Diamante reached a boiling point with Paolina's constant frowning due to Red's persistent phone call avoidance. In a fit of anger, Paolina even tore up Red's photo.

"Could you please stop? Your behavior is causing me a headache. Please take a moment to calm down and sit down," Diamante pleaded, her voice tinged with frustration.

Paolina, visibly agitated, paced back and forth in the room, her emotions running high. She had been trying to reach Red through multiple phone calls, but her sister remained unresponsive. "How can I calm down if your ungrateful sister won't answer my calls?" Paolina's voice echoed with exasperation as she shouted into her cellphone, feeling increasingly frustrated.

Observing the tense situation, Diamante let out a deep sigh as she carefully picked up the torn photo of Red. Piece by piece, she painstakingly put the photo back together, her expression a mix of concern and disappointment. She shook her head in disbelief, glancing at her mother, who seemed lost in her own thoughts.

"She won't answer your calls if you keep calling her. If you want to avoid being blocked, stop this nonsense," Diamante advised sternly, trying to diffuse the escalating tension.

"Listen up! I've had it with your disrespectful behavior. You will be quiet and show some respect. If you continue to act out, there will be consequences," Paolina's voice was filled with authority and frustration as she laid down the rules.

"You keep making threats, yet you haven't followed through with any of them," Diamante pointed out, her tone reflecting a mix of concern and frustration.

"I suggest you stay out of this matter," Paolina retorted, her tone sharp and commanding.

"It's fortunate that Adona isn't here now, otherwise she would have had an evil mother like you," Diamante's words stung, and in a moment of anger, she was slapped by Paolina.

"Don't ever involve my daughter's name in this!" Paolina's voice rose in anger as she defended her daughter's honor.

"Adona is dead, mamma! Why don't you just move on? Red and I are here, mamma. Did you take us from our families to use for your business and luxuries? Red and I? We valued you; we followed your every command not because we owe you but because we love you—what's hard to understand? You force Red to marry Yezh; she dumped him because he beats her—What? Were you surprised? You don't listen to him; we tried to tell you—I tried telling you. The executives and producers and other idiots around me sexually offended me, but what did you say? It's foolish?! Foolish because they help a lot in popularity? It's messed up," Diamante poured out her grievances, her emotions raw and unfiltered.

Unable to contain her emotions any longer, Diamante left the house, her heart heavy with unresolved issues. She couldn't deny the privileges she received as an adopted child, but the absence of the maternal love she longed for weighed heavily on her.

Paolina was left behind, seemingly rooted to the spot, processing the events that unfolded. Whether she denied it or not, the truth was that she was hurt. She had grown to care for Diamante and Red. Since Diamante learned to walk and talk, she had been under her care, nurtured as if she were her own child. However, as Diamante grew older, Paolina admitted that she had not given the child the attention she needed, causing a rift between them.

Paolina glanced at the picture that Diamante had fixed and studied it carefully. A smile crept onto her face as a memory resurfaced in her mind.

...

Paolina was reading the newspaper in the garden when she noticed the shadows of two people, prompting her to look up. It was Diamante and behind her was Red, looking embarrassed.

"Mamma... Red vuole darti qualcosa," Diamante spoke, breaking the silence.

(Mom... Red wants to give you something)

Red looked at Diamante and nodded.

"What is it?" Paolina inquired.

Red presented the paper with a portrait of Paolina.

"She made it," Diamante explained.

"Really? You drew this?" Paolina asked, to which Red nodded.

"Y... Yes, uhm Grazie per essere stato gentile con me," Red expressed gratefully.

(Thank you for being kind to me)

"Non è niente... avevo intenzione di andare a fare shopping, voi ragazze volete unirvi?" Paolina offered, suggesting a shopping trip.
(It's nothing... I was planning to go shopping, do you girls want to join?)

The two exchanged glances and nodded with smiles on their faces.

...

Paolina smiled, wiping away a tear. She also took the paper given by Red from the drawer and looked at it. She missed the past, but it was difficult to bring everything back. Until now, Diamante's words from earlier echoed in her mind; she truly had no idea about all that had been happening because she genuinely never listened to the complaints of the two towards her, and she hated herself for that.

-------------------------------------

"Tama na 'yan, baka mapuno na yang camera mo sa kaka-picture," tinakpan ni Red gamit ng kamay yung camera na hawak ni Gio, kaya pilit naman itong tinatanggal ng binata.

Kanina pa niya kinukuhanan ng litrato si Red. Bawat galaw, bawat anggulo kinukuhanan niya.

"Ang ganda kasi ng view," sabi ni Gio.

"View tapos sa akin nakatutok?" pambubuking sakanya ni Red, kaya napakamot nalang sya ng ulo, kaya natawa din ang dalaga.

"Syempre, I love the view," sagot ni Gio.

"Tigil-tigilan mo ako sa ganyan mo, Mr. Giovanni," bwelta ni Red nang biglang mag-ring ang cellphone nya.

"Bakit hindi mo sagutin, baka importante yan, kanina pa tawag ng tawag eh... Hihintayin kita dito," sabi ni Giovanni, kaya nginitian naman sya ni Red at nag-excuse muna para sagutin ang tawag. Habang umupo si Gio sa bench at kumuha ng mga litrato sa paligid. Nangunguha rin siya ng mga picture ng mga bata gamit ang camera niya, at napapangiti naman siya sa mga batang kinukuhanan niya ng picture. May isang batang lumapit sakanya.

Lumipas ang ilang minuto, binalikan sya ni Red pero walang bakas ni Giovanni sa paligid ng parke. Sinubukan nyang tawagan si Gio, ngunit hindi ito sumasagot. Naka ilang tawag na rin sya at naghintay ng ilang oras, ngunit wala pa ring tanda ni Gio. Kaya napagpasyahan nya na mag-taxi pauwi, dahil hindi nya dinala ang kotse nya at ang kotse ni Gio ang gamit nila.

...

Habang nakasakay siya ng taxi, hindi niya maiwasang mag-alala at the same time di rin niya maiwasang magalit dahil sa nangyari at ginawa sakanya ni Giovanni.

"Excuse me Ms, dito nalang po ba kayo?" tanong ng driver nang mapalingon siya rito, at mukha ni Hernan ang nakita niya. Parang sinabuyan siya ng malamig na tubig, at nang mapalingon siya sa paligid niya, puno ng puno at masyadong madilim para makita ang daan.

Hindi niya maigalaw ang katawan niya, hindi siya makatayo, at hindi rin siya makapagsalita. Kaya grabe ang kaba sa dibdib niya nang biglang bumaba ang driver at nilapitan siya sa likuran ng kotse. Dun niya nakita ng malapitan ang mukha ng taxi driver; may butas ang noo nito at dumudugo pa, madumi at puno ng putik.

...

Nakaramdam siya ng konting yugyog at nagising na nasa taxi pa rin at nasa harapan ng kumpanya niya.

"Ayos lang po ba kayo Ma'am?" tanong ng taxi driver sa kanya, kaya tumango naman siya at bumaba pagkatapos magbayad.

She is feeling confused about the situation and finding it hard to distinguish between reality and illusion. She attempted to contact her sister, who works at Lyxeeries, and Gio is the supposed CEO of Lyxeeries, but unfortunately, she did not receive a response.

Red marched into the grand entrance of the R Empire building, her face contorted into a fierce expression of anger and determination. The hallway was eerily silent as she made her way past rows of cubicles, each occupied by employees who seemed to be avoiding her gaze. The usual sounds of friendly greetings, jokes, and compliments were conspicuously absent, and the only thing that could be heard was the sound of her high-heeled shoes clicking against the polished marble floor. It was clear that something was bothering her, and her coworkers knew better than to get in her way. They watched her pass by with baited breath, waiting for her to disappear behind the doors of the corner office.

"Hi Red! Late ka?" napalingon ang lahat at nagulat sa ginawa ni Hailey; agad din naman syang sinuway ni Scale pero nakatingin na si Red sakanya kaya natahimik nalang ang iba.

"Seryoso mo naman, umagang umaga naka simangot ka," wika ulit ni Hailey nang sikuhin sya ni Scale, kaya naparay sya. Walang emosyong nakatitig si Red sakanya at nalipat naman ang titig na yun kay Scale.

"I want my coffee, ikaw ang gumawa wag na wag mong ipagawa sa iba. Bago mo dalhin sa akin siguraduhin mong nasa loob ako, if wala ako dun wag na wag mo iiwanan sa table ko o kahit saan. I don't want to repeat the same accident twice," utos ni Red, kaya tumango naman si Scale.

"Ms. Red, is it hot or cold?" pilyang saad ni Scale, pero tinitigan lang sya ng matalim ni Red.

"Did you hear me say 'iced coffee'?" supladang saad ni Red.

"Sabi ko nga po hot. I'll go get it now," saad ni Scale at pilit nginitian si Red.

Napairap si Red at binalik ang titig nya kay Hailey. "Ikaw umuwi ka na hinahanap ka na ng tatay mo kung saan saan ka nag susuhot," wika ni Red at umalis sa harapan ng dalawa.

Sasagot pa sana si Hailey nang takpan ni Scale ang bibig nya. "Wag ka nang sumagot," saad ni Scale.

"Bat ba? Takot kayo sakanya? Akala ko ba tropa tropa," nagtatakang tanong ni Hailey.

"Tropa tropa nga, kung maganda yung mood nya, pag hindi sya galit, pero kapag galit sya walang kumakausap sa kanya at baka kung ano masabi nya, sya na mismo nagsabi saamin nun saamin," paliwanag ni Scale. Gumawa ng kape si Scale habang nakabuntot naman sakanya si Hailey.

"Eh lagi namang galit yun eh sa camera lang nakangiti," inis na sagot ni Hailey.

"Alam mo ba yung gumagawa ka ng wall sa paligid mo para hindi ka na masaktan ever again?" tanong ni Scale, kaya nakunot naman ang noo ni Hailey. "Well, gumawa sya ng pader para hindi na sya masaktan ulit. If you are fortunate enough to break through that wall, then congratulations," dagdag pa ni Scale.

"Paano mo naman nasabi yun? Paano mo malalaman?" tanong ulit ni Hailey, at nginitian sya ni Scale.

"Interested much?" tanong ni Scale, kaya napakamot ng ulo ang dalaga.

"Syempre, pinsan nya ako and she's one of my fave. My role model kaya interested ako kahit galit ako sakanya," sagot naman ni Hailey.

"She might hate me for saying all of this to you but you have a point, well, kung close na sya sayo, and she laughs at your jokes she laughs with you yun lang basta close kayo," paliwanag ni Scale.

"Eh si Blue? Napansin ko kasing hindi sila medyo close nasa labas ba sya ng wall or sa loob?" bahagyang natigilan si Scale sa tanong ni Hailey at hinarap ang dalaga.

"Ms. Red and Ms. Blue are not close, as Blue is the reason for Red's wall," paliwanag ulit ni Scale.

"Does her sister, Blue, cause her pain?" Tanong ni Hailey at gumango naman si Scale, sama ng pagbuntong hininga nilang dalawa. "Wag mong ikukwento yan sa school mo kung ayaw mong gawin ka nyang malaking isaw," pagpapaalala ni Scale sakanya.

-----------------------------------

Sa isang psychiatric hospital, isang walang sayad na kriminal ang patuloy sa pagpapanggap para hindi lang siya maikulong ng kapulisan, at ang inaakala niyang madaling pagpapanggap ay humantong sa rurok ng kahirapan.

"Ano ba, bitiwan mo nga! Akin 'to!" Galit na saad ni Vien at inagaw sa isang balik ang panyo na binigay sakanya ng kapatid. "Baliw!" Sigaw niya pa.

"Ikaw baliw, ako hindi baliw!" Sigaw pabalik sakanya ng baliw na umaagaw sa panyo niya.

"Baliw, baliw, baliw!" Panunukso pa ni Vien kaya tumigil na ang baliw sa pag-agaw ng panyo niya, ngunit nang inakala niyang tapos na ang pag-aaway ng baliw sakanya, bigla na lang siyang napukpok sa noo ng isang kutsyara, kaya bahagya siyang nasugatan. Tinawanan lang siya ng baliw matapos siyang pukpukin sa noo, kaya pinatulan niya ang baliw na nanakit sa kanya, at nauwi sila sa sakitan na ginaya rin ng ibang baliw sa paligid nila, kaya naging riot ng mga baliw ang nangyari sa loob ng isang psychiatric hospital.

...

"Kuya naman eh, bakit ka ba kasi nakipag-away alam mo namang baliw yun," hindi makapaniwalang saad ni Violet sa kuya niya. Naabutan kasi niya si Vien na may mga bandage sa mukha nung dinala niya ito sa psychiatric hospital.

"Nakakainis eh, mga baliw," inis na wika ni Vien kaya napabuntong-hininga si Violet.

"Malamang, psychiatric hospital 'to, syempre maraming baliw dito. Huwag kang mag-alala ilalabas kita dito, hindi nga lang ngayon kaya galing-galingan mo yang pagpapanggap mo," bulong sa kanya ni Violet. "Patay na si Kuya Kelvin at Kuya Gearn," dagdag pa ni Violet na ikinagulat ni Vien.

"Bakit? Pinatay sila ni Yezh? Kumanta ba?" Nagtatakang tanong ni Vien, pero umiling lang si Violet.

"Pinatay sila nung Inang Rosas," sagot ni Violet.

"Inang Rosas?" Tanong ni Vien dahil ngayon niya lang din narinig ang pangalang iyon. Tinanguan siya ni Violet at pasimpleng ipinakita sa kanya ang cellphone kung saan nakalagay ang mga nakalap niyang impormasyon tungkol kay Inang Rosas.

Habang patuloy sa pagtingin sa impormasyon si Vien tungkol kay Inang Rosas, pasimple namang nagkukwento si Violet sa kanya.

"Leader siya ng grupong The Thorns, hindi sila ganun ka popular kaya walang masyadong lumalabas kapag hinahanap sila sa internet, kaya hindi rin ma-search ang pangalang Inang Rosas dahil pinangalanan siya ng mga tao bilang si Red Gold Mask nung unknown pa siya at nanghuhunting ng mga lalaking mapang-agrabyado at iba pang masamang gawain, lalo na ang mga rapist," kwento ni Violet.

"Edi delikado na si Cleove nyan, gago pa yun sa gago," natatawang saad ni Vien at ibinalik kay Violet ang cellphone.

"Hayaan mo sila, mga traydor sila dapat lang sa kanila 'yun," punong-puno ng pagkayamot ang boses ni Violet.

-----------------------------------

Alas singko ng hapon, lumabas si Red ng kumpanya kasama ang tatlong alipores niya na may hawak na bata sa kamay. Itataboy na sana nila si Mina nang pigilan sila ni Red. Umupo si Red para magkasing-taas sila ng bata.

"Hi, what's your name?" Tanong ni Red sa bata. "Mina Lee po," sagot ng bata sakanya, at nawala ang ngiti niya nang madinig niya ang apelyido ng bata.

"You're so pretty po, can you be my mama?" Saad ni Mina at nginitian ulit sya ni Red saka inayos ang buhok ng bata.

"Mina, hindi ako ang mommy mo. Nasaan ba ang mommy at daddy mo? Bakit nandito ka mag-isa?" Tanong ni Red sa bata.

"Punta po kami ni daddy sa mall, tapos nawala po sya kasi takbo po ako sa ice cream, then I don't see him na, wala po akong mama," sagot ng bata, kaya para namang sinaksak ang puso ni Red sa sinabi ng bata.

"Bumitiw ka sa hawak ng daddy mo?" Tanong ulit ni Red, at tumango naman ang bata. "Bad yun ha, wag kang bibitaw sa daddy mo kapag nasa labas kayo kasi mawawala ka, gaya ngayon baka nag-aalala na ang daddy mo sayo," dagdag pa ni Red, kaya napanguso at napayuko si Mina. Natuwa naman sila sa kakyutan ng bata.

"Hahanapin natin ang daddy mo, okay? Pero first kakain muna tayo sa labas, saan mo gusto?" Tanong ni Red, kaya lumiwanag naman ang mukha ng bata at parang nagningning ang mga mata.

"Jollibee!" masayang sigaw ng bata na nakataas pa ang kamay, kaya natawa sila. Binuhat ni Red ang bata saka hinarap sila si Scale. "What's your daddy's name para ma-contact natin sya?" Tanong ni Red sa bata.

"Lee Jung po," sagot naman ni Mina.

"Scale, contact Lee Jung. Sabihin mo nasa atin si Mina, dun nalang sya sa Jollibee pumunta," saad ni Red, at tumango naman si Scale, kaya pumunta na sila sa Jollibee.

Matapos bilhan ni Red ng pagkain at ng mga Jolly Kiddie Meals ang bata, naglaro muna sila ng mabilisan habang naghihintay sa pagdating ng tatay ni Mina.

...

On their way home matapos nila maibalik si Mina sa tatay nito, ay hindi nila maiwasang mag-asaran, lalo na si Desa na nagmamaneho.

"Paano kaya kung si Jung yung sinagot mo, noh, ikaw talaga ang magiging mommy ni Mina," pang-aasar ni Scale kay Red.

"Ako nanaman ang nakita nyo, tigilan nyo nga ako," inis na sagot ni Red, kaya natawa naman ang tatlo. "Aba! Patawa-tawa nga lang yung isa dyan oh. Paano kaya kung kayo pa rin ni Jung, tapos yung pangalan mo Desa Lee," pang-aasar naman ni Scale, kaya napahinto sa pagtawa si Desa.

"Sayang, noh," wika ni Sorpia, sumang-ayon naman si Scale.

"Tigilan nyo na nga si Desa, may Severo na yan. May singsing na nga eh, ang cute ni Mina," saad naman ni Red.

"Mag-anak ka na kasi," wika ni Scale, kaya nabatukan sya ni Red.

"Anong mag-anak na eh, wala pa nga akong asawa," saad ni Red matapos nyang batukan si Scale.

"Edi pakasalan mo na si Karl," biglaang sagot ni Scale, kaya hindi kaagad nakasagot si Red at pinamulahan ng pisngi.

"Uy, kinikilig," tukso ng tatlo sa kanya, kaya napatakip siya ng mukha.

"Etong dalawang 'to, kung matukso kami ni Red, parang hindi kayo nagkaaminan ah," prangkang wika ni Desa, kaya agad namang kumontra si Scale at Sorpia.

"Magmaneho ka nalang dyan, ang ingay mo," saad ni Scale. "Oo, nga, wag mong galitin ang lovidove ko," dagdag pa ni Sorpia na may kasamang panunukso, kaya natawa sila nang biglang humiyaw si Scale at sinampal-sampal ang braso ni Sorpia.

-----------------------------------

Kinagabihan, sinubukan ni Red na aliwin ang sarili gamit ang mga social media platforms, ngunit hindi pa rin mawala sa kanyang alaala ang mga sinabi ni Karl sakanya.

Later on, she found herself knocking on Blue's room, but no one opened the door, kaya naisip niya baka hindi pa ito nakauwi, kaya hihintayin nalang niya sa harap ng pinto. Inaliw niya ang sarili sa panonood ng mga isda, pagpipinta sa pader, pagbibilang hanggang 100 gamit ang iba't ibang lenggwahe, hanggang sa dapuan siya ng antok at nakatulog sa tabi ng pintuan ni Blue na nakaupo sa sahig at nakasandal sa pader, may mga mantya siya ng mga pintura.

Hindi rin naman nagtagal, dumating din si Blue at nagulat nalang siya sa naabutan, may pusa sa pader at may lion na natutulog sa baba nito. Puno ng pintura ang katawan at mukha ni Red na para bang ginawa niyang papel ang balat, kaya napa-iling nalang si Blue, bahagya niyang niyugyog ang kapatid, kaya unti-unti naman itong nagising.

"Bakit ngayon ka lang," inaantok nyang panenermon.

"Ikaw bakit puno ka ng pintura sa muka," pabalik na tanong ni Blue sakanya, kaya napairap sya.

"Bad ka lagi mo akong pinapahintay. Hmpk, bahala ka nga dyan," naiinis na wika ni Red saka tumayo at pumasok sa sariling kwarto nya na ikinatawa ng kapatid nya.

Kinaumagahan, parang nabasang sisiw si Red na bumaba para mag-almusal, nakasuot ng overall na lion pajama at may hood pang may disenyong mga fur. Natauhan nalang sya nang pag-upo niya, nasa harap nya mismo si Karl, unti-unti nanlaki ang mata nya at napahiyaw, kaya nagulat naman ang lahat sakanya.

"What are you doing here?!" Gulat na tanong ni Red kay Karl.

"Bakit bawal ba, wala namang nakalagay na bawal ako dito," pamimilosopo ni Karl, kaya mas nabwisit pa sakanya si Red.

"Sasamahan ka daw ni Karl sa event mo today since may sakit si Scale ngayon," paliwanag ni Ella, kaya nagtaka naman si Red.

"Wala namang sakit–" sambit ni Red, pero naputol ito nang pasimpleng umubo si Scale, at paglingon sakanya ni Red, she snickered.

"No choice ka po Ms. Red," tukso pa ni Karl.

"I hate you all, pinagtutulungan nyo ako," saad ni Red at nagmartsya paakyat ng hagdan. Nang nangangalahati na sya ng pag-akyat, nilingon nya si Karl na nginisihan lang sya, kaya tiningnan sya ng masama ni Red at inirapan bago magpatuloy sa pag-akyat.

—♡—