3 december 1976

"Evan! Waar gaan we naartoe?" Vroeg Hazel lachend terwijl Evan haar meetrok en de twee door de bijna lege hallen een weg maakten.

Evan draaide kort om en grijnsde licht waarna hij weer omdraaide. "Ergens." Zei hij waarna Hazel zacht zuchtte. "Ja want daar heb ik veel aan." Mompelde ze sarcastisch terwijl ze rondkeek en merkte dat het kasteel erg leeg was vandaag. Best wat mensen waren al terug naar huis gegaan voor de vakantie, maar Hazel, Castor, Evian en Andrew zouden pas later gaan omdat Andrew nog een aantal bijlessen had in de eerste paar dagen van de vakantie.

"Au! Evan waarom stop je ineens?" Vroeg Hazel terwijl ze tegen hem aanbotste omdat hij plots gestopt was met rennen. "We zijn er." Zei hij waarna Hazel kort knipperde en naar het klaslokaal keek.

"Evan.. het is vakantie.. en je brengt me naar een klaslokaal.." Mompelde ze waarna hij zuchtte en de deur opende. "Tadaaa." Zei hij terwijl Hazel met open ogen naar binnen keek.

Evan had op de een of andere manier het hele klaslokaal omgebouwd. In het midden lag een deken met een picknickmand erop en een muziekspeler ernaast. Er stonden rozen in een vaas en verschillende dingen die Hazel herkende als haar favoriete eten.

"Evan.. waarom doe je altijd zoveel moeite in zulke dingen steken? Als ik iets regel is het meestal popcorn op m'n bed met een film die in de kast lag sinds 1750." Zei ze waarna hij glimlachte. "Ik houd van oude films die eigenlijk helemaal niet bestaan." Zei hij met een knipoog waarna Hazel zuchtte. "Oh je snapt heus wel wat ik bedoel Evan." Zei ze waarna Evan haar meenam naar het kleed en de twee gingen zitten.

"Ik vind het leuk om zulke dingen te regelen voor mijn vrienden. En ik weet dat je het rottig vind dat we geen openbare vriendschap kunnen hebben, dus steek ik er graag wat extra moeite in." Zei hij waarna zijn wangen roze werden en Hazel glimlachte.

"Wat aardig van je." Zei ze zacht terwijl ze de muziek aanzette en Evan de picknickmand kort aankeek. "Ik eh.. ik heb een klein cadeautje voor je. Voor kerst. Alvast. Omdat we vrienden zijn." Zei hij, een beetje ongemakkelijk, een glimlach op zijn gezicht.

Hazel glimlachte zacht en keek kort naar de picknickmand waarna ze richting Evan keek. "Mijn cadeautje voor jou ligt nog in mijn kamer." Zei ze waarna hij haar aankeek. "Wat? Nee. Jij hoort mij geen cadeautjes te geven, ik hoor jou cadeautjes te geven." Zei hij waarna Hazel zacht moest lachen. Maar haar lach was snel voorbij toen de picknickmand begon te bewegen en Hazel geschrokken naar de mand keek.

"Evan.. wat heb je in hemelsnaam gekocht?" Vroeg ze waarna haar vraag zichzelf antwoord gaf toen ze een blaf hoorde. Ze knipperde kort en keek naar Evan die ondertussen rode wangen had.

"Ik.. ik vond het zielig dat je nooit een huisdier had en ik weet dat je heel erg van honden houdt..." Mompelde hij zacht waarna Hazel met open mond naar de picknickmand keek.

"Je hebt een hondje voor me gekocht?" Vroeg ze terwijl ze de picknickmand opende en een puppy eruit sprong. "Het is nu nog een kleine puppy, maar volgens de verkoper wordt hij heel groot. Hij zei dat het een golden retriever vrouwtje was." Zei hij waarna Hazel breed glimlachte en de puppy haar gezicht begon te likken.

"Dankjewel Evan! Ik kan echt niet geloven dat je me een hond hebt gegeven. Ik heb niet zoiets voor jou gekocht. Ik, eh.. mijn cadeautje is zelfgemaakt." Zei ze terwijl ze de puppy op de vloer zette en ze achter haar staart aan begon te rennen.

"Hazel, het maakt me echt geen ene fuck uit wat je me geeft, ik ben er sowieso blij mee omdat het van jou komt." Zei hij waarna Hazel hem verbaasd aankeek en haar wangen rood werden, tegelijkertijd met Evans wangen.

De twee waren even stil en Hazel voelde haarzelf wegdromen terwijl de puppy op haar schoot ging liggen. Evan brak de stilte door zijn keel te schrapen en naar de vloer te kijken. Net voordat hij iets kon zeggen vloog de deur open en liep Castor binnen waarna hij met open mond naar de twee staarde.

"Wat. De. Fuck." Zei hij terwijl Hazel hem geschrokken aankeek en Evan opstond, klaar om weg te rennen. "Hazel, leg me alsjeblieft uit dat dit niet is hoe het eruit ziet." Zei hij waarna Hazel kort knipperde. "Hoe ziet het eruit?" Vroeg ze zacht waarna Castor fronste en kort naar Evan keek waarna zijn blik terug op Hazel belandde.

"Zijn jullie aan het daten?" Vroeg hij waarna Hazel knipperde en haar hoofd schudde. "Wat? Nee. Tuurlijk niet. We eh.. we zijn gewoon vrienden." Zei ze waarna Evan kort op zijn lip beet en naar de rozen keek.

"Wat doe jij überhaupt hier?" Vroeg Evan terwijl de puppy blafte en Castor naar de puppy keek. "Waar komt de puppy vandaan?!" Vroeg hij terwijl hij naar Evan keek wiens wangen rood werden van schaamte.

"Dit is, voor jullie informatie, Andrews lokaal. Hij zit in zijn kantoor te wachten tot ik binnenkom. Hij zou me helpen met mijn huiswerk." Zei hij waarna Evan licht geschrokken naar de dichte kantoor deur keek.

"Shit." Mompelde hij zacht terwijl hij kort naar Hazel keek. "Ik zweer, ik wist echt niet dat dit zijn lokaal was." Zei hij waarna Hazel zacht zuchtte en grinnikte. "Best wel ironisch eigenlijk. Dit allemaal." Zei ze terwijl ze ook opstond en de puppy rond haar benen begon te rennen.

"Castor, ik leg het later allemaal uit, oké. Ik beloof het. Maar voor nu, ga jij maar naar Andrew en vertel hem alsjeblieft niet over dit alles." Zei ze waarna Castor zacht zuchtte en knikte.

"Weet je Hazel. Ik betwijfel je keuze voor vrienden echt heel erg, maar je bent mijn zusje en ik houd van je. Jij daarentegen." Zei hij terwijl hij richting Evan draaide. "Als ik ook maar iets hoor, zie of merk dat je haar misbruikt, of gemeen tegen haar bent of wat dan ook. Ik doe je iets Rosier." Zei hij waarna Evan kort naar Hazel keek en glimlachte.

"Geen zorgen. Ik was niets van plan." Zei hij waarna Castor de twee nog een beetje ongelovig aankeek en toen doorliep.

~~~
A/N: *stilte*

Ik weet echt m'n God niet wat ik hier moet schrijven dus het blijft maar leeg :)

We zijn ondertussen bijna in Lucy's 7e jaar met zowel het Percy boek als het Andrew boek, dus daar komen binnenkort ook weer uploads van!

Dit was het weer, tot ooit (als ik niet sterf)

1110 woorden