"Τα κάνεις. Τα βλέπεις και συνεχιζεις ... Αυτά ουρλιάζουν το λάθος αλλά εσύ δεν βλέπεις..."

Λίγες ημέρες αργότερα

Λίζ

4 μέρες... Έχουν περάσει τέσσερις ολόκληρες μέρες και όλα είναι διαφορετικά... Η Χανα προσπαθεί να με κρατήσει σε μια ισορροπία, την ξέρω καλά...Πώς να με κρατήσει όμως όταν αυτή η ρημαδιασμενη η καρδιά  ουρλιάζει ; Ο Λιαμ από εκείνη την ημέρα στη θάλασσα ομολογώ πως είναι λιγάκι διαφορετικός. Συνεχίζει βέβαια να με αγνοεί μπροστά στον Κριστιαν οταν τους βλέπουμε στις κερκίδες αλλά δεν με προκαλεί άλλο. Ίσως τελικά κρατήσει για μια φορά το λόγο του. Προβληματίζομαι όμως αρκετά... Η Χανα θεωρεί πως κάτι ετοιμάζει. Βλέπει πως ο Κρίστιαν είναι αποξενωμένος από όλους. Δεν μιλάει καθόλου με τον Τόνι και σχεδόν με κανέναν στο σχολείο. Δυστυχώς αυτό το βλέπω κι εγώ...

Δεν ξέρω αν κοιμάται καλά. Οι μαύροι κύκλοι γύρω από τα μάτια μου έχουν προβληματίσει αρκετά την μητέρα μου. Την βλέπω... Συνεχώς ψιθυρίζει στο τηλέφωνο όταν μιλάει με το μπαμπά αλλά πάντα σταματάει όταν καταλαβαίνει πως πλησιάζω. Σε λίγες μέρες είναι και το πάρτυ. Δεν θέλω να πάω. Ξέρω πως θα είναι  η Ροουζ παρούσα αφού εκείνη το διοργανώνει στην ουσία και αισθάνομαι άσχημα. Δεν της έχω μιλήσει από τότε...Μίλησε με τη Χανα και της είπε ότι αισθάνθηκε άσχημα που νόμιζα ότι γλυκοκοιταζε τον Λιαμ. Υποθέτω είναι θυμωμένη μαζί μου....

Βάζω και το τελευταίο τετράδιο στη τσάντα. Όσο η σχολική χρονιά φτάνει προς το τέλος της άλλο τόσο ενθουσιάζομαι... Επιτέλους θα φύγω! Θα σπουδάσω! Θα πάω μακριά από δω... Έχω την ανάγκη να εξαφανιστώ πριν θαφτω κι εγώ μέσα σε αυτή τη πόλη. Απορώ με τον Λιαμ που επέλεξε να έρθει... Ίσως ήθελε ηρεμία αλλά και πάλι όλη την ώρα στο μπαρ τρέχει. Δεν έχει νόημα... Έχω προσπαθήσει αρκετά να τον βγάλω από το κεφάλι μου. Ρίχνω το βάρος στο διάβασμα και περνάω τον ελεύθερο  χρόνο μου στο σπίτι.

Για μισό λεπτό... Αν δεν έχω τρελαθεί νομίζω πως ...
Μπα... Αποκλείεται να ακούω την φωνή του Λιαμ...

Την ίδια ώρα στη κουζίνα

"Ήρθες εδώ με ενα σκοπό και ο γιος μου έχει γίνει κουρέλι!" Αναφώνησε η Καταλινα και τον αγριοκοιταξε

"Και τι θες να κάνω;Ο Ίαν είπε να τον προσέχω και είμαι μαζί του συνεχώς! Προσπαθώ! Όταν φεύγει από μένα λέει πως ερχεται σπίτι ... Τον εχω παρακολουθήσει αρκετές φορές και δεν ξέρω που διάολο πάει και μαστουρωνει... Το εξήγησα και στον Ίαν. Πρέπει να βρω την ρίζα στην υπόθεση!"

"Μήπως να τον πάω για εξετάσεις; δεν ξέρω καν τι ουσίες παίρνει και ... Για το Θεό δεν θέλω ένα παιδί μπλεγμένο με ναρκωτικά Λιαμ !"

"Ηρέμησε...Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου. Άκουσα πως ο Ίαν σκέφτεται να έρθει σε λίγες μέρες... Τον συμβούλεψα να μην το κάνει για να μην εκνευριστεί ο μικρός... Δεν θέλουμε να κάνει κάτι απερίσκεπτο"

"Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον πάρω σηκωτο και να τον πάω κάπου, δεν ξέρω που ...Ίσως σε κάποιο κέντρο ... Όλο αυτό είναι χαζομάρα και το παιδί μου εθιζεται!! Δεν μπορώ να κάνω άλλο την ηλίθια!!" 

Η Καταλινα ακούμπησε στο παγκο της κουζίνας και αναστέναξε.

"Λοιπόν φτάνει γιατί θα κατέβει όπου να ναι ... " είπε μετά από λίγο κι εκείνος κούνησε το κεφάλι..

"Πώς αντέχεις;" την ρώτησε κι εκείνη τον κοίταξε παραξενεμενη

"Τι εννοείς;"

"Με τον Ίαν τόσο μακριά... Μου φαίνεται τρελό όλο αυτό. Ξέρω την ιστορία σας και ειλικρινά απορώ πως μπόρεσε να σας αφήσει. Του λέω να γυρίσει και να αναλάβω αλλά ώρες ώρες είναι ξεροκέφαλος με τη δουλειά! Πάντως μπράβο σου ! Αν ήμουν γυναίκα δεν ξέρω αν θα εμπιστευομουν τον άντρα μου τόσα χρόνια μακριά. Όχι φυσικά πως ο Ίαν είναι σαν τους  άλλους αλλά καμία φορά η απόσταση είναι διαβολεμένη!"

"Εγώ εμπιστεύομαι τον άντρα μου Λιαμ, και παρά την απ..." Ξάφνου σταμάτησε και χαμογέλασε
"Καλως την ..! Πώς και κατέβηκες;" Είπε απευθυνόμενη προς την Λιζ Η οποία κοίταζε σοκαρισμένη την πλάτη του Λιαμ. "Ελίζα;;;" Η Καταλινα εβηξε και τράβηξε την προσοχή της.

"Ήρθα γιατί... Θέλω νερό ! Τι ερωτήσεις είναι αυτές ρε μάνα;;" Απάντησε αγέρωχη και η Καταλινα κοίταξε προβληματισμένη τον Λιαμ.

"Υποθέτω γνωρίζεις το φίλο του αδερφού σου... Ήρθε να τον πάρει αλλά αργεί. Δεν πας να δεις τι κάνει στο δωμάτιο; " Είπε η Καταλινα και η Λιζ ξεφυσηξε

"Δεν πειράζει. Θα πάω εγώ ο ίδιος αν είναι...πειτε μου μονο το δωμάτιο του. "Πεταχτηκε ο Λιαμ

"Το δεύτερο ανεβαίνοντας..." Είπε η Καταλινα και ο Λιαμ γυρίζοντας έκλεισε το μάτι στη Λιζ και ανέβηκε πάνω

"Είσαι με τα καλά σου ;Αφήνεις έναν άγνωστο να τριγυρίζει σπίτι μας ρε μαμα ;" Η Καταλινα εστρεξε το βλέμμα της προς την σκάλα και τον κοίταξε που ανέβαινε σκεπτική.

"Φίλος του αδερφού σου είναι αγάπη μου . Δεν νομίζω πως είναι κακό παιδί. Ίσως έχει ένα περίεργο στυλ αλλά δεν μοιάζει κακος ..." Η Λιζ άνοιξε το ψυγείο και έβγαλε το νερό αποφεύγοντας το βλέμμα της Καταλινα "εκτός αυτού από τα λίγα που ξέρω έχω την εντύπωση πως τον συμπαθείς..." Είπε ξαφνικά και η Λιζ γύρισε απότομα προς το μέρος της .

"Τι κάνω;; Τι λες μωρέ μαμά!! Δεν έχω κάτι με τον άνθρωπο αλλά δεν τον συμπαθώ κι όλας! Είναι πιο μεγάλος αυτό είναι όλο! Δηλαδή τι σκέφτηκες; Δεν είσαι καλά...Τέλος πάντων πάω στο δωμάτιο μου !!!" Η Λιζ έδειξε έναν χαρακτήρα που η Καταλινα αντίκρισε για πρώτη φορά. Μίλησε γρήγορα. Ακατανόητα. Ασταμάτητα. Έφυγε πριν καν υπάρξει περιθώριο αντίδρασης.  Αναγνώρισε τα σημάδια από χιλιόμετρα. Κάθισε λυπημένη στο τραπέζι και έπιασε το κεφάλι της ...

"Την βάψαμε...." Μουρμουρησε και αναστέναξε..

Η Λιζ μπήκε μέσα στο δωμάτιο της αναστατωμένη.

"Γαμωτο σου για γλώσσα!!! Άντε να μαζέψεις τα αμαζευτα τώρα!!!!" Αποκρίθηκε εκνευρισμένη και έπεσε στο κρεβάτι κοιτάζοντας το ταβάνι.

"Τι έκανες πάλι μικρό;" Τον άκουσε και έντρομη πετάχτηκε όρθια

"ΕΙΣΑΙ ΣΟΒΑΡΟΣ; ΤΙ ΚΆΝΕΙΣ ΕΔΏ ΜΈΣΑ;;;" Ρώτησε έντονα αλλά αρκετά χαμηλά. "ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΤΏΡΑ!!!!" Ο Λιαμ άρχισε να την πλησιάζει κι εκείνη έκανε μικρά βήματα προς τα πίσω ώσπου έπεσε στο κρεβάτι. Χωρίς να χάσει χρόνο έσκυψε από πάνω της και γέλασε.

"Το βράδυ άφησε το παράθυρο ανοιχτό..." της ψιθύρισε και την φίλησε στο μάγουλο

"Το έχεις χάσει; Δεν είπαμε ότι εγώ κι εσ..."

Ο Λιαμ χώθηκε ξάφνου στο λαιμό της και έγλυψε το λοβό του  αυτιού της.

"Δεν μπορώ να κάνω αυτό που υποσχέθηκα....Σε θέλω δεν το βλέπεις;" Η σέξυ φωνή έκανε το θαύμα της και οι παλμοί της αυξήθηκαν ικανοποιώντας τον .

"Με συγχωρείς...Μόνο μια τυφλή δεν θα το έβλεπε.. Ίσως αντιλαμβάνομαι λαθος τον τρόπο που με αγνοείς όταν έρχεσαι να πάρεις τον αδερφό μου ή όταν με βλέπεις στο μπάρ. Νόμιζα πως είχαμε ξεκαθαρίσει την σχέση μας πριν λίγες μέρες!"

"Και τι θες να κάνω ρε Λιζ; Να αρχίσω να σου την πέφτω μπροστά στον Κρίστιαν και να πάθει αμόκ; Δεν χρειάζεται ξέρεις να το μάθει..." απάντησε πονηρά κι εκείνη γέλασε.

"Να μην μου τη πέφτεις καθόλου..."

"Αυτό θέλεις πραγματικά;..." φίλησε την μύτη της κι εκείνη κοκκινισε όταν το χέρι του μπήκε κάτω από την μπλούζα της... "Είσαι τόσο γαμημένα απαλή..." Σχολίασε και δάγκωσε το κάτω της χείλος.

Ξάφνου ακούστηκε η πόρτα του Κρίστιαν και ο Λιαμ έφυγε από πανω της ...

"Βγαίνω! Μην σε νοιάζει τι θα πω... θα σε αφήσω να το σκεφτείς , δεν θα ερθω το βραδυ και αύριο θα  σε βρω στο μέρος σου μετά το σχολείο..." Η Λιζ δεν απάντησε. Δεν είχε τι να πει. Της άρεσε ο τρόπος με τον οποίο έπαιζε τα παιχνίδια του πάνω της και προκαλούσε το κορμί της. Αναστέναξε και σκαρφάλωσε πιο πάνω στο κρεβάτι. Είχε δύσκολο αγώνα μπροστά της. Ήταν σπάνιο αλλά ήξερε πως ψεύδεται στον εαυτό της. Τον ήθελε. Και τον ήθελε πολύ.

Δυστυχώς για εκείνη , η απάντηση στην ερώτηση που της έκανε λίγες μέρες πριν στην παραλία  ήταν αρκετά διαφορετική από αυτή που του έδωσε.
Τα συναισθήματα της δύσκολα θα ξεθωριαζαν. Το κινητό της χτύπησε. Σίγουρη πως ήταν η Χανα άπλωσε το χέρι της στο κομοδίνο  και σήκωσε.

"Μπορείς να έρθεις σπίτι μου;;"

"Γι αυτό σε πήρα κι εγώ... Μαλωσα με τους δικούς μου για το πάρτυ της αδερφής μου και ήθελα να έρθω..."

"Μαλωσες ; Τι εννοείς;"

"Εννοώ πως η Ροουζ θέλει να καλέσει παλιούς της φίλους και συμμαθητές. Όλοι είναι άνω των 23 και οι δικοί μου επειδή δεν έκλεισα τα 18 θεωρούν πως δεν πρέπει να παραβρεθώ ούτε εγώ αλλά ούτε κι εσύ! Δεν το Καταλαβ..."

"Φτάνει Φτάνει! Έλα από δω και πάω να φτιάξω καφέ!"

"Σε δέκα είμαι εκεί..."

Σας φιλώ...