Ik leg m'n gsm neer en ga richting de keuken. 'Wat gaan we eten?' Hongerig kijk ik naar de pannenkoeken die op tafel staan. 'Niet heel erg uitgebreid, maar er moeten nog wat dingen ingeladen worden.' Zegt ze, terwijl ze de laatste pannenkoek op mijn bord legt. Ze komt mee aan tafel zitten en kijkt me aan. 'Wat?' Vraag ik met een volgepropte mond. 'Ga je me nog vertellen hoe je eerste schooldag was of niet?' 'Goed, denk ik.'
'En? Al nieuwe vrienden gemaakt, ofzo?'
'Ja, Nikki.' Antwoord ik kort. Ze kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan en kijkt naar mijn bord. 'Je hebt al meer als 4 pannenkoeken op; heb je nog niet genoeg?' 'Maak ze dan in het vervolg niet zo lekker, hé.' Ze lacht en begint af te ruimen wanneer ik de laatste op heb.

Ik pak een paar warme sokken uit de kast en plof op bed. Ik trek de lakens over me heen en start Netflix op. Welke serie zou ik kijken? Ik scrol wat door een aantal keuzes en kies uiteindelijk "Teenwolf". Een hele avond binchwatch ik, totdat het besef komt dat ik morgen school heb. Snel klik ik de serie af en ga slapen.

Ik kom op school aan, maar ik kan Nikki nergens vinden. Ik neem mijn gsm en bel haar. Quinn: 'Hye, waar ben je ?'
Nikki: 'Gewoon, op school. Waarom?'
Quinn: 'ik zie je nergens.'
Nikki: 'ik jouw wel.' Zegt ze grinnikend door de telefoon.
Quinn: 'komaan Nikki, zeg gewoon waar je bent.'
'Oke, ik zeg het al.' Zegt een stem achter me. Ik draai me om en zie haar staan. 'Serieus, doe dat nooit meer. Ik schrok me rot!' Zeg ik opgelucht.
Ze lacht en samen gaan we richting biologie.

De leerkracht wilt beginnen, als er op de deur wordt geklopt. 'Binnen!' Zegt hij duidelijk geïriteerd. De deur zwaait open en het "populaire" kliekje komt binnen. 'Sorry dat we u les storen, maar er waren nog wat andere dingen die er tussen zijn gekomen.' Grinnikt hij. Hij kijkt naar het zwart harige meisje achter hem. Ze begint overdreven te giechelen waardoor ik met mijn ogen rol. Nikki trekt een vieze blik maar die verdwijnt al snel wanneer de jongens langs onze bank lopen. Ik concentreer me weer wanneer de leerkracht verder gaat met de les.

"TRINNNGGGG" Weergalmt het door de hal. Ik pak mijn spullen bijeen en wacht aan de deur op Nikki. Samen lopen we naar de aula. 'Zoek jij al een tafel, dan pak haal ik wel de broodjes.'
Ik kijk naar het tafeltje dat zogezegd "verboden" is. Is het zo een speciale tafel? Er zit nog niemand aan, dus kunnen wij er gemakkelijk plaatsnemen. Ik zet mijn rugzak naast me op de bank. Nikki komt met de broodjes aan geklungeld, maar als ze mij ziet zitten vallen ze alletwee op de grond. Ze raapt ze snel op en komt naar mij toegerend. 'Nee, nee, nee,' mompelt ze. 'Ik heb je nog zo gezegd niet hier te gaan zitten.'
'Komaan, dit is niemands bezit, oké?' Nikki begint zenuwachtig met haar voet op de grond te tikken. 'Er zit nog niemand aan dus ga gewoon zitten. En doe niet moeilijk.'
Ze schud hevig haar hoofd: 'Dit wil je niet, Quinn.' Met een geïrriteerde blik kijk ik haar aan. 'Stop met dat geheimzinnig gedoe en vertel het me gewoon, oké!' Zeg ik pist. Iedereen in de aula kijkt ons geschrokken aan. 'Waarom staren ze ons aan?' Fluister ik. Ze wilt antwoorden maar word onderbroken door een jongensstem: 'De regels vergeten?' Ik draai me om en zie hem staan; Zijn bruine haren liggen warrig, maar op ene of andere manier toch perfect. Zijn oceaanblauwe ogen die me aanstaren en me laten verdrinken in zijn blik. Ik zet mijn gedachten opzij en kijk hem geïrriteerd aan. 'Het schoolreglement, ja. Jouw regels, nee, sorry?' Ik schrik een beetje van mijn eigen woorden. Hij kijkt me kwaad aan. 'Als ik jouw was, zou ik die maar snel leren kennen of het wordt niet je beste dag.'
'Is goed, geef maar een lijst dan,' zeg ik. Ik wend mijn blik van hem af en kijk Nikki aan. 'Niet doen' articuleert ze naar me. Hij grijpt me bij mijn arm en kijkt me doordringend aan. 'Ga - weg.' Zegt hij op een dreigende toon. De woede in me word met de seconde groter. 'Neen, zoek een ander plek.' Antwoord ik terug. Hij bijt hard op zijn tanden en ik zie dat zijn ogen donkerder worden. Zijn greep wordt steviger, en het begint pijn tot doen. 'Laat me los, je doet me pijn.' Sis ik. Hij laat me los en duwt me naar achter. Ik beland hard met mijn zij tegen de rand van het tafeltje. Met mijn handen probeer ik de pijn te dempen. Mijn ogen worden vochtig, waardoor mijn zicht vertroebelt. Ik veeg de tranen uit mijn ogen en kijk hem woedend aan. Ik voel de adrenaline naar mijn hersenen stromen, waardoor ik ijl wordt in mijn hoofd. Ik begin wazig te zien, en het laatste wat ik voel is mijn huid die met een klap op de ijskoude vloer terechtkomt.

Nieuw hoofdstuk van "reaching out"!
Ik probeer vanaf nu minstens 2 keer per week te uploaden, maar het zal niet altijd lukken want ik zit nog met school:)

Lore xxx