"Και όσο περνάει ο καιρός η κατάσταση αλλάζει..."

1 εβδομάδα αργότερα

"Είσαι καλά;Σε βλέπω λιγάκι χλωμό..." Αποκρίθηκε ο Μαξ και κάθισε απέναντι του

"Μια χαρά, λίγο αδιάθετος μόνο.. "

"Σίγουρα ρε μαλακά; αυτές τις μέρες είσαι συνεχώς στα χάλια σου ..."

"Μια χαρά ειμαι σου είπα! Αγχώθηκα γιατί δεν βγάλαμε άκρη με τον Ντάμιεν. Αυτό είναι όλο..  Θα κάτσει ακόμα ένα μήνα είπε και έπειτα θα φύγει"

"Μάλιστα, είδες τα χαρτιά για τις παραγγελίες; Ξέρω πως τα κάνω εγώ αυτές τις μέρες αλλά καλου κακού ρίξε μια ματιά κι εσύ..."

"Σου έχω εμπιστοσύνη Μαξ ..."

"Όπως αγαπάς... Γιατί δεν πας σπίτι; θα βγάλεις ρίζες σε λίγο εδώ μέσα..."

"Θα πάω... " Απάντησε σκεπτικός

"Ίαν, σίγουρα είναι όλα καλά αδερφέ; Μήπως μαλωσατε με την Καταλινα ;"

"Μαξ ... Όλα είναι καλά..."

"Εντάξει, φεύγω και θα έρθω μετά..."

"Ένα καφέ θέλω πριν φύγεις..."

"Σε πέντε θα τον έχεις...φεύγω τώρα "

Ο Μαξ βγήκε απο το γραφείο και ο Ίαν έτριψε απαλά το κεφαλι του. Τίποτα δεν ήταν καλά. Τίποτα δεν ήταν όπως πριν αλλά δεν μπορούσε να πει και πολλά...

Ένιωθε περίεργα, δεν ήξερε αν ήταν το άγχος η όχι αλλά ο οργανισμός του ήταν αδύναμος. Είχε να κάνει έρωτα μαζί της μια εβδομάδα και πλησίαζε και η επέτειος τους . Ο Ντάμιεν είχε γίνει κολιτσιδα και το βάρος που έπεφτε πάνω στους ώμους τεράστιο. Μέσα σε όλα αυτά είχε και την Ντενίς.

Σε κάθε ευκαιρία του την έπεφτε. Άσχημα και με όποιο τρόπο μπορούσε.  Αυτή η γυναίκα δεν καταλάβαινε που να σταματήσει και ο Ίαν άρχισε να νιώθει μειονεκτικά μπροστά της. Σκέφτηκε όμως να την διώξει πάρα το οικονομικό κόστος.

Στο σπίτι ή Καταλινα είχε περίεργη συμπεριφορά. Τις περισσότερες νύχτες που γυρνούσε εκείνη κοιμόταν ενώ έδειχνε άρρωστη τις τελευταίες μέρες. Χαμένος, βυθισμένος στον λαβύρινθο του εγκεφάλου του , πυτε που κατάλαβε πως η πόρτα άνοιξε. Η Ντενίς, κρατώντας ένα φλυτζάνι καφέ μπήκε μέσα. Μόλις την ειδε έσφιξε τις γροθιές του και χτύπησε το γραφείο.

"Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ μέσα;"

"Ωωω έλα, μην κάνεις έτσι...Είδα την κοπέλα που σου έφερνε το καφέ και αποφάσισα να τον φέρω εγώ..."

Φορούσε μόνο ένα μικρό τοπ και από κάτω μια κόκκινη δερμάτινη φούστα

"Άφησε τον και φύγε!"

"Φοβάσαι μην σου προκαλέσω συναισθήματα που δεν μπορείς να αρνηθείς Ίαν;"

Η Ντενις τον πίεζε ξανά. Παρά την προειδοποίηση της Καταλινας λίγες μέρες πριν εκείνη συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο...

Flashback 3 μέρες πριν

Η ώρα ήταν 9 το βράδυ. Με τον Ίαν στην αποθήκη ήταν η τέλεια στιγμή για την Καταλινα . Μπήκε σαν σίφουνας από την πίσω πόρτα και βγήκε από το γραφείο του με μοναδικό προορισμό τα καμάρινια.

Μόλις μπήκε μέσα την εντόπισε αμέσως.

"Βγείτε όλες έξω!" Διέταξε και οι χορεύτριες χωρίς δεύτερη κουβέντα την υπάκουσαν Εκτός φυσικά από την Ντενίς που ήξερε τον λόγο της επίσκεψης

"Πρέπει να μάθεις να σέβεσαι..." Αποκρίθηκε η Καταλινα και την πλησίασε

"Κι εσύ πρέπει να μάθεις να χάνεις..." της απάντησε και η Καταλινα την χαστουκισε

"Θα σου δώσω μια περίοδο χάριτος. Αν πέσει κάτι ξανά στην αντίληψη μου θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια. Τα λόγια είναι περιττά.  Ξέρεις τον λόγο που ήρθα... Μην με κάνεις να ξανάρθω. Αν το κάνω θα εύχεσαι να μην είχες γεννηθεί..."Αν και η Ντενις είχε ακούσει πως η Καταλινα ήταν ένας πράος και ήρεμος άνθρωπος έβλεπε μπροστά της μια γυναίκα με θάρρος και πυγμή. Έβλεπε το αντίθετο από ότι σχολίαζαν τα κορίτσια.

Εκείνη ήταν όμως η πηγή όλων... Εκείνη έφταιγε που ο Γουες πέθανε και πλέον δεν είχε οικονομική στήριξη. Εκείνη έφταιγε που έπρεπε μετά από τόσα χρόνια να βγάλει το κορμί της στο κλαρί...Για όλα όσα συνέβαιναν στη ζωή της υπεύθυνη ήταν μόνο η Καταλινα. Και η Ντενις δεν έμαθε να δείχνει οίκτο και να λυπάται

"Δεν φταίω εγώ αν δεν τον ικανοποιείς σωστά... "Είπε και έπιασε το κατακόκκινο μάγουλο της "θέλει ειδικό χειρισμό αυτό το εργαλείο...Αν καταλαβαίνεις τι εννοώ..." Η Καταλινα εξοργίστηκε πήγε κοντά της και στάθηκε στο μισό μέτρο μακριά

"Ότι και να λες ...Ότι και να κάνεις...Πότε Δεν θα καταφέρεις τίποτα!"

"Αλήθεια; Γιατί λίγες μέρες πριν αυτά τα χέρια τον έσφιγγαν ανάμεσα τους ... "

"Ψεύτρα!!!" Η Καταλινα την χαστουκισε ξανά...

"Περίμενε και θα δεις Καταλινα ...Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα του προσφέρω όσα εσύ δεν μπορείς..." Η Ντενις σκούπισε το ματωμένο της χείλος και γέλασε

"Μείνε μακριά από τον άντρα μου . Τελευταία προειδοποίηση!"

Τέλος Flashback

"Όχι... Φοβάμαι πως θα βγάλω το περίστροφο,θα σου τιναξω τα μυαλά στον αέρα και θα μου λερωσεις το γραφείο!" Της είπε απειλητικά και δίχως δισταγμό έβγαλε το όπλο από το συρτάρι και όπλισε.

"Είσαι ακόμα πιο σέξυ όταν αγριευεις..."

"Τελευταία προειδοποίηση!" Της είπε και την στόχευσε. Εκείνη πλησίασε, άφησε τον καφέ στο γραφείο κι πήγε προς τη πόρτα κουνώντας επιδεικτικά τα οπίσθιά της ... Του έκλεισε το μάτι και έφυγε.

Ο Ίαν αναστέναξε...

"Τι τραβάω ρε πουστη!! Σήμερα το βράδυ κι όλας έχει πάρει τον πουλο!' Είπε και πήρε τον καφέ. Η πόρτα χτύπησε πριν πιει και ο Ντάμιεν μπήκε μέσα.

"Βρήκα άκρη!!!" Είπε ευδιάθετος και έκατσε φαρδιά πλατιά στην πολυθρόνα

"Καλησπερα και σε σένα!"

"Καλησπερα..Και τώρα μπορώ να συνεχίσω;" Ρώτησε ο Ντάμιεν

"Θες καφέ; Ακόμα δεν πρόλαβα να πιω ...θα πάρω άλλο εγώ "

"Όχι έχω ήδη πιει 2 από το πρωί!"

"Οκ ... Τι βρήκες λοιπόν;"

"Ένα από τα φορτία έκανε δύο στάσεις πριν φτάσει σε μας. Δυο στάσεις εκτός προγράμματος..."

"Τι λες τώρα ρε ;"

"Αυτό που άκουσες!"

"Για φέρε να δω τα χαρτιά..."

4 ώρες αργότερα

Έπιασε το κεφάλι του και έγειρε προς τα πίσω. Ζαλιζοταν αρκετά... πάνω στο γραφείο υπήρχαν δύο άδειες κούπες με καφέ και η ώρα είχε πάει 9 το βράδυ. Το στομάχι του άρχισε να ανακατεύεται και υπέθεσε πως έπρεπε να πάει σπίτι.

Σηκώθηκε και παραπατησε .

"Τι διάολο;" Σκέφτηκε και τα μάτια του θολωσαν. Πατησε το κόκκινο κουμπί που έδινε κατευθείαν σήμα στο μπαρ και τον Μαξ και κάθισε στην πολυθρόνα.  Λίγα λεπτά αργότερα όμως αντί για τον Μαξ η Ντενις άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα...

"Τι δουλεια έχεις εσύ εδώ;"Ρώτησε και έτριψε τα μάτια του. Μπορεί να μην την έβλεπε καθαρά αλλά το κόκκινο κεφάλι της το αναγνώρισε άνετα...

"Ήρθα να σε κάνω καλά...." είπε ψιθυριστά και έκλεισε την πόρτα.

"Φύγε όπως ήρθες!!" Της είπε αλλά εκείνη γέλασε.

"Λογο νερό πιες και θα στρώσεις. Η κούραση φταίει..."

"Θέλω να φύγεις και θα είμαι μια χαρά! " Της απάντησε εκνευρισμένος. Η αλήθεια ήταν πως δεν ήταν καλά. Εκείνη του έδωσε ένα μπουκαλάκι νερό στα χέρια.

"Για μια φορά Ίαν...Για Μια φορά δεν ήρθα με απειλητικές διαθέσεις ! Πιες λίγο νερό και θα φωνάξω τον Μαξ !" Ο Ίαν πήρε το νερό και ήπιε. Δευτερόλεπτα αργότερα την ειδε να πηγαίνει προς τη πόρτα. Αντί να την ανοίξει και να φύγει όμως εκείνη κλείδωσε και γέλασε...

Ξάφνου ένιωσε την θερμοκρασία του κορμιού του να αυξάνεται...

Εκείνη πήγε κοντά και γονάτισε. Έπιασε τα πόδια του και να άνοιξε ελαφρά.

"Τι διάολο είχε μέσα το νερό..." ψέλλισε

"Τίποτα...Απλό νερό ήταν..." του ειπε και άρχισε να ξεκουμπωνει τα κουμπιά από το παντελόνι. Εκείνος έπιασε το χέρι της αλλά δεν είχε καν τη δύναμη να το απομακρύνει...

"Άφησε με να σε στείλω στον παράδεισο..." είπε και ανασηκωθηκε. Συνθλιψε χωρίς άδεια τα χείλη της πάνω και τον φίλησε.

"Τι ...τι κάνεις γαμωτο ;" Είπε σιγάνα

"Σςςςς απόλαυσε το ..." Κατέβηκε πάλι χαμηλά και έπιασε την άκρη από το μποξερακι .το κατέβασε τόσο όσο έπρεπε και άρχισε να ρουφάει το μόριο του...

Ο Ίαν ήταν ανήμπορος να αντιδράσει .  Οι νευρώνες του κορμιού του είχαν ήδη στείλει σήμα στον εγκέφαλο και το μόριο του είχε σκληρύνει...

Την άκουγε, την αισθανόταν, ένιωθε την κάψα αλλά πάραυτα δεν την ήθελε...

Σας φιλώ... Μετά από αυτό το κεφάλαιο επιστρέφουμε στο παρόν που ο Ίαν γυρίζει σπίτι κομμάτια... Μπορείτε να ανατρέξετε στο πρώτο κεφάλαιο:)