«Στην φυσικη αντιδραση του οργανισμου ποσα φρενα θα βαλει το μυαλο σου;»

Τον έβλεπε να κοιμάται και γέλασε αυθόρμητα. Είχε περάσει το χέρι του γύρω της και οι ανάσες τους είχαν γίνει μια κατά την διάρκεια της νύχτας. Ένιωσε τα υγρά της μπούτια και η ανάγκη για ένα ζεστό μπάνιο την έκανε να τον αποχωριστεί. Έκαναν έρωτα όλη νύχτα, δεν δίστασε να τελειώσει ξανά και ξανά μέσα της . Η αλήθεια ήταν πως λαχταρούσε όσο τίποτα ένα μωρό αλλά ποτέ δεν της το έθεσε σαν θέμα. Ήταν ευτυχισμένος και μόνο που την είχε δίπλα του.

Σηκώθηκε χωρίς να κάνει φασαρία και πήγε στο μπάνιο. Οι υδρατμοί από το καυτό νερό γέμισαν την ατμόσφαιρα και σε λιγάκι το κορμί της ήταν κατακόκκινο. Δεν την ένοιαζε που το νερό έκαιγε τόσο, την χαλάρωνε κι αυτό της ήταν αρκετό. Ξάφνου η φωνή του Ίαν που μιλούσε στο τηλέφωνο της τράβηξε την προσοχή. Έκλεισε το νερό και κατάλαβε ότι ήταν νευριασμένος. Τύλιξε το κορμί της με μια πετσέτα και δίχως να περιμένει λεπτό βρήκε στο δωμάτιο. Τον βρήκε γυρισμένο στο παράθυρο με το κινητό στο χέρι.

«Πόσες φορές πρέπει να επαναληφθώ δηλαδή ; ο Νταμιεν είπε πως το εμπόρευμα θα φτάσει σε 4 ώρες , δεν βλέπω το λόγο να με παίρνεις τέτοια ώρα!!» Κάτι δεν είχε γίνει σωστά. Ήταν συνηθισμένη σε τέτοιου είδους διαλόγους. Τον πλησίασε από πίσω και τον αγκάλιασε. Εκείνος νιώθοντας το υγρό της κορμί γύρισε αμέσως. Φίλησε τα χείλη της και στριφογύρισε τα μάτια του .

Η Καταλινα του γέλασε ήρεμη. Παλαιότερα εκείνος της έδινε την ηρεμία που χρειαζόταν και τώρα ήταν η σειρά της . Βραδιά αμέτρητα την έβλεπε να κάνει σβούρες μέσα στον ύπνο της και να φωνάζει το όνομά της Κλαρισας. Να κλαίει γοερά και να σφίγγει τα σεντόνια. Η εν ψυχρό δολοφονία της ήταν κάτι που δεν το άντεξε στη συνέχεια κι αυτό φανέρωνε φυσικά και το μεγαλείο της ψυχής της . Αν και δεν το παραδέχτηκε ποτέ της ο Ίαν ήξερε πως κατά βάθος είχε μετανιώσει.

«Καλά καλά, έρχομαι από εκεί! »Είπε και έκλεισε το τηλέφωνο . Αναστέναξε και την αγκάλιασε.

«Πήγαινε μωρό μου. Καταλαβαίνω.»Αποκρίθηκε εκείνη όταν τον είδε σκυθρωπό.

«Άλλα σχέδια είχα για σήμερα...»Απογοητευμένος την κοίταξε άλλα εκείνη φρόντισε να τον κάνει να νιώσει καλύτερα.

«Θα πάρω την Εμιλυ εγώ να πάμε μια βόλτα στα μαγαζιά μην σε απασχολεί καθόλου. » Χάιδεψε το γυμνό του στήθος και έβγαλε προκλητικά την πετσέτα της.

«Χμ... τι θα έλεγες αν...»Της είπε κι εκείνη γέλασε.

«Κύριε Πράις... νομίζω πως πρέπει να φύγετε σωστά;» κάνοντας μικρά βηματάκια προς τα πίσω τον προκαλούσε. Εκείνος δίχως να σκεφτεί κάτι άλλο την άρπαξε και την σήκωσε αγκαλιά.

«Έχε χάρη κακομοίρα μου που βιάζομαι... το βράδυ όμως δεν θα μου γλιτώσεις...» Πέρασε τα δάχτυλα του ανάμεσα από τα μπούτια της και σαν δυο ερωτευμένα παιδιά άρχισαν να γελάνε.

«Πάω να ντυθώ και να πάρω την Εμιλυ . » Του είπε και απομακρύνθηκε.

Ο Ιαν ακολούθησε το παράδειγμα της και μαζεύτηκε. Ήξερε πολύ καλά πως έπρεπε να φύγει σφαίρα . Ντύθηκε και την χάζευε καθώς μιλούσε στο κινείτο. Έμοιαζε τόσο γαλήνια και ήρεμη. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα στη ζωή τους. Την φίλησε απαλά στον γυμνό της ωμό και της έκανε νόημα πως δεν θα αργήσει να γυρίσει. Πήρε το τζάκετ του και έφυγε. Είχε αρκετά πράγματα να κάνει και αν ήθελε να προλάβει έπρεπε να βιαστεί. Το άγχος του ήταν τεράστιο τις τελευταίες μέρες. Από τότε που είχε αρχίσει κρυφές έρευνες για τον πάτερα της δεν είχε καταφέρει τίποτα άλλα λίγα εικοσιτετράωρα πριν έλαβε έναν τηλεφώνημα από τον άντρα που είχε βάλει υπεύθυνο για την ανεύρεση του πάτερα της και τα νέα ήταν καλά. Δεν ήθελε να της πει ακόμα τίποτα όμως. Ήξερε πως ήταν ένα ακόμα μεγάλο βάρος μέσα της και έπρεπε να το διαχειριστεί σωστά έτσι ώστε να μην έχει πάλι τα ίδια αποτελέσματα με την Κλαρισα. Δεν θα άντεχε λεπτό να την δει καταρρακωμένη και πιεσμένη. Πόσο μάλλον στεναχωρημένη.

Ανέβηκε στη μηχανή και λίγα λεπτά αργότερα ήταν ήδη έξω από το κλαμπ. Το πρωί ο τόπος έμοιαζε νεκρός. Η γειτονιά βρώμικη και οι λιγοστοί άνθρωποι που περνούσαν ήταν άστεγοι. Πάρκαρε και μπήκε σαν σίφουνας μέσα. Οι μετρήσεις από το τελευταίο φορτίο βγήκαν λάθος και συν τις άλλοις ο Νταμιεν του είχε ανακοινώσει πως θα επιστρέψει τον επόμενο μηνά για να διευθετήσει από κοντά κάποια ζητήματα για το καινούριο παράρτημα που ετοίμαζε στην Αυστρία. Η επέκταση πήγαινε από το κάλο στο καλύτερο και ο Ιαν τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι ήταν ικανοποιημένος.

«Καλημέρα αφεντικό!»Είπε ο Μαξ που ήταν ήδη εκεί από το πρωί.

«Τι αφεντικό ρε μαλάκα! Η γυναικά σου ετοιμάζεται να πάει για ψώνια με τη δική μου μόνο αυτό σου λέω...»Είπε χαμογελαστός και ο Μαξ χλόμιασε.

«Θεέ... λυπήσου με...»Ψέλλισε και ήπιε λίγο από τον καφέ του.

«Κανε και για μενα ένα γιατί προβλέπετε δύσκολη μέρα σήμερα. Στάξε και κάνα δυο σταγόνες ουίσκι μέσα. Θα το χρειαστώ.»Είπε και πήγε προς το γραφείο.

Μπήκε μέσα και είδε τον Λεό να τον περιμένει με τα χαρτιά στο χέρι.

«Κοιτά! Λείπουν 3 κιλά! 3 γαμημένα κιλά!!»Φώναξε δυνατά και έδωσε τα χαρτιά στον Ιαν ο οποίος τα κοίταξε σκεπτικός.

«Πως διάολο χάθηκαν αυτά τα κιλά; μιλάμε για 10 σακουλάκια!» Αποκρίθηκε και έκατσε στην πολυθρόνα.

«Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως είναι πως φαγωνόμαστε εκ των έσω. Η ποσότητα είναι μεγάλη και το φορτίο έφτασε λειψό από την ιταλια. Η αλλοίωση έγινε εκεί η κατά τη διάρκεια της μεταφοράς. Το πλοίο έκανε μόνο μια στάση στο λιμάνι του Μαρόκου πριν περάσει το Γιβραλτάρ. Δεν έχω ιδέα...»

ο Ιαν δυσανασχέτησε. Η πόρτα χτύπησε και ο Μαξ με τον καφέ στο χέρι μπήκε μέσα.

«Εσύ έλεγξε ξανά την παραλαβή και θα τα κανονίσω εγώ τα υπόλοιπα. Έκανε νόημα στον Λεό να φύγει και μόνος πλέον με τον Μαξ χαλάρωσε.

«Πόσα αυτή τη φορά;»Τον ρώτησε αφού είχε ήδη καταλάβει τι συμβαίνει.

«Τρία κιλά...» απάντησε και ήπιε λίγο από τον καφέ. Κάτι στη γεύση όμως δεν του άρεσε.

«Καλά ρε μαλάκα τι έβαλες μέσα;»είπε και έκανε μια γκριμάτσα αηδίας.

«Δεν τον έκανα εγώ ρε.. τα κορίτσια πιάστηκαν μαλλί με μαλλί και μια από τις καινούριες ήρθε να με ειδοποιήσει. Αυτό τον έκανε. Της είπα βέβαια ακριβώς τι να κάνει άλλα μάλλον είναι στόκος. Γάμησε τον θα σου κάνω άλλο.» έκανε να πάρει τον καφέ άλλα ο Ιαν τον κράτησε.

«Γάμησε το, θα της έπεσε παραπάνω ουίσκι. Πήγαινε στο πόστο και μην με ενοχλήσει κάνεις. Πρέπει να τελειώσω και ο ίδιος τις μετρήσεις από τα αντίγραφα.» Είπε και ο Μαξ αποχώρησε.

Λίγες ώρες αργότερα.

Ζαλισμένος και με αριθμούς να στροβιλίζουν στο κεφάλι του εγυρε προς τα πίσω. Μια γλυκεία θαλπωρή γέμισε το κορμί του και έκλεισε τα μάτια. Η πόρτα άνοιξε και εκνευρισμένος που κάποιος του χαλούσε την ηρεμία του ύψωσε το βλέμμα του. Η πληθωρική κοκκινομάλλα μπήκε στο γραφείο ντυμένη με όσο το δυνατόν πιο ελάχιστα ρούχα.

«Με συγχωρείς άπλα ήθελα λίγο να σου μιλήσω» του είπε και πλησίασε

«Συνεχίζεις στο ίδιο μοτίβο βλέπω... Ο πληθυντικός δεν σου είναι γνωστός εσένα;» Της είπε και ανασηκώθηκε ένιωσε μια ζάλη άλλα την προσπέρασε. Εκανε τον γύρο του γραφείου και ακούμπησε πάνω του κοιτώντας την. Ήταν αρκετά όμορφη γυναικά , τα μαλλιά της έμοιαζαν με φλόγες και τα μάτια της με σμαράγδια, για τον Ιαν όμως τίποτα δεν μπορούσε να συγκριθεί με το καφέ της γυναικάς που λάτρεψε και λατρεύει.

«Με συγχωρείτε... »Απάντησε

«Τι θέλεις και με ενοχλείς;»Ρώτησε κι εκείνη τον κοίταξε με ένα μειδίαμα στα χείλη.

«Τίποτα άπλα καθώς μάλωναν τα κορίτσια με έσπρωξαν και απέκτησα μια μελάνια. Πιστεύω πως σήμερα δεν θα μπορέσω να χορέψω...»Σταμάτησε για λίγο και πήγε πιο κοντά του. Ανέβασε την φούστα της και κοιτώντας τον λάγνα του έδειξε ένα μαύρο σημάδι που είχε στο πλάι κοντά στα οπίσθια της.

Αν και πιστός στην Καταλινα βλέποντας την να στήνει όμορφα τους γλουτούς της μπροστά του ξεροκαταπιε. Τίποτα όμως δεν θα τον ωθούσε στο να την αγγίξει. Ήταν πανέξυπνος άνθρωπος και κατάλαβε αμέσως που το πήγαινε.

«Δεν με απασχολεί . Και τώρα πάρε δρόμο. » Ένιωθε πίεση και δεν καταλάβαινε από που. Η Ντένις με ένα ψεύτικο στραβοπάτημα έπεσε πάνω του . Τα πρόσωπα τους ήταν αρκετά κοντά το ένα με το άλλο και τον κοίταξε πονηρά.

«Σας βλέπω αρκετά τσιτωμένο... ίσως ένα κάλο μασάζ να είναι αυτό που χρειάζεστε. »Πέρασε τα χεριά της γύρω από τον λαιμό του κι εκείνος τα έπιασε απότομα.

«Στρίβε είπα γαμώ!» νευρικότητα γέμισε το κορμί του και τα ματόκλαδα του βάραιναν χωρίς ιδιαίτερο λόγο...

«Πάντα τόσο απότομος είστε;» Είπε και σήκωσε το γονάτο της στο μόριο του. Αν και δεν ήταν σκληρό για εκείνη τρίβοντας το πόδι της πάνω του δεν άργησε να πάρει την μορφή που εκείνη επιθυμούσε...

Σας φιλω...