Snel Liz doe iets! Ik ben sterker dan hem maar dan moet ik wel mijn gave kunnen gebruiken. Als ik nou probeer vuur te maken word het touw misschien zo warm dat het weg brand. Kan dat? Proberen kan geen kwaad toch? Ik dacht aan vuur zonder erbij na te denken, dat is echt moeilijk maar als ik gewoon dansende vlammen voor me zie lukt het wel. Het touw werd warm en brandde heel langzaam weg.
Hij keek mij nog steeds met die creepy blik aan en wachtte tot ik iets terug ging zeggen.
'Hai.' Zei ik terwijl ik hem een trap in zijn maag verkocht. Hij kromp ineen ,boog zich voorover en greep met zijn handen naar zijn buik. De ideale situatie om hem te tackelen wat ik ook deed. Ik gaf hem een stomp in zijn gezicht en sloot gauw de deur achter mij dicht en deed hem op slot. Ik richtte me op metaal en van elke deur verzamelde ik een beetje metaal dat ik liet smelten in mijn handen met vuur. Ik zag voor me hoe het metaal een soort van extra deur vormde tegen de deur die ik op slot had gedaan . Als dit zou werken zou Kaylo hier niet zo makkelijk uit komen. Ik concentreerde me op metaal en geloof het of niet het metaal begon een deur te vormen tegen de deur aan. Yes het is gelukt! Nou maar hopen dat hij hier voor lang opgesloten zou blijven want dan kan ik mijn plan uitvoeren. Het plan dat ik nog moet bedenken maar oké. Ik rende door de blauwe gangen om vervolgens in rooie gangen uit te komen en vervolgens was ik de kluts kwijt . Hoeveel gangen kan een kasteel hebben? En waarom heeft dit kasteel al deze kleuren secties? Hoe in hemelsnaam ging ik Rayen vinden? In welke kleuren sectie zat hij ? Goud? Arghh! Hoe ga ik hier nou ooit achter komen? Ik kan wel blijven rennen door het kasteel maar dan ben ik er waarschijnlijk over een jaar nog niet achter! Het is ook opmerkelijk stil in deze sectie. Ik kan me wel voorstellen waarom, wie wil hier nou zijn? Dit is niet iets wat je mee wilt maken. Ik kan me voorstellen dat om alleen hier al te werken doodeng moet zijn. Stel je voor dat je hier elke dag moet werken , dan ga je toch met tegenzin naar je werk?
Ik liep voor mijn gevoel al wel uren door die gangen heen toen ik opeens werd aangesproken door een jong meisje.
'Kan ik u ergens mee helpen mevrouw?'
'Ja, ik ben op zoek naar Rayen.'
Het meisje keek me een tijdje twijfelend aan en volgensmij zat ze echt met zichzelf in dubio.
'Oke, volgt u mij.'
Na zo'n 5 minuten te hebben gelopen kwamen we aan bij een super grote deur. Het meisje klopte op de deur en zei : 'Ik weet dat jij het meisje uit de profetie bent, dat zie ik gewoon. Jij moet hem verslaan. Alstjeblieft, een heleboel mensen lijden onder zijn dwang en zijn hier met tegenzin'
Ze keek me nog even glimlachend aan en liep toen snel weg.
Met een ( waarschijnlijk ) verbaasde uitdrukking op mijn gezicht bleef ik staan.
Rayen opende de deur en keek me verbaasd aan.
'Wat doe jij hier?'
'Even zeggen dat je vader in de martelkamer zit opgesloten met een extra metalen deur ervoor en dat hij er dus niet zo snel uit zal komen. '
' Je hebt wat?!'
' Dat zeg ik toch net ? Ik heb je vader opgesloten in de martelkamer met een extra metalen deuren zodat hij er niet zo snel uit zal komen.'
' Als hij daar uitkomt ben je nog lang niet jarig. Hij zal je dan nog meer haten dan dat hij nu doet.'
' Dat weet ik en daarom moeten we een plan bedenken hoe we hem kunnen tegenhouden. Want er gaat iets gebeuren met deze wereld als hij niet snel word tegenhouden en geloof me dat is niet iets iets goeds.'
' Denk je dat ik mijn eigen vader niet ken? Ik weet best waar hij toe in staat is hoor.'
'Dat weet ik wel en daarom moeten we een plan bedenken.'
'Oké, je hebt een punt kom erin.'
Ik liep de kamer in en WOW zo'n grote kamer heeft een mens toch niet nodig? Alleen zijn woonkamer is al zo groot als mijn woonkamer en keuken samen. Ik wil niet weten hoe groot de rest van zijn "huis" is.
'Euhm aan gezien dit een geheim plan is neem ik aan dat je niet wilt dat de bewakers hier zijn?'
'Heb jij die dan?'
'Ja , kijk eens om je heen.'
Jemig , op het oog zag ik zo'n 20 bewakers in zijn kamer, bij elke hoek en muur stond er wel één.
'Ja het lijkt me wel handig als ze weg gaan.'
'Oké.'
Hij stond op en liep naar één van de wachten bij de deur en fluisterde wat in zijn oor. De wacht knikte en gebaarde dat de rest van de wachten met hem mee moesten komen. Rayen liep weer richting mij en ging op de stoel naast mij zitten.
'Oké, de wachten zijn weg dus nu kunnen we rustig praten en een plan bedenken. Wat heb je in gedachten?'
'Ik heb eigenlijk nog geen idee, om een plan te bedenken moet ik Kaylo's zwakte's weten.'
'Wat?! Je hebt nog geen plan?'
'Nee, dat zeg ik toch. Ik moet weten wat je vaders zwakte's zijn voordat ik een plan kan bedenken.'
'Duss....'
'Dus wat is je vader zijn zwakte?'
'Hij heeft een zwakte. Maar voordat we een plan gaan bedenken moet je wel weten dat hij niet altijd zo is geweest. Zo vol met haat en woede.'
'Dat zal best maar als we niet snel een plan bedenken gaat deze wereld eraan.'
'Maar Liz, hij is niet altijd slecht geweest!'
Ik trilde van woede, kon hij nou echt niet zien dat zijn vader een monster is? Een monster dat op het punt staat de magische wereld te vernietigen!
'MAAR DAT IS HIJ NU WEL!' een grom verliet mijn mond en ik hoorde gescheur van kleding en gekraak van botten. Oh nee! Niet nu!
Ik vloog een meter de lucht in en belandde op mijn poten. Yup, ik was in mijn wolf gedaante veranderd.
Weg was mijn kleding, beter had Rayen wat kleding voor mij en het liefst voordat ik terug veranderde.. Ik keek hem smekend aan.
Rayen leek het te merken want hij stond op en liep naar zijn slaap (?) kamer en kwam terug met een grijze joggingbroek en een zwarte hoodie.
'Hier, je kan je in de badkamer aankleden wanneer je bent terug veranderd.'
Dankbaar keek ik hem aan.
'De badkamer is hier links en dan de tweede deur rechts.'
Ik trippelde richting de badkamer en deed de deur met mijn bek/ mond dicht.
Ik veranderde op commando terug ( een voordeel van degene uit de profetie zijn) en kleedde me snel aan. Ik deed de badkamer deur achter me dicht en liep snel terug naar Rayen.
'Sorry ik verloor de controle. En bedankt.' zei ik wijzend op de joggingbroek en hoodie.
'Geeft niet heb ik ook wel is. En Jayden had me wat gedaan als ik je niet had geholpen.' Zei hij grinnikend.
'Ik wil straks eigenlijk even terug naar Kaylo om zijn deur nog beter te beveiligen en dan ook de andere kanten van de kamers.'
'De andere kanten is niet nodig hij heeft de muren aan alle kanten zo gemaakt dat niemand erdoor heen kan. Hij heeft het zelf getest, hij kon er niet door heen komen. Het enige zwaktepunt was de deur. Er is maar 1 iemand die door die muren heen kan komen en dat ben jij, omdat jij het meisje uit de profetie bent. Maar daar heeft hij niet aangedacht.'
'Oke dan doe ik straks alleen de deur. Maar ik hen een vraagje. Hoe in hemelsnaam kom ik bij die kamers?'
'Oh Amanda zal je daar zo wel heen brengen. En ze zal je daarna ook wel even een kamer geven. Kaylo zal daar denk ik nog wel een enige tijd zitten, of niet?'
'Yup.'
'Nou dan zal hij in ieder geval niet verhongeren want in elke kamer heeft hij een voorraad met eten; voor als hij snaaitrek heeft.'
'Alweer een probleem uit de wereld geholpen.' Zei ik sarcastisch. Van mij mocht hij wel verhongeren hoor, maar tja die keuze was niet aan mij.
'Nou dan zal ik Amanda even bellen om je te komen halen.' Terwijl hij dat zei kleurde hij rood.
'Jij!'
'Ik , wat?'
'Jij bent verliefd op Amanda.'
'Nee, nou ja, misschien en beetje.'
Voordat ik nog verder kon praten had hij zijn telefoon al uit zijn broekzak gehaald en toetste Amanda haar nummer in.
Tewijl hij aan het bellen was met Amanda gingen mijn gedachten de vrije loop. Ik kwam tot de ontdekking dat ik Nala eigenlijk best wel mistte. Ergens hoopte ik dat ik haar met een gedachte naar hier kon laten komen. En dan het liefst met Jayden erbij. Nala was inmiddels al groot genoeg om op te rijden/ vliegen. In gedachten stuurde ik haar een berichtje:
Nala als je dit hoort, ik ben in het kasteel van Kaylo. Ik hoop dat je samen met Jayden naar mij toe wil komen. Ik kan jullie hulp goed gebruiken.
Tot mijn verbazing kreeg ik meteen reactie terug.
Ik ben onderweg en neem dat broodrooster mee. Ik zie je over drie uur.
Nee Nala ik vroeg niet om een broodrooster maar om Jayden.
Tot mijn verbazing hoorde Nala dat ook.
Toen ik het had over broodrooster had ik het over Jayden.
Oh.
'Liz?'
'Ja?'
'Dit is Amanda, zij zal je naar de blauwe sectie leiden en je daarna je kamer geven.'
Hetzelfde meisje als vanmiddag keek me weer glimlachend aan. Dit was dus Amanda.
'Zullen we gaan?' Vroeg ze.
'Ja.'
Ik liep achter haar aan de kamer uit en keek nog even om naar Rayen. Jemig hij leek wel een tomaat. Hij vind haar echt leuk.
Na maar 10 minuten lopen kwamen we al aan in de blauwe gang.
'Hier is het.' Fluisterde ze.
'IK KAN JULLIE HOREN HOOR!'
'Dat is mooi, ik zal je deur nog even wat extra beveiligen.'
'ARGHH, JIJ VIES MORMEL, ALS IK HIER UIT BEN ZIJN JULLIE NOG LANG NIET JARIG.'
'Dat klopt ik ben pas over 8 maanden jarig.'
Een woedende dreun klonk tegen de deur aan en de deur trilde. Ik moest snel die deur versterken.
Ik verzamelde al het metaal van alle andere deuren en muren en liet het met vuur in mijn handen smelten en deed precies hetzelfde als de eerste keer toen ik een extra deur vormde. Binnen 5 minuten had ik de deur af.
Amanda keek me met grote ogen aan.
'I-ik wist d-dat je veel kon maar dat?'
'Haha, best wel gaaf hé?' Grinnikte ik.
'Ja, echt wow.'
'IK KRIJG JOUW NOG WEL LIZ ALPACK!'
'Misschien, we zullen wel zien.'
'Zullen we gaan?' Vroeg Amanda.
Ze zag er heel erg bang uit.
'Ja kom.' Ik pakte haar arm en samen liepen we weg.
We waren ongeveer zo'n 5 minuten aan het lopen toen ik een best goeie vraag voor Amanda had.
'Heb jij eigenlijk een gave ? Of ben je een magisch wezen? Of ben je mens? Dat kan natuurlijk ook.'
Ze grinnikte om mijn vraag.
'Ten eerste, er werken hier geen mensen. Dat gaat tegen zijn principes in, en met zijn bedoel ik Rayen, hij heeft zijn vader omgehaald met het feit dat mensen te kwetsbaar zijn.'
'Oke, dat klinkt best wel logisch.'
'En ten tweede, ik heb een gave. Een best wel gave als je het mij vraagt maar ik heb hem nog niet helemaal onder controle.'
'Wat is je gave dan? Misschien kan ik je helpen.'
'Dat betwijfel ik. Er zijn maar 5 in de magische wereld met deze gave. Hij is dus best wel zeldzaam. Mijn gave is onzichtbaarheid.'
Nu werden mijn ogen zo groot als schoteltjes ( althans, dat denk ik. Ik heb geen. Spiegel bij de hand.)
'Wow, dat is echt een coole gave Amanda.'
'Dankje.'
'Kun je het voordoen?'
'Jawel, maar ik weet nog niet hoe ik terug zichtbaar moet worden. In ieder geval onzichtbaar worden doe ik zo. Alleen weet wel het is voor iedereen anders.'
Ze klapte in haar handen en weg was ze. Dit was echt gaaf!
Nu moest ik nog een manier bedenken hoe ze terug zichtbaar kan worden.
'Misschien noet je 2 keer in je handen klappen?'
'Oh dat klinkt best logisch.' Zei een stem voor me.
Amanda klapte 2 keer in haar handen en werd weer zichtbaar. Het was haar gewoon gelukt! Ik sprong 3 keer op en neer van blijdschap tot Amanda een gilletje slaakte.
'Wat is er?'
'Kijk is naar jezelf.'
Ik hief mijn hand voor mijn gezicht maar zag geen hand. Wat is hier aan de hand? Oh wacht. Bij sommige gaven moet ik ze gezien hebben voordat ik ze kan gebruiken. Zou het? Nee, dat is onmogelijk over de hele wereld waren er maar 5 personen met deze gave. Maar er is maar 1 meisje uit de profetie. Zei dat stemmetje in mijn hoofd.
Ik sprong een keer op en neer maar dat werkte niet. Ik probeerde namenlijk om weer zichtbaar te worden.
2 keer springen? Ik kon het altijd proberen. Ik sprong 2 keer op en neer en kon mijn hand weer zien.
'He he, daar ben je weer. Zullen we naar je kamer gaan?'
'Ja is goed.'
We liepen door de blauwe en rooie gangen en kwamen uit bij prachtige gele gangen.
'Jouw kamer is nummer 313. Hier is je sleutel.' Ze zwaaide nog even en liep weer weg.
Ik liep naar kamer 313 en opende het slot en daarna de deur.
Wat ik toen zag was gewoon... WAUW.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Thnx voor t lezen!
Grts mij.