"Μα όταν η αλήθεια έρθει στην επιφάνεια όλα θα αλλάξουν...τα ήδη υπάρχοντα δεδομένα θα καταστραφούν και τα καινούρια θα φέρουν μαζί τους το απόλυτο χάος"

"Μπαμπά?" Την άκουσε να λέει και όλο το κορμί του αναριγησε...

Ο πατέρας της την κοίταξε για ένα δευτερόλεπτο και αναρωτήθηκε αν αυτό ακριβώς που βλέπει μπροστά στα μάτια του είναι η πραγματικότητα, προσπάθησε για ένα λεπτό να φέρει στο μυαλό του την εικόνα της  στην ηλικία των 8 και κάτι μέσα σε αυτό το καφέ των ματιών της του έφερε θύμησες...

Σαστισε αλλά δεν άφησε για κανένα λόγο την ταραχή του να φανεί αφού ακριβώς από πίσω του ο Wes είχε ήδη αρχίσει να τσιτωνει και τον ένιωθε.

Πώς γίνεται ομως η κόρη του να βρισκόταν εδώ όταν εκείνος την είχε ήδη πουλήσει στην Μπανγκόγκ χρόνια πριν , αναρωτήθηκε αλλά βαθιά μέσα του ήξερε πώς αυτά τα μάτια δεν ήταν απλά ένα ζευγάρι καφέ μάτια, τον κοίταζαν γεμάτα μίσος και κακία. Εκλεισε τα ματια του και προσπάθησε να βγάλει από μέσα του καθε αρνητική σκέψη, εξαλλου τοτ ηταν τρομερά δύσκολο σε αυτή τη κατάσταση να καταλάβει αν το μυαλό του του παίζει παιχνίδια η αν όλα αυτά είναι πραγματικότητα. Τα άνοιξε και κοιτάζοντας την προσεκτικά άλλαξε την στάση του .

"Μάλλον κάποιο λάθος θα κάνεις κοπέλα μου εγώ δεν έχω κόρη" της είπε . Η μεγάλη μεσοκοπη γυναίκα πίσω της προσπαθούσε να της κάνει νογμα να χαμηλώσει το κεφάλι αλλά η Catalina είχε ήδη βυθιστεί σε έναν λήθαργο που δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να την βγάλει.  Δεν πρόσεξε καν πως το καινούριο αφεντικό της την κοίταζε συνεχώς πίσω από τον πατέρα της αφού τα μάτια της ήταν απλά καρφωμένα πάνω στον ανθρ οι που την πούλησε φέρνοντας συνεχώς ξανά και ξανά τα λόγια του απαγωγές της στο μυαλό της .

"Εγώ πεθαίνω αλλά εσύ θα πεθάνεις χίλιες φορές παλιό καριολα , 19.000 δολλάρια ήταν η αξία σου για να σε πουλήσει ο ίδιος σου ο πατέρας...!!"  Προσπαθούσε να συγκρατήσει τον εαυτό της από το να του ορμηξει και τον παρατηρούσε συνεχώς...Δεν ήταν δυνατόν να έκανε λάθος...Ο άνθρωπος μπροστά της ήταν ο πατέρας της και δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβει πως ήταν άσχημα μπλεγμένος αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που την ένοιαζε αυτή την ώρα. 

"Wes ! Οι γυναίκες του σπιτιού σου δείχνουν βλέπω ανυπακοή..." είπε με τέτοιο τρόπο ώστε η προσοχή του Wes να πέσει επάνω της μόνο που εκείνος δεν ήταν ηλίθιος. Και γνώριζε πως αυτός ο γέρος μπροστά του κάποτε είχε οικογένεια. Μια οικογένεια που με τα χρόνια εξαφανίστηκε χωρίς όμως να γνωρίζει το πως και το γιατί. Ο Max ξεκίνησε να κάνει αλισβερίσι με τον πατέρα του ενώ καθώς εκείνος πέθανε δεν δίστασε να πλησιάσει τον Ian και τα αδέρφια του ζητώντας τους λεφτά.

"Δεν έχει μάθει ακόμα τρόπους είναι καινούρια..." είπε σιγάνα και προχώρησε πλέον αρκετά πιο κοντά της.  Η γριά γυναίκα άρχισε να τρέμει ολόκληρη στην θέα του αλλά η Catalina δεν του χάρισε ούτε μια μάτια. Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στον πατέρα της προκαλώντας μέσα της την απόλυτη οργή. 

Γνώριζε πάρα πολύ καλά σε ποιον απευθύνεται και το γεγονός πως εκείνος έκανε πως δεν τη γνωρίζει ήταν κάτι που τη νευρίασε ακόμα περισσότερο και από την πλευρά της δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσει έτσι, ίσως όχι τώρα αφού οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον θα φρόντιζε να πάρει ότι του αξίζει.

Όπλισε τον εαυτό της με απάθεια και σήκωσε το ανάστημά της .

"Ισως εχετε δίκιο κύριε με συγχωρείτε πολύ." Του είπε και κατεβάζοντας το κεφάλι προχώρησε προς το εσωτερικό του διαδρόμου έχοντας πάντα πίσω της τη γριά γυναίκα. ο Wes από την άλλη  παραξενεμένος αδυνατούσε να καταλάβει τι ακριβώς  εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια του αυτή τη στιγμή και αποφασισμένος να το συζητήσει με τον Max μόλις θα έμεναν μόνοι  το άφησε να περάσει στο ντούκου.  Εξάλλου η προσοχή του αυτή τη στιγμή ήταν καθαρά πάνω σε εκείνη, δεν είχε σηκώσει ποτέ τα μάτια του πάνω σε πιο όμορφη γυναίκα, ο τρόπος ομιλίας της δεν θύμιζε σε τίποτα όλες αυτές τις φτηνές γυναίκες που έμαθε να συναναστρέφεται όμως παράλληλα του απέπνεε και μια αίσθηση σιγουριάς σαν άνθρωπος, μια υπερηφάνεια θα έλεγε κανείς  κι αυτό δεν του άρεσε καθόλου ειδικά αν επρόκειτο να δουλεύει σε αυτόν.

Οταν ο αδερφός του του είπε ότι θα στείλει μία κοπέλα δεν πίστευε ποτέ ότι θα ήταν τόσο χαζός ώστε να αφήσει μία τέτοια γυναίκα από το πλάι του. Τα μαλλιά της μακριά όμορφα σε φυσικές μπούκλες έπεφταν στους ώμους της προκλητικά, το κορμί της είχε τις τέλειες αναλογίες, ενώ τα χαρακτηριστικά του προσώπου της έχρηζαν απαράμιλλης ομορφιάς.

Αν και οι εντολές που είχε ήταν να την τοποθετήσει στο ρόλο της οικιακής βοηθού πλέον μέσα στο μυαλό του είχε ήδη φτιάξει καινούργια σενάρια που δεν είχαν καμία σχέση με αυτό που έπρεπε αρχικά να κάνει.

Δίνοντας ένα νεύμα στην Grizelda εκείνη οδήγησε την Catalina  στο τέλος του διαδρόμου σταματώντας μπροστά από μία μεγάλη μπλε πόρτα. Σε κάθε της βήμα εκείνη όμως γυρνούσε και έριχνε ματιές γεμάτες Δ δηλητήριο στον πατέρα της ο οποίος προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποτρέψει τη ματιά του από το να έρθει σε επαφή με τη δικιά της.

"Συμβαίνει κάτι? "Τον ρώτησε ο Wes αφού η ένταση που υπήρχε στον χώρο ήταν αρκετά μεγάλη αλλά ο Max  κούνησε  αρνητικά το κεφάλι

"Οχι τίποτα, απλά αυτή η κοπέλα με εκνεύρισε λίγο" συνέχισε ενώ ένιωσε ξανά την μάτια της επάνω του . Το ψέμα στα λόγια του δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τον Wes ο οποίος   σφίγγοντας τα χέρια του σε γροθιές έριξε μία ματιά για να βεβαιωθεί ότι η Catalina  βρισκόταν πλέον μέσα στο δωμάτιο και με μια γρήγορη κίνηση τον έπιασε  από τον γιακά της μπλούζας απότομα  και τον κόλλησε επάνω στον τοίχο 

"Σου δίνω 5 λεπτά να μου πεις τι ακριβώς συμβαίνει και τι σχέση έχεις πραγματικά μαζί της !!εμένα δεν με ξεγελάς παλιο μαλακα μιλά πριν σου φυτέψω μία σφαίρα στο κεφάλι, εγινα κατανοητος ?" Τα λόγια του σκληρά έδειχναν την αληθινή  του φύση που δεν ήταν τίποτα περισσότερο και τιποτα λιγότερο από έναν ψυχρό δολοφόνο.

"Εντάξει ,εντάξει σε παρακαλώ μη μου κάνεις κακό !!! Θα σου τα πω ολα !" Του απαντησε με σπασμενη τρεμουλιασμενη φωνη , μπορεί ο Wes να ήταν 27 και ο Max 58 αλλά κανείς δεν τολμούσε να τα βάλει μαζί του και γενικά με κανένα μέλος της οικογένειας . Στους κύκλους των ανθρώπων που έκανε παρέα ο Max όλοι ήξεραν τα περίφημα αδέρφια, βεβαια ο μονος που εβλεπαν ηταν ο Wes αφου ο μικρότερος δεν είχε επαφές με οικονομικές δοσοληψίες και ο Ian ήταν ο ίδιος ο θάνατος.  Αν τον έβλεπες οι πιθανότητες να ζήσεις ήταν 2%.

"Αργείς όμως και η υπομονή μου χάνεται!" Ειπε σε πιο έντονο τόνο . Ο Max σταβοκαταπιε και αποφάσισε απλά να μιλήσει.

"απλά ποτέ δεν περίμενα οτι μετά από τόσα χρόνια υπήρχαν πιθανότητες εκείνη να ζει." Ενα δυνατό τρέμουλο κυρίευσε ολόκληρο το κορμί του ενώ από τα μάτια του μπορούσες να καταλάβεις τον τρόμο που ενιωθε αυτή τη στιγμή.

"Ωστε κόρη σου έτσι? Μόνο αυτό έχεις να μου πεις?"Τον ξαναρώτησε και δίχως να μπορεί πλέον να κρυφτεί άνοιξε το στόμα του λέγοντας του την απόλυτη αλήθεια

"18 χρόνια πριν περνούσα μία πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση ,η εταιρεία μου ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής και το μόνο που με ενδιέφερε ήταν τα χρήματα, όταν μέσω ενός γνωστού έμαθα για το παράνομο λαθρεμπόριο και τα ποσά τα οποία υπήρχαν στην αγορά δεν δίστασα λεπτό . Οργάνωσα τις διακοπές μας και τα κανόνισα όλα έτσι ώστε να φαίνεται ότι απλά την έχασα. Το ξέρω αυτό που έκανα δεν ήταν σωστό αλλά στην τελική δεν είναι καν δικό μου παιδί που να παρει η ευχη !!" Εκανε μία παύση ενώ πλέον τα χέρια του Wes άφησαν τον γιακά του χωρίς ομως ποτέ να φύγει από μπροστά του. Τον κοιτούσε  σκεπτικός καθώς  περίμενε να ακούσει τη συνέχεια.

Ο πατέρας της όμως δεν μιλούσε είχε χαθεί μέσα σε σκέψεις του παρελθόντος οι οποίες χρόνια τώρα τον βασάνιζαν. Πότε δεν του έφταιγε στην ουσία αυτό το παιδί... Όλα όμως εκείνη την εποχή ήταν απλά εναντίων του.

"Σου είπε κανείς να σταματήσεις να μιλάς?" Τον ρώτησε αγριεμένος και όταν εκείνος επανήλθε στην πραγματικότητα ήξερε πως εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν υπήρχαν και πολλά για να κρύψει

"Η Catalina  δεν είναι δικό μου παιδί για αυτό και δεν δίστασα στιγμή να την πουλήσω! όταν έπιασα την  πουτανα την μανα της  να γαμιεται με έναν υπάλληλο μου προσπάθησα πολύ να το ξεπεράσω αφού λίγο πριν την χωρίσω μου είπε πως είναι έγκυος και πως το παιδί είναι δικό μου . Μου ορκίστηκε πως με απάτησε μόνο μία φορά και δεν το είχε ξανακάνει ποτέ της κι εγώ αν και δεν την πίστεψα έδωσα τόπο στην οργή...  τα ζρονια περνούσαν οι εκείνη μεγάλωνε, προσπάθησα να φανώ χαλαρός και ήρεμος  αλλά κατά βάθος το μόνο που ήθελα ήταν να τους σκοτώσω όπως και έκανα λίγα χρόνια αργότερα. Όταν έδωσα την μικρή και μετά  κατάφερα και σκηνοθέτησα το θάνατό της ρίχνοντας αρκετή ποσότητα υπνωτικών χαπιών στο τσάι της. Κανένας δεν με υποψιάστηκε ποτέ αφού όταν γυρίσαμε στην Αμερική ο πόνος της για το χαμό της μικρης ήταν αρκετά μεγάλος και όλοι ήξεραν ότι  αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα. Οπως καταλαβαίνεις με τα λεφτά που πήρα έπρεπε να σώσω την εταιρία μου αλλά εγώ το μόνο που έκανα ήταν απλά να χάσω και το τελευταίο μου δολάριο στον ιππόδρομο. Και κάπου εδώ μπήκες εσυ και ο πατέρας σου στη μέση...  είναι εύκολο νομίζεις  να παρακαλάω έναν άντρα με τα μισά μου χρόνια για λεφτά?" Τα λόγια του φανέρωναν το ποιόν αυτού του ανθρώπου και ο Wes
ακούγοντας τον δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του.

Τόσα χρόνια τον έβλεπε να περιφέρεται μέσα στο σπίτι αρκετες φορές καθως έπαιρνε λεφτά από τον πατέρα του . Ηταν ακόμα μικρός τώρα όμως,  αφού το χρηματοδοτεί ο ίδιος και έχει μάθει το λόγο που κατέληξε έτσι αυτός ο άνθρωπος ,το μόνο που θέλει είναι απλά να τον σκοτώσει.

"Χάσου από τα μάτια μου και περίμενε απλά νέα μου." Του είπε αλλά εκείνος αρνήθηκε

"Εχω δικαιώματα επάνω της!" Χωρίς να σκέφτεται τα λόγια του έπαιξε με την ίδια τη ζωή του και το επόμενο ακριβώς πράγμα που ένιωσε ήταν απλά η κρυα κάνη από το όπλο το Wes  στο μέτωπο του.  Με το φτωχό του το μυαλό πίστευε πως τώρα θα μπορούσε απλά να την ζητήσει πίσω και να την εκμεταλλευτεί προς δικό του όφελος αλλά λογαριάσε λάθος...

"Τα δικαιώματά σου τα έχασες γέρο χρόνια πριν ..Τώρα δίνε του πριν το μετανιώσω που σε αφήνω και ζεις!" Ειπε εξαγριωμένος

Η ασφάλεια του σπιτιού ήταν αρκετά μεγάλη και κάνοντας  νόημα σε έναν από τους φρουρούς σε ένα λεπτό ο Max βρέθηκε πεταμένος έξω στα χωματα...

"Αυτό θα μου το πληρώσεις παλιό καριολη !" Ψελισε σκουπίζοντας τις σκηνές από πανω του.  Το κακό με αυτό τον άνθρωπο ήταν πως στο μυαλό του το μόνο που υπήρχε ήταν το χρήμα...Και δυστυχώς η Catalina αποτελούσε πηγή χρήματος για εκείνον.  Αν κατάφερε να επιβιώσει σε εκείνο το κόσμο θα μπορούσε άνετα να την πουλήσει ο ίδιος ξανά και γιατί όχι να την κρατήσει πουλώντας το ίδιο το κορμί της . Έχοντας χάσει τα πάντα και ενώ για σπιτι είχε μια τρώγλη την έβλεπε καθαρά σαν χρυσωρυχείο . Μόνο που έκανε την λάθος κίνηση στον λάθος άνθρωπο. 

Ο Wes πιο ήρεμος πλέον εστίασε καθαρά στο στόχο του . Δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσει να την πειράξει, εκτός αυτού οι εντολές που είχε από τον Ian ήταν ξεκάθαρες.  Αυτή η γυναίκα είχε άμεση σχέση με εκείνο το κορίτσι που ήρθε πριν λίγες μέρες και πλέον θα έμενε μαζί της κάτω από την δική του επίβλεψη φυσικά ενώ και οι δυο θα έμπαιναν στο υπηρετικό προσωπικό του σπιτιού.  Βέβαια ο Wes στο βάθος του μυαλού του αγνοώντας όσα έχουν προηγηθεί μεταξύ της Catalinas και του Ian την έβλεπε καθαρά σαν απόλαυση. Μια απόλαυση που με κάθε τρόπο θα έπαιρνε από εκείνη.

Πλησίασε την μεγάλη μπλε πόρτα  και ανοίγοντας την , την είδε να κάθεται σε μια γωνιά του δωματίου κοιτώντας από το παράθυρο.

Η προσοχή της από το θόρυβο της πόρτας στράφηκε προς το μέρος του κι εκείνος την πλησίασε κανωντας νόημα στην Grizelda να αποχωρήσει.

Φόρεσε το πιο αθώο του χαμόγελο κρύβοντας καλά κάθε σκοτεινή του σκέψη και στάθηκε μπροστά της .

"Καλώς ήρθες στο καινούριο σου σπίτι...." είπε χαμηλά απλώνοντας το χέρι του προς εκείνη, η Catalina τον κοίταξε και μια μόνο μάτια ήταν αρκετή για να καταλάβει πως ο άντρας που έχει απέναντι της φόρεσε την πιο καλή του μάσκα για να της συστηθεί. Έμαθε αρκετά καλά να ξεχωρίζει τους ψεύτικους ανθρώπους κι αυτός ήταν ένας λόγος που δόθηκε στον Ian εκείνο το βράδυ. 

Κάθε του λέξη ακόμα και άσχημη ήταν βγαλμένη από την ψυχή του ...Εκτός φυσικά από όλα όσα της είπε την ημέρα που θα έφευγε , της είπε ψέματα αλλά εκείνη άφησε τα λόγια του να χαθούν δίχως να προσπαθήσει. 

"Εγώ δεν έχω σπίτι κύριε...Για μένα σπίτι είναι εκεί που υπάρχει η καρδιά μου ...Και αυτή τη στιγμή δεν έχω καν καρδιά..." είπε και γύρισε ξανά απτόητη προς το παράθυρο κοιτώντας τον πατέρα της που έφευγε παραμιλώντας...

.
Σας φιλώ....