Ik mocht terug naar school gaan als ik rustig aan deed. Ik pak mijn tas van de bank en steek Nikki's telefoon erbij. 'Dag mam!' Roep ik nog na voor dat ik naar school vertrek.

Zo snel als ik kan loop ik naar de bushalte. Net voor mijn neus rijdt de bus weg. 'Kom op!' Schreeuw ik uit frustratie. Ik keer terug naar huis en een ga naar binnen.
Ondertussen is het beginnen regenen, waterdruppels die als bakstenen uit de lucht komen vallen. Een diepe zucht verlaat mijn mond. 'Mam, kan jij me brengen?' Vraag ik.
'Oké.' Zegt ze waarna we snel ik de auto stappen.

Ze parkeert ons vlak voor de oprit van school. Ik wil uitstappen maar ze houdt me tegen. 'Doe voorzichtig alsjeblieft.' Ik glimlach zwak terug en geef haar een kus voor ik de schoolpoort instap.
Ik ga opzoek naar Nikki, die op een bankje zit rond te kijken. 'Hye!' Roep ik naar haar. Ze schrikt op en komt naar me toe. 'Sorry dat ik gisteren zomaar wegging.' Zegt ze. 'Geen probleem, en trouwens hier is je telefoon.' Ik pak haar gsm uit mijn tas en overhandig het haar terug. 'Dankje! Ik dacht dat ik hem kwijt was.' Ze omhelst me stevig. Ik laat haar los als ik voel dat iemand ons aanstaart. 'Wat is er?' Ze kijkt me verward aan. 'Ik denk dat iemand ons aanstaart.' Fluister ik in haar oor. Ze begint opmerkelijk achterdochtig rond te kijken. 'Serieus? Zo opvallend hoeft het ook weer niet.' Ze trekt een scheve grijns en grinnikt.
De bel gaat. We wandelen samen de school binnen.
'Tot straks!'
'Byebye.'
Ik ga naar het wiskundelokaal, als ik daar Scott zie staan. Alsof het net gebeurd was, komen de beelden terug in me op. Ik begin licht te panikeren. De klas gaat het lokaal binnen. Uit voorzorg wacht ik nog even voor ik naar binnen ga.
'Neem maar plaats langs Scott,' zegt de leerkracht. Nee, nee, dit mag niet. 'Zijn er geen andere plaatsen?' Vraag ik. Heel de klas staart me aan alsof ik van een andere planeet afkomstig ben. 'Sorry juffrouw, maar we gaan niet ruilen. Leer maar werken met je partner.' Ik zucht. Ik ga naast hem zitten, maar ga zo ver van hem af zitten met mijn stoel als ik kan. Ik slaag mijn wiskunde boek open en begin oefeningen te maken.
Tot nu toe heeft hij nog niks tegen me gezegd, hopen dat het zo blijft. De leerkracht klapt in haar handen en zegt: 'Jullie mogen voor het tweede trimester een groepswedstrijd maken, iets dat te maken heeft met één van de voorbije lessen.'
'Ik verdeel jullie in duo's. Geen gejammer als je niet bij degene zit die je wilt.'
Ik zie veel mensen diep zuchten.
'Oke, het eerste duo is Samantha en Shannon, Sam en Julie,....' Ongeduldig zit ik te wachten tot mijn naam wordt genoemd. 'Quinn en ... Scott.'
Vanbinnen wordt ik woedend. Ik kijk hem aan, en verschiet van een lelijke wond op zijn kaak. 'Geloof me, ik kijk hier ook niet naar uit.' Gromt hij en gaat de klas uit. De les is gedaan en ik ga naar buiten. In de gangen krijg ik meelevende, jaloerse als vuile blikken toegeworpen.

Nikki komt naar me toegelopen. 'Nu, meekomen.' Zeg ze dwingend.
Ik loop achter haar aan. Ze stopt bij een boom op de binnenplaats waar bijna geen mensen komen. 'Ik wou dat ik je kon helpen, maar ik kan er nu eenmaal niet veel aan doen. Ik kan je alleen maar waarschuwen.'
'Wat bedoel je?'
'Scott! Ik bedoel Scott!' Zegt ze. 'Je moet toch een groepswerk maken voor wiskunde?'
'Hoezo weet je dat nu al?' Vraag ik.
'Niet belangrijk, maar zorg ervoor dat je niet in zijn buurt komt. Hij is tot veel dingen in staat.'
'Stop ermee, stop er gewoon mee!' Roep ik boos. Ze kijkt me geschrokken aan.
'Zeg me nu wat er aan de hand is! Ik haat het dat iedereen achterdochtig doet. Zelfs mijn moeder begint al!'
'Ik kan het je niet vertellen.' Zegt ze stil. 'Jawel, je kan het wel.' Nog steeds reageer ik hevig. 'Blijf uit zijn buurt. Hij misbruikt mensen, meisjes. Met zijn knappe uiterlijk doet hij zich voor als de 'perfecte' jongen. Hij kan elk meisje in bed krijgen, elk. En zijn vader heeft nogal veel macht over deze school.' Zegt ze. Ik kijk ongelovig aan. 'En het meisje dat achter hem aanloopt de hele tijd?'
Ze begint zacht te lachen. 'Gewoon een 'speeltje' als de andere. Alleen plakt zij nogal hard aan hem. De andere zijn bang van hem.'
'Hoe weet je dat allemaal?' Vraag ik. Haar blik veranderd als ik haar de vraag stel. Ze wordt stil en antwoord: 'omdat ik er één van ben.'
Ik kijk haar boos aan. 'Wtf! Die klootzak. Hij zal hiervoor boeten!' Zeg ik kwaad. Ik sta recht en wil naar hem toelopen als Nikki mijn arm vastgrijpt. De woede in me is onbeschrijfelijk. 'Laat - me - los.' Grom ik hard. Iets van binnen zegt dat er iets niet klopt. Ze kijkt me geschrokken aan en laat me snel los.
Zo snel als ik kan zoek ik naar Scott. De adrenaline stroomt door mijn aders, maar laat me deze keer niet in de steek. Ik hoor elk blaadje dat op de grond valt, elke geur die je maar kan ruiken, en mijn zicht is enorm scherp. Ik loop de aula binnen en stamp richting hem. Hij schrikt als hij me ziet maar herstelt zich al snel. 'En wat moet jij hier.' Vraagt hij. 'Als jij nog één keer nog maar in de buurt komt van Nikki maak ik je kapot.' Grom ik. Ik zie iedereen ons aanstaren maar let er niet op. Ik voel een pijnscheut in mijn vingers trekken. Mijn nagels worden langer en scherper. Ik staar hem in zijn ogen, maar zie niet meer zijn kastanjebruine ogen. Ze zijn fel geel geworden en gloeien als de zon aan de hemel. Ik verlies mijn controle en geef hem een krab in zijn gezicht. Ik ren de andere kant op, zonder om te kijken. Ik ren het bos in val uitgeput neer. Ik kijk naar mijn handen en zie mijn nagels stilaan terugtrekken. Ik loop naar het meertje verderop en gooi wat water in mijn gezicht. Ik ben vast aan het dromen. Houd ik mezelf voor. Ik spat nog wat water in mijn gezicht en sta terug recht. Ik ga niet terug naar school. Ik moet weten wat er met me aan de hand is. De enige plek waar ik antwoorden zou kunnen vinden is de bibliotheek: in het boek.

Chapter 6 van "reaching out".
Klein ideetje van Huskyzot met het boek. ;)