Chapter thirty-seven: Fiance

"Kamusta naman buhay fiance?" Tanong saakin ni mama.

I extended a week off work to spend more time with my mom and Kaelyn.

"Happy." Ngumiti ako sa kanya at ibinslik sng atensyon ko sa singsing na binigay saakin ni Ryota.

"When are you guys planning your wedding?"

"Kailangan muna namin mahanap si Ravenna. She needs to be at my wedding. And I need to fix loose ties with her."

"What are you planning exactly?" Uminom siya sa juice niya at tiningnan ako sa mata.

"Say sorry is the most important thing that I will tell her. Pero yung iba, confrontation, clarification."

"Di ba kakampi niyo siya? Bakir confrontation?" Pagtataka ni mama.

"Kasi iniisip nilang si Ravenna ay tumulong kala Austin at sa new borns ng Remingtons at Stellards." Sabat ni Kaelyn na tumabi sa tabi ko.

Itinaas ni mama ang kamay niya, "saglit nga. Austin? Remingtons, Stellards?"

"Right di mo pala kilala yun," I let out a hard sigh before talking. "Austin is Ryota and the other boy's friend before they met us. Basically noong nakilala na kami nung tatlo, kinalimutan na nila si Austin, ayon he's being rebellious." Pageexplain ko.

"Okay, who's Remington and Stellard?"

"Ako na sasagot!" Presenta ni Kaelyn, I signed her to talk.

"Bago pa mabuo ang grupo nila Ate Kaede, Ravenna, at Hailey, ito na agad ang kalaban ng mayari ng companyang pinagtratrabahuan nila, which is yung daddy ni Ravenna and also my dad--"

"Cut to the point, Kaelyn. Don't waste our time." Singit ko, kung saan saan kasi napupunta yung topic.

"Ate Ravenna's dad trained the three of them to fight off the group of Remington and Stellard. Hindi sila magkakampi noon, but they teamed up with each other to have a stronger force when thet attack Hendrix's corporation. The  the launching happened bla, bla, bla."

"Napatay namin ang dalawang leader nila pero ngayon binuo na ulit ni Austin with Yvethe." Pagtatapos ko, pinapatagal pa kasi yung usapan.

"And what does that have to do with Ravenna?"

"We are banking on 'the lady' on the masquerade ball we attended. Nang makuha niya ang napanalunan niya sa auction sumigaw ng 'I am Ravenna Vesper Hendrix...' but nagdadalawang isip kami."

"Bakit naman?"

"We don't have enough evidence to prove our stand, but I think we're almost there."

"Cassian is already working with his own research." I scoffed.

"Di ba si Cassian ang boyfriend ni Ravenna? How did he cope nung umalis siya?"

"Weeks... And weeks.... of drinking. Noong kaalis lang ni Ravenna there was never a day he wasn't drinking. Noon umiinom lang siya tuwing iinom si Ravenna ngayon pinataad niya pa ata alcohol tolerance niya. Siguro months has passed, he is no longer affected, but I can feel that he still loves her."

"Anak, that's what you call a person that will fight for you through ups and downs. Kahit sabihin mong sandali lang ang pinagsamahan nung dalawa, it's the memory and everything they did together that counts. Wala yun sa tagal ng relasyon eh."

Lumipat siya ng upuan at pumagitan samin ni Kaelyn.

"Kung sabihin naten 10 years na kayo, pero hindi niyo na feel yung spark and everything, that's what you call lying to yourself. Kung alam mong ganon na ang relationship niyo, itigil niyo na. Hindi yung magpapanggap pa kayo na mahal niyo pa ang isa't isa."

"We're seriously having a love talk, right now." sabi ni Kaelyn at natawa naman kaming tatlo.

I miss this, ngayon lang ulit kami nakapagusap ng maayos. And I miss bonding with my mom.

"Ilang buwan na ba ang nskslipas nang umalis si Ravenna?" Tinapik niya sng likod ko.

"Magsa-sampung buwan na next 2 weeks." Sagot ni Kaelyn.

"I'm actually surprised kasi nagtagal siya, dati nang nagawa ang pagtaksil, pero isang buwan lang ang tinagal niya." sabi ko at nalungkot ang mukha.

"She'll come around, Kaede. Just wait."

Lumipas pa ang tatlong araw bago sko bumalik sa bahay namin.

Halos dalawang linggo akong nawala sa bahay namin, at siyempre miss na ko ng fiance ko.

Pagkarating ko doon sa bahay, kinuha ko susi ko.

Ipapasok ko na sana sa key whole ang susi pero may narinig akong kaluskos sa paligid.

I looked around and I saw no one, kaya di ko na pinansin.

Ipapasok ko na ulit ang susi, pero biglang lumakas naman sng hangin kaya natangay ang maletang dala ko.

May bagyo ba at ganito ka-oa ang hangin ngayong gabi?

Biglang may tumalon galing sa bubong namin at sinugatan ako sa braso.

"Ahh!" Daing ko sa sakit.

"Sleep." sabi nito.

Tinakpan niya ang ilong ko gamit ang isang panyo na mayroon amoy na nakakapagpatulog.

Unti unti akong bumagsak at naging madilim ang buong paningin ko.

"Pare tuluyan na natin to, ang bagal magising amputa."

"Baka gusto mong tayo sng matuluyan mamaya kay boss."

Minulat ko ang mga mata ko at nasa isang kwarto ako ngayon kasama ang dalawang lalaki. I'm assuming that they were the ones that kidnapped me.

Ano ba kasi nanaman kailangan nila?

Kinapa ko ang bulsa ko at nandoon pa ang baril ko.

Nice!

Mga bobo mangidnap, di manlang tinignan ang bulsa ko.

Hindi rin mahirap tanggalin ang tali sa kamay ko.

I pretended that I am still asleep while I am getting my gun.

Saktong nakatilod yung dalawa kaya binaril ko sila agad para walang matuloy na plano.

Mga gago pala sila eh, bigla nalang ikaw iaambush.

Tumayo ako sa pagkakahiga ko at tinignan kung may labasan to.

Mayroon nga, pero metal, at walang pwedeng sumira dito.

Wala naman ding bomba dito kaya hindi ko to mapapasabog.

Napansin kong may salamin pala dito, pero I'm sure this is a two way mirror, mayroong taong nanonood sakin dito ngayon.

I put up my middle finger.

"Fuck whoever you are!" sigaw ko.

Nasan na ba sila Ryota? Di ba nila nakita na naiwang nakatumba yung gamit ko sa labas ng bahay?

Umatras ako nang mapatakan ako ng tubig, takang tiningnan ko kung saan nanggaling yon.

May sira yung bubong?

At umuulan ba, at nagkaroon ng leak dyaan?

May narinig akong tumutunog doon.

Bomb!

Dali kong kinuha yung upuan at tumungtong.

Wala akong paki kung mabasa ako, hindi yun importante ngayon dahil nakasalalay ang buhay ko sa bombang ito.

Nang masira ko ang parte ng kisame, naabot ko kaagad yung bomba.

Binato ko yun sa sahig at bumaba din ako sa upuan.

I need to think fast 5 minutes left and soon I'll be a history to Ryota.

Naisipan kong katukin ang pader para malaman kung hollow ito or hindi.

Pero tama ako, it's hollow.

Wala sa sariling sinipa ko ito at bumungad saakin ang isang screwdriver.

Okay naman na ata to para ma-defuse ko yung bomba.

I twisted the red wire before the green wire para mapabagal ang timer.

Then all I have to do is set the timer in 10 minutes.

May naisip akong pwedeng pag-gamitan nito.

I kicked the wall beside the door. And as I thought it lead to a new exit.

Sadyang hindi talaga marunong yung nagdesign nitong kidnap area.

I left a note bago tuluyang umalis.

'Never underestimate me. Show yourself, we're always ready.'