"Εσύ πιστευεις ότι θα σε σπρώξω... Εγώ πάλι θα σου απλώσω το χέρι μου ...."

"Πόσο μαλακας είσαι? Δεν κατάλαβες τίποτα από όσα σου ειπα χθες?" Το ύφος της αρκετά απειλητικό.  Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της εξάλλου.  Μπορεί να ηταν χωμένη σε αυτή τη σκληρή ζωή και η ίδια αλλά σαν γυναίκα σιχαινοταν κάθε είδους κακοποίηση. 

Flash back (1 ημέρα πριν )

Η Εμιλυ μόλις ο Ίαν πέταξε με αυτό το τρόπο έξω από το δωμάτιο πλησίασε και τον χαστουκισε δυνατά!! Δεν υπήρχε περίπτωση να ανεχθεί κάτι τέτοιο...

Ήρθε μόνο και μόνο γιατί ήθελε να δει με τα μάτια της την κοπέλα που κατάφερε να μπει μέσα στο μυαλό του Ίαν... Η σχέση τους ηταν καθαρά φιλική φυσικά αλλά αυτό δεν το ήξερε κανείς. 

"Είσαι με τα καλά σου ρε ?τι βαράς?" Ρώτησε ο Ίαν πιάνοντας το κοκκινισμενο του μάγουλο. 

"Πώς της φέρθηκες έτσι ρε ? Αυτό είναι που μου έλεγες ότι δήθεν σου έλειψε κι όλας?Ηλίθιε! Ε Ηλίθιε!!!"

Εκείνος νευριασε.  Άρχισε να της εξιστορεί όλα όσα προηγήθηκαν στο διάδρομο με την κλαρισα και η Εμιλυ τον κοιτούσε σοκαρισμένη. 

"Πιστεύεις δηλαδή πως αυτό το πλάσμα έκανε κάτι τέτοιο? Ένα πράγμα θα σου πω ... Έμαθα να ξεχωρίζω Ίαν... κι αν εσύ είσαι τυφλός εγώ έχω μάτια και βλεπω... Δεν ξέρω το σκοπό ουτε το λόγο που σε γέμισε αυτό το κορίτσι με ψέματα αλλά θα το μάθω να είσαι σίγουρος!"

"Δεν ξέρεις τι διάολο λες ! Δεν άκουσες λέξη από όσα σου είπα?"

"ΜΙΑ ΧΑΡΆ ΆΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΒΓΆΛΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΌ! ..... αν σε δω να την ακουμπάς θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα... "

" Δεν σου πέφτει λόγος το τι θα κάνω μαζί της κατάλαβες? Και πρόσεχε πως μου μιλάς γιατί δεν το έχω σε πολύ...θα στην φυτέψω απ εκεί που δεν το περιμένεις... "

"Ίαν... θα στο πω για τελευταία φορά... αυτές οι γαμημενες μελανιές... Αυτά τα άχρωμα μάτια της ... Ο πόνος που κρύβουν όταν τα κοιτάς... Δεν γίνεται να μην βλέπεις τίποτα από όλα αυτά!! Δεν ειναι καν ούτε 50 κιλά!!! Για τον θεό βάλε μυαλό και ξυπνα ... Εγώ σε αυτό το θέατρο δεν θα συμμετάσχω να το ξέρεις... Και τώρα φύγε σε παρακαλώ πριν κάνω κάτι που θα μετανιώσω γιατί εγώ, σε αντίθεση με σένα θα στην φυτέψω στην πραγματικότητα!!"

Τέλος flash back

"Παρατα με ρε !!! Τίποτα δεν ξέρεις..." είπε και πήγε προς  το παράθυρο . Το άνοιξε και πέταξε έξω το τσιγάρο. 

"Κοίτα πως είσαι! Σαν κανένας αλκοολικός που ψάχνει θύμα! Σε λυπάμαι ,και πιο πολύ λυπάμαι αυτή τη κοπέλα που λιώνει ρε βλάκα για σένα... έτρεμε την ώρα που με κουμπωνε! Πέθαινε όταν σε κοιτούσε να την πετάς έξω... Ίαν... βάζω το χέρι μου στη φωτιά πως όλα είναι ψέματα... τόσα χρόνια με ξέρεις γαμωτο σου ... "

"Σταματά! " φώναξε και έπιασε το κεφάλι του . Πάλευε να συνέλθει και έφερνε στο μυαλό του όλα όσα έγιναν λίγα λεπτά πριν .

"Άκουσε με ... Όταν συνέλθεις έλα να με βρεις... και εύχομαι να το κάνεις πριν να είναι αργά... Πώς γίνεται μια γυναίκα να έχει μελανιασμενα μπούτια και να απολαμβάνει κάτι?" Είπε κι εκείνος την κοίταξε απότομα

"Και που στο διάολο είδες εσύ τα μπούτια της ?"Ρώτησε... Η Εμιλυ δεν ήθελε να αποκαλύψει τίποτα αλλά δεν μπορούσε να το κρύψει. Έπρεπε να ξέρει. 

"Είδα τον Γουες να προσπαθεί να την βιάσει στη κουζίνα νωρίτερα... " Ο Ίαν γύρισε πλάτη...

"Κι αν ..." πήγε να φέρει αντίλογο αλλά εκείνη τον έκοψε.

"Βάλε μυαλό κακομοίρη μου ... Αυτό λέγεται βιασμός! Και σε πληροφορώ πως είμαι σίγουρη πως το βιώνει καθημερινά... συνελθε πριν να είναι αργά!"

Έφυγε από το δωμάτιο κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω της .

Ο Ιαν ζαλισμένος έκατσε στο κρεβάτι... το αλκοόλ δεν τον βοηθούσε καθόλου και το κεφαλι του ηταν έτοιμο να εκραγεί. 

Οι βρισιές έβγαιναν ανεξέλεγκτες από το στόμα του . Τα λόγια της Εμιλυ τον πόνεσαν. Σκέφτηκε πως αν όντως όλα αυτα ηταν αλήθεια θα τους καθάριζε όλους.  Εγυρε ζαλισμένος προς τα πίσω κι έκλεισε τα μάτια του. Έπρεπε να ξεμεθυσει και να δει πως θα κινηθεί.

{.....}

Η Καταλινα πηγαινοερχόταν μέσα στο δωμάτιο σαν τη τρελή. Πίστεψε πως το τέλος ήρθε... χιλιάδες σκέψεις περνούσαν και έφερναν τον τρόμο μαζί τους. Η πόρτα άνοιξε και η Εμιλυ μπήκε μέσα. 

"Πλησίασε Καταλινα... Δεν θα σε πειράξω. "Είπε απαλά κι εκείνη υπάκουσε.  Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή αλλά εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν μπορούσε να κάνει και πολλά.

"Ξέρεις,"αποκρίθηκε η Εμιλυ και έκανε ένα κύκλο γύρω της "Είσαι τόσο όμορφο πλάσμα... Και κάτι μου λέει πως και η ψυχή σου έχει την ίδια ομορφιά ..." Εκείνη σαστισε . Ήταν προετοιμασμένη για ξύλο, για βρισιές... Για κάθε είδους επίθεση από την πλευρά της. 

Απο την άλλη η Εμιλυ δεν ήθελε να αποκαλύψει τίποτα για την πραγματική σχέση της με τον Ίαν ακόμα.

"Σε διαταζω να πας στο δωμάτιο σου ... να κάνεις ένα μπάνιο και να μην βγεις σήμερα,εξάλλου δεν θα σε χρειαστώ. "Της ειπε μετά από λίγο.

''Μα , δεν θα πείτε τίποτα για πριν ?" Ρώτησε αυθόρμητα και η Εμιλυ χαμογέλασε.

'Δεν μου φταις σε τίποτα εσύ,και τώρα σε παρακαλώ επέστρεψε στο δωμάτιο σου και μην σε δω να τριγυρίζεις "

Η Καταλινα ένιωσε ευτυχισμένη... Κάτι στο τρόπο της απέπνεε εμπιστοσύνη. Όσο σκληρή και αν έμοιαζε αυτή η γυναίκα τη δεδομένη στιγμή την έκανε να χαρεί.

"Ευχαριστώ..." απάντησε και έφυγε.

"Και τώρα μικρό διαβολακι θα έρθει η σειρά σου ... "ειπε και γέλασε. Ήταν αποφασισμένη να ανακαλύψει τι κρυβόταν πίσω από την συμπεριφορά της Κλαρισας...

4 ώρες αργότερα

Στο σπίτι επικρατούσε ησυχία... Το προσωπικό είχε απογευματινό διάλλειμα και η Καταλινα πίστευε πως όλοι λείπουν...

Απο την ώρα που πήγε στο δωμάτιο της έκανε ακριβώς ότι της ζητήθηκε.  Έκανε ένα μπάνιο, χαλάρωσε και ξάπλωσε στο κρεβάτι.

Ο υπνος δεν άργησε να την πάρει. 

Εκείνος περίμενε υπομονετικά...

Το ίδιο και η μικρή... Η σημερινή μέρα ήταν και η τελευταία της στο σπίτι... της υποσχέθηκε ελευθερία...

Όλα ήταν άψογα σχεδιασμένα...

Όλα εκτός από ένα... Την Εμιλυ .

Σας φιλώ