"Σαν δειλός κρύβεσαι και υποκυπτεις στην υπερηφάνεια σου αφηνωντας τον  διάολο που κρύβεται μέσα σου να βγει και να καταστρέψει αυτό για το οποίο δειλιαζεις και φοβάσαι ..."

Έξω ξημέρωνει... το σκοτεινό αυτό δωμάτιο που χθες έγινε μάρτυρας της απόλυτης ένωσης δύο ανθρώπων τόσο ίδιων αλλά παράλληλα τόσο διαφορετικών , άρχισε να δίνει ζωή με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου που έμπαιναν από την μισάνοιχτη κουρτίνα του .

Το πάτωμα  φιλοξενούσε ακόμα τα κατάλοιπα του απο χθες αφού η Catalina και ο Ian ήταν ξαπλωμένοι επάνω στο χαλί , ένα χαλί που χθες δεν φαινόταν αλλά ήταν κόκκινο σαν τη φωτιά. 

Με τα πόδια τους μπλεγμένα και με τον Ian να ανασαίνει βαριά μέσα στον λαιμό της αφού την κρατούσε αγκαλιά  εκείνη άνοιξε τα μάτια της.
Κοίταξε μπροστά της για να δει τα πόδια από το μεγάλο ξύλινο γραφείο που υπήρχε στο χώρο, σκηνες απο χθες ηρθαν στην μνημη της. Χαμογελώντας ελαφρά  χωρίς να κουνηθεί καθόλου  άφησε τον εαυτό της να γεμίσει από την ζεστή του ανάσα και έκλεισε τα μάτια της για να χορτάσει όσο περισσότερο μπορούσε αυτήν την αίσθηση της τρυφερότητας, της ζεστασιάς που την γυρνούσε χρόνια πίσω ...

Είχε ξεχάσει πως είναι να σε αγκαλιάζει κάποιος και να κοιμάται δίπλα σου , να τον νιώθεις να σε τραβάει κοντά του ...να αισθάνεσαι ασφάλεια σε μια αγκαλιά ...

Η Catalina όμως δεν ζούσε σε ένα κόσμο όμορφο πόσο μάλλον τρυφερό, γνώριζε πάρα πολύ καλά πως όταν εκείνος ξυπνήσει θα γίνει θηρίο, θα πονάει το κεφάλι του από το ποτό, θα ξεσπάσει πάνω της και θα κάνει την ζωή της δύσκολη ... Ήταν τόσο τρομακτικό το γεγονός πως εκεινη ήταν ένας άνθρωπος τοσο βαθειά συνηδητοποιημενος  και πως χθες του δόθηκε ενώ μέσα της ήξερε την κατάληξη . 

Κάπου χωμένο όμως, σαν την πιο βαθειά ρίζα ενός γέρικου δέντρου μέσα στο χώμα υπήρχε ένα όνειρο ...Μια ελπίδα ότι εκείνος θα είναι αλλιώς...Ότι Δεν έκανε ότι έκανε επειδή ήταν μεθυσμένος ... Η Catalina του ανοίχτηκε χθες γνωρίζοντας πως δεν θα θυμάται τίποτα ...γνωρίζοντας πως της ζήτησε εκείνος να τον αφήσει να την αγγίξει ...

Ο Ian κουνήθηκε απότομα και η Catalina τρόμαξε με αποτέλεσμα να γυρίσει προς την πλευρά του τρομοκρατημένη αφού ακόμα και που κουνήθηκε τα μάτια του ήταν κλειστά και τα χέρια του ηταν τυλιγμένα γύρω της  σαν πλοκάμια ...Δεν μπορούσε να ξεφύγει και να σηκωθεί για κανένα λόγο ...

Κράτησε την  ανάσα της όταν τον είδε να ανοίγει τα μάτια του , ο Ian τρεμοπαιξε για λίγο τα βλέφαρα του αδυνατώντας μέσα στην ζάλη του να επεξεργαστεί αυτό ακριβώς που έχει μπροστά του.  Το κεφάλι του πονούσε τρομερά και μόλις άρχισαν να του έρχονται μνήμες από την χθεσινή βράδυα  τινάχτηκε από πανω της σαν να τον διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα .

Ένιωθε τα χείλη του πρησμένα από τα φιλιά της , τα δάχτυλα της πάνω στο κορμί του ... θυμήθηκε άγγιγματα, αισθήσεις... το ποσό ωραία αγκάλιαζε τον εαυτό του μέσα της, τα ουρλιαχτά και τις κραυγές της... Την βραδινή της αγκαλιά...Την ηρεμία και την γαλήνη που ένιωσε ...

Κάθε καινούρια σκέψη προκαλούσε ταραχή στο μυαλό του ... κοίταξε μια φορά γύρω του και τον έπιασε πανικός . 

Κινήσεις βεβιασμένες...
Βρισιές που έβγαιναν από το στόμα του ανεξέλεγκτα κι εκείνη τρομαγμένη καθώς τον έβλεπε να σπάει ότι υπάρχει στο δωμάτιο μαζεύτηκε σε γωνιά και έπιασε τα γόνατα της με τα χέρια της κλεινωντας τα σε μια αγκαλιά.  Έντρομη ακούμπησε την πλάτη της στον τοίχο προσπαθώντας να μείνει ακίνητη αλλά το κορμί της έτρεμε ολόκληρο . 

"ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΠΑΛΙΟ ΠΟΥΤΑΝΑ!!!" Φώναξε δυνατά και την πλησίασε.  Η Catalina σηκωσε σαν ασπίδα τα χέρια της μπροστά από το πρόσωπο της . Χωρίς καμία ελπίδα διαφυγής όμως και χωρίς να σημαίνουν απόλυτος τίποτα τα χέρια της για εκείνον την άρπαξε από το μπράτσο σέρνοντας την έξω από το δωμάτιο αδιαφορώντας τόσο για τον εαυτό του όσο και για τον δικό της που υπήρχαν γυαλιά πεταμένα παντού . 

Πλέον το μόνο που υπήρχε σε εκείνο το χώρο για να θυμίζει το χθες ήταν οι μικρές κηλίδες από το αίμα της στο πάτωμα . 

Προσπάθησε να αντισταθεί, έπιασε με το αλλο της χέρι το δικό του για να τον σταματήσει αλλά εκείνος την χαστουκισε δυνατά με αποτέλεσμα να βρεθεί πεταμενη ένα μέτρο μακριά του. 

"ΠΏΣ ΤΟΛΜΆΣ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΆΣ?!" Ειπε πυροδοτώντας μέσα της μια αλυσιδωτή αντίδραση συναισθημάτων που δεν πίστευε ότι θα δει ποτέ .

Βρίσκοντας το θάρρος σηκώθηκε όρθια αδιαφορώντας για το χαστούκι που της έδωσε , ποσο μάλλον για τα ματωμένα της μπούτια και τα γυαλιά που υπήρχαν καρφωμένα στο δέρμα της και αποφάσισε να του δώσει μια γεύση από το μυαλό της πριν την χτυπήσει ξανά . 

"Ένας γαμημένος μαλακας είσαι σαν όλους τους άλλους!!! Ξεχνάς τα λόγια σου χθες? Τόσο εύκολα ξέχασες πως με σήκωσες πάνω σε αυτό εδώ τον τοίχο και μπήκες μέσα μου ? Η μήπως πίστεψες πως θα ήμουν  ηλίθια αν είχα την εντύπωση ότι θα ήσουν διαφορετικός? Τα βλέπεις αυτά? " είπε και του έδειξε τα σημάδια από τα  ρουφηγματα που της άφησε χθες " αυτά ρε μαλακά εσύ τα έκανες και τραβά τώρα κοίταξε και τον εαυτό σου σε έναν καθρέφτη να δεις και τα υπόλοιπα!! " σοκαρισμένος από τον έντονο τόνο της φωνής έκανε ένα βήμα προς τα πίσω ακούγοντας την ενώ η Catalina δεν είχε καμία διάθεση να σταματήσει . 
"Ξέρες πόσες φορές μεθυσμένοι καριοληδες ερχόντουσαν και με ξυπνούσαν για να με βιάσουν? Ξέρεις πόσοι μπασταρδοι άνθρωποι έβγαλαν το άχτι τους πάνω σε αυτό το σωρό  από δέρμα και κόκαλα που λέγεται σωμα?λεγε ρε ξέρεις??κι εσύ ... Η μόνη διαφορά με σένα ήταν ότι σε άφησα όπως μου ζήτησες ... Πώς ένιωσα ... Ναι ρε ! Ναι !! Και οι πουτανες όπως με αποκαλείς νιώθουν! Αλλά ξέρεις κάτι? Πότε δεν ήμουν πουτανα ...Πότε Δεν πληρώθηκα και ποτέ δεν είχα τη γαμημένη την επιλογή ... Αυτή η γυναίκα που βλέπεις μπροστά σου από τα 8 της βιάζεται σχεδόν καθημερινά....  " στην τελευταία λεξη λύγισε...έκανε να βγει ένας λυγμός αλλά τον μάζεψε αμέσως, σκούπισε τα δακρυσμένα της μάτια πριν αρχίσουν τα δάκρυα της να πέφτουν μπροστά του καθως ακουγε τον εαυτο της να του παρουσιαζει την ζωη της ενω εικονες ξεπηδουσαν στο μυαλο της και χαμηλωνοντας την φωνή της συνέχισε
" χτυπά με λοιπόν ... χτυπά με γιατί αυτό που έγινε χθες ήταν απάνθρωπο...Ήταν λάθος ... χτυπά με γιατί οι γρατζουνιές στο κορμί σου έγιναν με την θέληση σου ... χτυπά με γιατί το γούσταρες όσο εγώ ... χτυπά με γιατί πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα τον έρωτα .. ΧΤΥΠΆ ΜΕ ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ !!! ΧΤΥΠΆ ΜΕ ΓΙΑΤΊ ΣΑΝ ΆΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΈΧΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ ΌΤΙ ΠΗΔΗΧΤΗΚΕΣ ΜΕ ΜΙΑ ΠΟΥΤΑΝΑ ΌΠΩΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΆΡΕΣΕ!!!  ΧΤΥΠΆ ΜΕ ... χτυπά με γιατί μόνο αυτό ξέρεις να κάνεις .... " συμπλήρωσε χαμηλά και πλέον τα δάκρυα της έτρεχαν σαν ποτάμια ... έπεσε στα γόνατα και άπλωσε το χέρι της παίρνοντας το λευκό κουρέλιασμενο ύφασμα και τύλιξε όσο μπορούσε τον εαυτό της .

"Τι με κοιτάς ... ?" Τον ρωτησε αφου Χωρίς να κουνιέται την επεξεργαζοταν ... είχε γίνει κατακόκκινος από τον θυμό αλλά δεν έκανε ούτε μια κίνηση ...
" αν χθες έζησα πρώτη μου φορά για μια ώρα... Σήμερα για χάρη της πεθανα..." είπε τα τελευταία της λόγια ενώ όταν εκείνος τα άκουσε αντέδρασε ...

Κούνησε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά ψάχνοντας για τα ρούχα του και εντοπίζοντας τα σαν να μην υπήρχε καν εκείνη τα πήρε και τα φόρεσε.  Δεν της έριξε ούτε μια μάτια ...

Πέρασε από δίπλα της και έφτασε ξανά στην μεγάλη σιδερένια πόρτα αλλά πριν την ανοίξει σταμάτησε . Με την πλάτη του γυρισμένη προς εκείνη έκλεισε τα μάτια του και τρίβοντας τα με τα χέρια του αναστέναξε . 

"Αύριο φεύγεις!" Ήταν το μόνο που της είπε πριν κοπανήσει την πόρτα πίσω του .

Γιουχουυυ !!! Είμαι τόσο χαρούμενη που περνάω με τα χεράκια μου ξανά κεφάλαιο ... εκεί να πίσω αυτές τις μέρες καθώς η όρεξη μου έφυγε...

Δεν θα αφήσω όμως κανέναν να νιώσει την χαρά ότι παρατάω κάτι ... επέστρεψα...κι αυτή τη φορά η ιστορία θα πάρει τον δρόμο της .

Σας φιλώ ❤