4 augustus 1974

Andrew opende de voordeur met een glimlach op zijn gezicht. Hij verwachtte dat het meneer en mevrouw Potts waren om hun bestelling op te halen, en keek verbaasd naar McGonnagoll die in de deuropening stond.

"Goedemiddag meneer Stonewell." Zei ze waarna ze zacht glimlachte en Andrew uit de deuropening stapte. "Kom binnen, thee? Koffie?" Vroeg hij waarna McGonnagoll zacht glimlachte en haar hoofd schudde.

"Nee dankjewel." Zei ze terwijl Andrew haar richting de woonkamer bracht waar ze gingen zitten. "Wilde u iets bespreken met mijn ouders? Of wilde je Castor of Hazel zien?" Vroeg hij waarna McGonnagoll kort haar hoofd schudde. "Nee. Ik was hier om jou te spreken Andrew."

Andrew keek haar verbaasd aan waarna hij haar een vragende blik gaf en ze zacht grinnikte. "Geen slecht nieuws, geen zorgen. Ik wilde vragen of je bereid was om een baan op Hogwarts te vervullen. Veel van de studenten hebben moeite met vakken waarvan ik weet dat jij ze gemakkelijk hebt gehaald op zowel je Owls als Newts, dus Dumbledore vroeg me om een baan aan te bieden voor jou." Zei ze waarna Andrew haar verbaasd aankeek.

"Oh eh.. dat is heel aardig dat hij aan mij had gedacht, maar ik ben net klaar met mijn eigen schoolcarrière. Ik weet nog wel een aantal ouderejaars studenten die misschien wel interesse zouden hebben in de baan, maar ik zelf moet helaas nee zeggen." Zei hij beleefd waarna McGonnagoll zacht knikte en glimlachte, een klein vleugje trotsheid te zien in haar ogen.

"Ik had al tegen Dumbledore gezegd dat je te jong was, maar hij luisterde niet. Zou je me misschien in de loop van de week een lijst kunnen sturen van alle leerlingen die eventueel interesse zouden hebben?" Vroeg ze waarna Andrew glimlachte en knikte.

"Natuurlijk. Nogmaals bedankt voor het aanbod." Zei hij terwijl de twee weer terug naar de voordeur liepen en Andrew McGonnagoll uitliet. "Ik verheug me op volgend schooljaar met je broertjes en zusje." Zei ze terwijl ze kort naar binnen keek en hem een brief gaf.

"Kan je deze 10 Augustus aan Evian geven? De uilen zijn erg druk dit jaar en nu ik er toch ben." Zei ze met een kleine knipoog waarna ze in een kat veranderde en wegrende.

~~

29 augustus 1974

"Nog steeds geen brief van je geheime vriendje Andrew, sorry." Zei de postman waarna Andrew zwak glimlachte en de stapel post aanpakte.

"Dankjewel." Zei hij zacht terwijl hij weer terug naar binnen liep en de post neergooide op de woonkamertafel.

"Ik ben boven." Mompelde hij afwezig naar zijn vaders die allebei verbaasd opkeken naar hem.

Schrijf je brieven naar Percy Andrew. Je hoeft ze niet te versturen, maar schrijf ze tot het uit je systeem gaat.

Dat helpt.

Andrew fronste kort en trok zijn slaapkamerdeur achter hem terug. Zijn therapiesessie gisteren ging zo goed als alleen maar over Percy en nu zat hij opgescheept met advies waar hij weinig mee kon doen.

Andrew was geen schrijver.

Hij ging toch geen honderden brieven schrijven terwijl hij nooit geen reactie zou krijgen?

Hij zuchtte diep en liet zichzelf op zijn bed vallen.

Hallo Percy.

Ik schrijf je ook al krijg je het nooit te horen. Of nou ja, lezen. Mijn therapeute gaf dit als advies omdat ze van mening is dat ik je ooit een plekje kan geven waar ik zonder je kan leven, maar ze weet net zo goed als ik dat dat onmogelijk is.

Ik houd van je, misschien wel meer dan dat ik ooit van iemand anders houden zal.

Jij zal altijd mijn hart dragen, mocht je het nou willen of niet.

Ik kan je niet vergeten.

Andrew stopte met schrijven door de handkramp en legde zijn pen neer. Hij vouwde de brief dicht en gooide hem in een laatje waarna zijn deur openvloog en Hazel en Castor binnenliepen.

"Andrew je gelooft nooit wat we net hebben gehoord!" Diep Hazel terwijl ze op Andrews bed sprong en hij zacht glimlachte.

Gelukkig had hij Hazel en Castor nog om hem af te leiden van Percy.

~~~

A/N: Ik leef nog :)

Soort van.

Verwacht niet veel van me deze week, want ik heb tot 4 mei dus een theater project en ik ben nu al kapot :) ik moest vandaag tot vier uur, en morgen tot acht uur in de avond.

Zo fijn.

Maarja, het kan ook dat ik ineens een random ingeving krijg in het midden van de nacht en een aantal hoofdstukken schrijf, dan hebben jullie wel dagelijks een hoofdstuk.

Dus we zien het wel.

Voor nu, ciao.

760 woorden