"Serieus? Nee, nee, geen denken aan!" Zeg ik boos.
Ze zwijgt koppig en antwoord niet terug. Ik rol met mijn ogen en ga rechtstaan. Met mijn snuit in de lucht probeer ik me te herinneren waar ik ben; een vage bekende geur dringt mijn neusgaten binnen. Het is een muffe geur, maar met een zoet kantje.

De bibliotheek!

Enthousiast volg ik de geur naar het gebouw als ik me bedenk dat ik geen kleren heb en nog steeds in wolvenvorm ronddwaal.

"Ga. Terug. Naar. Scott."  Gromt Tala boos.

"Shut up Tala, ik heb geen zin in dit gedoe."

Ze overmeesterd met veel moeite mijn lichaam en loop terug richting het ziekenhuis.

"Godverdorie, Tala!"

Ze gromt kort, maar loopt verder.

Driftig springt ze de trappen op en rent door de gangen heen. Ik voel een steek door mijn nek gaan en wordt ruw tegen de muur gegooid. Ik grom hard naar de wolf die voor me staat, een lichtbruine wolf met grijze ogen.

Ik ontbloot mijn tanden en begin om hem heen te circelen.

Wat moet je hier? Mindlinkt hij me.

Scott. Grom ik kwaad.

Hij kijkt me verbaasd aan, maar blijft me de weg blokeren.

Weeral één van de vele. Ik heb oprechte medelijden. Grijnst hij.

Ik kijk hem vragend aan en grom kort. Voorzichtig kom ik dichterbij en sprint over hem heen.

Opnieuw voel ik een harde duw in mijn zij en beland met een harde klap op de grond. Ik haal uit met mijn poot als ik zie dat het Scotts wolf is.

Hij transformeert terug en doet zijn kleren aan.

"Verander, Quinn." Beveelt hij me.

Ik draai mijn kop weg en kijk naar de verpleegkundigen die me verbijsterd staan aan te gapen.

"Kleren." Grom ik.

Ik hou