"Είσαι έτοιμος; Ναι ...
Σίγουρα ; ....."

Πότε δεν του άρεσε να αποχωρίζεται τα οχήματα του.  Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισε να οδηγήσει 7 περίπου ώρες ως το Μέιν. Αν και αυτό βρήκε τον Ίαν αρνητικό στο τέλος επικράτησε ο Λιαμ.

Είχε φτάσει σχεδόν έξω από την πόλη. Έκοψε το τιμόνι δεξιά και σταμάτησε στον μικρό επαρχιακό χωματοδρόμο. Έβγαλε ένα τσιγάρο και το άναψε. Είχε φτάσει αρκετά κοντά στο στόχο. Έχοντας κερδίσει εξολοκλήρου την εμπιστοσύνη του Ίαν κατάφερε τελικά να μάθει ακριβώς που έκρυβε τόσα χρόνια την οικογένεια του. Να σκοτώσει τον Ίαν ήταν το μόνο εύκολο ένα χρόνο τώρα αλλά δεν τον γέμιζε. Ήθελε να τον καταστρέψει εξ ολοκλήρου πριν πει την τελευταία του λέξη.

Ο Ίαν του έδωσε αρκετές οδηγίες και πληροφορίες. Βέβαια όπως ήταν φυσικό ο Λιαμ θα ακολουθούσε τις δικές του μεθόδους. Κοίταξε το ρολόι. Είχε ξεκινήσει από τις 4 τα ξημερώματα και πλέον ο ήλιος έλαμπε στον ουρανό. Του πήρε 5.5 ώρες. Το γκάζι στη μαύρη Ελεανορ , ένα από τα συλλεκτικά κομμάτια της Μαστανγκ ήταν κολλημένο κατά την διάρκεια όλης της διαδρομής.

Βγήκε απο το αυτοκίνητο και κοίταξε την γη γύρω του. Πράγματι ο Ίαν διάλεξε ένα ξεχωριστό μέρος και αυτό του το αναγνώριζε. Έμοιαζε με ησυχαστήριο αλλά από την άλλη ήξερε πως υπάρχει σίγουρα σκοτάδι στους ανθρώπους  όταν πέφτει η νύχτα... Όλοι είχαν δύο πλευρές. Όπως ακριβώς τα νομίσματα...

Πέταξε το τσιγάρο του ακριβώς πάνω στην πινακίδα που ανακοίνωνε πως έμπαινε πλέον στο Μέιν και εισήλθε στο αυτοκίνητο. Κοίταξε τον μαύρο του σάκο και την διεύθυνση από το σπίτι που του βρήκε ο Ίαν και έβαλε μπρος.

Λίγες ώρες αργότερα

"Μαμά! Θα έρθει η Χανα από δω ... Όπως κατάλαβες δεν υπάρχει περίπτωση να γλιτώσω"

"Μην είσαι αρνητική Ελίζα, δεν λέω, κάθε άνθρωπος έχει την προσωπικότητα του αλλά δεν είναι κακό να κάνεις και καμία αλλαγή που και που !" Αποκρίθηκε η Καταλινα και άφησε την κούπα με το ζεστό καφέ στο τραπεζάκι.

"Καλά αλήθεια τώρα, νόμιζες πως θα έρθει για να με φτιάξει για το πάρτυ; Είσαι καλά;; Ξέχασες που σου είπα πως είναι τσιμπημενη με τον Κρίστιαν; Εννοούσα πως δεν γλιτωνω το πρηξιμο!" Η Καταλινα γέλασε.

"Πιες το ζεστό καφεδάκι σου και άφησε την , δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι..." Η Λιζ ρολαρε τα μάτια της

"Κι εκείνη αυτό είπε μαμα ...Απλά θέλω να την προστατεύσω. Ξέρεις πολύ καλά ότι πάντα σου τα λέω όλα, δεν νομίζω πως ο Κρίστιαν είναι κατάλληλος για εκείνη"

"Όπως και να έχει. Είσαι ένα αρκετά ώριμο κορίτσι και πιστεύω πως σε τέτοια θέματα καλό θα είναι να απέχεις... Πότε δεν ξέρεις πως λειτουργεί η καρδιά κοριτσάκι μου..." Η Καταλινα σταμάτησε και έβαλε και τον δικό της καφέ στο τραπέζι. Κάθισε και άφησε το βλέμμα της να χαθεί έξω από το παράθυρο "Όταν γνώρισα τον πατέρα σου , ας πούμε πως οι συνθήκες ήταν άσχημες για μας και η σκέψη και μόνο να υπάρξει κάτι ανάμεσα μας ανύπαρκτη... Πάλεψαμε και οι δυο με τους δικούς μας δαίμονες για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Δεν μετανιώνω και δεν θα το κάνω ποτέ... Ναι , η λογική παίζει μεγάλο ρόλο αλλά η δική μου ζωή Ελίζα είναι βασισμένη σε αποφάσεις καρδιάς..." Η Καταλινα δάκρυσε... Η Λιζ δεν ήξερε αν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις για να απαντήσει στην μητέρα της. Πάντα την συμβούλευε, πάντα προσπαθούσε να την κάνει ανοιχτόμυαλό άνθρωπο...

Σηκώθηκε και πήρε τον καφέ της. Την φίλησε και ανέβηκε στο δωμάτιο χωρίς να πει λέξη. Άφησε την μητέρα της μόνη γιατί ήξερε πως το χρειαζόταν. Όλοι οι άνθρωποι αναζητούσαν λίγη μοναξιά μερικές φορές. Η Καταλινα ένιωθε αρκετή με τον Ίαν απών αλλά συνάμα η Λιζ ήξερε πως μέσα από τα άδυτα και ατερμονα πηγάδια του μυαλού της αναβιώνει στιγμές με τον πατέρα της.

Ο Κρίστιαν είχε βγει και θα γυρνούσε το βραδάκι. Είχε όλο τον όροφο στη διάθεσή της. Άνοιξε απαλά το ράδιο να παίζει και έκλεισε την πόρτα. Γδυθηκε και πήρε μια καθαρή πετσέτα από το συρτάρι. Μπήκε στο μπάνιο και χώθηκε κάτω από νερό. Τα βρεγμένα της μαλλιά έφταναν ως την αρχή των οπισθίων της. Πάντα ήθελε να τα κόψει αλλά δεν τολμούσε... Της θύμιζαν τον πατέρα της ...

"Κάθε φορά που κοιτάζω αυτά τα μακριά σου μαλλιά μου θυμίζεις άγριο άλογο... Ατίθασα,ανέμελα... Έτσι να γίνεις όταν μεγαλώσεις αγάπη μου , ανεξάρτητη, κυρία του εαυτού σου ! Όποιος σε πειράξει να ξέρεις να μαχεσαι κι αν δεν μπορείς, θα έχεις πάντα το μπαμπά δίπλα σου .... "

Είχε κρατήσει με τα χρόνια τα λόγια του όπως και πολλά άλλα σαν φυλαχτό . Με χιλιάδες σκέψεις να στροβιλιζουν το μυαλό της , έκλεισε το νερό και τύλιξε την πετσέτα γύρω της. Βγήκε και άνοιξε την ντουλάπα.

"ΤΖΑ!!!!!" Η Λιζ έπεσε έντρομη προς τα πίσω και η Χανα βγήκε από την ντουλάπα της χαζογελωντας .

"Είσαι ηλίθια ρε; Αν σε χτυπούσα ξέρεις τι μπορεί να γινόταν;" Αποκρίθηκε η Λιζ και σηκώθηκε όρθια.

"Έλα μωρεεε, μια πλάκα ήθελα να κάνω! Ετοιμάζεσαι; Πώς σου φαίνομαι;αχ είδα τον Κρίστιαν στην κουζίνα..."

Η Λιζ άρχισε να περιφέρεται στο δωμάτιο αδιαφορώντας για όσα έλεγε το ασταμάτητο στόμα της Χανα. Έβαλε καθαρά εσώρουχα, ένα αμανικο μαύρο μπλουζάκι και ένα σκισμένο τζιν και άφησε ελεύθερα τα βρεγμένα της μαλλιά.

"Έτσι θα έρθεις;;;" Είπε μετά από λίγο η Χανα και την έδειξε από πανω μέχρι κάτω με το δάχτυλο.

"Αν ήθελες να δεις Μπάρμπι μπορούσες να πας στην Αναμπελλα ..Μπελ! Μην ξεχνάμε και το καινούριο σοκ όνομα... Μια που το έφερε η κουβέντα που είναι;"

"Έρχεται! Μου έστειλε μήνυμα πως ειδε έναν κουκλο στο δρόμο, μάλλον καινούριο και τον πήρε από πίσω να δει που μένει, το διανοείται  το μυαλό σου ;" Αποκρίθηκε η Χανα απογοητευμένη

"Ρεζίλι θα γίνουμε πάλι...." Σχολίασε η Λιζ "Για μισό λεπτό , είπες καινούριος;" Η Λιζ ανασηκωσε το καλοσχηματισμενο της φρύδι και η Χανα τους ώμους.

"Μόνο αυτό μου είπε στο μήνυμα... Και εμένα μου φάνηκε περίεργο,ποιος θα ερχόταν σε αυτό το μέρος ; Αν κρίνω απ τον ενθουσιασμό της σίγουρα είναι μικρός ηλικιακά..."

"Δεν ξέρω και η αλήθεια είναι πως δεν με ενδιαφέρει και τόσο...Στειλε να δεις σε πόση ώρα θα έρθει... Δεν έχω και την τρελή διάθεση για πάρτυ , αν αργήσει πολύ ίσα που βάζω πυτζάμες!" Η Χανα γουρλωσε τα μάτια.

"Δεν υπάρχει περίπτωση! "

"Μην πεις ότι δεν στο είπα..." Απάντησε η Λιζ και προς μεγάλη ανακούφιση της Χανας η πόρτα άνοιξε και η Μπελ μπήκε μέσα ενθουσιασμένη

"Κορίτσια....Νομίζω πως ερωτεύθηκα!!!" Ανακοίνωσε και εισέπραξε τα άγρια βλέμματα τους...

Σας φιλώ...