χιλιάδων χρονών, αρχαιότερη κι από τον χρόνο, νεότερη κι ομορφότερη από πολλές γυναίκες, κι όμως έμοιαζε σαν κοριτσάκι καθώς περιεργαζόταν τα χαρακτηριστικά του. Ο ίδιος δεν πρέπει να ήταν πάνω από τριάντα πέντε χρονών. Πυκνά, ξανθά μαλλιά ξεχύνονταν στο κεφάλι του με ελάχιστες γκρίζες τρίχες στους κροτάφους και στο ελάχιστο γένι στο πηγούνι του. Το δέρμα του ηλιοκαμένο από την πολλή έκθεση στον ήλιο, όχι φυσικά. Το φυσικό του δέρμα ήταν κάτασπρο, μπορούσε να το δει στο ακάλυπτο χέρι κάτω από τα γάντια του.

"Ποιος είσαι;"

"Δεν μπορώ να σου πω."

Το γεγονός ότι κωλύονταν να της πει το όνομά του την είχε παραξενεύει ιδιαίτερα.

"Γιατί; Αν θες θα σου πω εγώ."

"Πολύ θα το ήθελα να μάθω πώς σε λένε αλλά μπορούμε να τα αφήσουμε αυτά για αργότερα. Τώρα πρέπει να τρέξουμε."

"Να τρέξουμε;" Απόρησε η Diana. "Μα για ποιον λόγο να τρέξουμε;"

"Με κυνηγούν," αποκρίθηκε ο άγνωστος κι έδειξε προς τη θάλασσα.

"Ποιοι;"

"Οι εχθροί," απάντησε στεγνά αυτός κι εκείνη την ώρα μια βάρκα γεμάτη στρατιώτες έκανε την εμφάνιση της πάνω στα καταγάλανα νερά.

Και πολλές άλλες ακολούθησαν.

<><><><><><><><>

Ναι, το ξέρω είναι λιλιπούτειο κεφάλαιο αλλά το υπόλοιπο χάθηκε και πρέπει να το ξαναγράψω.

Τα λέμε την επόμενη ΤΕΤΑΡΤΗ!