"Ο θρόνος έμεινε άδειος...Ο βασιλιάς αποφάσισε πως η αγάπη έπρεπε να πεθάνει... Έκανε λάθος όμως...Γιατί εκείνη φρόντισε να τον πάρει μαζί της στο θάνατο..."

2 μέρες αργότερα

Καθισμένη στο κρεβάτι κοιτούσε έξω από το παράθυρο τον συννεφιασμένο ουρανό... Δύο ημέρες είχαν περάσει... Δύο ολόκληρες μέρες που δεν πάτησε το πόδι της στο νοσοκομείο. Ο Κρίστιαν τα κατάφερε. Ήταν ακόμα στην εντατική αλλά βγήκε από τον κίνδυνο... Η Καταλινα δεν έφυγε λεπτό από το πλάι του και η ίδια δεν είχε καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Είχε κλειδώσει το σπίτι ξέροντας πως ούτε και ο πατέρας της θα πήγαινε... Δεν του είπε λέξη. Πέρα από το γεγονός πως τον βρήκε στο δάσος δεν ανέφερε τίποτα για το πως κατέληξε εκεί. Ένιωθε ντροπιασμένη...Αν μιλούσε θα έπρεπε να δώσει παραπάνω εξηγήσεις. Θα έπρεπε να του πει όλη την αλήθεια και δεν το άντεχε...

Μια απότομη βροντή την τρόμαξε. Ο καιρός είχε αγριέψει... Ήταν απόγευμα αλλά ο ήλιος είχε χαθεί πίσω από τα νεύρα σύννεφα... Ξάφνου άκουσε φωνές από το σαλόνι. Δυνατές...Αναγνώρισε τους γονείς την . Έμοιαζαν σαν να μαλώνουν... Βγήκε σιγά σιγά από το δωμάτιο και στάθηκε στην αρχή της σκάλας...

"Πώς μπόρεσε; Πες μου πως !!! Υποτίθεται ξέρεις τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου διάολε!!! Τον έστειλες εδώ να τον προσέχει κι όχι να τον οδηγήσει στον θάνατο!! Ποιος είναι Ίαν;;;ΠΟΙΟΣ ;;;" Δεν καταλάβαινε τι έλεγε η μητέρα της. Είδε τον μπαμπάς της να πάθει το κεφάλι του

Flash back 1 ώρα πριν

Ο Ίαν άνοιξε την πόρτα από δωμάτιο του Κρίστιαν και μπήκε μέσα. Πάντα είχαν τις διαφορές τους αλλά τον λάτρευε το γιο του.. Πλησίασε δακρυσμένος και κάθισε στην καρέκλα.

"Γιατί γιε μου...Γιατί..." Ο Κρίστιαν άνοιξε δειλά δειλά τα μάτια του ...

"Μας εγκατέλειψες πατέρα..."

Μόλις τον άκουσε έβαλε τα κλάματα. Έπιασε τα χέρια του παιδιού του και τα φίλησε... Είχε φτάσει η ώρα να τελειώσουν τα ψέματα... Είχε φτάσει η ώρα για να πει στον Κρίστιαν όλη την αλήθεια για τη ζωή και το παρελθόν του...

Παρόν

"Δεν ξέρω γαμωτο !!! Ο μικρός μου είπε ξεκάθαρα πως τα ναρκωτικά του τα έδινε ο Λιαμ τόσο καιρό! Μόλις του είπα για μένα άνοιξε την ψυχή του Καταλινα !! Μου είπε κάθε του παράπονο... Κάθε πληγή... Τι έχω κάνει θεε μου ..." έβαλε τα χέρια του στο τραπέζι και έσκυψε το κεφάλι... Η Λιζ δεν πίστευε στα αυτιά της...

Ο Λιαμ; Με ναρκωτικά;και ο μπαμπάς της τον ήξερε... Ήταν τόσες οι πληροφορίες που το μυαλό όσο και να προσπαθούσε δεν έβγαζε ακρη..

"Για να έκανε κάτι τέτοιο έχει σίγουρα σχέση με το παρελθόν Ίαν! Αλλιώς δεν βγαίνει νόημα! Τον θέλω νεκρό καταλαβες;; !" Φώναξε η μητέρα της και η Λιζ έβαλε το χέρι στο στόμα... Πρωτη φορά την άκουγε να μιλάει έτσι...

"Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Ήρθε η ώρα για ξεκαθάρισμα Καταλινα !" Είπε ξαφνικά ο πατέρας της και έβγαλε ένα όπλο πίσω από την πλάτη. Όπλισε και το έβαλε ξανά πισω του ...

Δεν ήθελε να δει τίποτα παραπάνω... Έτρεξε γρήγορα προς το δωμάτιο της. Άνοιξε το παράθυρο και κοίταξε κάτω.  Εικόνες...Λέξεις...Θύμησες... Το μυαλό της βρισκόταν στην απόλυτη σύγχυση... Ποιος ήταν ο Λιαμ ... Και το κυριότερο ποιος ήταν Ο πατέρας της ; Θα τον σκότωνε... Αυτό το ήξερε καλά... Πήδηξε από το παράθυρο πάνω στο θάμνο και έβγαλε μια δυνατή κραυγή όταν το πόδι της ήρθε σε επαφή με το έδαφος. Ο αέρας ήταν αρκετά δυνατός. Ένιωσε την πρώτη ψιχαλα να πέφτει και στάθηκε στα πόδια της.

"Μην με εγκαταλείπεις τώρα..." Μουρμουρησε στο πόδι της και άρχισε να τρέχει πάρα τον πόνο. Όσο πιο πολύ έτρεχε άλλο τόσο ένιωθε και τον θυμό να μεγαλώνει. Έκοψε δρόμο μέσα από το δασάκι αλλά μόλις έφτασε έξω από το σπίτι του ειδε το αυτοκινητο του πατέρα της να παρκάρει. Η βροχή είχε δυναμώσει απειλητικά. Ο Ίαν κατέβηκε και έβγαλε το όπλο. Η Λιζ πήγε πιο κοντά και χωρίς να την δει κρύφτηκε πίσω από τον κάδο που υπήρχε δίπλα στο σπίτι. Μόλις ο Λιαμ άνοιξε την πόρτα Ο Ίαν τον σημάδεψε. Και μόνο στην θέα σφιχτηκε η ψυχή της. Την πλήγωσε... Την ισοπέδωσε... Εκείνη όμως τον αγάπησε πιο πολύ κι από την ίδια τη ζωή της ...

"ΒΓΕΣ ΕΞΩ !" Είπε ο Ίαν και ο Λιαμ έκανε ένα βήμα προς το μέρος του. Βγήκε από το υπόστεγο και άφησε την βροχή να ξεπλυνει την αμαρτία. Χαμογελούσε. Κι αυτό τρόμαξε την Λιζ που τους κοιτούσε έντρομη...

Δεν ήθελε και πολύ να καταλάβει πως με κάποιο τρόπο έμαθε.. Αν και δεν το είχε σχεδιάσει ένιωσε έτοιμος

"Υποθέτω ήρθε η ώρα για ξεκαθάρισμα λοιπόν..." Αποκρίθηκε ο Λιαμ . Ο Ίαν κατέβασε το όπλο και τον κοίταξε άγρια.

"Στα γαμημένα τα παντελόνια που φοράς... Ποιος διάολος είσαι;Τι σου έφταιξε το παιδί μου ρε πουστη ;"Ο Λιαμ έκανε ένα βήμα πιο κοντά του.

"Είμαι ο γιος της Ντενις... Της γυναίκας που δολοφονησες...Όλα εδώ πληρώνονται Ίαν... Όλα!"

Μόλις άκουσε το όνομά της ύψωσε ξανά το όπλο του προς το μέρος του.

"Δεν τη σκότωσα εγώ!!!"

"Ψέματα; Ακόμα και τώρα λες ψέματα;;;"

"Ο Μαξ την σκότωσε ανάθεμα σε !!!! Ένα μικρό παιδί ήσουν  ! Δεν καταλαβαίνεις πως σε γέμισαν με δηλητήριο;; "

"Μια ζωή  ψέματα!!!!..." Κραυγασε  ο Λιαμ και έκανε μια παύση..." Ούτε στα παιδιά σου τόλμησες να πεις ότι είσαι αρχηγός της μαφίας χρόνια τώρα!! Όλη η ζωή σου είναι ψέμα και μου ζητάς να σε πιστεψω;; Με κατεστρεψες... Μου πήρες ότι είχα...Με άφησες μόνο ρε πουστη !!! Έχασα την ζωή...τη μάνα μου... έχασα την πίστη μου στους ανθρώπους!!! Τα κατάφερα όμως!"

"ΔΕΝ ΤΗ ΣΚΌΤΩΣΑ ΕΓΏ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΆΡΕΙ!!! ΠΩΣ ΤΌΛΜΗΣΕΣ ΝΑ ΜΠΛΈΞΕΙΣ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΌ;;;"

"Ξέρεις τι σημαίνει εκδίκηση Ίαν;;;"

Η Λιζ σηκώθηκε... Άκουσε τη λέξη που έδινε εξηγήσεις για τα πάντα...

"Δεν θα προλάβεις Λιαμ... " Ο Ίαν απασφαλισε το όπλο και τον σημάδεψε..

"Εμπρός λοιπόν! Σκότωσε με πριν το κάνω πρώτος... ΚΑΝ ΤΟ ΚΑΙ ΦΡΌΝΤΙΣΕ ΝΑ ΠΕΘΆΝΩ ΓΙΑΤΊ ΑΝ ΖΉΣΩ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΏΣΩ!!!" Υψωσε το βλέμμα του στον ουρανό περιμένοντας τη  σφαίρα... Η βροχή μαστιγωνε το πρόσωπο του αλλά εκείνος παρέμεινε σταθερός να κοοταζει ψηλά...Έψαχνε την εξιλέωση και την συγχώρεση των αμαρτιών του...
"Λίγες μέρες πριν είχα τον παράδεισο στα χέρια μου  και τον αρνήθηκα...Εμπρός λοιπόν... πάτα τη σκανδάλη..." Έκλεισε τα μάτια και έφερε στο μυαλό του το πρόσωπο της ...

Μόλις η Λιζ άκουσε τα λόγια του έβαλε βουβά τα κλάματα... Ο Ίαν  που δεν είχε ιδέα όπλισε...

"Συγνωμη μικρε αλλά δεν βάζω κανένα πάνω από την οικογένεια μου ..."

Η δυνατή βουή από τη βροντή συνδυάστηκε άψογα με τον κρότο του όπλου και την κραυγή της Λιζ ...

Η σφαίρα δεν έφτασε ποτέ στον Λιαμ ....

Σας φιλώ....