Entry 09

Hindi naging matagal ang biyahe pabalik ng Highlands dahil hating gabi na rin at wala nang masyadong sasakyan sa daan.

I rested my head on the back of the seat and closed my eyes restlessly. I don't even know why I feel so tired, ni hindi nga ako nagsayaw doon. All I did on that bar was to sit beside that man who can't be moved. Umusbong ang inis sa akin nang maalala na tinawag ako ng mga kaibigan niya na Mia.

Don't tell me na kahit ang mga kaibigan niya ay hindi pa rin nakakalimutan si Mia? Well, I don't literally mean na kalimutan nila, it's just that, it sounds offending on my part. I am the girl who's with their friend now yet they see me as Mia. Ano bang meron sa babaeng iyon at tila hirap na hirap silang palitan siya?

Huminga ako ng malalim at nagmulat ng mga mata. Diretso ang tingin ko sa unahan at nakita kong papasok na kami sa malaking gate ng mansion namin. My eyes turned slit when I noticed Baste's car parking in our garage.

Mabilis akong lumabas ng sasakyan at sinalubong ang kapatid kong hindi naman naka-uniporme sa itaas ngunit ang suot sa ibaba ay uniform slacks ng school.

"Bakit ngayon ka lang?" Kritikal kong tanong sa kaniya.

Halos mapatalon siya sa gulat nang marinig ang aking boses sa kaniyang likod. He sighed heavily and shook his head like he's relieved. Pinatunog niya ang kaniyang sasakyan bago ako inakbayan at pilit na hinila paakyat sa hagdanan.

I slapped his forearm because he's not answering me.

"You kid! Bakit ngayon ka lang sabi?"

Sinubukan kong tumigil para maharap siya pero nagpatuloy siya sa paglalakad. Umirap ako dahil anong laban ko sa laki ng katawan ng kapatid ko.

"I'm not a kid, Ate!"

"Oh, you're not? Bente ka pa lang pero kung makauwi ka ay akala mo nagtatrabaho ka na."

He chuckled with my rebuttal. Kumunot ang noo ko at nagtaka sa pagtawa niya.

"I remember that you were exactly like this when you were in your second year. I know you're older than me but I can handle myself. I'm not gay." He reasoned out.

Humiwalay ako sa kaniya nang makapasok na kami sa loob at hinarap siya. My brother looks exactly like me. We both have green eyes which we got from our mother. Our only difference is that I am fair while he's moreno. His red lips are forming into unending smiles, both sides almost reaching his ears.

"Who told you that you're gay? And will you stop it? Hindi porque pinagsasabihan kita dahil bunsong kapatid kita it means that you're gay. Nag-aalala lang ako sa'yo."

Tumango tango siya, para bang hindi nakikinig.

"Are you listening?" Galit kong tanong.

"May choice ba ako?"

"Baste!"

"Oo nga! I don't know what's up with you. It's not like I am fourteen-year-old boy who needs a driver to drive him to wherever he wants. Ate, I have grown up-"

"There's nothing wrong in exploring but make sure that you know what you're doing."

Iyon ang huli kong sinabi sa kaniya bago ko siya tinalikuran at tumuloy sa hagdanan. I heard his footsteps following me kaya isang beses ko siyang nilingon.

"I know what I am doing. Mukhang mas bagay para sa'yo ang sinabi mo, Ate." Ngumisi siya at nilagpasan ako.

Natigil ako sa paglalakad at pinanood ang likod ng kapatid ko. Seconds later, he stopped, too, and looked back at me.

"Almost everyone knows that you're impulsive. Huwag ka mag-alala, I'll save you." Kinindatan niya pa ako kaya naman hindi ko na napigilang tumawa.

I don't know where he gets those. I know he's smart and friends with girls, pero unti na lang iisipin kong nagbabasa siya ng romance novels. Binilisan ko ang lakad ko at inunahan sa paglalakad si Baste at pumasok na sa sariling kwarto.

Dumiretso ako sa bathroom para maglinis ng katawan ngunit nang makita ko ang sariling repleksiyon sa salamin ay tumigil ako at pinagmasdan ang sarili. I brushed my hair once. I remembered that Toby murmured here.

Nagkibit ako ng balikat at hindi na inisip ang kung ano mang nangyari kanina. I am sure that he'll be home safe.

Saturday and I stayed in the house to finished my unending pending tasks. Isang beses lang ako iniwanan ng mensahe ni Toby at walang kwenta pa. He only told me that we'll see each other on Monday and nothing more followed after that. It's not like I am expecting that he'll message me more. Halata namang wala siyang kwentang kausap. Wala rin kaming pag-uusapan pa dahil paniguradong wala naman siyang pakialam.

I only got the chance to finally get out of the house when Sunday came. Isang buong araw ako kahapon hindi lumabas dahil lang sa dami ng gawain.

I am wearing black leggings and white Calvin Klein sports bra. Pupunta ako ngayong gym dahil noong isang linggo ay hindi ako nakapag-work out. My studies are my priorities but a little time for working out won't hurt.

"Saan ka?" Si Baste ang sumalubong sa akin paglabas ko ng aking kwarto.

Bagong gising at mukhang walang balak umalis. Pinasadahan niya ako ng tingin at bahagyang kumunot ang noo nang ibalik sa mukha ko ang mga mata.

"Gym?"

Tumango lang ako at kumaway bilang pamamaalam. Dumiretso na ako pababa at mas pinili ko na lang na maglakad palabas kaysa magpahatid kay Manong hanggang guard house. Gusto ko rin kasi na maglakad.

I put my airpods on and enjoy walking alone. Halos kinse minutos din ang paglalakad mula sa bahay namin hanggang sa gate ng subdivision. Lumabas ako ng gate at dumiretso sa isang shed kung saan ako maghihintay ng biyahe.

Itinigil ko na ang music ngunit pinanatili ko pa ring suot ang aking airpods. I am enjoying my alone time when suddenly my walk slowed down. Sa hindi kalayuan, kung saan ako papunta, ay nakita ko ang sasakyan ni Toby. Actually, not only his car but he himself.

Bumilis ulit ang aking lakad papunta sa kaniya. I tried to look around but he caught my attention.

"Bakit ka nandito?" Nagtataka kong tanong sa kaniya.

I know that this is not my territory, my name isn't written on this place but I am just asking. Tiga-dito rin ba siya?

Gumuhit ang pagtataka sa kaniyang mukha. Kumunot ang kaniyang noo at ang dalawang makakapal na kilay ay biglang nagkasalubong. He needs to look down on me because he's tall.

"Why are you wearing only a sports bra?" Tanong niya.

Kinailangan ko pa tuloy ulit tignan ang aking damit. Hindi ko naman nakalimutan na ganito ang suot ko.

"Pupunta akong gym-"

"Did you walk wearing only that?" Hindi nakatakas sa'king pandinig ang bakas ng galit sa tono niya.

Teka, siya itong magpapakita dito bigla tapos siya ang may ganang magalit? Kung pagbubuntungan niya lang ako ng badtrip niya, mag-isa siya.

"Eh bakit ka galit?"

"What?" Halos ngumiwi siya sa narinig sa'kin.

I crossed my arms on my chest and I saw him following it.

"Badtrip ka 'no? Ang malas ko naman ata at ako pa ang nakaabot sa pagiging badtrip mo. Payapa akong naglalakad dito tapos makikita kita para lang mapagbuntungan mo ako ng inis mo?"

"What are you saying?"

I copied the way he talked.

"You should stop copying me, Clarisse. Para kang bata-"

"Hindi ako bata!"

Nagulat siya sa biglaan kong pagsigaw. May isang babae ang dumaan sa aming gilid at nagtataka kaming pinagmasdan. Umirap ako at hindi iyon pinansin.

"I don't know where you are coming from. I am just asking you kung naglakad ka ba na ganiyan ang suot-"

"Oo. May problema?"

Matalim niya akong tinitigan. Hindi ako nagpatalo at tinitigan ko siya pabalik, parehas sa intensidad na pinapakita niya. But then he sighed and looked away.

"Wala." He calmly replied.

Nagtaka naman ako sa biglaan niyang pagiging kalmado. Parang kanina lang ay kulang na lang sigawan niya ako para maipakita niyang galit siya.

"Where are you going again?"

"Ano ka, si dora?"

Inirapan niya ako. "Saan nga?"

"Gym."

"Anong gagawin mo do'n?"

"Duh. Malamang magw-work out."

Bobo ba 'to? Kaya nga ganito suot ko dahil magwo-work out ako tapos tatanungin niya pa ako.

"Sasama ako."

Napaayos ako sa aking pagkakatayo. Agad akong naalarma sa sinabi niya.

"Ano? Huwag na!"

Naningkit ang mga mata niya dahil sa sinagot ko.

"Kaya ko-"

"Are you hiding someone? May susundo ba sa'yo kaya ganiyan ang suot mo?"

"Aba'y gago. Wala! At ano na namang problema sa suot ko? Hindi naman kita kaluluwa ko dito-"

"May mga taong manyak na pwede kang makasalubong. Aren't you thinking about your safety?"

Gusto kong matawa sa tanong niya sa akin. I grew up wearing non-conservative clothes. Well, I did wear formal conservative dresses back in grade school but when I matured; I started to wear the clothes I am comfortable wearing.

Clothes are my confidence. I don't really fucking care if anyone is staring at my body or are they admiring mine, as long as they are not crossing the line of perverting me then I am okay with that. At hindi ko rin naman problema kung may mga manyak na tao sa mundo. Kung ako na lang lagi ang maga-adjust sa isusuot ko, will they stop? Obviously, no. If they are maniacs, they are maniacs. Wala iyon sa suot ng isang tao.

It's a social stigma that if someone wears something revealing all they perceive is that we are encouraging the men to touch us when in fact, we just want to wear what we want to wear without feeling that we aren't safe.

"Are you those kinds of boys who limit their girl's outfit?"

"What?"

Nagkibit balikat ako. "Tinatamad ako mag-explain. Pero kung hindi mo titigilan ang pananamit ko, bahala ka sa buhay mo. Sa lunes na lang tayo mag-usap, pupunta pa akong gym."

Sinubukan ko siyang lagpasan ngunit hinawakan niya ang palapulsuhan ko. Bumagsak ang dalawa kong balikat at walang gana siyang binalingan. I saw him glaring at me.

"I said I'm coming with you." May banta sa boses niya.

"Ayokong kasama ang katulad mong ganiyan mag-isip. Pinoproblema mo ang suot ko-"

"I have no problem with your clothes! I'm coming with you."

"Huwag na-"

"You're obviously making excuses. Are you two-timing?"

Namilog ang aking berdeng mga mata. Halos malaglag ang panga ko dahil sa sinabi niya. I may be a playgirl but I never two-timed anyone in my entire life.

"You looked so shocked. You really are, huh."

"Gago! Anong two-timing?"

Pero ano pa nga bang nakakagulat doon? Inisip niya ngang pokpok ako, e. Hindi malayong isipin niya ring nagagawa kong manloko. Umusbong na naman ang inis sa katawan ko.

"I said I'm not two-timing!"

"If you're really not, then let me come with you."

"Bakit ba gustong gusto mong sumama?" Iritado kong tanong.

Hindi niya ako pinansin. Sabagkus ay isinuot niya ang isang wayfarers at hinila na ako papunta sa kaniyang sasakyan. I scanned his clothes and find him hot wearing a white shirt and maong pants. Simple pero ang lakas ng dating.

Binuksan niya ang front seat ng kaniyang sasakyan at iminuwestra sa aking pumasok ako. I rolled my eyes and get in. I fixed my seatbelts even before he could get in.

"Saan ang gym mo?"

I told him where it is at hindi na siya muling umimik. Ngumuso ako at inilagay ang duffle bag ko sa likod. I glanced at him and saw that he's just busy driving, sternly.

"Bakit ka nandoon?" Tanong ko.

Isang beses niya akong sinulyapan. Ngumuso siya at muling ibinalik ang tingin sa daan. Iniliko niya ang manibela at hindi naman ako sinagot. Umirap na lang ako at pinanood ang labas.

"I was driving when I saw you walking."

Nakita niya akong naglalakad? Akala ko pa naman coincidence kaming nagkita.

I nodded.

"Tapos tinanong mo pa ako kung naglakad ako. Gaano ka katanga, Toby?" I sarcastically asked him.

"Will you stop cursing with every sentence you utter?"

"Anong problema sa pagmumura ko-"

"Parang hindi ka babae."

Wow. Halos sumabog ang ulo ko dahil sa inis ko sa kaniya. Too many insults he already gave me but never in those I burst out because I don't give a damn.

"You're so problematic, Toby. If you want soft-spoken, primitive thinker ladies then let me out because I am not like those."

Itinigil niya ang sasakyan dahil sa traffic light. Binalingan niya ako nang nakakunot ang noo.

"I am just verbally saying my opinion-"

"Then fucking keep it to yourself because I don't care. I won't let anyone change me just because you want to see the different me. Fuck you, Toby, and your problematic mindset!"

Pinindot ko ang play sa spotify ko at nilakasan ang volume para hindi marinig ang mga sasabihin pa ni Toby. I hate how he thinks ill of me. How many times do I have to tell that I am not a saint as others.

Tahimik ako buong byahe. Ang magandang umaga ko ay nasira na lang bigla dahil kay Toby. Padabog kong binuksan at sinarado ang pintuan ng kaniyang sasakyan at tumuloy sa loob. Ni hindi ko na siya nilingon.

"Hi, Reese! Akala ko hindi ka na babalik." Sumalubong sa'kin si Alex, ang may-ari ng gym.

Ngumiti ako sa kaniya at lumapit.

"Busy lang ako noong isang linggo kaya di ako nakapunta. I actually want to do the plyo, Alex."

Nililingon ko na ang ibang tao sa gym na nagwo-work out. Tinignan ko ulit si Alex at kumunot ang noo ko dahil sa iba naman nakatuon ang atensiyon niya at hindi sa'kin.

"Alex," I called him but he's not responding.

Halos tumulo na ang laway niya at halos humugis na parang puso ang mga mata niya dahil sa pagkamangha. Sinundan ko ng tingin ang kaniyang tinitignan at hindi na nagulat na si Toby ang pinagmamasdan niya.

Alex is gay and he obviously finds Toby hot.

Nagtama ang mga mata namin ni Toby. He walks towards me but I quickly get out of there to finally do my thing. Ibinaba ko ang duffle bag ko at nag-stretching muna bago nagsimula. Wala akong ibang naririnig kundi ang tugtog sa aking airpods. Nakatalikod rin ako kung nasaan si Toby kaya naman hindi ko siya nakikita. Well, he's probably being entertained by Alex. Mas mabuti 'yon nang hindi siya ma-bored. May pagsama pa kasi.

Umupo ako sa aking mat pagkatapos ko sa plyo. I drank on my water at hinihingal na tiningala si Toby na nasa malayong bench. Wala siyang kasama at nakatuon lang ang atensiyon sa cellphone. Kumunot ang noo ko at hindi ko alam bakit nakaramdam bigla ako ng pagkadismaya.

His eyes lifted so I impulsively turned around and stand even I am still breathing heavily. Bumalik ako sa aking ginagawa hanggang sa tuluyan na akong napagod. Alex even complimented me for doing great. Matagal na kasi ako ditong nagji-gym at nakita nila noon kung paano ako nag-struggle sa working out because I usually get tired easily. Ngayon, hindi na.

Dumiretso ako sa shower room at naglinis na ng katawan. It took me almost 20 minutes before I get done. The shower helped me to calm down. Hindi na ako badtrip kay Toby. Sayang din naman kung mag-aaway kami gayong malapit nang may mangyari sa'min... wait... ano naman kung mag-away kami? It's not like in this relationship we care for each other feelings. He clearly told me that we don't let our personal emotions get into this.

Bumuntong hininga ako nang may matanto. Then, dapat pala hindi na ako mainis sa kaniya dahil dapat wala naman talagang pakialamanan.

Lumabas ako ng shower room suot ang white spaghetti top ko and washed out short shorts.

"Baby!"

Ngumingising Carter ang sumalubong sa'kin paglabas ko kaya naman kumunot ang noo ko. Hindi siya dito nagji-gym kaya nagtataka ako kung bakit nandito siya ngayon.

"What are you doing here-" My words halted when I saw a girl following Carter.

Umirap ako dahil alam ko na kung bakit ako tinawag ni Carter.

Carter get closer to me and kissed me on the cheek. Nakita ko ang panlalaki ng mata ng maputing babaeng nakasunod sa kaibigan ko. She's pretty but she's not the type of girl na seseryosohin ng kaibigan ko. She better find someone else who sees her worth.

"Baby, you didn't tell me that you'll be here. Edi sana sinundo kita sa inyo." Malanding isinatinig iyon ni Carter.

Gusto kong umirap pero hindi ko ginawa. I smiled fakely at him and acted so sweet.

"May girlfriend ka?!" Hesterikal na sigaw ng nilalandi ni Carter na babae.

Hindi pa natapos sa kalokohan si Carter at pinadausdos niya pa ang kaniyang kamay sa aking baywang. He's doing this to get rid off the girl.

Ang kanang kamay ko ay inilagay ko sa aking likod at kinurot ang braso ni Carter na nakahawak sa aking baywang. I heard him slightly groaned but still continue to his acting.

Umayos ako sa pagkakatayo. My eyes lingered and saw Toby shifted on his seat. He shot an eyebrow at me and crossed his arms on his chest. Ang wayfarers na suot niya kanina ay nakasabit na ngayon sa kaniyang tshirt.

"Jackass!"

Halos mapahiwalay ako kay Carter nang sinugod ng babaeng ito ang kaibigan ko. He slapped him hard that almost everyone heard it and gave the attention to us. Nanlaki ang mga mata ni Alex at nakita kong papunta na siya sa kung nasaan kami.

I am very used to Carter using me as his reason to get rid of their bitches. Pati rin naman si Zaijan ay ganoon. Carter is a playboy, pero kapag naiinis na siya sa babae, gumagawa siya ng paraan para makahiwalay agad.

Hindi pa nakakarating sina Alex sa pwesto namin ay nag-martsa na palabas ang babae. Tinanggal ko ang kamay ni Carter sa baywang ko pero ayaw naman niyang tanggalin kaya masama ko siyang tinignan. I saw him looking at someone behind me and smirked.

"What a seen again, Achileas. Kung hahanap ka ng titirahin mo, magdalawang isip ka. Hindi 'yong bigla ninyo na lang akong gagamitin." Iritable kong sambit.

Tinawanan niya lang ako at umamba pang ilalapit sa akin ang mukha nang may baritonong boses ang nagsalita sa gilid namin.

"Let's go, Reese. Kanina ka pa tapos, 'diba?" Malamig na tanong ni Toby.

Itinulak ko palayo sa'kin si Carter. I showed him my middle finger before I finally marched out of that gym. Narinig ko pa ang demonyo niyang tawa kaya mas lalo akong nainis. Tinulungan ko na nga siyang makatakas sa babae niya pero inaasar pa rin ako.

Pumasok ako sa sasakyan ni Toby. Hindi ako umimik at ganoon din naman siya. Ngumuso ako at inilagay sa likod ang duffle bag.

"Where do you live?" He asked coldly.

Nagsisimula na siyang magmaneho nang itanong niya sa akin iyon. Napansin ko ang pagkakasalubong ng kilay niya na para bang may kaaway siya. Kanina pa naman 'yan ganiyan. Lagi namang ganiyan kaya ano bang bago.

"Highlands."

Hindi na siya umimik pa pagkatapos kong sagutin ang tanong niya. I scroll down on my phone to search for a song but my curiosity took over me.

"Ikaw? Saan ka? Dasma?" Tanong ko dahil hindi ko alam, hanggang ngayon, kung saan siya nakatira.

Umigting ang panga niya. The veins on his arm showed while manoeuvring the car's steerwheel. I bit my lowerlip thinking of something else.

"No. Sa Wind Residences ako."

"Oh? Condo? Bakit?"

Hindi siya umimik. Ngumiwi ako. Sungit.

"Which tower?" I asked again.

"5."

Napakatipid naman sumagot.

"Noted!" I beamed.

Nilingon niya ako nang nagtataka ang hitsura. Nginisian ko siya.

"Sa lunes ba sa condo mo tayo?"

"We'll do it when you're not busy anymore."

Ngumiwi ulit ako dahil sa narinig sa kaniya. That sounds almost impossible. The last year on college is the most hectic year ever.

"Kahit busy, gawin natin. I agreed to this because I want to release off my stress. Don't you?"

"Ikaw ang may ideya nito." He corrected me.

I rolled my eyes for the nth time. "Whatever. Basta gagawin natin 'yon. Nabitin ako noong Friday. Akala ko tutuloy tayo sa hotel pero tinulugan mo lang ako. Ginawa mo pa akong yaya at ako ang tumawag sa driver mo!"

"I never told you to call my driver."

"Wow, ha. Hindi ba pwedeng magpasalamat ka na lang? Parang kasalanan ko pa na pinasundo kita-"

"Why are we even talking about this? Noong Friday pa iyon. Nakalipas na."

"You're talking like you can easily move on on things that happened in the past." I murmured.

"I can hear what you are saying, Clarisse."

"Malamang may tenga ka." Pilosopo kong sagot.

"Which house?" Tanong niya nang makapasok kami sa Highlands, ignoring my insensible rebutt.

Itinuro ko sa kaniya ang daan at naging tahimik na kami buong byahe.

"Carter is your friend, right?" Bigla niyang tanong.

Tamad lang akong tumango. Hindi na siya ulit nagsalita hanggang sa tumigil kami sa tapat ng bahay namin. Kinalas ko ang seatbelt at magpapaalam sana ako sa kaniya but I noticed his grumpiness kaya naman nagmadali na akong bumaba.

"Kendall!"

Zaijan is in front of our gate. Mabilis akong lumapit sa kaniya. Muli lang ako bumaling sa sasakyan ni Toby nang narinig ko itong humaharurot paalis.

"Is he crazy? Mababangga siya!" I blurted out.

Mabilis na nawala sa paningin ko ang sasakyan niya. Umiling ako at hinarap si Zaijan na masuri akong pinapanood.

"Anong kailangan mo? And will you stop calling me Kendall? May pangalan ako." Panimula ko.

He smirked. "Kamukha mo kaya 'yon."

"What do you need?"

His smirk grew wider. Inakbayan niya ako at bumulong.

"Pagawa ako essay."

Ngumiwi ako sa sinabi niya. "Wala ka bang utak?"

"Meron. Pero hindi gumagana kapag magsusulat."

Tumawa pa siya at hinigit na ako papasok sa bahay namin.

"Wala kang kasama sa inyo?" I asked him and looked at the house in front of ours.

"Gumagawa ng baby sina Mama."

"Siraulo ka talaga, Zaijan!"

Ginulo niya ang buhok ko. "Sabi ni Carter kasama mo si Toby sa gym."

Natigil ako nang maalala na ayaw niya kay Toby para sa'kin.

"Are we going to fight over this-"

"Hindi. I realized that it's your life... your choice. Whatever what you want to do in your life, I have no say in it. Kaibigan lang naman ako." He said while smiling.

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Unti-unti ay ngumiti ako. At least they are supporting me with this. They know me more than anyone else in this life. I know where I am getting into.

Toby called me the night before Monday and asked me if I told anyone that we're just playing.

"Sino namang sasabihan ko?" Tamad kong sagot.

I was doing a news article when he called. I massaged my nape and close my eyes tightly. I'm tired.

"Just don't fucking tell anyone that we are in this kind of arrangement. I don't want anyone to know that we're only up for playing-"

"You don't want anyone to know that we're fuck buddies kasi feeling mo makakarating kay Mia." Wala sa sarili kong putol sa sinasabi niya.

Tumahimik ang kabilang linya. I have to looked at my phone dahil inakala kong binabaan niya ako.

"Mia's out of this. Just make sure that you don't tell anyone that we're only fuck buddies."

Pumangalumbaba ako at pinaglaruan ang mouse ng computer ko. Ayaw niya isali sa usapan si Mia, huh.

"As if anyone would think that we're serious. I am sure that you know my reputation, Toby. No one in their right minds will think that I am serious with you, or you being serious with me. Alam naman ata ng halos lahat na mahal mo pa rin si Mia."

I heard him sighed on the other line. Kumunot ang noo ko dahil doon.

"Just do what I told you."

"Fine." Labas sa ilong kong sagot at doon natapos ang pag-uusap namin.

Monday came and I become busier. Toby frequently asking me to have lunch with him or he will fetch me pero hindi ko naman mapagbigyan dahil hindi kami parehas ng schedule.

Toby:

Watch our practice game.

Ngumiwi ako habang binabasa ang message sa'kin ni Toby. Napaka-demanding naman nito, akala mo nang-uutos lang.

Humiwalay ako kina Beatrice dahil dadaanan ko lang saglit ang Pub House bago ako didiretso sa gym.

Ako:

Masusunod, Master.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad. The afternoon rays of Wednesday's sun is hitting me kung kaya't kinailangan kong bilisan ang aking paglalakad. Malapit na ako nang madaanan ko ang Marketing Department at hinarang ako nila Cheska.

"Hi, Reese!" She greeted me.

Dawn is with her but she's wearing her poker face. Ang isa pa nilang kaibigan na si Jelai ay nakangiti rin sa'kin.

"Hi," tipid kong bati pabalik at lalagpasan na sana sila ngunit nagsalita pa ulit si Cheska.

"Saan mo balak magtrabaho, Reese?"

Is that out of the blue question? Why is she suddenly asking me? But then I don't want to be rude so I smiled and respond.

"GMA? Or kaya sa PNA. Anywhere."

"Oh? You don't have plans to work abroad?"

Kumunot ang noo ko sa tanong niya.

"Yung kaibigan ko na Journ student, pangarap no'n makapagtrabaho sa New York Times."

And so? Ako ba siya? Ngumiti lang ako at umiling.

"Pilipino ako, dito ako kailangan. Bakit pa ako mangingibang bansa."

Ngumiwi siya sa sinabi ko. Hilaw siyang tumawa.

"Well, para sa pangalan? Ganda pakinggan kapag NYT journalist ka. Laki pa sahod kumpara dito. You know? Most of the Filipino journalists greeds for power and money. Walang future sa Pilipinas."

I highly opposed that. Maybe there are some journalists who later on realized their hunger for power and money, but not everyone. I am claiming that I'll never be one.

"Not everyone, Cheska." I only replied.

Hinayaan naman nila akong makaalis na nang mapansin nilang hindi na ako natutuwa sa presensiya nila. I am aware that there are students who hate me for being one of the campus journalists. And now I am sure that they are part of that group who despise me. I just don't know why they hate me.

Pumasok ako sa Pub House at naabutan ang ibang journo na busy sa kani-kanilang computers. I wonder if anyone here, an aspirant journalist like me, greeds for power and money? I hope no one. Because the public needs us.

Bumuntong hininga ako at sinaradong muli ang Pub House. I just checked if they are here. Lumabas na ako ng Pub House at nagsimulang maglakad papuntang gymnasium. Nadaanan ko ang oval na may mga varsity ng volleyball, badminton, soccer, table tennis at track n field. I even saw Audrey, Baste's friend, in the oval, running.

University Games Week na kasi next week kaya busy halos lahat ng mga varsity. They are preparing really hard. May the best win.

Nagtago ako sa anino ng mga puno at tinakbo ang distansiya ng oval at gym. Pumasok ako sa loob at ingay mula sa mga players ang sumalubong sa akin.

Hinanap ng mga mata ko ang lalaking nagpapunta sa'kin dito at nagulat dahil pagbaling ko sa aking gilid ay naroon siya. Pawisan ngunit naaamoy ko pa rin ang kaniyang bango. Nginisian ko siya para sana asarin siya na narito na ako pero ako ang nagulat nang lumapit siya at hinalikan ako sa labi.

His soft red lips touched mine. I heard the students in the bleachers shrieked and the players shout. Dumausdos ang kaniyang kamay sa aking baywang at bahagya akong naangat. Seconds past and I finally picked up my lost senses and tiptoed to kissed him back. He stopped when he felt that I am already responding.

Humiwalay siya sa'kin and I saw how he deliciously licked his lips. Nakakunot ang noo pero bakas ang ngisi sa labi. I smirked, too, and winked at him.

"Galing ko 'no? Bumalik ka na do'n, nakakuha ka na ng good luck kiss sa cheerleader mo." I joked.

He laughed and shook his head. Kumunot ang noo ko sa reaksiyon niya at magtatanong sana ulit pero naunahan niya ako. He kissed me again. Mabilis lang bago siya tumakbo pabalik sa court. Umawang ang labi ko habang pinagmamasdan siyang tumatakbo sa court at tumatawang nakikipag-asaran sa ibang players na kinakantyawan siya.

I bit my lower lip and finds a seat on the bleachers.