"Βλέπω τη ψυχή μου που πάλευε να επιστρέψει στο ταλαιπωρημένο αυτό κορμί  να φεύγει ακόμα πιο μακριά...ουρλιάζω αλλά εκείνη δεν γυρνάει... Που πας?μην με αφήνεις κι εσύ... Μόνο εσύ μου έμεινες ..."

.
Μάζεψε από το πάτωμα τη σκισμένη μαύρη μπλούζα ... Σηκώθηκε αργά από κάτω σαν ένα μωρό που προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα ενώ στα   υγρά της μάτια καθρεφτίζονταν η απόγνωση και η απελπισία, η άδεια της ψυχή... Αυτή που απελπισμένα προσπαθούσε να ξαναγυρίσει στο κορμί της πλέον χάθηκε οριστικά...

Εκανε δύο βήματα και στήριξε τα χέρια της στον τοίχο αφού ακόμα και το περπάτημα τη δυσκόλευε,  δεν έκλαψε όμως, όχι ακόμα... δεν το επετρεψε στον εαυτό της ... προχωρώντας σιγά-σιγά προς το μπάνιο άνοιξε την πόρτα.

Αποφεύγοντας να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, πλησίασε απλά και άνοιξε τη βρύση της ντουζιέρας μπαίνοντας μέσα στο ντους. Ρύθμισε το νερό στο ζεστό και άφησε τη ζεστασιά του να την τυλίξει.

Ακούμπησε τα χέρια της στον κρύο  τοίχο και εσκυψε το κεφάλι της προς το νερό. Εκείνο έκανε καλά τη δουλειά του και πλέον η Catalina  λύγισε...έσπασε σε χιλιάδες μικρά κομματάκια ,άφησε μία κραυγή να βγει από μέσα της και σήκωσε το κεφάλι της ψηλά αφήνοντας το νερό να πέσει στο πρόσωπό της κρύβοντας έτσι τα δάκρυα που έτρεχαν  από τα μάτια της. Τοσο άντεξε... με την φωνή της να ακούγεται σιγάνα καθώς έκλαιγε στήριξε το κούτελο της στον τοίχο και εσφιξε τα δόντια της ...

Δεν ήταν απλά δάκρυα , δεν ήταν ένας απλός πόνος ,ήταν ακριβώς ότι είχε απομείνει από εκείνη. Ηταν η ζωή που έφευγε από μέσα της... Ηταν η πίκρα,  η λύπη και το παράπονο ... ένα παράπονο το οποίο πήρε τη μορφή των ατελείωτων λυγμών.

Αρχισε να ξύνει μανιωδώς το δέρμα της σε μία προσπάθεια νά το γδάρει και να βγάλει από πάνω του τη μυρωδιά του,  αυτή τη μυρωδιά της μονόπλευρης σεξουαλικής πράξης που χρόνια τώρα άφηναν γουρούνια σαν εκείνον επάνω της. Τα χείλη της ματωμένα, η μεγάλη κοκκινίλα που είχε κάτω από το μάτι της πλέον άρχισε να μελανιάζει και το κορμί της έτρεμε ολόκληρο κανωντας ανα τακτα χρονικα διαστήματα έντονους αλλά μικρούς σπασμούς...  Δεν μποτουσε να διαχειριστεί αλλο την κατάσταση,  όχι μόνο από το σωματικό πόνο αλλά πιο πολύ από την ψυχική της αναραταραχη . Ένα κουρέλι... Ένα ράκος... ένιωθε την απόγνωση να κατρακυλάει μαζί με το αίμα στις φλέβες της και χαμήλωσε ξανά το κεφάλι βλέποντας το ροζ νερό από τα τραύματα της να πέφτει...

Πώς θα μπορούσε να φανταστεί την κατάληξή της λίγες ώρες πριν  οταν τώρα όμως γεύτηκε  ξανά την πικρή γεύση αυτής της άθλιας ζωής...

Σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε για ένα λεπτό το ξυραφάκι που υπήρχε επάνω στο νιπτήρα.  Χωρίς δεύτερη σκέψη άπλωσε το χέρι της και το πήρε,  ένα ήταν σίγουρο πως αν από δω και πέρα αυτή θα ήταν η ζωή της δεν θα άντεχε άλλο να ζει και αν η αυτοκτονία ήταν η λύση τότε θα πετούσε απλόχερα το δώρο που κάποτε της χάρισε ο Θεός και θα γυρνούσε ξανά κοντά του.

Πάτησε το ξυραφάκι επάνω στη φλέβα της , η αισθηση του έμοιαζε μαγική στο κορμί της ... λίγο όμως πριν χάραξει τη γραμμή που θα τη λυτρωνε από την ίδια την κόλαση,  η πόρτα του δωματίου της ανοιξε ξαφνικά και η μικρή Clarisa   μπήκε μέσα τρέχοντας προς το μέρος της.

Ήξερε καλά πως θα είναι στο μπάνιο...
Αν και ένα δωμάτιο παραδίπλα από το δικό της μπορούσε κάλλιστα να αναγνωρίσει εκείνες τις κραυγές τις οποίες  είχε ακούσει αρκετές φορές στην έπαυλη.  

"Μη με αφήσεις μόνη σε παρακαλώ ,μη! φοβάμαι Catalina ", της είπε και χωρίς να το σκεφτεί μπήκε και εκείνη κάτω από το ντους.  η Clarisa  μπορεί να ήταν 10 ετών αλλά ήξερε πολύ καλά τι είχε συμβεί σήμερα...

"Αφησέ με να φύγω δεν αντέχω άλλο" Είπε με απαλή φωνή  μέσα στους λυγμούς της... έμοιαζε σαν πεΘαμενη στα μάτια της και η μικρή την έκλεισε στην αγκαλιά της. Πλέον και οι δύο ήταν καθισμένες  στο πάτωμα του μπάνιου.

"Εγώ φταίω για όλα Συγχώρεσέ με ,σε εκλιπαρώ ... όμως μη με αφήσεις δεν έχω κανέναν..."
Το νερό έπεφτε πάνω τους και η Catalina  σηκώθηκε βγαίνοντας από την αγκαλιά της. Το έκλεισε και άφησε το ξυραφάκι στο νιπτήρα , παίρνοντας μία πετσέτα στα χέρια της τύλιξε τη μικρή που είχε γίνει μούσκεμα . Το περπάτημα της σταθερό, ήρεμο... έβαλε τον εαυτό της σε έναν ρόλο προστάτη χωρίς να την ενδιαφερουν  ποτέ οι  συνέπειες και τώρα δεν μπορούσε να την εγκαταλείψει... Η τύχη της ίσως ήταν χειρότερη και δεν θα μπορούσε να σκοτώσει τον εαυτό της με αυτό το βάρος... θα θυσίαζοταν ξανά και ξανά για χατίρι της...

Χωρίς να της πει τίποτα την οδήγησε στο δωμάτιο , βγαίνοντας όμως από το μπάνιο ο εφιάλτης επέστρεψε ξανά με τη μορφή των αναμνήσεων παίζοντας άσχημα παιχνίδια στο μυαλό της...

Flashback 2 ώρες πριν

Αρκετά κουρασμένη από όλες τις δουλειές του σπιτιού και αφού πλέον είχε τελειώσει ανέβηκε στο δωμάτιο της για να ξεκουραστεί αδιαφορώντας για την εντολή που της είχε δώσει ο Wes  να βρεθούν στο γραφείο του στις 10:00 . Εβαλε ξανά τα ρούχα της και ξάπλωσε στο κρεβάτι αφού βεβαιώθηκε, ότι και η μικρή κοιμάται.

Τι κι αν της είχαν δώσει πυτζάμες, εκείνη προτίμησε να φορέσει για ακόμα μία φορά την μπλούζα του αφού έτσι κατάφερνε και ηρεμούσε. Μπορεί με τον Ίαν να μην είχε μέλλον όμως η επιρροή που είχε ακόμα επάνω της ήταν αρκετή , το παρελθόν επηρέαζε το παρρον της χωρίς να αφήνει περιθώρια για ένα όμορφο μέλλον αλλά δεν την ένοιαζε...

Κοίταξε για λίγο το ρολόι ,η ωρα εδειχνε 10:20... τα μάτια της έκλεισαν από την κούραση και σκεπτομενη πως ότι και να ηθελε να της πει δεν θα ηταν σημαντικό  τραβηξε ξανα το μαξιλαρι στην αγκαλιά της ... 

Εντονα βήματα  ακουστηκαν αυο διαδρομο αλλα τα βλεφαρα της ειχαν βαρύνει αρκετά για να δώσει σημασία... λίγο πριν θα αφεθεί τελείως συην ανάγκη της για ύπνο  η πόρτα ανοιξε απότομα και ο Wes εξαγριωμένος μπήκε μέσα στο δωμάτιο. 

Η ταραχη της ηταν εμφανέστατη κι εκεινος χωρις να χασει χρονο ορμηξε κατά πάνω της πιάνοντας την από τα μαλλιά και τραβώντας την με δύναμη από το κρεβάτι την πέταξε στο κομοδίνο που βρισκόταν στο πλάι του κρεβατιού...

Η σύγκρουση ήταν αρκετά δυνατή με αποτέλεσμα εκείνη να χτυπήσει ακριβώς κάτω από το μάτι της, το δέρμα της σκίστηκε αλλά πριν προλάβει  καν να βγάλει φωνή εκείνος την έπιασε ξανά από τα μαλλιά και την έσυρε στο πάτωμα.

"Εγώ δεν σου είπα να είσαι  στις 10:00 στο γραφείο? "Ούρλιαξε  και το ματι του έπεσε πάνω στην μπλούζα της... κοιτώντας την να φοράει για ακόμα μία φορά την μπλούζα του αδερφού του αγρίεψε ακόμα περισσότερο.

Η Catalina αρχισε να φώναζει επιτέλους αλλά εκείνος δεν σταμάτησε καθόλου ... τα γεμάτα δυναμη απανωτά χαστούκια που της έδινε κόκκινισαν το πρόσωπό της σε δευτερόλεπτα ενω εκείνη άρχισε να κλαίει βουβά...

Ο Wes  φρόντισε να μάθει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες από τη μικρή την οποία βρήκε στο δωμάτιό της και τη στρίμωξε ρωτώντας την όσα περισσότερα μπορούσε για την catalina ... Έμαθε για τη ζωή της,για τον τρόπο που προσπαθούσε να προστατεύσει τα μικρά παιδιά , για την απαγωγή της από τον αδερφό του... για τα πάντα... με το  πονηρό του μυαλό κατέστρωσε αμέσως ένα σχέδιο για να την κάνει δική του όταν όμως εκείνη δεν εμφανίστηκε έχασε την υπομονή του και πλέον σαν άγριο θηρίο ξεσπούσε πάνω της όλο το θυμό του.

Δίνοντας της μία μπουνιά  αυτή τη φορά εκείνη βρέθηκε να παλεύει για τη ζωή της ημιλιπόθυμη ...

Εκείνος γέλασε... Πόσο άρρωστο ήταν το γεγονός οτι απολάμβανε να την βλέπει σε αυτή την κατάσταση... γονάτισε μπροστά της και πιάνοντας με δύναμη το σαγόνι της σήκωσε το κεφάλι της έτσι ώστε να τον κοιτάζει.

"Αν δεν θέλεις να ικανοποιήσω τις ορέξεις μου πάνω στη μικρή προστατευόμενη σου από δω και στο εξής κοίτα να τις ικανοποιήσεις εσύ και να το κάνεις και καλά!!!"  της είπε φτυνοντας μία φορά στο πρόσωπο της.

Στα λόγια του εκείνη τρελάθηκε ...δεν θα άφηνε ποτέ ξανά κανέναν να την εκμεταλλευτεί και βάζοντας οση δύναμη της είχε απομείνει άπλωσε το πόδι της και τον κλώτσησε, δυστυχώς όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να τον εκνευρίσει ακόμα περισσότερο .

"Πιστεύεις ότι νοιάζεται για σένα? μία πουτανα  σαν όλες τις άλλες είσαι!!!" Είπε και έσκισε σε δύο κομμάτια την μπλούζα  πετώντας την μακριά.  Χτυπώντας την ξανά στο πρόσωπο  βρέθηκε αιμόφυρτη  ξαπλωμένη  στο πάτωμα.

Τράβηξε το παντελόνι από τα πόδια της ενώ εκείνη προσπάθησε να τον αποτρέψει όσο μπορούσε... άρχισε ομως να φτύνει αίμα ενώ αφόρητοι πονοι κυρίευσαν το σώμα της .

"Σε παρακαλώ σταμάτα ..."ειπε σιγάνα  αλλά εκείνος δεν  σταμάτησε πουθενά... η Catalina  ήξερε τι θα ακολουθήσει και δυστυχώς για εκείνη τα νερά αυτής της θάλασσας ήταν αρκετά βαθιά για να μπορέσει να κολυμπήσει...

Ακουσε τον χαρακτηριστικό ήχο από τη  ζώνη του και αμέσως   ένιωσε τα χέρια του επάνω στο κορμί της. Την έπιανε δυνατά απότομα και βίαια.

Τραβωντας την από τα πόδια τόσο ώστε να μπορεί να μπει μέσα της άφησε μια μεγάλη γρατζουνιά με το δαχτυλίδι του στο μπούτι της ανοίγοντας μαζί με εκείνη και τις πληγές από τα γυαλιά... Δεν το έβαλα όμως κάτω... Προσπάθησε να τον κλώτσησει ξανά και  χωρις δισταγμο την χτύπησε. 

"Σου είπα! Κάτσε φρόνιμη αλλιώς θα πάω στο παραδίπλα δωμάτιο να δώσω μια επίσκεψη στην μικρή... !" Εκείνη όμως δεν τον  πιστέψε και  τράβηξε τα πόδια της , τα τέντωσε ξανά προς το μέρος του χτυπώντας τον . Η αντίδραση του ηταν άμεση όμως...  Σηκώθηκε επάνω και την έφτυσε, γέλασε και πήγε προς την πόρτα...

"Θα την ακούς πιστεύω να ουρλιάζει.. " τα λόγια του έδειξαν την ανδρική του υπόσταση  και στην ιδέα και μόνο να βιάσει την μικρή η οποία είχε καταφέρει να ξεφύγει από τους άντρες στην έπαυλη άρχισε να ουρλιάζει.

"ΣΤΑΜΑΤΆ!!!!" φώναξε δυνατά κι εκείνος γελώντας γύρισε και την κοίταξε... Μέσα του ένιωθε ήδη νικητής...

"Μπράβο το καλό μου το κορίτσι..." σχόλιασε χαμηλά και έβγαλε την ηδη ανοιχτή ζώνη . Εγλυψε τα χείλη του και με αρκετά ανεβασμένη λίμπιντο γονάτισε ξανά στο πάτωμα...

Άνοιξε τα πόδια της και την κοίταξε...

"Καλώς ήρθες στην κόλαση...." ψιθύρισε πριν μπει μέσα της ...

Η διείσδυση έμοιαζε φυσικά με τις άλλες... Μόνο που για κάποιο λόγο έμπαινε μέσα της προκαλώντας στο κορμί της σπασμούς... ήθελε να την πονέσει..να την διαλύσει και τα κατάφερε....

Ένα βλέμμα κενό που έμεινε να κοιτάζει τον λευκό τοίχο του δωματίου φανέρωνε πως στο τέλος, όσο κι αν άλλαξε η ζωή της τον κορμί της παρέμεινε ένα άδειο κουφάρι....

Τέλος flashback.

"Catalina?" Ρώτησε η μικρή βλέποντας την να κοιτάζει το χώρο σαν χαμένη...

Έσφιξε το χέρι της και την τράβηξε στο κρεβάτι... Η Catalina αμίλητη σταμάτησε όμως... έσκυψε και μάζεψε την σκισμένη μπλούζα της και απρόθυμα την τοποθέτησε επάνω στην καρδιά της...

"Σε παρακαλώ...τρομάζω " ειπε η μικρή αλλά δεν πήρε απάντηση...

Τράβηξε ελαφρά το χερι της και ξάπλωσε στο κρεβάτι φέρνοντας την μπλούζα στο πρόσωπο της ... Η μικρή την κοιτούσε έτοιμη να βάλει τα κλαμματα ... δίχως να ρωτήσει ξανά τίποτα την σκέπασε με το σεντόνι και απλά βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας το φως ...

"Έλα σε μένα...." ψελισε και άρχισε να κλαίει ξανά... Δεν ήξερε το γιατί αλλά μέσα της ένιωθε πως αν τον είχε πλαι της τίποτα από όλα αυτά δεν θα γινόταν... Ο Ian την πλήγωσε αλλά εκείνη και τι δεν θα έδινε για να τον έχει αυτή τη στιγμή εδώ.  Δεν μπορούσε να καταλάβει τγιατί ένιωθε αυτή τη σιγουριά και δεν την ένοιαζε. 

Το μαξιλάρι της έγινε μούσκεμα ...

Όλη της η ζωή άλλαξε ξανά μέσα σε μια νύχτα...
Αυτή τη νύχτα  ομως η Catalina δεν κοιμήθηκε...
Αυτή την νύχτα ευχόταν απλά να πεθάνει...

Σας φιλώ....