P.o.v Lyssa

Ik rol om in het bed en grom geïrriteerd, voorzichtig probeer ik overeind te gaan zitten. Ik gooi mijn benen over de bedrand en ga recht zitten, ik pak de bedrand vast en duw mezelf omhoog. Beneden hoor ik de andere druk een gesprek voeren, ik kijk om me heen of ik via een andere route naar buiten kan komen. Mijn blik valt op het raam en ik maak het zo zacht mogelijk open; ik kijk naar beneden en zucht geërgerd omdat het best wel hoog is. Ik klim door het raam en laat mijn benen over de rand hangen, voorzichtig laat ik mezelf naar beneden zakken zodat ik alleen nog met mijn handen het raamkozijn vasthoudt. Ik kijk naar beneden en schat de hoogte in voordat ik loslaat, met een doffe plof val ik op de grond, snel ren ik naar de bosrand. Ik probeer te transformeren maar het doet verschrikkelijk veel pijn, ik grom gefrustreerd als het me niet lukt en kijk boos naar de lucht. "WAAROM MOET DIT!!!" roep ik kwaad en ik ril van de woede die opeens in me opborrelt, ik grom en loop terug naar het huis omdat ik niet als wolf terug kan rennen duurt dit wel iets langer dan normaal. Ik druk op de deurbel en houdt die ingedrukt, ik hoor iemand naar de deur sloffen terwijl die wat vloek woorden mompelt en ik rol met mijn ogen door al dat gemompel. De deur gaat open en Acallia kijkt me met grote ogen aan, "Je hoort in bed te liggen." zucht ze en ik grom terwijl ik haar opzij duw en naar binnen loop. De meeste zijn nu ook wakker en ze zijn al bezig met het bespreken van de technieken, "Begin maar gewoon zonder mij. Tuurlijk joh." grom ik en ik slof naar de keuken terwijl de andere me naar kijken. Ik pak een glas uit een van de kastjes en schenk water in, ik neem een slok en zet het glas op het aanrecht en dat is maar goed ook. Ik wordt bij mijn schouders vastgepakt en ruw omgedraaid, ik kijk nors naar Zayn en grom geïrriteerd "Laat me los." zeg ik. Ik staar hem kwaad aan en zucht als ik doorheb dat dat niet gaat gebeuren, "Je had gewond kunnen raken." gromt hij terwijl zijn ogen langzaam donkerder kleuren. "Dat is niet gebeurt!!!" zucht ik, "Het had kunnen gebeuren." zegt hij en ik rol met mijn ogen. "Je weet dat me dat niks boeit toch?" vraag ik geërgerd en hij gromt iets dat ik niet helemaal kan verstaan, ik staar hem woedend aan en hij staart woedend terug. Onze gezichten zijn een paar centimeter van elkaar verwijderd, "Mag ik nog verder drinken of gaan we hier zo blijven staan?" vraag ik sarcastisch en hij zet een stap achteruit. Ik draai me om en pak mijn glas drinken, ik loop met een bocht om hem heen en gun hem geen blik waardig. 

In de woonkamer valt het stil als ik binnenloop en ik kijk ze een voor een geïrriteerd aan, "Ga maar gewoon verder zonder mij want ik ben boven." grom ik en ik stamp de trap op naar boven waar ik mijn kamer binnen ga en op de bank plof en een zak chips van de tafel gris (mijn middageten want blijkbaar heb ik de hele morgen geslapen). Ik zet de tv aan en klik wat door de verschillende zenders, ik grom als er niks leuks op de tv is en zet hem maar weer uit. Ik staar wat naar het tv-scherm dat nu uitstaat en zucht als er op mijn deur wordt geklopt, langzaam sta ik op en slof ik naar de deur om die open te gaan maken. Ik duw de deurklink naar beneden en trek de deur langzaam open waardoor Zayn te voorschijn komt, "Wat moet je?!" zeg ik bits en hij rolt met zijn ogen. "Ik maakte me gewoon zorgen om je." zegt hij en hij kijkt me even recht aan maar wendt dan zijn blik af, "Waarom maakt iedereen zich steeds zorgen?! IK BEN GEEN KLEIN KIND MEER!" zeg ik geërgerd. "Nee maar je moet wel voorzichtig doen." zegt Zayn streng en ik kijk hem strak aan, "Jij bepaalt niet wat ik moet doen! Dus laat me er langs." grom ik maar hij schud zijn hoofd "Dan ga je rare dingen doen." zegt hij. "LAAT ME ER LANGS!" zeg ik woedend en ik duw hem hard aan de kant, ik storm de trap af naar beneden en de andere kijken geschrokken om als ik naar de voordeur stamp. Ik gooi de deur open en ren richting het bos; ik begin sneller te rennen en verdwijn in de schaduwen van het bos. Het begint te regenen en ik ben al snel helemaal doorweekt, het wordt langzaam kouder en ik sla mijn armen over elkaar en wrijf mezelf een beetje warm. 

P.o.v Zayn

Ze is nu al zeker 2 uur weg en van de andere mocht ik niet achter haar aan, maar ik maak me ontzettend veel zorgen om haar. Ik loop naar de voordeur en zonder iets te zeggen of te luisteren naar hun protest loop ik naar buiten, de regen drupt op mijn lichaam en een rilling gaat door me heen. Ik begin in een stevige pas naar de bosrand te lopen terwijl de regen me helemaal doorweekt; ik zie haar nergens en dat baart me grote zorgen. Ik loop over de modderige grond en hoor opeens in de verte een zachte schreeuw, snel loop ik in die richting en begin terug te roepen. "LYSSA!" roep ik en luister aandachtig, "Zayn?!" klinkt het vanuit de verte en ik begin er heen te rennen. Ik stop en zie een paar meter voor me Lyssa ineengedoken op de grond zitten, ze huilt en het doet me echt ontzettend veel pijn om haar zo te zien. Ik ga op mijn hurken naast haar zitten en strijk een haarlok achter haar oor zodat ik haar gezicht kan zien, "Gaat het?" vraag ik bezorgd en ze schud haar hoofd. Voorzichtig help ik haar opstaan en veeg ik een traan van haar wang; ik pak haar handen vast die ijskoud zijn en wrijf er overheen om ze warm te krijgen. Ze rilt en snel trek ik mijn vest uit die ik over haar schouders hang, "Bedankt." fluistert ze en ik knik als antwoord. Ik wil haar handen weer vast pakken maar op het moment dat ze elkaar raken trekt ze ze terug een ik kijk haar verbaasd aan, voorzichtig sla ik mijn arm om haar schouders en samen lopen we richting ons pack-huis. Ik kijk haar even aan en ze glimlacht kleintjes naar me, opeens wordt mijn hele lichaam over spoelt door een warm gevoel en kijk ik haar recht aan.

Ze knippert met haar prachtige ogen en ik ben even betoverd, als bij toverslag buig ik me naar haar toe en ze staat het toe. Ik leg mijn arm om haar middel en trek haar voorzichtig naar me toe wat ze tot mijn verbazing ook toestaat, ze sluit haar ogen en ik sluit die van mij. Onze lippen raken elkaar voorzichtig en een explosie van gevoelens gaat door mijn hele lichaam. Langzaam trek ik terug en kijk ik haar aan, ze glimlacht maar het lijkt net alsof er even iets van verdriet door haar ogen schiet. Ik trek haar naar me toe en zo lopen we terug naar ons huis zonder dat we iets tegen elkaar zeggen, het lijkt zo raar om werkelijk te kunnen zijn. Ik maak de deur open en zonder iets te zeggen loopt Lyssa naar binnen en gaat meteen naar haar kamer, ik kijk haar verbaasd na en de andere kijken me vragend aan. Ik haal mijn schouders op en besluit om achter haar aan te gaan, ik loop rustig de trap op en als ik voor haar kamerdeur sta klop ik zachtjes aan. Ze opent de deur en ik kijk haar vragend aan, "Wat is er?" vraag ik bezorgd "Het ene moment kussen we en het andere moment ben je net een gesloten boek." zeg ik en ze mompelt iets. "Er is niks." mompelt ze en ik kijk haar verbaasd aan, "Vindt je die zoen niks dan?" vraag ik en ze kijkt me zonder enige emotie aan "Kunnen we dat gewoon vergeten?" vraagt ze en ik schud hevig mijn hoofd. "Nee, ik kan zoiets niet zomaar vergeten omdat jij dat wilt." zeg ik en ze gromt "Vergeet het gewoon en doe alsof er niks is gebeurt." gromt ze kwaad. "Ik voelde iets op dat moment en ik weet zeker dat jij dat ook voelde." zeg ik met een stem vol hoop, "Ik voelde niks! Ben je nu blij?!" vraagt ze nors en ik kijk haar met grote ogen aan. "EN NU OPHOEPELEN! Vergeet vandaag maar gewoon helemaal." zegt ze waarna ze de deur dicht gooit en ik blijf verbaasd staan. 

P.o.v Lyssa

Ik gooi de deur dicht en ik zweer het je, ik heb nog nooit moeten huilen in mijn leven maar nu is dat toch even anders. Met mijn rug tegen de deur ga ik zitten terwijl de tranen over mijn wangen stromen, ik ben boos op me zelf, ik ben boos op Zayn, ik ben boos op mijn actie en ik ben al helemaal kwaad omdat ik nu zit te janken.

Had hij me maar nooit gezoend, dat was het beste voor ons beide. Want nu breekt zijn hart maar ook het mijne... 

Ik laat de tranen gewoon over mijn wangen rollen en op mijn kleren vallen want dit is nou een moment waarop ik het toesta om te huilen. Ik wil niet zwak zijn maar diep van binnen ben ik nog steeds de oude, kleine Lyssa van vroeger. De Lyssa die van iedereen hield, die emotie's toonde, die van Zayn zou hebben gehouden maar ik ben door de jaren veranderd en ik kan een relatie er op dit moment niet bij hebben. Ik weet heel goed wat ik voelde bij die kus maar ik probeer het zo ver mogelijk buiten te sluiten, ik weet verdomde goed dat diep van binnen mijn weggestopte gevoelens willen dat ik nu naar Zayn ga en bij hem blijf voor altijd maar ik kan het niet. Ik kan niet gelukkig zijn, ik zal hem alleen maar meer pijn doen dus dit is het beste voor ons beide...

Ik sluit mijn emotie's buiten en slof naar mijn bed, ik kruip onder de heerlijk warme lakens en sluit mijn ogen waarna ik in een droomloze slaap val.

De volgende morgen wordt er op mijn deur geklopt, "Ontbijten!" roept Maliha en ik ga rechtop zitten. Snel doe ik een trui met joggingbroek aan en slof ik naar de deur van mijn kamer; ik maak de deur open en tot mijn opluchting staat er niemand op me te wachten. Ik strompel de trap af en slof de keuken in waar ik aan de tafel plaats neem, ik pak een broodje en meteen vallen alle gesprekken stil waarna iedereens blik op mij wordt gericht. "Wat?!" vraag ik bits en de andere kijken snel weg terwijl ze doorgaan met hun ontbijt, Zayn en ik zeggen geen woord tegen iemand "Wat is er nou tussen jullie?" vraagt Katana en ik haal mijn schouders op terwijl ik naar mijn bord blijf kijken. Zayn kijkt de andere een voor een aan en gaat dan verder met zijn ontbijt terwijl hij mompelt:"Ik heb Lyssa gezoend." meteen zijn alle ogen op mij gericht maar ik blijf naar mijn bord kijken terwijl ik alle emotie's buiten sluit en een blanco-face opzet. 

Soms haat ik mijn leven, maar op dit moment zou ik zelfs dood willen...