Ten kto jest spostrzegawczy zauważy pewnie, że po numerze 42 wyskoczyło od razu 50.
Dlaczego?

Bo zasada jest taka, że wiersze pojawiają się co dziesięć rozdziałów, tak więc przeskoczymy w czasie.
A czemu tak?

Bo jestem dziwna ;)

No i z powodu takiego jednego fajnego osobnika zwanego ahegao_man który organizuje konkursy.

Temat tego, w którym biorę udział brzmi "Zamki posągów" (mam nadzieję, że się nie pomyliłam).

Według mnie bardzo inspirujące dwa słowa, które pobudziły moją wenę, i tak oto powstało to... coś.

Życzę miłego czytania.

Choć żyły może niedawno,
to martwe dziś stoją kamienie.
Ich praca - niezawsze łatwa -
ściągnęła nań całe brzemienie.

Dziś mówi się o tych samych,
a nowych, to czasem dodaje.
Niektórzy przez wszystkich zoczeni,
lecz reszty już nikt nie poznaje.

Bo taki jest morał ich życia,
o którym nikt słyszeć nie rady,
że czyny być mogą szlachetne,
wszak wynik ich całkiem blady.

Na kartach widnieją imiona
wzniesione na cudzych błędach,
a ci, co uczyli się sami,
siadają na tylnych rzędach.

Nie ich dostrzegli pisarze.
Są mniejsi niźli ułamki,
bo nie ich wybrała historia
budując posągów zamki.

~ 94 słowa

Co o tym myślicie?

A może ktoś z was byłby chętny do interpretacji?
Jestem ciekawa waszych wniosków :)

Paa!