Całą drogę oburzona dziewczyna szła na samym końcu. Jorge oczywiście prowadził grupę.

Niedługo później doszli do niewielkiego miasta. Jorge zatrzymał się w pewnym momencie. -Potrzebujemy przynęty na Markusa. Dwójka z was go zagada, tylko pod żadnym pozorem nic od niego nie bierzcie. Później ja się nim zajmę, a reszta poszuka Thomasa i Brendy. To kto idzie na żywioł?- Uśmiechnął się. Oll wystąpiła z szeregu. -I tak nie mamy już nic do stracenia.- Stwierdziła. Następnie Minho także się zgłosił na ochotnika. -Dobrze znam jego sztuczki, to będzie najlepszy sposób na wyciągnięcie od niego czegokolwiek.- Jorge wskazał palcem na faceta ubranego w bordowy płaszcz.

-No to ruchy.- Powiedziała Oll pod nosem. Dwójka ruszyła. -Cześć. Szukamy Markusa.- Powiedziała od razu dziewczyna gdy podeszli do odpowiedniej osoby. On oczywiście nie wiedział o tym że nastolatkowie znają jego prawdziwą tożsamość. -Markusa już nie ma.- Odpowiedział. -A przechodzili może tędy dwoję nastolatków w naszym wieku?- Zapytał teraz Minho. -Chłopak w szarej kurtce oraz dziewczyna w krótkich włosach.- Wyjaśniła Oll.

Facet udał jakby się zastanawiał. Następnie wyciągnął coś z kieszeni. -Byli tu dzisiaj tacy. Chyba są w środku.- Odpowiedział. Oll od razu chciała wejść do środka. -Hola hola.- Zatrzymał ją facet mocno łapiąc za nadgarstek. Oll wyszarpała swoją rękę. -Aby móc wejść do środka..- Zaczął jednak nie zdołał dokończyć. -Markus stary przyjacielu.- Odezwał się Jorge. -Widzę że już poznałeś moich podopiecznych.- Uśmiechnął się. Do środka przemknęła Teresa.

Brenda i Thomas na szczęście szybko zostali znalezieni. Zostali odurzeni.
Markusa zabrali do jego mieszkania. Następnie Jorge przywiązał go do krzesła. Reszta rozsiadła się obserwując poczynania faceta.

-Lepiej zacznij gadać!- Krzyknął Jorge. -Psiarzu!- Wrzasnął uderzając go w twarz. -O rzesz!- Wrzasnął Markus. -Niestety musicie opuścić mój dom.- Powiedział następnie spokojnym tonem. Thomas podszedł do stojącej z kamienną miną Oll.

-Widzimy żeś się ubawił.- Odezwał się od razu Newt. -Ależ byłeś naiwny..- Oll pokiwała negatywnie głową z niedowierzania.

-Słuchaj. Nie chcę cię męczyć. Jasne? Gdzie mogę znaleźć prawe ramię?- Jorge zadał kolejny raz to samo pytanie. Twarz Markusa była już cała we krwi. -Czekaj, to jest Markus?- Zdziwił się Thomas. Facet zaśmiał się. -Jaki bystry. Ty jesteś mózgiem tej operacji?- Zapytał Markus. Jorge chwycił jego włosy szarpiąc za nie. -Wiesz gdzie się dekują?- Jorge dalej ciągnął. -Gadaj to będę miał dla ciebie propozycje.- Dodał. Facet znowu się ironicznie zaśmiał. -Zabierzemy cię...- Przerwano jemu.

-Już dawno spaliłem ten most. A poza tym, zawarłem inny układ. To ty mnie nauczyłeś korzystać z każdej okazji.- Powiedział facet szeroko się uśmiechając. -O czym on gada?- Zapytał Newt. -Mam na myśli prawo popytu i podaży. Dreszcz chce zgarnąć wszystkich odpornych, a ja ich dostarczam. Zwabiam ich, piją, bawią się, a potem zjawia się dreszcz i odgarnia ziarno od plew.- Wyjaśnił kolejny raz się śmiejąc.

Oll zmarszczyła brwi odczuwając lekkie przerażenie. Reszta także poczuła niepewność. To co robił było okropne. Mieli ogromne szczęście że posiadali w tym momencie Jorge po swojej stronie. -Zmieniłem zdanie.- Zaczął Jorge. Markus spojrzał na niego zmęczonym wzrokiem. -Z chęcią cię pomęczę!- Powiedział kopiąc go w brzuch a krzesło na którym siedział upadło do tyłu. Następnie facet wyciągnął broń nachylając się nad nim. -Mów!- Krzyknął.

-Dobra! Ale niczego nie obiecuje.- Zaczął Markus. -Często się przenoszą.- Dodał. Patelniak pomógł Jorge'owi podnieść faceta. Markus wziął kilka głębokich wdechów. -Mają w górach posterunek. Ale to kawał drogi. Dreszcz wam depcze po piętach. Nie dacie rady.- Powiedział na końcu kolejny raz się śmiejąc. Dziewczynę przeszedł nieprzyjemny dreszcz.

-Nie piechotą.- Uśmiechnął się Jorge nachylając swoją twarz nad facetem, po czym poklepał go po ramieniu. -Gdzie jest Berta?- Zapytał. Facet od razu spoważniał. Przełknął głośno ślinę. -Tylko nie Berta.- Powiedział błagalnym tonem. Prawie się rozpłakując.

Berta okazała się pojazdem. Jorge prowadził. Newt siedzący z przodu wydawał się zadowolony. Podobnie do Oll która siedziała na środku z tyłu nucąc cicho piosenki pod nosem. Uważnie patrzyła na drogę lekko się się uśmiechając. Siedzący po jej prawej Minho był nieco poważniejszy. Przez większość czasu spoglądał na zewnątrz podziwiając widoki...