"Άνοιξε τα μάτια σου πριν να είναι αργά..."

3 μέρες αργότερα

Εμφανώς πιο ευδιαθετη ξάπλωσε στο καναπέ και άνοιξε την τηλεόραση. Ο Ίαν είχε να πάει 3 μέρες στο Κλαμπ . Φυσικά και δεν είπε σε κανένα ότι τους είχε ακούσει εκείνη τη μέρα και με την πρώτη ευκαιρία θα πήγαινε και η ίδια εκεί για να βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους.

Ήταν σίγουρη πως η Εμιλυ έβαλε το χεράκι της . Ο Μαξ είχε αναλάβει το Ταμείο τα βράδια αλλά και τις παραγγελίες . Ο Ίαν περνούσε αρκετό χρόνο με τον αδερφό του στην αποθήκη  ψάχνοντας να βρουν τα χαμένα εμπορεύματα και εκείνη έμενε ήρεμη στο σπίτι.

"Παγωτό! Αυτό θα φαω σήμερα!!" Είπε και σηκώθηκε. Ξάφνου η πόρτα χτύπησε και παραξενεμενη σταμάτησε πριν μπει στη κουζίνα και κοίταξε από το ματάκι. Είδε την Εμιλυ με ένα τεράστιο χαμόγελο να στέκεται έξω

"Ξέρω ότι με βλέπεις!!! Άνοιξε άνοιξε!!!"

Η Καταλινα γέλασε και άνοιξε την πόρτα

"Δεν ειπες ότι θα έρθεις!"

"Δεν έχει νόημα να σε ενημερώνω! Αφού στο τέλος θα καταλήξουμε αγκαλιά να βλέπουμε ταινία και να κλαίμε!" Είπε και μπήκε μέσα

"Σωστό κι αυτό...τι κρατάς;" Πριν πμ προλάβει να βγάλει το μπουφάν της η Καταλινα άρπαξε την σακούλα από τα χέρια της

"Ηρέμησε παιδί μου !!! Για μας τα έφερα εξάλλου!"

"Παγωτό!!! Έφερες παγωτό;;; " Αποκρίθηκε ενθουσιασμένη

"Πας καλά; Ένα παγωτό είναι και σνακ..."

"Τώρα πήγαινα στη κουζίνα να φάω παγωτό!!! " Η Εμιλυ την κοίταξε καλά καλά από πανω μέχρι κάτω...

"Καταλινα ; υπάρχει περίπτωση....Λέω εγώ τώρα.... Να...."

"Μην λες χαζομάρες... Δεν υπάρχει περίπτωση ... Εκτός αυτού οι πιθανότητες είναι μηδαμινές Εμιλυ ... Έλα, ας αφήσουμε αυτή τη κουβέντα. Μου έφυγε και η όρεξη... Πάμε μέσα..."Η Καταλινα εμφανώς λυπημένη πήγε στο σαλόνι και η Εμιλυ την ακολούθησε

"Μην στεναχωριέσαι ρε κοριτσάκι μου... Εγώ πιστεύω στα θαύματα... θα δεις που κάποια στιγμή θα έρθει..."

"Ναι ... Κάποια στιγμή...."αποκρίθηκε και πήρε το λαπτοπ

"Ο Μαξ ;" Ρώτησε και η Εμιλυ ανασηκωσε τους ώμους

"Θα πήγαινε στο Κλαμπ όταν τον άφησα... Σήμερα θα πάει και ο Ίαν αφού με τον Ντάνιελ "

"Δεν μου είπε κάτι ο Ίαν..."

"Ίσως δεν πρόλαβε αγάπη μου ... Λοιπόν, δεν θέλω άλλο να σε βλέπω λυπημένη... Ξέχασε αυτό που σε ρώτησα και βάλε να δούμε μια όμορφη ταινία καλά;"

Η Καταλινα της χαμογέλασε γλυκά... ένιωθε ένα βαθύ τσίμπημα που ο Ίαν θα πήγαινε στο Κλαμπ αλλά το άφησε να περάσει...

1 ώρα αργότερα στο Κλαμπ

"Πω πω ... Τι έχεις φτιάξει εδώ μέσα! Μήπως να επιστρέψω και να μείνω μόνιμα; το μέρος είναι ακόμα καλύτερο από τότε που το θυμάμαι!" Αποκρίθηκε ο Ντάμιεν και κοίταξε γύρω του

"Έγιναν αρκετές αλλαγές... Πάμε στο γραφείο;"

"Κάτσε ρε ! Άσε τον κακόμοιρο αδερφό να πάρει λίγο μάτι! Απορώ που η Καταλινα σε αφήνει ασυνοδευτο να κυκλοφορείς εδώ μέσα!"

"Το ξέρεις πως δεν έχω μάτια για άλλη γυναίκα Ντάμιεν..."

"Εγώ στη θέση σου θα τις είχα όλες... Κοίταξε τες ! Αυτή; αυτή ποια είναι;" Είπε και έδειξε την Ντενις

"Μια καινούρια... τίποτα το ιδιαίτερο..."

"Μμμμ εμένα μ'αρέσει..."

"Δεν ήρθαμε εδώ για να πηδήξεις Ντάμιεν! Πάμε στο γραφείο να δούμε επιτέλους τα χαρτιά και έπειτα Κάνε ότι θες "

Η Ντενις έκλεισε το μάτι στον Ντάμιεν κι εκείνος της χαμογέλασε...

1 ώρα αργότερα...

Η πόρτα του γραφείου χτύπησε... Ο Ίαν μαζί με τον Ντάμιεν είχαν ήδη πιει ένα μπουκάλι ουίσκι και έλεγαν ιστορίες από παλιά.

Πριν προλάβει να δώσει το έναυσμα εκείνη άνοιξε και η Ντενις εμφανίστηκε στη πόρτα

"Συγνωμη που διακόπτω..." Είπε και κοίταξε τον Ίαν πονηρά

"Τι θες ;" της απάντησε κι εκείνη μπήκε μέσα

"Μια κοπέλα στραμπουληξε το πόδι της "

"Κι εσύ τι είσαι και έρχεσαι κάθε φορά; Ο Πληροφοριοδότης;" Είπε εκνευρισμένος

"Ίαν...Ίαν... τι τρόπος είναι αυτός για να απευθύνεσαι σε μια τέτοια αιθέρια ύπαρξη;" πετάχτηκε ο Ντάμιεν και σηκώθηκε...

"Κάτσε κάτω ρε μαλακά! Εγώ διευθύνω εδώ μέσα. Λοιπόν εσύ! Γιατί ήρθες;"

"Ήρθα επειδή μου ζήτησε να την αντικαταστήσω...Και έπρεπε να πάρω άδεια "

"Πάω να φέρω άλλο ένα μπουκάλι και έρχομαι!!" Είπε ο Ντάμιεν και βγήκε έξω. Η Ντενις έκλεισε την πόρτα και πλησίασε τον Ίαν..

Πήγε από την εσωτερική μεριά του γραφείου και έκατσε πάνω του

"Είσαι με τα καλά σου ; Σήκω και φύγε!"

"Σε είδα λιγάκι τεντωμένο και υπέθεσα πως ένα μασαζ δεν έβλαψε ποτέ κανένα..." Απάντησε και άνοιξε προκλητικά τα πόδια της μπροστά του

Ο Ίαν προσπαθούσε από την πρώτη στιγμή να την αποφύγει. Δεν ήταν χαζός. Ήξερε τι ήθελε αλλά επειδή έφερνε αρκετά λεφτά αντί να την διώξει προτίμησε να την αποφύγει. Πλέον βλέποντας το λεπτό μικρό της εσώρουχο άρχισε να ζεσταίνεται επικίνδυνα.. Δεν ήθελε ποτέ να κάνει μαλακια στη Καταλινα .

"Κλείσε τα πόδια σου και πάρε δρόμο!"Είπε αμυνομενος

Εκείνη αντέδρασε αμέσως. Σηκώθηκε αλλά πάνω που ο Ίαν νόμιζε πως την ξεφορτωθηκε σήκωσε το πόδι της και το πέρασε από την άλλη μεριά της καρέκλας. Έκατσε πάνω του και πίεσε όσο πιο πολύ μπορούσε τον κορμό της στο μόριο του.

"Δεν σου αρέσει; Πες μου ότι δεν θέλεις σαν τρελός να σου ξεκουμπωσω το παντελόνι και να τον βάλω μέσα μου και θα φύγω..." είπε απαλά και του έγλυψε τον λαιμό. Ένιωσε το σκληρό του μόριο και γέλασε... Εκείνος βρισκόταν σε κατάσταση σοκ. Ήξερε πως η γραμμή για να κάνει τη μαλάκια ήταν λεπτή...Ήξερε πως η Ντενις τον ωθούσε σε αυτό αλλά από την άλλη ηταν άντρας.  Και το κορμί του τον προδιδε. Πριν προλάβει καν να σκεφτεί εκείνη ξεκουμπωσε το φερμουάρ έβαλε το χέρι της μέσα από το μποξερακι και έπιασε το μόριο του σφιχτά στο χέρι της.

Ήταν η στιγμή που ο Ίαν ξύπνησε από το λήθαργο... Την έπιασε απότομα από το μπράτσο και την σήκωσε. Την έσπρωξε και κουμπωσε το παντελόνι.

"Άγγιξε με ξανά και δεν θα σου μείνει χέρι..." είπε χαμηλοφωνα και έπιασε το όπλο του. Όπλισε και την σημάδεψε.

"Βγες έξω!" Είπε κι εκείνη χωρίς ίχνος σεβασμού και φόβου πήγε πιο κοντά. Άνοιξε τα χείλη της και έβαλε την κανη του όπλου μέσα στο στόμα της  γλυφοντας το... Έκανε την χαρακτηριστική κίνηση 3 φορές και έπειτα το έβγαλε από μέσα και τον κοίταξε

"Είναι θέμα χρόνου... Σταματά να το αρνείσαι " είπε και έφυγε..

[....]

"Τι έγινε;"

"Όλα καλά... Θα μείνεις Όπως είπαμε;"

"Ναι ... Τον θέλω εκτός σε λιγότερο από βδομάδα κατάλαβες;"

"Ναι Ντάμιεν... Ναι ... Μην ξεχνάς πως είμαστε ίσοι σε αυτό...."

"Δεν το ξεχνάω αλλά δεν βλέπω να καταφέρνεις και πολλά..."

"Μέχρι την άλλη βδομάδα θα τον έχω στο κρεβάτι μου ....Και τα υπόλοιπα τα ξέρεις φυσικά..."

"Θα περιμένω... Μέχρι τότε μην ξεχνάς τις δοσολογιες!"

"Φυσικά και όχι... Σε κάθε ευκαιρία που έχω το κάνω"

"Ωραία... Πάω μέσα να δω σε τι κατάσταση τον άφησες...Να έρθω το βράδυ;"

"Όχι Ντάμιεν... Έχω το μικρό στο σπίτι το ξέχασες; Σχολάω σε δύο ώρες... Περίμενε με κάπου και μετά θα με πας σπίτι... "

Εκείνος της γέλασε πονηρά και μπήκε στο γραφείο....

Σας φιλώ...