"Μην το κάνεις!Σταμάτα!!!Σου λέω πονάω.... Γιατί? Γιατί με πονάς γαμωτο σου ? Ψυχή δεν έχεις?"

Το επόμενο πρωί ήταν το χειρότερο από όλα για εκείνη... Αφού η Εμιλυ κατάφερε και την έβαλε στην προσωπική της υπηρεσία έπρεπε να σηκωθεί νωρίς. 

Στο δωμάτιο της χθες αργά ήρθε μια εντολή.  Το πρωινό θα το επερνε στο κρεβάτι και η Καταλινα έπρεπε να ετοιμάσει όλα τα απαραίτητα. 

Ευτυχώς είχαν  βγει όλοι έξω και κοιμήθηκε χωρίς να φοβάται.  Ο Γουες της ξεκαθάρισε πως όσο και να έμενε  ο Ίαν η κατασταση φυσικά και δεν θα άλλαζε. 

Σηκώθηκε και ντύθηκε.  Το ρολόι έδειχνε 7 το πρωί.  Η κλαρισα σίγουρα θα κοιμόταν και δεν μπήκε καν στο κόπο να παει από το δωμάτιο της για να ζητήσει εξηγήσεις. Η συμπεριφορά της ηταν αρκετα περίεργη από προχθές. 

Βγήκε προσεκτικά στο διάδρομο.  Έξω ακόμα δεν είχε ξημερώσει και έκανε ησυχία. Κατέβηκε στη κουζίνα αλλά για κακη της τύχη ο Γουες ήταν εκεί.

"Βρε βρε βρε ...." αποκρίθηκε μόλις την είδε και την πλησίασε.  Η Καταλινα προσπάθησε αμέσως να γυρίσει και να φύγει αλλά εκείνος πρόλαβε και την έπιασε από τα μαλλιά .

"Που νομίζεις ότι πας ? " το αλκοόλ που ανεβλυζε  από την ανάσα του της έφερε αναγούλα.  Σίγουρα είχε μόλις γυρίσει. Το δάκρυ έφτασε στα μάτια της καθώς την έσπρωξε στο ψυγείο.

"Κάτι θέλω ,μμμμμ τι να θέλω άραγε?"Είπε και εγλυψε το αυτί της ενώ με το αλλο χέρι προσπάθησε να βάλει το χέρι του μέσα από το παντελόνι της.

"Άσε με !!! Σε παρακαλώ... σε λίγο θα έρθει και η μαγείρισσα . ΆΦΗΣΕ ΜΕ !!!"

Εκείνος την αγνόησε και την γύρισε ανάποδα. Το πρόσωπο της ήρθε σε σύγκρουση με το ψυγείο κι εκείνη άρχισε να κλαίει.  Ήταν πιωμενος και σίγουρα δεν καταλάβαινε την πράξη του. Σε νηφάλια κατάσταση θα το σκεφτόταν για να κάνει τέτοιο πράγμα σε ένα μέρος που ανά πάσα ώρα κ στιγμή μπορεί να έρθει κάποιος.

"Εγώ θα στο δώσω σήμερα και κοίτα να βγάλεις το σκασμό!!!" Φώναξε δυνατά και ξεκουμπωσε τη ζώνη του.

"Διακόπτω κάτι?"Ακούστηκε ξαφνικά η φωνή της Εμιλυ από πίσω κι εκείνος πετάχτηκε.  Η Καταλινα προσπάθησε να μαζέψει όσο μπορούσε το παντελόνι της που είχε κατέβει μέχρι τα οπίσθιά της και σκούπισε τα μάτια της .

"Τι διάολο θες εδώ? " την ρώτησε αγριεμένος.  Μέσα στο θόλο μυαλό του αδυνατούσε να επεξεργαστεί τι είχε συμβεί μόλις. Η Εμιλυ είχε φύγει νωρίτερα από εκείνον και τον Ίαν αλλά πίστευε πως θα κοιμόταν.

"Άργησε η υπηρεσία μου και ήρθα να την βρω . Εσύ δεν έπρεπε να κοιμάσαι?" Τον ρώτησε και έριξε μια λοξή μάτια στην  Καταλινα η οποία προσπαθούσε να σκουπίσει τα μάτια της πιστεύοντας πως εκείνη δεν την είδε.

"Ναι ,θα έπρεπε.  Αλλά ποιος λέει όχι σε μια πρωινή διασκέδαση?" Απάντησε εκείνος και πήγε προς το μέρος της. 

"Ακουμπά με και θα σου δώσω το κεφάλι σου στο χέρι... Και δεν εννοώ το πάνω Γουες !" Εκα νε εκα βήμα πίσω και του έδειξε το δρόμο για τα δωμάτια.  Εκείνος σαν μωρό ξεφυσιξε.

"Εμείς δεν τελειώσαμε..." είπε στην Καταλινα και έφυγε από τη κουζίνα. 

"Μαζεψου και έλα πάνω!" Η φωνή της προσέδιδε τον εκνευρισμό της.

Χωρίς να κοιτάξει ξανά έφυγε και άφησε πίσω της τα συντρίμμια.  Η Καταλινα γονάτισε... Έκλαψε χωρίς σταματημό... Χωρίς φόβο... Πέταξε  ξανά λίγο από την ψυχή στα σκουπίδια. 

10 λεπτά μετά και έχοντας βρει την δύναμη σηκώθηκε και έφτιαξε το πρωινό που της ζητήθηκε. 

Ήταν αρκετά καταβεβλημένη. Ήξερε πως ο Γουες δεν θα την άφηνε έτσι κατά την διάρκεια της μέρας. Ανέβηκε τις σκάλες. Το δωμάτιο της ηταν το τρίτο στη σειρά.

Μια πόρτα άνοιξε όμως και δεν ήταν η δική της ...

Ο Δίσκος έπεσε στο πάτωμα , εκείνος όμως δεν ενδιαφέρθηκε για τον θόρυβο.  Έκλεισε το στόμα της και την τράβηξε μέσα. 

"Για να δούμε ποιος στο κάνει καλύτερα... " της ψιθύρισε , έλυσε τα μαλλιά της και τα έκανε στο πλάι.  Η Καταλινα μύρισε και στη δική του ανάσα το αλκοόλ αλλά αυτή τη φορά το μυαλό της την γύρισε ένα χρόνο πίσω...

"Ίαν άφησε με ..." είπε με τρεμάμενη και φοβισμενη φωνή. 

"Δεν το νομίζω...." αποκρίθηκε εκείνος και την γύρισε έτσι ώστε να τον κοίταζει. Τα μάτια του ηταν κατακόκκινα και τα χέρια του έφτασαν αρκετά γρήγορα στη μέση της. 

"Σε ... "πήγε να πει εκείνη αλλά η ανάσα της κόπηκε.  "Σε παρακαλώ... Δεν θέλω... Δεν μπορω ..." ακούγοντας την όμως  νευριασε .

"Τον άλλο το μαλακά τον αφήνεις όμως έτσι?δε πηδάει καλύτερα υποθέτω?λεγε !"Η Καταλινα δεν ειχε ιδέα για τι πράγμα μιλάει φυσικά αφού αγνοούσε όλη τη συζήτηση που είχε ο Ίαν με τη μικρή.

"Δεν ξέρεις τι λες!! Άφησε με !" Προσπάθησε να ξεφύγει από τα δεσμά του αλλά εκείνος την πέταξε στο κρεβάτι και έπεσε επάνω της. 

"ΛΕΓΕ ΤΟ ΚΆΝΕΙ ΚΑΛΎΤΕΡΑ?" Την ξαναρώτησε κι εκείνη άρχισε να κλαίει γοερά. 

"Κλάψε... κλάψε να δω ποιος θα σε σώσει..."

Τράβηξε το παντελόνι της και το πέταξε στο πάτωμα. 

"Βλέπω σου αρέσουν οι αγριαδες..." οι μελανιές πάνω και γύρω απο τα μπούτια της από τα βίαια κρατηματα του Γουες καθε φορα που την βίαζε έμοιαζαν ερωτικά σημάδια στο μεθυσμένο του μυαλό. 

"Σε ικετεύω μην το κάνεις..."είπε Και έκανε να σηκωθεί αλλά ο Ίαν σαφώς πιο γρήγορος την πέταξε ξανά κάτω.

"ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ !!ΝΟΜΙΖΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΜΆΘΑΙΝΑ?" Ούρλιαξε και την χαστουκισε.

Κοιτώντας την όμως... ημίγυμνη, να κλαίει σιωπηλά πιάνοντας το πρόσωπο της, σταμάτησε.

"Σήκω φύγε!" Της είπε και εκείνη δεν πιστευε στα αυτιά της.
"Τι περιμένεις γαμωτο σου ? Δεν θεκω ούτε να σε βλεπω... Πόσο μάλλον να σε αγγίξω... " Η ένταση στη φωνή του χαμήλωσε και της γύρισε την πλάτη. Πέρασε τα δάχτυλα του μέσα στα μαλλιά και πήρε ένα τσιγάρο απο το πακέτο πάνω στο γραφείο.  Το άναψε και κοίταξε τον ήλιο να ανατέλλει  από το παράθυρο. 

"Ποτέ δεν θα καταλάβω τις πράξεις σου ... Πώς απο θύμα έγινες θύτης , αλλά δεν θα σου δώσω εγώ το μάθημα... θα το βρεις μόνη σου..." Χωρίς να καταλαβαίνει τον κοιτούσε λυπημένη...

Ξαφνου ομως θυμήθηκε το πρωινό της Εμιλυ και σηκώθηκε ,ντύθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Δεν πρόλαβε όμως να βγει ...

Η Εμιλυ μπούκαρε μέσα στο δωμάτιο κοιτάζοντας το θέαμα σοκαρισμένη.

"Τι δουλειά εχεις εσύ εδώ?" Φώναξε δυνατά και την πλησίασε. 

"Εγώ την φώναξα! " είπε ο Ίαν

"Καταλινα πήγαινε στο δωμάτιο μου τώρα!!!" Διέταξε η Εμιλυ .

Μάζεψε τα κομμάτια της και αποχώρησε.  Αν είχε γλιτώσει από τον Γουες και τον Ίαν μέσα σε λίγη ώρα δεν υπήρχε περίπτωση να γλιτώσει απο εκείνη....

Ο Ιαν δεν τόλμησε καν να μιλήσει....

Σας φιλώ