"I'm walking on sunshine, whoho..."
Met een harde klap op de wekker stopt de muziek. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Ik draai me om en kijk naar de datum. Vandaag is de eerste schooldag.
Moeizaam sla ik de dekens van me af. Ik doe mijn kleerkast open en neem alles wat ik nodig heb.

'Quinn!!! Doe eens door!' Roept m'n moeder. 'Ja ja, ik kom al! Je hoeft niet zo te schreeuwen.'
Ik ren de trap af en smeer rap een broodje. Ik prop het snel naar binnen en grits mijn jas van de kapstok. 'Heb je je lunch mee?' Roept mijn moeder me nog na. Ik kijk op mijn horloge; nog 10 minuten. ' Nee, ik haal wel iets af.' Zeg ik, voor ik de deur achter me sluit. Ik pak mijn fiets uit het fietsenrek en fiets zo snel mogelijk naar school.
Ik kijk nog eens op mijn gsm. Ik weet toch zeker dat ik juist zit, maar de straat loopt hier dood. En op tijd komen zit er vandaag ook niet meer in. Ik ben al een kwartier te laat.

Eindelijk zie ik de school. Ik loop de poort binnen, maar er zijn geen mensen te bekennen. Hoe zou dat toch komen?  Ik ben een halfuur te laat.

Ik ga richting de balie. Een vrouw van middelbare leeftijd zit achter het bureau. 'Sorry dat ik zo laat ben, ik woon hier nog maar net en-'  De vrouw onderbreekt me midden in mijn zin: 'Voor één keer kunnen we het nog wel door de vingers zien. Wat is je naam?' 'Quinn prior' Ze geeft me mijn boeken en kluisjesnummer. 'Waar kan ik mijn kluisje vinden?' 'Gewoon de bordjes volgen.' Zegt ze. Ik glimlach vriendelijk en ga opzoek in dit enorme doolhof.

'216, 217,... Aha, hier is het.' Ik open het kluisje en zet mijn boeken erin. Ik kijk op mijn lessenrooster en zie dat ik de eerste les al gemist heb. Ik besluit daarom om al naar het volgende lokaal te gaan.

De gangen beginnen stilaan terug vol te lopen wanneer de bel gaat. Een groepje komt voor de deur staan. Vast mensen van m'n nieuwe klas. 2 personen vallen hard op. Een zwartharige meisje met een nogal uitdagende kledingstijl, en een bruinharige jongen. Wowi, hij is knap... Waar denk ik aan? Jongens kunnen de pot op. En waarom praat ik tegen mezelf?

Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door het meisje dat is voor me komen staan. 'En wie ben jij?' Vraagt ze, terwijl ze me minachtig aankijkt. ' Euhm, Quinn, ik ben nieuw hier.' 'Blijkbaar.' Zegt ze waarna ze zich omdraait en het lokaal binnenloopt.

'Pak jullie cursus op P. 39.' Zegt de leerkracht. 'We gaan het vandaag hebben over de Franse Revolutie.'
'Wat kunnen dode mensen ons nu leren?' Roept er iemand door de klas. Ik draai me om en zie dat het die "knappe" jongen is. De leerkracht kijkt hem kwaad aan maar gaat dan door met de les.

Er wordt geklopt op de deur. Een meisje met kort blond haar komt binnen.  'Het spijt me dat ik te laat ben, maar er waren wat problemen met mijn fiets.' Zegt ze gehaast. 'Voor één keer kan ik het door de vingers zien.' Zegt hij. 'Bedankt.'Zegt ze. Ze kijkt rond en komt naast mij zitten. 'Jij ben nieuw hier zeker? Ik ben Nikky.' Zegt ze, glimlachend. 'Quinn.' Glimlach ik terug.

'Volgende keer gaan we verder.' Zegt de leerkracht nog voordat de bel gaat. 'Waar is jouw kluisje?' Vraagt Nikky. 'Ik denk die kant...nee, of wacht-' 'Je hebt geen idee waar, hé?' Ik zucht en knik. Ze kijkt op haar gsm. 'Genoeg tijd.' Zegt ze, waarna ze me meetrekt.

'Dit hier is het Fysieka lokaal, daar zijn de jongens en meisjeskleedkamers en de sporthallen zijn buiten. Dat is zowat alles,' Zegt ze, terwijl ze de dingen aanwijst. 'Zullen we anders naar de aula gaan?' Vraagt Nikky. Ik knik.

'Zullen we anders hier zitten?' Vraag ik, wijzend naar een tafeltje. Ze kijkt me verbaasd aan en zegt: 'Er is een ding dat je zeker niet moet doen, en dat is aan dat tafeltje gaan zitten.' Ik zie dat ze een beetje bang is. Ze trekt me mee richting een tafeltje helemaal achterin de aula. 'Je wilt niets te maken hebben met dat groepje.' Zegt ze, bijna dwingend. 'Waarom zouden we daar niet gaan zitten? Het is toch niemands bezit.'
'Ik leg het je wel een andere keer uit.' Zegt ze. Ik kijk haar vragend aan, maar zeg er verder niets over. 

De school is voorbij en ik wandel samen met Nikky naar de fietsenstalling. Ik wil mijn fiets pakken, als ik in mijn ooghoek een groepje jongens zie aankomen. Ik zie dat Nikky onrustig wordt. Ze probeert haar fiets uit de rekken te halen, maar haar ketting blijft haken achter iets. Ze begint steeds heviger en heviger te trekken aan haar stuur. Ik grijp haar bij haar arm om haar rustig te houden. ' We moeten hier zo snel mogelijk weg,' Sist Nikky. Het groepje staat nu vlak bij ons. 'Problemen?' Vraagt één van hen, met een grote grijns op zijn gezicht. 'Nee, we krijgen het zelf wel voor elkaar, bedankt.' Zeg ik, geïrriteerd. Hij grijpt me bij mijn pols en kijkt me doordringend aan. 'Nieuwkomertje?' Grijnst hij. Hij komt dichter naar me toe en fluistert in mijn oor: 'Ik zou je maar gedempt houden, of er zwaait wat.'
Hij laat me los en gaat weg met zijn groepje. Die sukkel heeft me een gekneusde pols bezorgd. Dat krijgt hij terug. Ik wil naar hem toe stormen, maar Nikky houdt me tegen. 'Niet-doen.' Sist er kwaad. Ik knik. Ik maak haar ketting los en samen fietsen we naar huis.

Dit was charpter 3 van " reaching out"

Wat denken jullie ?
Xxxx